Lof der domheid ...

In mijn vorige werk had ik een patiënt die er niet dom uitzag maar dat wel was. Sneu. In een openhartige bui vertelde hij dat 't heel lastig voor hem was, de man werd voortdurend overschat en hij had niet het lef om dan te zeggen: ik snap je niet. Dit brak hem op bij behandelaars maar ook bij de balies van instanties. Hij vroeg iets, kreeg antwoord (en een in te vullen formulier) en ging heen, zonder het te begrijpen ...Dat is van een diepe treurigheid. Naarmate onze samenleving ingewikkelder wordt grijpt dit verschijnsel bovendien verder om zich heen.

Sinds dat gesprek heb ik respect voor domme mensen. Zeker wanneer ze hun onvermogen naar voren brengen, dan denk ik terug aan dat gesprek en smelt ik begripsvol. En wat is dom trouwens? Het is volgens mij relatief.

Door de jaren heen werd ik verschillende malen getest, onder andere tweemaal (vergissing) vanwege een re-integratie project. Meten is weten, de uitkomsten bleven steeds bij elkaar in de buurt. Ik stond niet helemaal vooraan in rij toen de hersenen werden uitgedeeld maar mag bepaald niet klagen.

Enige jaren terug werd het IQ van voormalig president Bush (junior) wereldkundig gemaakt en het bleek de domste president tot nu toe voor zover daar gegevens over zijn. Grappig en schokkend want hoewel ik weinig met Bush deel, wij hebben wel een gemeenschappelijk intelligentie quotiënt ... Als we ooit met elkaar aan de praat raken bij de open haard kan ik leuk met hem meekomen en hij met mij natuurlijk. Om dan president van de VS te worden moet ook ambitie hebben meegespeeld. Het is een aardig gedachte-experiment om me voor te stellen dat ik zelf die baan heb: Me for president! In mijn opvattingen zou ik dichter bij Obama staan maar er verder niet veel van gebakken hebben.

Natuurlijk ontmoet ik dus regelmatig mensen die intelligenter zijn dan mij. Dat merkte ik meestal omdat ze niet kan bijhouden. Ik ben daar een wat in getraind omdat ik bovendien slecht in cijfers ben. Zodoende weet ik dat - meteen vertellen - de beste aanpak is.

Waar de intelligentere vaak aan moeten werken is dat ze iedere gedachtesprong moeten uitspreken. Dat wil nog wel eens misgaan. Dan raak ik behalve vanwege het tempo ook nog eens de draad kwijt omdat ze dingen overslaan die zij vanzelfsprekend achten. Een troost: om iets voor elkaar te krijgen zijn bijvoorbeeld inlevingsvermogen, takt, souplesse, trouw en nog veel meer aspecten ook reuze belangrijk.

Met relatief onwetende groet, B.Logger