Vuurwerk

Dicht

Op zondag 20 december bleef uw bibliotheek gesloten. Medewerkers die van ver moesten komen redden het die dag niet. Een aantal van u stond dus voor een dichte deur. Dat spijt mij oprecht. Zelfs tijdens verbouwingen proberen wij, gehuld in stofwolken, open te blijven. Dit was een geval van overmacht dat niet van te voren in te schatten was.

Vermoedelijk waren de bibliotheken in Arnhem wel gesloten tijdens de slag om Arnhem (1944). We bezitten nog altijd een kloek naslagwerk waarin de baan van een kogel naadloos te volgen is. Dankzij die kogelbaan konden we vaststellen dat de delen op het moment van inslag in de juiste volgorde stonden (dat is wel eens anders) en mocht zich toen iemand achter dit naslagwerk verschanst hebben dan heeft ie het vrijwel zeker overleefd. Die kogelbaan gaat omlaag en verlaat een paar delen verder het naslagwerk. De kogel is helaas verdwenen. Eeuwig jammer.

We blijven achter met de vraag tot wanneer medewerkers van de bibliotheek in 1944 naar hun werk gingen. En op welk moment ze besloten dat het verstandiger was om thuis te blijven.
Geheimzinnig detail is dat we over oude notulen beschikken van bibliotheekvergaderingen maar dat de periode 1940-1945 daarin ontbreekt. Wie ontvreemdde dit en waarom, of ging het domweg in vlammen op?

Ook beschikt de bibliotheek over een ruime sortering van uitgaven tijdens de tweede wereldoorlog die niet altijd even fris zijn. Maar ook bleven publicaties bewaard uit de jaren vlak voor de oorlog die de bezetter niet op prijs zal hebben gesteld. Hoe deed men dat en kon men die toen lenen?

Het verhaal van deze bibliotheek in oorlogstijd is een gat in onze lokale geschiedenis: we kunnen slechts de baan van een kogel volgen. De explosieve lading zelf is na de bevrijding radicaal verwijderd.

B.Logger

Vooruitblikken? Terugkijken?

Zo tegen het eind van het jaar houden we ons vaak met dit gezelschapsspel bezig. Wat is er gebeurd het afgelopen jaar en wat gaat er in het komende jaar veranderen? Ik wil dat ook kort even doen. Vanuit mijn perspectief en met mijn kennis. Hoewel het ook een beetje koffiedik kijken blijft.
Het afgelopen jaar werd het mij wederom mogelijk gemaakt door diegenen die daar over gaan, om dit weblog voort te zetten. In 2010 gaan we al weer het vierde jaar in. Daarnaast is de Bibliotheek gaan twitteren, zoals zoveel anderen, is er een Facebookpagina gekomen, en zijn er andere web2.0 activiteiten ontplooid.
Wat Biebblogger erg deugd deed was de komst van draadloos internet in de Bibliotheek. Een lang gekoesterde wens. Dus heeft u een laptop met draadloze functionaliteit aan boord, dan kunt u deze meenemen naar de bieb en daar gratis van het internet gebruik maken.
Dat brengt Biebblogger direct op het volgende(bruggetje): Bent u lid van de Bibliotheek, dan wordt per 1 januari 2010 het gebruik van internet voor u gratis. Tevens wordt het reserveren van materialen dan gratis. Als dat geen reden is om lid te worden van de Bibliotheek, dan weet ik het niet meer.
De Bibliotheek heeft ook een aantal ereaders aangeschaft. Het is de bedoeling dat u die als klant van onze bibliotheek vanaf eind januari of begin februari voor een aantal weken kunt lenen om eens te ervaren wat dat nu precies inhoudt. Ebooks waren hot in 2009, en zullen dat ook in 2010 zijn. Of de Bibliotheek ook ebooks gaat uitlenen is nog niet duidelijk, de ontwikkelingen op dat terrein zijn nog wat verwarrend, maar zullen scherp in de gaten gehouden worden. Tevens zijn er eind 2009 een aantal games aangeschaft. Het is de bedoeling die in 2010 te gaan uitlenen.
Ook zullen kleine aanpassingen op onze website zijn beslag krijgen. Wat er precies gerealiseerd gaat worden in 2010 is natuurlijk afhankelijk van het budget, er zijn in ieder geval plannen genoeg. Een van de eerste dingen waar u mee geconfronteerd zult worden, is een iets gewijzigde suggestiefunctionaliteit. U kunt via de website suggesties doen, zien wat de suggesties van andere klanten zijn, en tevens direct op de site zien wat er met uw suggestie gebeurt.
Verder is het onze wens om uitgebreider actief te worden op YouTube en Flickr, waar u ons nu al kunt vinden. Bovengenoemde zaken hebben allemaal betrekking op “het digitale”, “het virtuele”. U kunt er echter gerust op zijn, dat de taken en zaken die u van oudsher van ons gewend bent, voortgezet zullen worden in 2010. Want ook dat is iets wat mij, Biebblogger, ter harte gaat. De basis moet zijn een goede collectie. Een goede collectie bestaat tegenwoordig uit allerlei materialen: boeken, tijdschriften, DVD’s, CD’s, CDROM’s, digitale informatiebestanden, games, luisterboeken, DaisyRoms. Ik sla toch niets over?
Hopelijk wordt 2010, net als 2009 weer een jaar waar veel gebeurt op dit terrein, dan ben ik tevreden. En u als klant hopelijk ook.

