Monday, August 30, 2010

Cultuur en politiek

Nu er steeds meer gesproken wordt van cultuur als linkse hobby dient één en ander recht gezet te worden. Cultuur is sowieso een lastig begrip: van Limburgse schuttersgilden en vendelzwaaiers, traditionele klompendansen tot aan experimenteel ballet, landschapskunst en digitale uitingen.

Linkse hobby is bijna waar: sociaaldemocraten streefden altijd naar 'verheffing van het volk' de arbeidersklasse, via onderwijs en cultuurpolitiek. Het klopt helemaal niet, omdat ook liberalen streefden naar vormen van volksopvoeding. Grote einddoel van die verheffing cq. opvoeding verschilde tussen beide stromingen, evenals de rol die de overheid daarbij werd toebedacht. Het subsidiëren van cultuuruitingen kun je 'humoristisch' een hobby noemen maar zeker geen linkse of rechtse hobby.

Deze bezigheid is zelfs niet kenmerkend voor democratieën, ook dictatoriale regimes geven geld uit aan cultuur! Zij zien dit niet bepaald als hobby maar als propaganda-instrument bij uitstek t.b.v. het regime of de ideologie. De resultaten zijn meestal bedroevend saai voor de consument: licht verteerbare flauwe kost. Een enkeling weet binnen zulke beperkingen toch nog prachtige dingen te maken, de meesten komen niet verder dan wat krachteloze pogingen. Tegelijkertijd werken daar andere kunstenaars noodgedwongen illegaal en onder grote druk. De autobiografie 'Getuigenis' van Sovjet componist Sjostakovitsj geeft een onthutsende inkijk in zulke levens: muzikale moed, lafheid en opportunisme in alle gradaties onder het Stalinregime.

De kracht van een democratie is, dat men cultuuruitingen niet subsidieert als propaganda-instrument (hoogstens om de democratie te bevorderen). Er valt veel te zeggen voor het typisch liberale standpunt, dat de overheid zich niet dient te bemoeien met de inhoud van die cultuuruitingen: geen censuur alstublieft dank u wel.
Het sociaaldemocratische uitgangspunt om cultuur vanuit de bevolking te bevorderen maar ook 'gewone' mensen in aanraking te brengen met andere cultuur (die van andere groepen: elite en/of allochtonen) is eveneens sympathiek.

Het is echter de vraag of we het met bovenstaande ideeën gaan redden in deze eeuw.

B.Logger

Sunday, August 29, 2010

Terug van weggeweest...

Soms is het goed er eens even tussen uit te gaan. Je komt dan fris terug en kunt er weer tegenaan. Zo ook Biebblogger. Hij kon het deze keer niet laten een bibliotheek binnen te lopen, iets dat hij anders probeert te vermijden.

Het gaat hier om de bibliotheek in St. Peter in het Zwarte Woud. St. Peter heeft een Benedictijner klooster waarvan de oorsprong ver teruggaat in de geschiedenis. Vaak was de stichting van een klooster een kwestie van politiek, van macht. Het klooster werd in de loop der tijden verschillende keren verwoest, maar telkens weer herbouwd. De laatste keer in de eerste helft van de achttiende eeuw.

Er werd door de architect Peter Thumb toen een kloosterkerk in de barokstijl gebouwd. Ook kwam er een rococo bibliotheek. Citaat Wikipedia: "De naam rococo is een samentrekking van het Franse woord rocaille, een asymmetrisch schelpmotief dat men in de 18e eeuw aantreft in met name de toegepaste kunst, en het Italiaanse barocco, dat barok betekent." Beide stijlen zijn erg druk.

De bibliotheek is niet te vergelijken met de huidige bibliotheken en was ook meer bedoeld om indruk te maken, dan om daar echt te gaan zitten studeren. Geen frontale plaatsing van de materialen, maar wel ruim opgesteld. De verdere inrichting had niets met retail of eenvoudig te maken en alles met overdaad. Het zag er echter schitterend uit. Biebblogger heeft geprobeerd in een foto alles te vangen, en dat lukt natuurlijk niet. De plafonds, de boekenkasten, de balkons, de beelden. Afijn, kijkt u zelf maar.

Wednesday, August 18, 2010

''Wat hebben ze nu weer bedacht ...'' - Johanna Kroon

Mensen hebben een hekel aan verandering, mythe of waarheid? met deze vraag begint het boekje: 'wat hebben ze nu weer bedacht?'.

