Nog één keer de Long Tail

Mijn definitie / omschrijving van de Long Tail: "Het principe, dat weinig van heel veel, beter is dan veel van heel weinig." Dit principe werd het eerst door Chris Anderson verwoord, hij schreef er zelfs een boek over. Het betekent, dat niche markten een reden van bestaan hebben. Toch wijzen onderzoeken nu uit dat de verdiensten, die met de zogenaamde blockbusters gemaakt worden vele malen hoger zijn dan met de Long Tail titels. Bij het "idee van Anderson dat dankzij internet het belang van hits afneemt en niche-producten steeds belangrijker worden" kunnen zo langzamerhand grote vraagtekens gezet worden. De ondertitel van zijn boek "Why The Future of Business Is Selling Less of More", wordt niet waargemaakt volgens deze onderzoeken. Het betreft meerdere onderzoeken, die allemaal in deze richting wijzen. En deze cijfers kun je niet blijven negeren, geloven tegen beter weten in heeft geen zin. Toch maakt internet het volgens mij mogelijk dit soort titels veel makkelijker onder de aandacht te brengen. Biedt het mogelijkheden die er vroeger niet waren. Titels, die je voorheen nooit in een boekwinkel of platenwinkel zou aantreffen, vind je nu wel op internet. In één of andere uithoek van het web. En dat beschouw ik als puur positief. Er heeft wel degelijk een verschuiving plaatsgevonden, hoewel niet zo intensief als Anderson ons wilde doen geloven. Lees ook het artikel op Webwereld.

Opnieuw de Long Tail

In een posting uit september 2008 schreef ik over kritiek, die er op de Long Tail gekomen was. Wat was de Long Tail ook alweer? Het ging om het principe, dat weinig van heel veel beter is dan veel van heel weinig. Dit principe werd het eerst door Chris Anderson verwoord, hij schreef er zelfs een boek over. Het betekent, dat niche markten een reden van bestaan hebben. De critici beweerden, dat uit onderzoek (o.a. bij iTunes) gebleken was, dat de bulk van de verkoop nog steeds door de tophits werd uitgemaakt. Er werd direct al wel getwijfeld aan deze cijfers, en ik citeer nu even uit een artikel op DutchCowboys: "Bij Netties spraken ze toen al hun twijfels uit bij deze cijfers, in afwachting van meer duidelijkheid over de oorsprong ervan. Want ga je naar sites waar de nadruk ligt op mainstream muziek, dan komen onbekende bands daar uiteraard niet meteen aan de bak. Maar ga je naar sites die gespecialiseerd zijn in beginnende bands, alternatieve muziek, waar de gebruiker geholpen wordt bij het ontdekken van nieuwe muziek, dan zullen die cijfers uiteraard anders zijn". Hieruit blijkt dus dat het sterk afhangt van waar je je cijfers vandaan haalt. De moraal van dit verhaal is duidelijk: wees voorzichtig met cijfers, cijfers hebben altijd een bron, een interpretatie, een betekenis.

Kritiek op The Long Tail

De meesten van ons zijn onderhand wel bekend met het principe van de Long Tail, voor het eerst geponeerd door Chris Anderson. Ik moet eerlijk bekennen, dat ik zijn boek nog nooit gelezen heb, het idee leek me echter wel zeer sympatiek. Zeg maar, de beschikbaarheid van nicheproducten, in ons geval weinig gevraagde titels zou de verkoop in de "Long Tail" doen toenemen. Staar je dus niet blind op enkele kaskrakers, het kan ook nuttig zijn om die andere titels te hebben. Hier is nu kritiek op gekomen van Anita Elberse. Zij stelt, dat het aantal produkten in de Long Tail wel is uitgebreid, maar dat de verkoop in aantallen niet is toegenomen. Elberse is assistent-professor aan de Harvard Business School, niet de eerste de beste dus. Zij zegt ook: "The tail is getting longer, but it isn’t getting fatter". Het hele artikel is te vinden in Publishers Weekly. Voor de gewone leek is het altijd leuk (en verwarrend) als experts het tegengestelde gaan beweren. Het wordt dan een kwestie van wat past het best in mijn straatje.

The Long Tail

“De Long Tail legt eigenlijk uit hoe onze economie en cultuur verschuiven van massale markten naar miljoenen niches. De opkomst van nieuwe distributietechnologieën – internet voorop – hebben het eindelijk mogelijk gemaakt consumenten een veel groter en diverser aanbod aan te reiken dan voorheen mogelijk was. Voorheen werd dat grote en diverse aanbod tegengehouden door economische en fysieke grenzen. Die grenzen dicteerden de wetten van retail en radio- en televisieuitzending. Daardoor zag je eigenlijk een Long Tail-markt die was afgesneden.” Bovenstaande quote komt uit een artikel gepubliceerd op Sync.nl. Chris Anderson, de auteur van een boek over het fenomeen "The Long Tail" wordt daar geinterviewed. Goed om het nog eens door te lezen en tot je door te laten dringen dat dit een belangrijke verschuiving is. Het artikel is van de hand van Bart Nagel.