Filedby. Author

Een nieuwe site. Een site met informatie over 1.8 miljoen schrijvers. Dat is erg veel. In eerste instantie leek het me dan ook een prima initiatief. Tot ik wat verder begon te lezen. Elke schrijver krijgt op deze "sociale site" een eigen pagina. Maar het onderhoud hiervan en de mogelijkheden zijn niet gratis. Citaat: "Without permission or advance notice, FiledByAuthor has cataloged the information of about 1.8 million authors into individual pages. There are biographies, photos, links to purchase books from online retailers and links to share the author's FiledBy page through a dizzying list of social networking sites." Vooral dat "zonder toestemming" komt bijzonder negatief over. Verder: "After FiledByAuthor creates these Web pages, it then "invites" authors to "claim" their free pages. For a fee -- $99 or $399 per year -- an author can raise their membership level to "verified." This allows an author to gain more control over his or her page, being able to do things like add more than two links, use a blog tool, manage a calendar. " Er zijn hier een aantal zaken. Ten eerste: auteurs kregen niet de keus om te weigeren op deze site te komen. Een aantal van hen heeft zelf al een prima website. Ten tweede: men moet ook nog eens betalen voor onderhoud van de pagina. Ten derde: men kan zich niet laten verwijderen van Filedby.Author. Alles bij elkaar een totaal verkeerde insteek en het is dan ook maar zeer de vraag of deze site een lang leven beschoren is. U kunt het artikel hier op het blog Jacket Copy van de Los Angeles Times lezen. Concluderend: zo sociaal is deze site niet.

Games en popmuziek

Een nieuw fenomeen voor mij. Maar dat komt misschien, omdat ik niet zo goed in de gameswereld thuis ben. Je kon altijd (en kunt nog) muziek kopen via webwinkels als iTunes e.d. Dan ben je in ieder geval legaal bezig. Zo kwam ik vaak aan mijn muziek. Al jaren wordt muziek echter ook gedownload en gedeeld met anderen via zogenaamde peer-to-peer programma's als Kazaa, Limewire en Azureus zonder daarvoor te betalen. Hoe dit zo gekomen is laat ik hier even voor wat het is. Er is nu een nieuw kanaal gevonden om de muziek van popmusici aan de man te brengen. Namelijk via games als Guitar Hero en Rockband. Je kunt deze games kopen en spelen met daarin de muziek van bekende bands. Je kunt in zo'n game op muziekinstrumenten nummers van bands proberen na te spelen. Ook kun je extra nummers bijkopen. Citaat uit een artikel in de Volkskrant: "Al langer hadden ze (bands) een bijverdienste aan oude songs die als achtergrondmuziek in een game werden opgenomen. Of ze schreven de muziek zelf voor de soundtrack van een spel." Nu komt deze wijze van verspreiding van hun muziek erbij. Nog een citaat uit het artikel om het wat duidelijker te maken: "De relatief nieuwe categorie games heeft de sluizen wijd opengezet. Muziek is daarin langer niet prettig geluidsbehang. Guitar Hero en Rock Band zijn een instrumentele variant op karaoke. Op plastic gitaren en drums tokkelen en roffelen de spelers de muziek na." U kunt het hele artikel van Peter van Ammelrooy in de Volkskrant lezen. Ook de Beatles moesten er aan geloven (na lang aandringen uit de gameswereld), zij krijgen een heel eigen spel. Een interessante ontwikkeling.

Last.fm en gratis

Last.fm is een sociale site, die veel gebruikt wordt. Door muziekliefhebbers vooral. Ik moet bekennen, dat ik ook Last.fm gebruikt heb en dan met name om er van te leren. Ik vond de optie "vergelijkbare muziek" erg leerzaam - tenslotte, je moet toch ergens je informatie vandaan halen. Nu gebruik ik de site al een tijd niet meer. Ik lees in een artikel op Webwereld, dat Last.fm, dat altijd gratis was, geld gaat vragen voor zijn diensten. En wel, in de landen buiten de Verenigde Staten, Engeland en Duitsland. Woont u dus niet in een van die 3 landen (en dat doet u vermoedelijk niet als u dit leest) dan moet u vanf 30 maart gaan betalen. Er zitten een aantal kanten aan zoiets. Gevaren voor de makers van zo'n site en filosofische kanten. Het is wel vaker voorgekomen, dat gratis sites geld gingen vragen. Dat had dan meestal desastreuze gevolgen voor die site. Gebruikers gingen alternatieven zoeken en vonden die meestal ook wel. Dat zou hier ook wel eens kunnen gebeuren. Het argument van Last.fm om dit toch te doen is echter ook te begrijpen. Inkomsten krijgen ze namelijk uit reclamegelden en die blijken behalve in de drie genoemde landen niet meer voldoende te zijn. Ook in de reclamewereld voelt men de crisis. Ze zitten dus "between a rock and a hard place". Wat ze ook doen, het is eigenlijk nooit goed. Daarnaast is er nog een hele andere discussie te voeren, die valt onder de kop: "ik betaal toch al voor mijn internetaansluiting, waarom moet ik dan verder ook nog eens betalen?". In deze optie heeft men er gewoon recht op. Die discussie ga ik hier niet voeren, maar wordt in het artikel op Webwereld wel aangeroerd. Ik ben echter reuze benieuwd hoe dit gaat aflopen en zal Last.fm dan ook zeker in de gaten gaan houden de komende tijd.