Wie in de geschiedenis kijkt ziet veranderingen alom. Afgezien van het eten van kennelijk verboden fruit in het paradijs begonnen de veranderingen lang geleden van toen we rechtop gingen lopen. We werden vervolgens van jagers/verzamelaars veehouder/landbouwers. Zodoende ontstonden er vaste nederzettingen, dorpen, de opkomst van steden, het ontstaan van staatkundige eenheden (landen), gemechaniseerde productiewijzen, industriële revoluties, schaalvergroting, schaalvergroting, schaalvergroting, globalisering. sneller groter sneller groter groter groter ... Hekel aan verandering is dus een mythe.

Wanneer alle mensen altijd een hartgrondige hadden aan verandering dan ... waren we nu nog die jagers/verzamelaars van toen. Er zijn dus minstens voortdurend enige mensen die verandering nastreven. Wie kijkt naar mensen als Ghandi, Mandela, enige Kennedy's, Obama constateert dat men voor veranderingen zelfs de handen op elkaar kan krijgen. De tijd moet er rijp voor zijn dan willen juist veel mensen verandering.

Of toch niet?

Veranderingen komen (afgezien van een enkele grote meteoriet één keer per zoveel miljoen jaar) zelden spontaan uit de lucht vallen. Het gaat vaak om een noodzaak ingegeven door veranderende omstandigheden. Dit geldt bijvoorbeeld voor het rechtop gaan lopen van de mens dit viel samen met de omstandigheid: minder bomen, meer savanne in de directe leefomgeving. Dan heb je niet zo gek veel keuzes.... Achteraf bleek deze verandering een vooruitgang, we kregen gek genoeg daardoor meer hersenen. Daar hebben we prachtige dingen mee gedaan (maar ook hele erge)

Wat hebben ze nu weer bedacht? houdt zich niet bezig met bovenstaande maar met één belangrijk principe: 'relatie eerst', dit sympathieke uitgangspunt wordt op vele manieren uitgewerkt en van aardige aansprekende voorbeelden voorzien. Een nuttig boekje oorspronkelijk geschreven voor managers maar wat mij betreft voor iedereen die te maken heeft met veranderingsprocessen.

B.Logger....

Tuesday, August 17, 2010

Zonder Noorden komt niemand thuis

Zonder Noorden komt niemand thuis / auteur: Nelleke Noordervliet. Hoofdpersoon van het verhaal is Robert Andersen. We treffen hem in het begin aan in Vancouver, Canada. Hij koopt daar een auto en is op weg naar een huis aan een meer. Een huis, dat hij gehuurd heeft voor een paar maanden. Ergens in de bossen, waar bijna nooit iemand komt. De reden daarvoor ontdekken we al vrij snel.

Hij komt in het huis terecht van Beverly Walker, iemand die daar jaren in de kleine gemeenschap gewoond heeft, maar op een dag plotseling verdwenen was. Waarom en wat er gebeurd is, is onduidelijk.

Dat blijkt langzamerhand, wanneer Robert navraag bij zijn buren en de dorpelingen gaat doen. Hij vindt het namelijk vreemd, vreemd dat men nooit beter getracht heeft uit te vinden wat zich precies afgespeeld heeft. En gaat zelf op onderzoek uit.

Niet iedereen stelt dat echter op prijs. Het leven en de natuur daar worden prachtig beschreven. Ook de zieleroerselen van Robert worden langzamerhand blootgelegd. Een boek, waar veel meer achter zit dan je op het eerste gezicht denkt. Het gaat ook over relaties, over eerlijk zijn tegenover jezelf, over in het reine komen met het verleden. Mooi geschreven.

Friday, August 13, 2010

Zomergasten ...

Is weer begonnen, verrassende tv waarbij een bekende/beroemde gast tv- docu- filmfragmenten uitkiest die voor hem of haar van betekenis zijn. De interviewer praat de selectie aan elkaar. Bijna ongemerkt krijgen we een kijkje in de binnenwereld van de gast. De eerste keren Jan Marijnissen, politicus, voormalig lasser, wist ik al .... maar met 'bloed katholieke' inslag en Maarten ’t Hart, gerefo van afkomst…

Als volslagen onbekende Nederlander vroeg ik me na deze eerste uitzending af welke fragmenten ik zou kiezen als ik te gast zou zijn. Ik geloof niet dat er een rode draad hoeft in te zitten, liever niet zelfs, de interviewer dient de vragen te stellen waarmee de kijker rode draden kan ontdekken...

