RFID en privacy

RFID is een leuk stukje techniek. Handig, met vele toepassingsmogelijkheden. Wij in bibliotheekland gebruiken het in onze boeken. Ik neem aan, dat op de chip dan de boekgegevens staan, weet dat echter niet zeker. Maar, het is met elke techniek zo, je kunt het verstandig en "wijs" gebruiken, maar ook op een manier waar het niet voor bedoeld is (of zou moeten zijn). Je kunt RFID chips niet alleen gebruiken in bibliotheken, maar bijvoorbeeld ook in winkels. En nog op vele andere plekken. In China bijvoorbeeld, bij de Olympische Spelen bijvoorbeeld. Dat China het met de mensenrechten niet zo nauw neemt, of met de privacy, is al eens eerder hier aan de orde geweest. Ook RFID wordt nu ingezet op een manier, die de wenkbrauwen doet fronsen. Als (doorzichtige) reden wordt aangevoerd, dat de kaartjes dan niet verhandelbaar zijn op de zwarte markt. Dat is echter een reden, die de autoriteiten slechts goed van pas komt. De hier toegepaste uitgebreide gegevensopslag is niet nodig. Was tot nu toe nooit nodig. Kortom, een verkeerd gebruik van een stukje techniek, dat zeker geen navolging verdient. Het artikel hierover leest u bij Syn.nl en is van Cindy Curre.