Gameswereld op zijn kop

Games worden gespeeld op consoles. Bekende consoles of platforms zijn Playstation, Xbox en Nintendo. Deze 3 spelers in de gameswereld verdeelden altijd de markt. Daar kon nu wel eens verandering in komen, want er heeft zich een nieuwe speler gemeld: OnLive. Ze beweren een systeem ontwikkeld te hebben waarmee je via een eenvoudige PC en een normale TV games kunt spelen. Je hebt slechts een simpel kastje nodig, dat je aansluit op je TV en internet. En uiteraard een breedband verbinding. Het is dus niet meer nodig een duur console te kopen en dure games. Ik citeer even een stukje uit de Volkskrant om duidelijk te maken hoe het werkt: "De spelcomputer kan de deur uit doordat OnLive de enorme rekenkracht die nodig is voor het spelen van games, overhevelt naar krachtige servers in speciale datacentra. Via een snelle 5 megabit internetverbinding worden de opdrachten die gamers geven via hun joystick, in deze datacenters verwerkt. Via dezelfde verbinding wordt het bijbehorende beeld teruggezonden. " Een aantal grote gamesontwikkelaars zoals Ubisoft en EA schijnen al in de rij te staan. Afijn, het is nog niet zo ver, laten we eerst eens kijken hoe dit gaat werken. Deze week worden in San Francisco 16 games getoond die via dit netwerk gespeeld kunnen worden. Aan het eind van het jaar zou men in de VS het netwerk draaiende willen hebben. Een goed artikel over dit fenomeen kunt u in de Volkskrant lezen..

Systeem e-tickets NS ontspoort

Vorige week is de NS begonnen met een nieuw systeem. Via internet kunnen reizigers al hun kaartjes bestellen. Ze krijgen dan een attachment (het e-ticket) toegestuurd, dat ze ze moeten uitprinten. Op dit ticket staan o.a. de naam en geboortedatum plus een unieke code. Een erg handig syteem, want je kunt van tevoren dus al je kaartje kopen en hoeft niet meer in rijen voor een apparaat of loket te wachten. Dat dachten een heleboel mensen. Want, door het succes van deze service, werd het zo druk op de server van de NS, dat ze geen garantie meer konden geven dat alles goed zou verlopen. Men heeft de dienst dan ook uit voorzorg uit de lucht gehaald. De NS is druk bezig om te verhuizen naar andere servers. Servers met voldoende capaciteit en hoopt deze verhuizing in het weekend achter de rug te hebben. Waarom ze niet direct met zoveel bezoek rekening gehouden heeft is een beetje een raadsel, en komt op mij eerlijk gezegd een beetje amateuristisch over. Citaat van Webwereld die hier over bericht: "De verwachting was dat er weinig aandacht gegeven zou worden aan de nieuwe dienst. "Het was de bedoeling dat het heel langzaam ging groeien", legt de woordvoerder uit." Jammer, foutje, maar het blijft een prima initiatief. NS ga zo door.

Vrouwen en mannen lezen anders

Zomaar een onderzoekje uit The Telegraph. En de titel maakt (mij) dan nieuwsgierig. Wat zijn dan die verschillen in lezen tussen mannen en vrouwen? Een van de dingen die uit het onderzoek naar voren kwam was dat "almost half of women are 'page turners' who finish a book soon after starting it compared to only 26 per cent of men". Dus, veel mannen doen langer over een boek of houden er weer mee op. Nog een verschil: "Men are also more likely to have shelves full of books that have never been opened". De zogenaamde kastvulling, als er maar boeken in staan. Dan laat je je wel een beetje kennen vind ik. Een laatste verschil tussen mannen en vrouwen heeft te maken met de leugentjes die men elkaar op de mouw speldt. Leugentjes over wat men gelezen heeft, en dit alles om indruk op anderen te maken. "About four in 10 of the 1,500 said they had lied about what they had read to impress friends or potential partners – 46 per cent of men and 33 per cent of women". Toch wel een leuk onderzoekje. Dat vrouwen over het algemeen de grotere lezers zijn was ook al uit Nederlandse onderzoeken gebleken. We spreken hier in bibliotheekland zelfs van: "de klant is koningin". Of de rest van de resultaten van het onderzoek ook zo over te zetten is naar de Nederlandse situatie weet ik niet. Zou me niets verbazen. U leest over dat liegen van mannen over wat ze gelezen hebben hier nog een aardig artikeltje.