Het was echt even winter

De herovering van de Amerikaanse droom

De herovering van de Amerikaanse droom / auteur: Barack Obama. "Interesting stuff" voor wie geinteresseerd is in de heftige verkiezingsstrijd in de Verenigde Staten. Belangrijk onderwerp wanneer je je bedenkt in welke (ongelukkige) mate Bush wereldgeschiedenis schrijft.
Obama is naast een veelbelovende presidentskandidaat ook een begenadigd schrijver. Ook om die reden bespreek ik het. In dit uitermate leesbare boek zet Obama zijn ideeën en opvattingen uiteen.

De sterkte van dit boek is tevens een zwakkere kant: Obama geeft boeiend aan welke kant het op moet, maar blijft in grote lijnen steken. Voor ons, buitenstaanders, is dat prettig maar als Amerikaanse kiezer zou ik 't lastig vinden. Want welke daden verschijnen uiteindelijk achter zijn woorden? Is het niet allemaal "management by speech?" Ik heb daar in het algemeen niets op tegen, ik laat mij graag inspireren, maar een wereldleider moet meer doen dan dat. Clinton verscherpte, in het defensief gedrongen, haar campagne door het Fijenoord motto "geen woorden maar daden" naar voren te brengen.

Obama werd al met veel superlatieven overladen: een kruising tussen Kennedy en King. En ook als hij het niet redt schrijft hij geschiedenis: de eerste gekleurde kandidaat voor het presidentschap. Deze voor Amerikanen zeer progressieve kandidaat is in mijn Nederlandse ogen een geslaagde kruising tussen het christelijke broertje van Mark Rutte en Wouter Bos. Een man van het midden. Die ontdekking vond ik het meest interessant.

Lof der domheid ...

In mijn vorige werk had ik een patiënt die er niet dom uitzag maar dat wel was. Sneu. In een openhartige bui vertelde hij dat 't heel lastig voor hem was, de man werd voortdurend overschat en hij had niet het lef om dan te zeggen: ik snap je niet. Dit brak hem op bij behandelaars maar ook bij de balies van instanties. Hij vroeg iets, kreeg antwoord (en een in te vullen formulier) en ging heen, zonder het te begrijpen ...Dat is van een diepe treurigheid. Naarmate onze samenleving ingewikkelder wordt grijpt dit verschijnsel bovendien verder om zich heen.

