Hoe overleef ik alle oliebollen…….?

Een terechte titel voor deze blog. Naar analogie van de ‘Hoe overleef ik’ serie van Francine Oomen. Want daar komt het zo met de jaarwisseling soms wel op neer. Oliebollen, appelflappen, oliebollen en nog maar weer eens een appelflap. Tot ze je oren uitkomen.

Afijn, het is weer januari, een nieuw jaar is begonnen. Een jaar dat we optimistisch tegemoet zien. Toch? De meesten van ons doen dit, en terecht. Dat optimisme heeft denk ik een evolutionaire component. Het is beter voor je om optimistisch te zijn, we zitten vaak ook vol goede voornemens. Hebt u ze opgeschreven om ze aan het eind van dit jaar te evalueren?

Toch is een ongebreideld optimisme niet goed voor u (net als te veel oliebollen). Ook dat heeft een evolutionaire component. Als u zo maar vol optimisme u overal in stort, had u dit stukje niet kunnen lezen. U was er dan waarschijnlijk niet meer geweest. De evolutie heeft ons daarom (gelukkig) nog een ander stuk gereedschap gegeven: de ratio. Daarmee, met het verstand, met de mogelijkheid om te redeneren kunt u de realiteit onder ogen zien. De dingen juist beredeneren. Gelukkig maar.

Het wordt een zwaar jaar. Horen we van alle kanten. Zo vaak dat je er depressief van zou worden. Laten we dat vooral niet doen. Maar een ongefundeerd optimisme vol van ronkende termen als ‘ nieuwe kansen’ en ‘uitdagingen’ gaat er bij mij onder deze omstandigheden ook niet in. Laten we realistisch blijven. Ik zou willen pleiten voor een voorzichtig, realistisch optimisme. En laten we aan het eind van het jaar eens evalueren of dit gefundeerd was of niet. Ik eindig met een citaat van de grote Mark Twain: “Optimist: Day-dreamer more elegantly spelled”.