200, of.....toch niet...?

Een wat vreemde titel misschien. Ik zal proberen uit te leggen hoe het zit. Wanneer je inlogt in Blogger (waarmee dit weblog gemaakt is) zie je hoeveel berichten je al "gepost" hebt. Het bericht, dat u nu leest is het 200ste. Dacht ik althans. Echter, rechtsonderaan het blog ziet u het "Blog Archive", met daar het aantal postings voor dit jaar, 2008 en 2007. Wanneer ik die getallen optel kom ik tot 198. Conclusie: Of ik tel verkeerd, of het archief maakt met tellen een fout, of Blogger......., of er is nog een andere verklaring. Ik had willen stilstaan bij deze heuglijke 200ste, maar doe dat nu toch maar niet. Want het is misschien slechts de 199ste. Ik ga de titel van deze posting dus maar veranderen in : "Twitter: It's not just for kids" en ga het nog even met u hebben over de gevaren van sociale sites. Want die zijn er wel degelijk en komen ook regelmatig aan de orde. Het artikel, dat dit nog eens benadrukt, waarschuwt dat "many people don't understand that sharing too much personal information can lead to serious consequences. That goes for all of the services, MySpace, Facebook and Twitter." Als voorbeeld wordt een politieman aangehaald "whose expletive-laced blog postings got him in hot water last month. On his MySpace page, he wrote about his dismissive feelings about homeless people, complained about the city treasurer and bragged about how the city paid him "to basically drive around and burn their gas while I pick on and harass people who are littler than me." Deze meneer dacht dat zijn postings prive waren, hoe dom (en dat voor een politieagent) kun je zijn geldt in dit geval. Strekking van dit hele artikel is: besef goed wat je doet, er is weinig prive op internet en zeker op deze sociale sites. Via Twitter bereikte mij deze site. Ik kan dit alles alleen maar onderschrijven.

De Toekomst van onze Kranten

De toekomst van kranten is hoogst onzeker. Dat is iets wat zeker is. Al een tijdje worstelen ze met teruglopende abonnee-aantallen. Oplossingen, die men tot nu toe verzon, waren parallel aan de papieren edities internetversies uitbrengen. Maar ook de gratis kranten deden hun intrede. Spits en Metro zijn hier voorbeelden van. Tevens gaan kranten over op het tabloid formaat, waarschijnlijk ook een bezuinigingsmaatregel. In Amerika is er nu een krant, die zijn papieren versie er helemaal uitdoet. Het betreft hier de Seattle Post-Intelligencer. De tweede krant uit Seattle. Nu lijkt het me zo wie zo al niet makkelijk met twee kranten in één stad te overleven. Dat lukte de Intelligencer dan ook niet. Ze willen nu proberen te overleven op het internet. Van het oorspronkelijke aantal van 135 journalisten blijven er zo'n 25 over. Een enorme besparing natuurlijk, maar hoe kun je nog een krant maken met zo weinig journalisten? Dat gebeurt door veel te verwijzen naar verhalen en artikelen in andere kranten en op andere nieuwssites. Ook hoeft er geen drukpers meer te draaien, weer een enorme bezuiniging. Dit business concept is nieuw, een sprong in het duister zou je kunnen zeggen. Maar wie weet, als dit werkt zullen er meer kranten volgen. De Seattle Post-Intelligencer op het web ziet er goed uit, is aan te passen aan uw eigen interesses en via RSS te volgen.

