Nabokov's nieuwe boek.

Nabokov, de auteur bekend van o.a. Lolita, stierf in 1977. Dat is al meer dan 30 jaar geleden. Toch komt er nu in september een nieuw boek van hem uit. Hoe is dit mogelijk? Vlak voordat hij stierf vroeg hij zijn familie het manuscript "The Original of Laura", dat nog niet af was, te verbranden. Een moreel dilemma. Want, wat zou u doen, een onaf manuscript van een wereldberoemd auteur bewaren of de laatste wens van een stervende honoreren? Zijn zoon Dmitri heeft nu na lang nadenken besloten het manuscript (dat dus niet vernietigd is) te publiceren. Wat krijgt u nu voorgeschoteld? In ieder geval iets, dat nog niet af is. Bovendien een boek, dat vol met raadsels kan zitten. Want als er iets was waar Nabokov van hield waren het wel raadsels. Hij was er dol op. Hij produceerde in zijn jeugd zijn eigen kruiswoord puzzels, schaakproblemen en puzzeltjes met getallen, die dan weer ergens naar verwezen. Citaat: "The novels and stories are generously seasoned with acrostics, anagrams, number games, and whodunits, not to mention parodies, puns, and multiple layers of hidden allusions." U zult dus nooit weten hoeveel van het boek u echt begrijpt en wat u ontgaat. En dat lijkt me erg frustrerend. Maar misschien houdt u daar wel van? Lees er meer over in Wired Magazine. Zie ook deze eerdere posting.

Nabokov's laatste boek

Nabokov is de auteur van klassiekers als "Lolita", "Bleek vuur" en "Geheugen spreek". In 1977 overleed de schrijver, midden in het proces van het schrijven van een boek. Zijn gedachten op papier zetten deed hij door kaartjes te beschrijven, een typemachine gebruikte hij nooit. Uiteindelijk had hij dan een pak "speelkaarten" die hij gebruikte voor het boek. Voordat het werk af was, werd hij echter ziek. Tegenover zijn vrouw verklaarde hij, dat het boek nooit uitgegeven mocht worden en dat de kaartjes vernietigd moesten worden. Zijn vrouw Vera heeft echter nooit aan deze eis voldaan en na haar overlijden in 1991 ook Nabokov's zoon , Dmitri, niet. Het is een moreel probleem: voldoe je aan de eis van een stervende, of doe je dat niet omdat het hier toevallig een wereldberoemd auteur betreft en zijn (fragmentarische) boek belangrijk voor het nageslacht kan zijn? Dat telt dan zwaarder als een laatste wens. Wie zal het zeggen, hoe hier juist te handelen? Ik zou er geloof ik vrede mee hebben als het boek met vele slagen om de arm (annotaties en vermeldingen waar er iets bijgevoegd is of afgehaald vanwege de leesbaarheid) uitgegeven zou worden. Als een soort wetenschappelijke uitgave. Verder, zou er wat mij betreft niet van geldelijk gewin sprake mogen zijn, hoe zou je dat moeten verantwoorden ten opzichte van de laatste wens van je vader? Het artikel en een interview met Dmitri Nabokov leest u in de New York Times.