
Er is nogal wat kritiek op deze uitspraak gekomen. Citaat: “Op de uitspraak is veel kritiek gekomen, deze doet de vraag rijzen of providers verantwoordelijk kunnen worden gehouden voor de sites die hun abonnees bezoeken.” en “Het vonnis is onbevredigend omdat internetproviders de sleutel zijn tot internet, en zich niet moeten bemoeien met de inhoud. De post krijgt ook geen verbod om illegale zendingen tegen te gaan”.
Een lastig probleem. Zaken als vrijheid van meningsuiting maar ook de bescherming van auteursrechten spelen een rol. Vrijheid van meningsuiting, omdat Pirate Bay zelf geen downloads aanbiedt, maar alleen verwijzingen naar andere sites, waar deze wel te vinden zijn. Een doorgeefluik dus. Via peer-to-peerprogramma’s kunnen de bestanden dan binnengehaald worden. Het voelt dus als een beknotting. Toch kan ik ook het andere standpunt wel begrijpen. Ook de rechten van de makers van deze werken dienen beschermd te worden. Ik denk echter dat dit achterhoedegevechten zijn en dat Stichting Brein voor een verloren zaak strijdt. They’ve won a battle but not the war. En dat heeft te maken met het verkoopmodel dat momenteel in de muziekbusiness gehanteerd wordt. Hoewel er meer en meer legale kanalen komen waar je tegen een redelijke vergoeding aan je muziek kunt komen, maar wat gaat (ging) dit traag.