Google Maps, Streetview en Privacy

Google maps heeft weer eens wat nieuws uitgevonden. Naast het gewone kaartmateriaal, de satellietoptie, de combinatie daarvan, de 3D optie en foto's en filmpjes, is er nu dan de "streetview". Met auto's heeft men vanaf staatniveau foto's gemaakt in steden en deze zijn via Google maps te bekijken. Dat nog lang niet alle steden en dorpen onderhanden genomen zijn moge duidelijk zijn. Ook, dat deze manier van foto's maken wel heel dicht bij de mensen komt en voor privacyproblemen kan zorgen. Google heeft dit echter eerst met onze privacywaakhond afgestemd en die vond het goed. Staan personen er herkenbaar op dan kunnen ze gemakkelijk bezwaar maken. De gezichten worden dan door Google vaag gemaakt. Maar ja, dan moet je wel weten, of er opmerkzaam op gemaakt worden, dat je op Google maps staat. Ook de nummerborden van auto's zijn zo te zien allemaal vervaagd. Binnen deze streetview optie kun je dan ook nog eens inzoomen of uitzoomen. Dat je zo af en toe bij de mensen naar binnen kijkt is onvermijdelijk. En dat niet iedereen daarvan gediend is, is ook onvermijdelijk. Bij privacy wordt niet zo vaak stilgestaan, terwijl er zo langzamerhand toch heel wat zaken zijn en plaatsvinden, die onze privacy sterk raken. We glijden af naar een maatschappij waar we steeds meer van elkaar (kunnen) weten. Hier betreft het een vorm van voyeurisme. Ik heb er wel eens een ongemakkelijk gevoel over.

Lente

Koninklijke Bibliotheek

De Koninklijke Bibliotheek heeft een uniek incunabel gekocht. Een incunabel of wiegendruk is een voor 1501 in Europa gedrukt boek. Het incunabel, dat door de KB is aangeschaft, betreft "Die Hystorie vanden grooten Coninck Alexander". Het boek werd destijds in 1491 in Delft gedrukt en is van zeer groot belang voor de geschiedenis van de Nederlandse literatuur. Van deze editie is maar een exemplaar bekend, het is dus uniek, en het werk bevat prachtige houtsneden die de drukker Snellaert speciaal heeft laten maken. Het boek werd op een veiling in Brussel verworven en men is er bij de KB terecht uitermate trots op. Het incunabel zal onmiddellijk gedigitaliseerd worden en zal dan op de site van de Koninklijke Bibliotheek te zien zijn. Meer over het betreffende werk leest u uiteraard ook op de site van de KB.

Frank Westerman

Ararat / auteur Frank Westerman. Ararat is een reisbeschrijving, maar ook een roman. Eigenlijk draait alles om de beklimming van de berg Ararat, de berg waar, naar verluidt, ooit de ark van Noach op vastliep toen het water van de zondvloed weer wat begon te dalen. Dit zijn de droge feiten. Als wetenschapper twijfelt Westerman ten zeerste aan het bijbelverhaal, en aan religie. Hoewel godsdienstig opgevoed is hij, naarmate hij meer kennis verwierf, ook meer gaan twijfelen aan de christelijke verhalen. Op het moment, waarop de roman begint, is hij atheist. Toch kriebelt er iets. Hij vraagt zich af of bijvoorbeeld zoiets als een beklimming van de Ararat hem nog weer van gedachten zal doen veranderen. De rode draad door het boek is de botsing van godsdienst met de wetenschap. Een relevant en hedendaags thema, dat Westerman op een boeiende manier beschreven heeft.

British Library mist 9000 boeken

Zo maar een berichtje uit de Guardian - the British Library mist meer dan 9000 boeken. Men vermoedt niet dat deze werken gestolen zijn, maar dat ze verkeerd opgeborgen zijn. "More than 9,000 books are missing from the British Library, including Renaissance treatises on theology and alchemy, a medieval text on astronomy, first editions of 19th- and 20th-century novels, and a luxury edition of Mein Kampf produced in 1939 to celebrate Hitler's 50th birthday." Nu kan ik me bij dat fout terugzetten van de boeken iets indenken, we hebben het hier over meer dan 650 km aan boekenplank ruimte - vind iets dan maar eens terug als het fout staat. Overigens, sommige boeken heeft men al een halve eeuw niet meer gezien en dat is toch wel zorgelijk. Wanneer ik iets (bijvoorbeeld mijn tandenborstel) 50 jaar mis dan ben ik hem echt kwijt en koop een nieuwe. Waar de bibliotheek het feit op baseert, dat deze items "misplaatst" zijn en niet gestolen wordt me niet duidelijk uit het artikel. Ook laat men zich niet uit over de waarde, maar dat het hier en daar om uiterst kostbare werken gaat valt niet te ontkennen. Hebben we hier misschien met "hopen tegen beter weten in" te maken?