Sinds dat gesprek heb ik respect voor domme mensen. Zeker wanneer ze hun onvermogen naar voren brengen, dan denk ik terug aan dat gesprek en smelt ik begripsvol. En wat is dom trouwens? Het is volgens mij relatief.

Door de jaren heen werd ik verschillende malen getest, onder andere tweemaal (vergissing) vanwege een re-integratie project. Meten is weten, de uitkomsten bleven steeds bij elkaar in de buurt. Ik stond niet helemaal vooraan in rij toen de hersenen werden uitgedeeld maar mag bepaald niet klagen.

Enige jaren terug werd het IQ van voormalig president Bush (junior) wereldkundig gemaakt en het bleek de domste president tot nu toe voor zover daar gegevens over zijn. Grappig en schokkend want hoewel ik weinig met Bush deel, wij hebben wel een gemeenschappelijk intelligentie quotiënt ... Als we ooit met elkaar aan de praat raken bij de open haard kan ik leuk met hem meekomen en hij met mij natuurlijk. Om dan president van de VS te worden moet ook ambitie hebben meegespeeld. Het is een aardig gedachte-experiment om me voor te stellen dat ik zelf die baan heb: Me for president! In mijn opvattingen zou ik dichter bij Obama staan maar er verder niet veel van gebakken hebben.

Natuurlijk ontmoet ik dus regelmatig mensen die intelligenter zijn dan mij. Dat merkte ik meestal omdat ze niet kan bijhouden. Ik ben daar een wat in getraind omdat ik bovendien slecht in cijfers ben. Zodoende weet ik dat - meteen vertellen - de beste aanpak is.

Waar de intelligentere vaak aan moeten werken is dat ze iedere gedachtesprong moeten uitspreken. Dat wil nog wel eens misgaan. Dan raak ik behalve vanwege het tempo ook nog eens de draad kwijt omdat ze dingen overslaan die zij vanzelfsprekend achten. Een troost: om iets voor elkaar te krijgen zijn bijvoorbeeld inlevingsvermogen, takt, souplesse, trouw en nog veel meer aspecten ook reuze belangrijk.

Met relatief onwetende groet, B.Logger

Weblog bijhouden...

Een weblog bijhouden is zo af en toe geen sinecure. Ontbreekt bij tijden de inspiratie, op andere momenten laat de techniek je in de steek. Met die inspiratie gaat het meestal wel goed. Ook de techniek werkte tot voor kort altijd mee. Ik werkte met Internet Explorer versie 7 en nogmaals, dat ging tot nu toe prima.

Sinds kort is de situatie op mijn werk veranderd. We hebben nieuwe apparatuur gekregen (vooruitgang) en de software, waar we mee werken is "uitbesteed". Dat wil zeggen, dat we qua software iets voorgeschoteld krijgen en dat is het dan. Iets zelf installeren is er niet meer bij. Dat is jammer, want dat deed ik nog wel eens. Soms is het nodig om, om bepaalde zaken te kunnen bekijken een klein programmaatje te installeren. Dat gaat nu niet meer, want ik ben geen "beheerder". Iets anders is, dat we nu werken met Internet Explorer 8, die niet samenwerkt met Blogger. Kopieren en plakken van tekst kun je wel vergeten. Ook Mozilla Firefox geeft regelmatig allerlei foutmeldingen en doet raar. Deze posting is dan ook tot stand gekomen door hem simpel uit te typen in Blogger. "Citaten" overnemen van andere websites is er niet meer bij. Je doet dat namelijk door selecteren/kopieren/plakken.

