Running on empty

Running on empty (CD) /  Jackson Browne. Het album "Running on empty" kwam uit in 1977. Het is een zogenaamd conceptalbum, een klassieker ook,  en gaat over 'the road", het touren met de band.

Jackson Browne heeft voor dit album zelf maar een paar nummers geschreven, de rest zijn covers en co-producties. Desalniettemin is "Running on empty" zijn best verkopende en meest toegankelijke album geworden. Het is een prachtige plaat geworden, die goed de sfeer van het "on-the-road" zijn weergeeft. Multi-instrumentalist David Lindley geeft nog een extra kick aan deze CD, wat kan die man toch goed spelen, slide gitaar, pedal steel, viool, accordeon, hij kan het allemaal.

Behalve muzikaal is het een luisterplaat geworden, tekstueel gesproken. Toppers: "Rosie", "Love needs a Heart", en "The Load-Out". Een aanrader, om eens echt voor te gaan zitten.

A Curious Thing

A Curious Thing (CD) / Artiest: Amy MacDonald.  Herinnert u zich Amy MacDonald nog? Het nummer "Mr. Rock & Roll" is een tijd lang heel veel op de radio gedraaid. Dat is al wel weer even geleden, maar het was terecht. Het is afkomstig van haar eerste album "This is the Life" uit 2007. Aanstekelijk, up-tempo, vrolijk.

MacDonald afkomstig uit Schotland en geboren in 1987, wist zich al op jeugdige leeftijd in the picture te spelen. "This is the Life" kwam in de eerste week op plek twee binnen op de charts en scoorde lange tijd in vele landen hoog.

A Curious Thing kwam uit in 2009 en is meer van hetzelfde. Dat betekent heerlijke luistermuziek, het is haar stem die het hem doet, waarbij ze zichzelf begeleidt op acoustische gitaar. Maar het is niet alleen acoustisch gitaarwerk wat u hoort, ook elektrische gitaren spelen een rol. Die nummers hebben daardoor wat meer body. Haar muziek is een beetje vergelijkbaar met die van KT Tunstall.

Allmusic geeft 3 sterren en begint zijn review als volgt: "Amy MacDonald herself is a curious thing, an adult alternative singer/songwriter operating in a netherworld between indie and the mainstream. Naturally, she edges toward the mainstream -- the polished production has a way of sanding down any edges -- but her throaty growl gives this a heart unruly enough to prevent A Curious Thing from flowing too easily." Een heerlijk album om naar te luisteren.

The BBC Sessions

The BBC Sessions (CD) / Rory Gallagher. Rory Gallagher is een van die artiesten, die helaas veel te vroeg overleden zijn.  In 1995 overleed hij op 47-jarige leeftijd vanwege complicaties als gevolg van een levertransplantatie.

Begonnen met de band Taste, startte hij enige tijd later onder zijn eigen naam en begon op te nemen en te touren. Gelukkig heeft hij heel wat albums geproduceerd. Een van de albums, die u absoluut niet mag missen, en die in geen enkele muziekcollectie mag ontbreken,  is  The BBC Sessions. Een dubbel CD. Na zijn dood op CD uitgebracht.

CD 1 is een concertregistratie, CD 2  een studio-opname. Mocht u nog niet weten wie Gallagher is, dan hebt u na het beluisteren van de BBC Sessions een aardige indruk. Als u van bluesrock houdt is dit een must. Over hoe hij een song schreef zei hij ooit eens in een interview: "I try to sit down and write a Rory Gallagher song, which generally happens to be quite bluesy. I try to find different issues, different themes and different topics that haven't been covered before...I've done songs in all the different styles...train blues, drinking blues, economic blues. But I try to find a slightly different angle on all these things. The music can be very traditional, but you can sort of creep into the future with the lyrics". Op Allmusic leest u meer over deze artiest.

Light up

Light up (CD) / artiest: Stevie Ann.De nieuwste cd van Stevie Ann is opgenomen in Amerika en geproduceerd door Mitchell Froom, maar de songs zelf zijn onmiskenbaar van Stevie Ann zelf.