Opnieuw Twitter

Vanmorgen kwam de dienst Twitter weer eens langs op het nieuws. De "oude" journalistiek maakt meer en meer plaats voor Twitter. Omdat Twitter sneller zou zijn. En dan komt daar natuurlijk ook direct weer kritiek op. Sky News heeft als eerste een Twitter journalist in dienst genomen, die Twitter moet afgrazen naar nieuws. Maar hoe betrouwbaar is dat getwitter allemaal, zijn het niet slechts geruchten, koffieapparaat geklets zoals Francisco van Jole (een fervent Twitteraar) dat noemt? Citaat uit een artikel in Trouw: "Toch figureert Twitter in alle kranten sinds het de snelste nieuwsbron bleek te zijn bij de vliegtuigongelukken op Schiphol en in de Hudson in New York." En nog een citaat: "Betekent Twitter de dood van de journalistiek of is het haar opleving, zoals persbureau Reuters schrijft?" Voor de rest van de informatie moet u het uitstekende artikel in Trouw maar lezen. Ik schreef kort geleden ook al eens over Twitter en had toen net een account genomen. Je kunt me dus geen "early adopter" noemen. Ben nu anderhalve week aan het twitteren. En aan het uitzoeken of het nuttig is. Het gaat er in Twitter om een aantal volgers te verzamelen, dat zijn mensen (vrienden) die nuttige "tweets" uitbraken, waar je wat aan hebt of die leuk zijn. Daarnaast zullen anderen jou gaan volgen. Dit is eigenlijk het belangrijkste, je hebt op een gegeven moment dus een netwerk om je heen verzameld. Heb ook gemerkt, dat het leuker en nuttiger is dan ik dacht. Je wordt gedwongen om kort te zijn, meer dan 140 karakters per bericht heb je niet. Hoe lang ik doorga met twitteren weet ik uiteraard nog niet. Ben nu Lance Armstrong aan het volgen (wie niet, de man heeft geloof ik 300.000 volgers) en wacht af of hij mij ook gaat volgen. Ik laat het u t.z.t. weten.

Bookboxes

Ik kwam dit artikeltje tegen op de site van BoekenDingen. En het intrigeerde me onmiddelijk. Bookboxes, oftewel kunstboeken in een lucifersdoosje! Wat moest ik me daar nu precies bij voorstellen? Het betreft hier een idee van Richard Meier, die in Zuid-Frankrijk deze boekjes ambachtelijk maakt. De curator van de Nederlandse collectie, 18 boekjes, is Xavier van Leeuwe. 28 Maart wordt deze collectie gelanceerd. Nog steeds wist ik echter niet wat ik me hierbij moest voorstellen. Een kijkje op de site van Bookbox leverde uiteindelijk wel die duidelijkheid. En het is echt waar, dat van die luciferdoosjes. Laat u verrassen op Bookbox, meer dan een aardigheid is het niet, makkelijk op te bergen wel.

Nick Drake

Pink Moon / Nick Drake. Nog niet zo lang geleden een prachtige documentaire over Nick Drake gezien. Dat triggerde het schrijven van deze review. Geboren in 1948 sterft hij jong (1974) aan een overdosis antidepressiva. En daar hebben we ook meteen de kern van deze tragische figuur te pakken: somber, melancholisch en naar het eind toe depressief. Ondanks dat (of misschien wel dankzij) maakte hij de mooiste muziek in het folk en folk-rock genre. Het volgende citaat zegt alles over Drake: "A singular talent who passed almost unnoticed during his brief lifetime, Nick Drake produced several albums of chilling, somber beauty. With hindsight, these have come to be recognized as peak achievements of both the British folk-rock scene and the entire rock singer/songwriter genre." Gedurende zijn hele leven had hij het gevoel in alles wat hij deed te mislukken. Door collega's als Fairport Convention werd zijn genie wel erkend, maar zijn platen verkochten voor geen meter. Pink Moon (zijn laatste album) kwam in 1972 uit. Het is: "a desolate solo acoustic album that ranks as one of the most naked and bleak statements in all of rock." Beter kan ik het niet verwoorden, dit album heeft na al die tijd nog niets van zijn kracht verloren. Meteen maar Pink Moon op mijn iPod beluisterd. Geweldig.

De Wolk: geen commentaar!