Blijft over, dit weblog thuis dan maar te verversen. En dat gaat me net even te ver. Zeker als dat structureel moet gebeuren. Techniek zou dienend moeten zijn en niet drempels opwerpend. Niet alle vooruitgang is vooruitgang moet ik concluderen. Had ik nog maar die oude vertrouwde Internet Explorer 7. Nooit gedacht, dat ik dat ooit nog eens zou zeggen. Kortom, ik laat hem thuis nog maar even op de PC staan, mijn luiheid betaalt zich nu eindelijk eens een keer uit.

Erfgoed en AVM

Erfgoed, dat is lokale en regionale geschiedenis. Vrij vertaald. Hoe kun je dat een beetje smeuig, leuk en modern onder de aandacht van mensen brengen? Daar ging een symposium over, dat in de Zeeuwse Bibliotheek te Middelburg werd gehouden. Het werd dus een lange reis, maar daar kan de Zeeuwse Bibliotheek niets aan doen, die ligt nu eenmaal in Middelburg en Middelburg ligt waar het ligt.

Erfgoed is zeg maar niet echt mijn ding (om Paulien Cornelisse te parafraseren), maar met dat presenteren met behulp van moderne technieken heb ik meer affiniteit. Samen met een collega toog ik dus naar Middelburg, waar de Zeeuwse Bibliotheek, die ook nog eens 150 jaar bestaat, een interessant programma in elkaar gedraaid had.

Na een welkomstwoord van directeur Ton Brandenbarg kregen de verschillende sprekers het woord. Van informatie over een Zeeuwse pilot, over "Beelden voor de Toekomst" ging het naar Francisco van Jole die een presentatie hield over het digitale. Zijn presentatie heette: "Wat niet digitaal is, bestaat niet". Wat mij betreft maakt het niet zoveel uit waar hij over spreekt, hij ziet altijd kans om dat zo te doen, dat je geboeid luistert en daar later ook nog wel eens aan terugdenkt. Humoristisch, prikkelend, de boel opschuddend. Niet iemand waarbij je in slaap valt.

Lunchtijd was ruim, want gaf tevens gelegenheid om de informatiemarkt te bezoeken. Multi-touch (of surface) tables waren overvloedig aanwezig. Dat zijn dan ook leuke speeltjes met interessante toepassingen. s'Middags een aantal workshops bezocht. Waarvan sommige interesanter waren dan andere. De eerste getiteld "De toekomst en u: over techniek, trends en de toekomst van de bibliotheek" ging mij wat te snel, was mij wat te futuristisch. Ik denk dan altijd, ach het zal zo'n vaart wel niet lopen, te weinig concreet ook.

Een andere wel heel concrete workshop had te maken met Erfgoed op je telefoon. Een applicatie, genaamd Spinoza, voor op je smartphone / iphone. Werkt via de gps functionaliteit van bijvoorbeeld je iphone. Voortdurend is dus bekend (gps) waar in een stad je je bevindt. Wanneer er nu extra historische informatie over een bepaalde plek in Spinoza beschikbaar is, wordt die getoond zodra je daar bent. Wat een normale stadswandeling een compleet nieuwe cultuurhistorische dimensie geeft. Het kan beeldinformatie zijn maar ook tekstuele informatie betreffen, of audio. Wat mij betreft een gave toepassing, erg concreet. Zal als een gratis downloadable applicatie beschikbaar komen. Nu nog even een iphone kopen.

Keywords op deze zeer geslaagde dag waren digitalisering en touch, touch en nog eens touch. Aanraken zonder tussenkomst van invoerapparatuur als toetsenborden en muizen is zoveel gebruiksvriendelijker. Wat is erfgoed op deze manier gebracht eigenlijk interessant!

Daarna restte ons alleen nog de lange terugreis. Overigens, de Zeeuwse Bibliotheek staat helemaal in het teken van haar 150-jarig bestaan - in het gebouw zijn allemaal hoogtepunten en juwelen uit haar collectie te aanschouwen. Mocht u toch al naar Zeeland willen gaan in de Kerstvakantie, dan is een bezoekje aan de bibliotheek tussen al dat Kersteten door misschien een goede suggestie.