Mitchell Froom heeft gewerkt met Randy Newman en Crowded House maar ook met Sherryl Crow en daar doet deze muziek ook wel aan denken. Prettig in het gehoor liggende muziek met lichte teksten en gezongen met een prachtige stem. Voor sommige luisteraars misschien saai, ik vind het prachtig.

Maar Stevie Ann heeft wel een eigen geluid. Rustige muziek die je zowel als achtergrondmuziek kunt gebruiken, maar waar je ook voor kunt gaan zitten om tot rust te komen, een combinatie van country, folk en pop. Bij de volgende cd worden de teksten hopelijk wel wat zwaarder, dat kan de muziek best gebruiken.

Ik hoop ook dat deze cd een doorbraak wordt voor haar in Amerika, dat zou zo maar kunnen gebeuren. De Bibliotheek heeft deze cd nu ook in haar collectie, en heeft een flitsinterview bij Stevie Ann afgenomen. Dit interview is nog te lezen op de site http://www.biblioarnhem.nl/files/Stevie_Ann_50.JPG  

Boys & Girls

Boys & Girls / Alabama Shakes. Over de Alabama Shakes hoor je verschillende geluiden. Sommigen vinden de band wat gehypet en twijfelen aan de houdbaarheid er van, anderen zijn laaiend enthousiast, vooral over de live performance. Daar wilde ik meer van weten.

Via iTunes enkele tracks beluisterd en ik was direct om, dus het hele album maar aangeschaft. En ik heb nog geen seconde spijt gehad. Want wat een stem heeft Brittany Howard, de zangeres. Die deed mij een beetje denken aan Janis Joplin. Behalve zang speelt ze ook gitaar. Ze wordt verder bijgestaan door Heath Fogg, Zac Cockrell en Steve Johnson.

De band bestaat sinds 2009 en ‘Boys & Girls' is hun eerste album, uitgekomen in 2012. Hun muziek? Stevige bluesrock met ook wel soulinvloeden. Ze worden wel eens vergeleken met The Black Keys. Ach, dat weet ik allemaal niet, wat ik wel weet is dat ik het een prachtig album vind, zeer de moeite waard, ik kan iedereen dus aanraden hier eens naar te luisteren. En wat die houdbaarheid betreft, dat is altijd moeilijk te voorspellen, de tijd zal het leren.

Grant Street

Grant Street / Sonny Landreth. Landreth werd geboren in Mississippi, in 1951. Na enkele jaren verhuisde het gezin naar Louisiana. Het is dan ook niet vreemd, dat in zijn gitaarspel blues, cajun en zydeco-invloeden  te ontdekken zijn. Ik hoorde hem voor het eerst tijdens een concert van John Hiatt, hij was de leadgitarist van de begeleidingsband. Wat me toen direct opviel was zijn prachtige, scheurende slidespel. Daar is ie dan ook bekend mee geworden.

Hij speelde samen met een aantal bekende muzikanten. De al eerder genoemde John Hiatt, maar ook Clifton Chenier, John Mayall, Allen Toussaint en Mark Knopfler. Zijn grote voorbeeld is Robert Johnson, toen hij die voor het eerst beluisterde, viel alles op zijn plek. Citaat: “Eric Clapton, nooit te beroerd voor een complimentje, noemde Sonny Landreth ooit een van de meest onderschatte gitaristen op deze planeet”.

‘Grant Street’ biedt de luisteraar een goede mogelijkheid om Landreth live aan het werk te horen. Het is in 2 avonden opgenomen in the Grant Street Dance Hall, Los Angeles, een favoriete plek van Landreth. Liefhebbers van slidemuziek zullen zeker niet teleurgesteld worden. Ook op de DVD “Crossroads Guitar Festival 2010’ is hij te horen. Dit is een festival dat om de paar jaar georganiseerd wordt door Eric Clapton. Gitaristen en vrienden uit de muziekwereld treden daar belangeloos op, de opbrengsten gaan naar een goed doel. Zeer aan te raden ook.