"Bijna de helft van Nederlandse bedrijven ziet cloud computing als een hype en niet als een serieuze technologische oplossing." Zo maar een citaat uit een artikel op Webwereld. En nog een citaat: "Binnen de Nederlandse markt wordt cloud computing door 46 procent van de organisaties beschouwd als een hype." Voor meer over dit onderzoek kunt u terecht op Webwereld. Een tweede onderzoek, andere voorbeelden, andere quotes: "While we’re talking I can take out my iPhone and literally spin up a 100-node Linux cluster and do some genomic analysis and it’ll cost $10,” says Powers, an associate information consultant for Eli Lilly’s research and development unit. “When we’re done, we tear it down. We don’t own it and we don’t pay for the costs of storage, the data center, or the people to support it." U leest meer over die ervaringen bij Portfolio.com Interessant om die tegenstellingen te zien: aan de ene kant is het een hype, aan de andere kant wordt de cloud zeer praktisch en efficient toegepast. Ter verduidelijking nog even de definitie die Wikipedia geeft : "Cloud computing is een algemeen concept dat gebruik maakt van software as a service (SaaS), zoals Web 2.0 en andere nieuwe technologieên. Zo levert bijvoorbeeld Google Apps zakelijke applicaties die gebruikt kunnen worden via een webbrowser."

Internet en privacy

Tim Berners-Lee, zeg maar de uitvinder van het web, zoals we dat vandaag kennen, waarschuwde tijdens een congres voor de teloorgang van onze privacy. Met name tegen de verkoop van ons surfgedrag aan derden (commerciele partijen). Er zijn zo langzamerhand vele bedrijven die bijhouden wat voor sites we bezoeken, wat we gekocht hebben, waar we belangstelling voor hebben. Denk maar eens aan Amazon, Google en Microsoft. Verkoop van deze gegevens aan anderen zou funest zijn voor onze privacy. Temeer daar de meesten van ons daar totaal geen rekening mee houden en zich vrij naief over het web voortbewegen. "We use the internet without a thought that a third party would know what we have just clicked on," Berners-Lee said. Yet the URLs [webpages] people use reveal a huge amount about their lives, loves, hates and fears. This is extremely sensitive information." En nog een quote: "He said people would consider using the web in a crisis in a different light if they knew they were being monitored and the data would be shared with a third party such as an advertising company." Om eerlijk te zijn, ik hou daar ook geen rekening mee, terwijl ik toch niet zo veel illusies heb op dit gebied. Een tegenmaatregel van de consument zou het gebruik van encryptiesoftware kunnen zijn, wat de computer en de snelheid van surfen wel vertraagt, maar redelijk afdoende is. Het is echter te gek voor woorden, dat een consument zo op zijn hoede moet zijn, dat hij deze maatregelen moet nemen om zijn privacy te beschermen. Over internet en privacy valt nog veel meer te vertellen, ook vanuit andere invalshoeken. Dat doe ik een andere keer. De idealistische slotconclusie (wat mij betreft) luidt dan ook: iedereen zou veilig en onbespied moeten kunnen surfen.

AquaBrowser op Harvard

Ja, u leest het goed. De nederlandse AquaBrowser van Medialab gaat de collectie van Harvard ontsluiten. Het associatieve zoeksysteem is verkozen om alle bibliotheken met zo'n 16 miljoen boeken te gaan ontsluiten. Het is de bedoeling dat de browser in dit voorjaar al geimplementeerd gaat worden. Geen geringe prestatie van Medialab, die in Nederland al geen onbekende meer is. Associatief zoekend met een woordenwolk en meerdere bestanden in een keer ontsluitend wordt de AquaBrowser meer en meer in Nederlandse bibliotheken toegepast. En, deze manier van zoeken sluit volgens mij ook beter aan bij het hele web2.0 gebeuren, het sociale, het delen van informatie. Via "My Discoveries" kan de gebruiker zelf lijstjes met titels over een bepaald onderwerp maken en tags toevoegen. Citaat van de site van AquaBrowser: "With My Discoveries, your users can create any number of lists, add items to them, and organize them in different ways. A key advantage to these lists is that users can make them public, so that patrons can find them with AquaBrowser, just like any other library resource." En nog een citaat (dit wist ik ook niet): "To start off with a very rich set of user contributed content, AquaBrowser offers LibraryThing tags to be pre-loaded into My Discoveries. LibraryThing is vibrant online community, with over 20 million tags, all ready to be connected to your catalog. Users can search, discover and refine by these tags, too!" Kortom, zeer veel mogelijkheden, die aansluiten bij web2.0. U leest er meer over op Webwereld.