De last van veel geluk ....

is een even boeiend als leesbaar boek van emeritus hoogleraar Van Deursen. Het handelt over de geschiedenis van de Nederlandse republiek in haar bloeitijd. Een aanradertje ... Ik moest onwillekeurig aan deze titel denken toen ik las dat wij Nederlanders volgens vergelijkende onderzoeken tot de gelukkigste mensen/landen ter wereld behoren. En hoewel cijfers echt kunnen liegen ligt het bewijsmateriaal in dit geval wel heel hoog en breed opgetast. Tot mijn verbazing hebben wij een rotsvast vertrouwen in de overheid en in de rechterlijke macht vergeleken met inwoners van andere landen. Waarom klagen wij dan zoveel? En ook en met name over overheid en justitie?

Dit vergt nieuw fundamenteel onderzoek. Ik vraag mij bijvoorbeeld af of de hoeveelheid geklaag niet wereldwijd in alle landen min of meer een constante is. Met andere woorden, van Afghanistan tot Nederland tot aan de Verenigde Staten: het NKP (Nationaal Klaag Product) is altijd ongeveer even hoog met de nodige uitschieters omhoog en omlaag uiteraard. Daardoor kan men een lijst maken van meer en minder gelukkige inwoners.

Vervolgens is het interessant om te kijken waarover er dan geklaagd wordt: niet iedere klacht zal hetzelfde soortelijk gewicht hebben. Vermoedelijk is geen werk hebben veel erger dan saai of vervelend werk hebben en is een land waar 'hondendrollen op straat' hoog scoort toch van een andere orde als het niet eens hebben van een huis! Verhuis naar een Islamitisch land en je bent van je hondendrollen probleem verlost want honden worden daar als onrein beschouwt. In plaats daarvan wordt je wellicht met andere meer urgente problemen geconfronteerd die vermoedelijk zwaarder op de maag liggen.

Ook als klachten in landen overeen komen is het nog niet zo simpel als het lijkt. Uiteraard klagen we in Nederland over de bureaucratie en terecht. Maar burgers in de andere landen klagen daar ook over. 'Onze' bureaucratie wordt veroorzaakt door een overheid die met van alles en iedereen rekening probeert te houden waardoor er een onoverzichtelijke lappendeken van regels en regelingen ontstaat met allerlei duistere bepalingen. Er zijn landen waar de bureaucratie uitsluitend bedoeld lijkt om de bureaucratie in stand te houden. De aldaar geldende duistere bepalingen moeten de burger er onder houden en vooral flink laten betalen, bijvoorbeeld smeergeld aan een leger van onderbetaalde ambtenaren.

En wie zijn de klagers? Voorbeeld: ik vermoed dat in de wijk waar ik woon hondendrollen hoog scoren want we hebben hier veel honden en weinig criminaliteit. Het is behoorlijk multiculti en ook in andere opzichten een mix. Ik weet nog hoe de gemeente besloot om een parkje aan te leggen zodat hangjongeren niet meer rondhingen in onze speeltuin waar uiteraard veel gezinnen met kleine kinderen komen. Dat botste wel eens. In no time stond het aardige parkje vol met kinderwagens en speelden er kinderen onder toeziend oog van de ouders. Toen er toch meer en meer jongeren kwamen rondhangen hoorde ik de klacht: 'er hangt daar maar van alles rond'. Ja, dat haalt je de koekoek: dat was nu net de bedoeling.

Tenslotte vraag ik mij af in hoeverre klagen niet bijdraagt aan onze geluksbeleving. Als dat klopt is klagen heel gezond, met mate natuurlijk. Een zucht geeft lucht.

B.Logger

Er komt ijs ....