Mijn voorlopige lijstje:

Muziek

Een knallend oerbegin. Iets met de Sacre du Printemps: ruime keuze: een speelfilm, diverse uitvoeringen, een project met probleemjongeren maar zeker het zwartwit fragment (1 minuut) waarin de oude Stravinsky zegt: 'toen ik dat schreef ging het dwars door mij heen'. Je ziet aan de man dat ie 't herbeleeft! Al maakte hij voor die tijd en daarna nog fantastische grensverleggende muziek: dit was een moment dat nieuwe vensters en deuren open gingen, en niet alleen voor hem.

Humor

'Elementary dating' van Rowan Atkinson toen hij nog lang niet mr Bean was maar een comedian in opkomst. Atkinson laat volkomen over de top zien hoe je het juist niet moet aanpakken op je eerste afspraakje. Smullen. 'Erik Engerd' met z'n veel te lange sjaal op zoek naar een willig slachtoffer.
De voetbalwedstrijd tussen oude filosofen (in toga) bij Monty 'Python's flying circus'.

Docu's

Microkosmos, al te menselijke docu over de wereld van insecten die zich dagelijks aan en zelfs onder onze voeten afspeelt ... poëtisch realistisch ... wat werken die beestjes vlijtig en soms tevergeefs omdat ze geheel niet overzien. Zie mijzelf en anderen ploeteren.
Polderpolitiek: vlijmscherpe documentaire over de teloorgang van B&W en gemeenteraad van Almere in de jaren 90. Een heuse thriller waarin vele koppen rollen, verplichte kost voor iedereen die de gemeentepolitiek in gaat maar eigenlijk ook voor iedere kiezer. Een integere hoofdrol (politiek fatsoen en moedig) is wat mij betreft weggelegd voor een dan nog piepjonge CDA wethouder Marja van Bijsterveldt.

Films

'Nuovo Ciento' of 1900 van Bertolucci (1976) over de opkomst van het fascisme gezien door de ogen van een rijke en arme jongeman. Maakte diepe indruk, herhaling jaren later stelde teleur. Geldt niet voor 'una giornata particolare': een bijzondere dag (1977) van Ettore Scola over een homosexuele journalist en de vrouw (Sophia Loren) van een fascist die van elkaar houden en pijnlijk bijna een verhouding krijgen. Ook een stukje 'seventh samurai' (1954) van Akira Kurosawa.

Rode draad? Dat is aan de lezer ....Met onbekende groet B.Logger

Wednesday, August 11, 2010

Songbird

Songbird (CD) / Eva Cassidy. Eva Cassidy stierf al op 33-jarige leeftijd (1996) aan de gevolgen van kanker. Net toen ze enig succes begon te krijgen. Deze compilatie, na haar dood uitgebracht, werd een enorm succes in Engeland, waar het meer als een miljoen keer over de toonbank ging.
"Thanks to all the exposure, Songbird steadily grew into a major hit, climbing all the way to the top of the British album charts and selling over a million copies."

Eva Cassidy was erg verlegen, wat haar carriere niet vooruit hielp. Verder was ze, omdat ze alle stijlen zong moeilijk te vermarkten voor de platenbazen. Allemaal zaken waardoor ze pas laat enig succes kreeg. Van dat succes heeft ze maar kort kunnen genieten.

Ze had een prachtige stem en veel techniek in huis. Ze koppelde dit aan duidelijke ideeen over wat ze wel en wat ze niet wilde zingen. Cassidy is een lichtend voorbeeld geweest voor Katie Melua, dat kun je ook wel horen vind ik.

Songbird is prachtige muziek van een artieste, die helaas veel te jong overleden is. Toppers zijn niet te noemen, er staan geen slechte nummers op dit album. En luister dan direct ook eens naar "Eva by Heart".

Tuesday, August 10, 2010

Formeren...

Het formeren van een kabinet is in Nederland een traag verlopende bezigheid met hoog achterkamertjes gehalte. Afstoten aantrekken, radiostilte en opnieuw onderhandelen. Nooit anders geweest want 'Nederland Coalitieland'. Dergelijke onderhandelingen kunnen moeilijk in de openbaarheid plaatsvinden. Net als bij voetbal heeft vrijwel iedere burger een mening over het gewenste kabinet en over de stand van zaken in de formatie ...

