Nabokov's laatste boek

Nabokov is de auteur van klassiekers als "Lolita", "Bleek vuur" en "Geheugen spreek". In 1977 overleed de schrijver, midden in het proces van het schrijven van een boek. Zijn gedachten op papier zetten deed hij door kaartjes te beschrijven, een typemachine gebruikte hij nooit. Uiteindelijk had hij dan een pak "speelkaarten" die hij gebruikte voor het boek. Voordat het werk af was, werd hij echter ziek. Tegenover zijn vrouw verklaarde hij, dat het boek nooit uitgegeven mocht worden en dat de kaartjes vernietigd moesten worden. Zijn vrouw Vera heeft echter nooit aan deze eis voldaan en na haar overlijden in 1991 ook Nabokov's zoon , Dmitri, niet. Het is een moreel probleem: voldoe je aan de eis van een stervende, of doe je dat niet omdat het hier toevallig een wereldberoemd auteur betreft en zijn (fragmentarische) boek belangrijk voor het nageslacht kan zijn? Dat telt dan zwaarder als een laatste wens. Wie zal het zeggen, hoe hier juist te handelen? Ik zou er geloof ik vrede mee hebben als het boek met vele slagen om de arm (annotaties en vermeldingen waar er iets bijgevoegd is of afgehaald vanwege de leesbaarheid) uitgegeven zou worden. Als een soort wetenschappelijke uitgave. Verder, zou er wat mij betreft niet van geldelijk gewin sprake mogen zijn, hoe zou je dat moeten verantwoorden ten opzichte van de laatste wens van je vader? Het artikel en een interview met Dmitri Nabokov leest u in de New York Times.