Muziek top-tien

Nu dan, in navolging van mijn persoonlijke boeken top-tien, een top-tien op muziekgebied. Dat is niet moeilijk en wel moeilijk. Ik hoef alleen maar even op mijn iPod te kijken en een keus te maken. Maar, wat te kiezen? OK, hier komt mijn lijstje:

- The Who / Live at Leeds
- Daniel Lanois / Acadie
- Eva Cassidy / Imagine
- The Rolling Stones / Exile on Main Street
- Sonny Landreth / The Road we're on
- Dan Crary / Thunderation
- Neil Young / Live at Massey Hall
- Keith Jarrett / The Koln Concert
- U2 / How to dismantle an atomic bomb
- Ivo Pogorelich / Scarlatti Sonatas

Het is toch nog veel moeilijker dan ik dacht, tien is te weinig. Ik troost me maar met de gedachte dat ik volgend jaar een heel ander lijstje zal maken.

Komt er volgende week sneeuw?

Een Boeken top-tien

Het is December, traditioneel weer de tijd om eens stil te staan bij het afgelopen jaar. Daar wil ik u en anderen niet al te uitgebreid mee lastig vallen. Wel met een lijstje van boeken. Niet alleen boeken, die in 2009 uitgekomen zijn, maar boeken die ik het afgelopen jaar gelezen heb en die ik de moeite waard vond. Een zeer persoonlijk favorietenlijstje dus. U mag het voor kennisgeving aannemen. Ik ga ook niet uitleggen waarom ik ze goed vond, ze zijn goed genoeg om op mijn eigen top-tien terecht te komen. Raadselachtig? Wilt u weten waarom ze daar op staan, dan zult u ze zelf moeten gaan lezen Let u niet op de volgorde, die doet er niet echt toe, er moest gewoon een volgorde zijn. Hier komt ie dan:

- Martin Bril / De kleine keizer: verslag van een passie
- Simon Schama / De Amerikaanse toekomst
- Richard David Precht / Wie ben ik en zo ja, hoeveel?
- Dick Francis / Silks
- Marianne Joëls / Een zeepaardje in je hoofd
- Mark Rowlands / De filosoof en de wolf
- Max Pam / Het Ravijn : autobiografie van de angst
- Anne Holt / Blinde godin
- Anne Provoost / Beminde Ongelovigen: Atheistisch sermoen
- David Sloan Wilson / Evolution for everyone

Van al deze boeken vindt u besprekingen op onze leestip-pagina. Mist u titels? Ongetwijfeld, stuurt u me die dan maar toe, ik hou erg van lezen en maak graag gebruik van de (lees)kennis van anderen.

Gewoontedieren

Er wordt wel beweerd dat er honden- en kattenmensen bestaan. Honden vind ik alleen leuk bij een ander en om een keer mee te wandelen. Daarbij ben ik wat gemakzuchtig: doe mij dus maar een kat. Ik heb er nu twee, beide zwart met een wit befje, broer en zus. Qua karakters zijn ze het levende bewijs dat astrologie niet klopt. Ze zullen vlak achter elkaar geboren zijn (ik was er niet bij, het waren asiel exemplaren) maar zijn totaal verschillend.

Hij, een tamelijk grofgebouwde lomperik die er voortdurend op uit trekt via het kattenluikje (overigens een uitvinding van Isaac Newton naar men zegt). Als er iets omgaat of breekt in huis is hij meestal de oorzaak. Zij, een elegante moviestar met wasdrang, type gevoelige schootkat en beslist intelligent. Het leven ziet er voor beiden dan ook totaal verschillend uit.

Als ik een propje gooi staat hij er dom naar te kijken, zij holt er naar toe, speelt er mee, neemt het in haar bek, trippelt elegant naar mij toe en legt het bij neer. De bedoeling is dan dat ik opnieuw gooi. Dat 'hondenspel' herhaalt zich tot ze plotseling geen zin meer heeft, het blijft toch een kat natuurlijk.