Vanuit andere landen bezien is ons formatieproces een onbegrijpelijke folklore, maar dat zijn dan ook landen waar meestal één partij de meerderheid in het parlement behaalt. De Belgen begrijpen het natuurlijk wel: die hebben het nog veel moeilijker in dit opzicht. De Duitsers formeren indien nodig tamelijk vlot, de Britten hebben onlangs zonder enige ervaring een record snelformeren gevestigd! En daarmee daagt de oplossing: ik stel voor zo'n sluwe politicus uit Groot Brittannie in te vliegen als (in)formateur, die klaart zo'n klusje in een paar weken.

Tally ho B.Logger

Monday, August 9, 2010

Bibliotheken en de toekomst

De toekomst: "Books are being pushed aside for digital learning centers and gaming areas. "Loud rooms" that promote public discourse and group projects are taking over the bookish quiet. Hipster staffers who blog, chat on Twitter and care little about the Dewey Decimal System are edging out old-school librarians". En dit is slechts de oppervlakte, de buitenkant. Want het hele bibliotheeksysteem ondergaat een diepgaande transformatie.

"Many real-world libraries are moving forward with the assumption that physical books will play a much-diminished or potentially nonexistent role in their efforts to educate the public". Wat is nu nog de functie van bibliotheken? "To be a free place where people can access and share information". Is dat zo? Is de bibliotheek vrijplaats, een ontmoetingsplek, waar je informatie kunt delen?

Dat is toch wel een erg mager restant van de bibliotheek, die ooit bestond. Ontmoeten en delen van informatie doen de kids tegenwoordig via web2.0, sociale sites als Hyves, Facebook e.d. Twitteren doen ze niet zoveel, dat is meer voorbehouden aan de ouderen. Zoeken van informatie gebeurt met behulp van Google, het lezen van boeken vindt straks ook plaats op een digitale manier. Ebooks. En wat te denken van Google, die zoveel mogelijk boeken digitaliseert.

Voor het ontmoeten en delen hoeven de jongeren dus straks niet meer naar een bibliotheek te komen. Waarvoor dan nog wel? De manieren om de jongeren toch binnen de muren van de bibliotheek te krijgen lopen uiteen van een filmzaal, een gamesplek, een muziekstudio tot een "info galleria". "The library has never been just about books," said Rolf Hapel, director of the city's public libraries". Inderdaad. Er moet dus veel uit de kast getrokken worden aan nieuwe ideeen, en er moeten ook telkens weer nieuwe dingen verzonnen worden om de aandacht vast te blijven houden. Belangrijke vraag is het tempo waarin zich een en ander afspeelt. Want dat er grote veranderingen voor bibliotheken op komst zijn, is wel duidelijk.

Sommige nieuwe rijken ...

Staan de helft van hun miljarden af aan goede doelen.

In de jaren 90 kwam maatschappelijk verantwoord ondernemen op: bedrijven wilden niet meer puur en alleen voor de winst gaan. Mooi. Eigenaardig genoeg gingen tegelijkertijd (andere?) bedrijven meer dan ooit voor de winst. Wereldwijd ontstond vervolgens sterke beroering over de hoge salarissen en bonussen die aan de top van bedrijven verdiend worden. Des te wranger toen er ook nog een economische crisis overheen kwam. Uiteindelijke oorzaak bleek: grenzeloos geld verdienen.

Wat nu te denken van deze genereuze rijken? Vermoedelijk zijn dit meestal maatschappelijk verantwoorde ondernemers. Goeie lui met een geweten. Minder sympathiek vind ik, dat ze hun altruïsme wel erg opzichtig uitdragen. Dat biedt ook mogelijkheden. Als dit een trend wordt waarbij andere (gierige) rijken niet achter kunnen blijven, zou dat prachtig zijn, een nieuwe moraal.... en.... een nieuwe markt. Want er ontstaat vervolgens een enorme schaarste aan goede doelen. Ik ken een bibliotheek die best wat kan gebruiken en heb geen bezwaar tegen de nieuwe naam: Bill Gates Bibliotheek Arnhem.

Zuinig groetje B.Logger