De dochter van de burgemeester

De dochter van de burgemeester / auteur: Andrea Vitali. Een ambitieus project van een fascistische burgemeester in een Italiaans dorp in 1930 dreigt uit te lopen op een fiasco. Bellano is een stadje aan het Como-meer. Het verhaal speelt zich af in de jaren 30 van de vorige eeuw. De fascisten zijn aan de macht en ze proberen koste wat kost van Italië een modern land te maken. Daarom heeft de burgemeester, Agostino Meccia, het stoute plan opgevat om op het Como-meer een luchtvaartlijn te openen. Hij wordt door zijn gemeentesecretaris gewaarschuwd dat deze extra uitgave niet in de begroting kan worden geboekt. Maar heeft daar echter geen oren naar: de stad, de staat, maar vooral hijzelf moeten er beter van worden. Verder is zijn dochter Renata verliefd op de zoon van de vrouw met wie hij bijna in het huwelijk is getreden. Deze twee verhaallijnen kruisen elkaar voortdurend. Als het luchtvaartproject mislukt, wil de burgemeester het fiasco op een ander afschuiven en gaat hij op zoek naar een zondebok. Maar dit komt Renata goed uit, die op die manier hoopt haar plannen te kunnen verwezenlijken. De roman gaat over de tijd van het fascisme, maar ook over de Italianen van vandaag, over hun kwaliteiten en vooral hun gebreken, die op een komische wijze in het licht worden gesteld.

Down with Facebook!

Een humoristisch stukje over een Facebook weigeraar. Citaat: "So I'm not inflexible. But there is one promise I've made to myself. And that is that no matter how long I live, no matter how much pressure is exerted, no matter how socially isolated I become, I will never, ever join Facebook". De auteur van dit artikel schrijft over zijn acceptatie van nieuwe fenomenen. Zo te zien is hij geen "early adopter". Pas als de trend bijna over is begint hij er aan. Niet erg. Waar hij echt een grote "mega hekel" aan heeft is Facebook met zijn fake vrienden. Dat slaat volgens hem nergens op. Iemand nodigde hem uit tot deze community toe te treden. "Attached to his invitation, intended to shame me out of nonparticipation ("Resistance is futile, join the Borg," he wrote), was a link to a piece Manjoo had just written, tauntingly entitled "You Have No Friends--Everyone else is on Facebook. Why aren't you?" Dit was echter niet de juiste benadering voor iemand die toch al skepticus was. En: "Whether or not you intend it, you're saying something by staying away". Enfin, zo gaat het nog wel even door, het is een vrij lang artikel. Voer voor skeptici, humoristisch tijdverdrijf voor de rest. U neemt dit toch niet serieus?

BeBook

BeBook is een ebook reader. Het nieuwste product van "Endless Ideas" uit Utrecht. Het zal in de zomer wereldwijd te verkrijgen zijn en moet een concurrent van de Kindle van Amazon worden. Ook de BeBook heeft 3G/wifi-connectiviteit. Verder heeft het apparaat "een touchscreen, ondersteuning voor alle denkbare formaten, een ingebouwde rss-lezer, 1GB opslagruimte en een snellere processor". Men overlegt momenteel met meerdere telecomoperators (dat heb je al snel in Europa i.t.t Amerika waar Kindle een overeenkomst met 1 bepaalde telecomaanbieder gesloten heeft) en wil zich niet binden aan 1 bedrijf. Ook overlegt men met meerdere boekenretailers en ook hier wijkt de situatie af van bijvoorbeeld de Kindle en de Sony ebook reader. Hoe een en ander zal uitpakken moet de toekomst uitwijzen. Een prijs van het apparaat, dat getoond werd op de CeBIT-beurs in Hannover, was nog niet bekend. Op Webwereld leest u er meer over.

Twitter

Op verschillende blogs is Twitter al eens aan de orde geweest. Ik las deze postings en ging dan meestal gewoon over tot de orde van de dag. Voelde niet de behoefte om me in het Twittergeweld te storten. Toch, meer en meer hoor je over Twitter als medium, dat vaak razendsnel zaken en nieuws oppakt en verspreidt. Vaak als eerste. Ook onze minister van Buitenlandse Zaken schijnt een fervent twitteraar te zijn. Hij werd er zelfs voor op zijn vingers getikt omdat hij iets "getwitterd" zou hebben, dat eigenlijk niet mocht. Gister was ik bij een workshop over de inzet van web2.0 applicaties bij de verspreiding van kennis in bedrijven. En ook daar kwam Twitter weer als middel aan de orde. Dat was voor mij de druppel, die de emmer deed overlopen. Vanmorgen direct een Twitter-account aangemaakt en mijn eerste "tweet" verstuurd. Nu maar eens kijken of ik er wijs uit kan worden. En of het vruchten gaat afwerpen, dus nuttig voor mij is. Want ik ben niet zo iemand, die om de haverklap gaat melden wat hij nu weer uitvoert. Ook ben ik niet in het bezit van een geavanceerde smartphone, waardoor ik altijd en overal kan twitteren. En dat is toch een beetje het sterke punt van Twitter. We zullen zien hoe het verder loopt.