Wanneer ik met oudjaar het kattenluik afsluit (vanwege vuurwerk) zie ik hem talloze malen tevergeefs met zijn kop tegen het luikje bonzen. Het is wel een doorzetter. Zij heeft zoiets natuurlijk meteen in de gaten.

Toch heeft ook zij haar problemen .... Onlangs kwam er een nieuwere HR verwarmingsketel. Zij trekt zich vaak bovenop de ketel terug: warm, hoog en droog. De nieuwe ketel hangt op exact dezelfde plek in de keuken maar is stuken kleiner want moderner. Ik heb haar twee keer omhoog zien springen bij de ketel om er vervolgens meteen weer af te duikelen. De bovenkant van de nieuwe ketel is zo klein, en de daarop gemonteerde afvoer zo groot, dat er helaas geen kat meer op past. Nu hebben katten geen gelaatsuitdrukking maar ik meende toch duidelijk te kunnen zien dat ze stevig baalde.

Ben benieuwd wat haar nieuwe favoriete plek wordt. Op een goede tweede plaats stond altijd al mijn laptop als ik 'm op tafel opengeklapt aan laat staan gkspg0-38tusje0-t9iegoijsdo toiut ewe9t 953 u8q8i90t- q095- 3q-5 q3-i qwpfjk,d gndsg KAÄR QP q j QEHJQ WHWL HUIYET EWJdjgdgdjgjdkgoet]Wrp]q

The Koln concert

The Koln concert / Artiest: Keith Jarrett. Jarrett (geboren in 1948) is een wonderkind. Hij begon al op driejarige leeftijd piano te spelen en werd professional toen hij nog op school zat. Hij speelde samen met jazz grootheden als Art Blakey, Miles Davis en Chick Corea en had zijn eigen combo's. En dat is ook meteen de reden dat ik tot voor kort nooit de behoefte had om naar muziek van hem te luisteren, jazzmusici hebben in mijn beleving vaak de neiging er met de muziek vandoor te gaan, te improviseren, te "freaken" tot ze erbij neervallen. Iets wat mij absoluut niet aanspreekt. The Koln concert (1975) is anders. Toen hij aan het concert (een soloconcert) begon stond niets, maar dan ook niets van wat hij zou spelen vast. Hij begon te spelen(op een piano die niet deugde) en het concert wat toen volgde is een grote improvisatie. Heerlijke rustige luistermuziek, melodieus en bij tijden swingt het de pan uit. Maar altijd blijft het een genot om naar te luisteren. Wat een gave, dat je dit zo achter elkaar, al improviserend uit je mouw kunst schudden. Een absolute aanrader. Het album krijgt van Allmusic 5 sterren, en terecht. Overigens, het schijnt dat iedereen, als je tenminste enigszins mee wilde doen, deze plaat in de kast had staan. Maar ja, ik loop wel eens wat achter, in dit geval toch ruim 30 jaar.

Prioriteiten.....

Na een afwezigheid van een paar dagen wegens ziekte kom ik voor het eerst weer op werk. De week bestaat nu nog maar uit twee dagen voor mij. U herkent de volgende situatie misschien wel, uw mailbox is volgestroomd, dingen die moesten gebeuren liggen er nog steeds en schreeuwen nog dringender om aandacht. En in mijn geval, de aanschaf moet gedaan worden, er moet eigenlijk gesaneerd worden, dit weblog moet ververst worden, de website moet bekeken worden, er moet gekeken worden naar onze Twitteraccount en Facebookpagina, en zo zijn er nog wel een paar zaken op te noemen. Kortom, een 'to-do' lijst van hier tot ginder. Er moeten dus prioriteiten gesteld worden.

Filosofen zeggen wel eens dat filosoferen niets anders is dan het stellen van goede vragen. Liefst moeten die dan natuurlijk ook beantwoord worden. Ik kom tot deze uitweiding na het zien van de herdenkingsuitzendingen over Ramses Shaffy. Wat mij daarvan bijgebleven is zijn de qualificaties: 'levenskunstenaar, altijd benieuwd naar, en optimaal leven in het nu'. Ik kreeg de indruk dat hij niet met to-do lijstjes werkte en prioriteiten hoefde te stellen. Alles kwam op zijn pad en gebeurde gewoon. Geweldig.