Inheritance

Inheritance / Adrian Legg. Adrian Legg is voor gitaarliefhebbers een must. Hij speelt eigenlijk alleen  akoestisch maar hoe.......!

Geboren in Londen begon hij eerst hobo te spelen. Gelukkig stapte hij over op de gitaar. Citaat: "Since then, he has established his reputation as a unique and highly technical fingerstyle guitarist with shades of classical, jazz, folk, country, and rock coloring his work". Hij heeft o.a. samengespeeld met Joe Satriani, Steve Vai en Eric Johnson, geen kleintjes onder de gitaristen. Van Satriani is het volgende citaat afkomstig: "He's simply the best acoustic guitar player I've ever heard. I don't know anyone else who can create such a cascade of beautiful notes... Adrian plays like he's got hammers for fingers". Dit compliment komend van Satriani zegt alles.

Ik leerde Adrian Legg kennen toen ik een keer in Londen een pub binnenstapte, terwijl hij daar zat te spelen. Ik zag hem daar spelen, ik zag hem bij verschillende nummers tijdens het spelen snaren omhoog en omlaag draaien (dat moet in een keer goed gebeuren, dat snapt u wel), het was ongelooflijk. Ik was zijn naam allang weer vergeten, toen ik jaren later op de radio een nummer hoorde van een gitarist, die me zeer bekend voorkwam. Daarna is hij bij mij nooit meer uit beeld verdwenen.

Inheritance is een album uit 2004, heerlijk sfeervol, instrumentaal zoals al zijn albums. Er staan geen slechte nummers op, en het maakt eigenlijk ook niet zoveel uit welk album van hem u beluistert. Nogmaals, voor de gitaarliefhebber is dit een echte aanrader, u zult niet teleurgesteld worden.

A shout toward noon

A shout toward noon (CD) / Leo Kottke. Kottke werd geboren op 11 september, 1945. Je kunt hem dus een oude rot in het vak noemen, ook  qua produktie. Want sinds 1969, het jaar dat zijn debuutalbum uitkwam, verschenen er zo’n 30 albums / cd’s  van zijn hand.

Leo Kottke is gitarist, acoustisch folk/blues gitarist. Al snel kreeg hij het etiket singer/songwriter opgeplakt, terwijl hij eigenlijk alleen maar instrumentale cd’s wilde uitbrengen.

Na een zeer drukke tijd zowel wat concerten betreft als het uitbrengen van nieuwe cd’s, heeft hij zijn tempo nu omlaag geschroefd. Het moordende programma maakte dat hij last kreeg van zijn handen. Ook heeft hij zijn techniek aangepast in de richting van klassiek spelen.

"A shout toward noon" is een wat aparte eend in zijn bijt, "moody", sgeervol, somber en melancholiek. Enfin, luister zelf maar. Toppers van Kottke zijn verder "My feet are smiling", "6- and 12- String Guitar", "Ice Water" en "Time step".

Bach inventions en partita

Bach inventions en partita (CD) / Janine Jansen. Janine Jansen, de nog jonge Nederlandse violiste, heeft weer een CD uitgebracht. Ditmaal met stukken van Bach.

Hoewel Bach veel minder swingend klinkt en is als bijvoorbeeld Vivaldi, die Jansen ook vertolkt heeft, klinkt het album echter erg goed. In die zin is misschien goed het verschil te horen tussen een zuidelijke barokcomponist (Vivaldi) een eentje uit het noorden (Bach).

Dat verschil is er heden tendage ook nog, ook op andere vlakken. Op zaken als virtuositeit, samenspel, interpretatie en gevoel  gaat deze leek op het gebied van klassieke muziek niet in.  Hij beperkt zich puur tot zijn luisterervaring, en die is prima bij dit album.

Jansen speelt hier samen met altviolist Maxim Rysanov en cellist Thorleiff Thedeen