Lenen via Internet

"Trips to the library could soon be a thing of the past as a record number of people opt to use the internet for most book borrowing services." In de Telegraph trof ik een artikel aan over "het lenen van boeken bij de bibliotheek via internet". De trend die men daar in Engeland ziet, zijn dalende bezoekers - en lenerscijfers, een trend die we ook hier in Nederland aantreffen. Daarentegen scoort het gebruik van de websites van bibliotheken wel goed. Evenals services als het verlengen van materialen via die sites en het raadplegen van catalogi. Deze trend "looks likely to increase as there are plans to remove the need for visits altogether, with the imminent launch of nationwide internet borrowing. While at present people wanting to borrow books still have to physically visit their local library, plans are in the pipeline to allow readers to hire online". Het idee is dat mensen een soort voorkeurslijst maken, waarvan dan de eerste paar boeken door de bibliotheek per post toegestuurd worden. Wanneer klanten deze uit hebben en per post retourneren worden de volgende titels toegestuurd. Niet iedereen zal dit een aanlokkelijk idee vinden: "But for some, there is no alternative to the reverential hush of the library, with some continuing to draw in impressive visitor numbers". Waar blijft het slenteren langs kasten en verleidelijke uitstallingen met alles wat een bibliotheek te bieden heeft? Voor anderen kan het wel weer een oplossing zijn. Bij gebrek aan tijd, of wanneer je eens minder mobiel bent is zo'n mogelijkheid misschien het overwegen waard. Zegt u het maar.

2009 - Jaar van het stripverhaal

Vroeger las ik veel strips. Er was een tijd, dat het lezen van strips als schadelijk voor de geestelijke gezondheid werd gezien. Ik heb mij daar nooit iets van aangetrokken. Gelukkig heeft men ingezien, dat dit toch niet helemaal klopte, ik ben zelf ook redelijk terechtgekomen. 2009 is zelfs het jaar van het beeldverhaal, als dat geen ommekeer is! En waar kan zoiets beter plaatsvinden dan in Brussel? Brussel heeft een prachtig stripmuseum, een gebouw in de art nouveau stijl opgetrokken. Maar niet alleen bouwkundig is het een juweeltje. Ook de inhoud mag er zijn. Hoe komt het toch dat Belgie zoveel goede striptekenaars voortgebracht heeft? Heeft dat misschien iets met de Belgische volksaard te maken? Een intrigerende vraag, waar ik het antwoord niet op weet, het is echter wel een feit. Een volledig overzicht van alle activiteiten dit jaar vindt u op een aparte website, die voor dit doel gemaakt werd. Behalve een zeer goed overzicht van de geschiedenis van het stripverhaal heeft het stripmuseum ook een winkel die voor geinteresseerden in strips een waar Walhalla genoemd kan worden. Niet goedkoop, maar ach, voor je verzameling heb je wat over. Brussel ligt slechts op een paar uur treinen van Utrecht verwijderd. Dus liefhebber, wat let u? Een wat vollediger artikel over dit onderwerp kunt u vinden bij Boekendingen. Verder is een en ander natuurlijk uitstekend te combineren met "Brussel -Bierstad". Voor een authentieke ervaring kan ik u A la mort subite aanraden, een echt biercafe. U zult er geen spijt van krijgen.

De heimweefabriek

De heimweefabriek / auteur: Douwe Draaisma. Wanneer je een boek uit hebt is het over, voorbij. Het zit in je geheugen. Het schrijven van een recensie gebeurt dan ook op basis van je herinneringen. Met herinneringen is het vreemd gesteld. Een herinnering gaat over een gebeurtenis in het verleden. Het oproepen van de herinnering vindt plaats in het heden, en is vaak gekleurd door de kennis en wijsheid achteraf. Kortom, herinneringen zijn onbetrouwbaar. Wat voor consequenties heeft dat eigenlijk voor deze bespreking? Draaisma legt een aantal zaken met betrekking tot vergeten, geheugen, herinneren en wat de tijd daarmee doet, uit. Wat doet ouderdom met het geheugen, hoe komt het toch dat op een bepaalde leeftijd herinneringen uit een bepaalde tijd zich haarscherp aan je opdringen als het ware? Er is geen verzetten tegen. Kun je bewust tegengaan dat bepaalde herinneringen bovenkomen, of komen ze onweerstaanbaar uit je onderbewuste? En wat is heimwee? Op een plezierige en uiterst leesbare manier wordt een en ander uitgelegd. Een tot nadenken stemmend, prettig leesbaar boekje.