De meesten van ons zijn denk ik niet zo gelukkig en zijn altijd bezig om prioriteiten te stellen. Wat is het belangrijkst, wat moet eerst, wat komt daarna, wat kan wel even wachten en wat kan direct de prullenbak in? Je moet ook nog eens bepalen: belangrijk voor wie? Belangrijk voor u als klant, voor de collega's, voor de baas? Is het belangrijk voor u dat ik deze posting schrijf, of voor mijn baas? Is het belangrijk voor u als klant dat er een paar honderd boeken meer of minder worden aangeschaft / gesaneerd? Of moet dat van mijn baas? Vinden mijn collega's het prettig dat ik hun mail lees of kan ik die wel in de prullenbak gooien? Kortom, afhankelijk van wie je vraagt kunnen hier verschillende antwoorden op gegeven worden. Dit wegingsproces mag ook weer niet te veel tijd in beslag nemen, want dat zou ten koste gaan van de echte productieve tijd. Snel beslissen dus.

Als u het mij vraagt dan weet u wel wat ik belangrijk vind. Anders had u dit niet gelezen. Het heeft u wel tijd gekost om dit te lezen, en dat is dan weer jammer, tijd die u misschien beter had kunnen besteden. Kortom, het is een probleem dat mij (en u misschien ook wel) blijft achtervolgen. Het goede nieuws is echter dat ik er niet nog eens over zal schrijven.

De crisis, hij komt, hij komt....

en is al weer bijna vertrokken, die goede Sint.....Een spoor van geschenken en pakpapier achterlatend. Benieuwd hoe de goed heiligman zich deze keer door de economische crisis slaat. Let op de onvermijdelijke lijstjes, zijn er weer meer computerspellen verkocht of scoorden de oud-hollandse bordspelen? Het verhaal van de middenstand....

Als kind zing je ondertussen onbegrijpelijke liederen zoals 'Sinterklaas kapoentje' of 'Zie de maan schijnt door de bomen, makkers staakt uw wild geraas'.

Het viel mij toen al op hoe de cadeaus niet eerlijk over iedereen verdeeld werden. Dat merkte je de volgende dag op het schoolplein. Waarom kreeg ik nu nooit die racebaan en andere kinderen wel? Er waren ook gezinnen waar de Sint helemaal niet langskwam: die deden aan Kerst of 'nergens' aan. Dat laatste ging echt mijlenver boven m'n bevattingsvermogen waarbij 'nergens aan doen' wel het meest onbegrijpelijk was.

Toch behield ik lang mijn geloof in de Sint, maar achteraf denk ik dat de geloofscrisis toen al toesloeg. Ik weet niet meer hoe het me verteld is maar herinner me hoe boos ik was toen bleek dat de Sint niet bestond. 'Dan bestaat God zeker ook niet' sprak ik wraakzuchtig. Zo jong als ik was begreep ik al dat ik mijn ouders niet harder kon treffen als met die opmerking. Ik heb ze dus flink laten zweten....

Werd ik door mijn kleine grote jeugdtrauma tegenstander van de Sinterklaas cultus? Nee, want in iedere cultuur zijn er momenten waarop je als kind achter dingen komt. Niet leuk maar ook niet te voorkomen. In ons land is dit moment rotsvast en overzichtelijk vastgelegd rond het einde van het geloof in Sinterklaas. Wanneer wij Sinterklaas afschaffen, verplaatst dit moment zich naar andere, moeilijker te definieren onderwerpen. Dan missen wij deze gezamenlijke ervaring.

Met de groeten van Pint en Siet.......B.Logger