Monday, April 27, 2009

Ik heb het niet over middelmatige mensen

Ik heb het niet over middelmatige mensen / door Eugène Delacroix. De dagboeken en brieven van deze beroemde schilder getuigen van schrijftalent, zelfs in de losse floddertjes. Het toont, ongeordend, de mens, de kunstenaar, zijn observaties en gedachten, zijn enorme werklust, zijn worsteling met de materie. Het is tevens een boeiend tijdsbeeld voorzien van behoorlijk eigenzinnige commentaren; want hij beschouwde zichzelf ook niet als middelmatig. Daar was ook weinig reden toe. Delacroix (1789-1861) ontwikkelde zich tot de vaandeldrager van de romantische school maar nooit geheel onomstreden. Klassiek geschoold maar avontuurlijk, vooral op het gebied van technieken. Voor latere impressionistische schilders was hij dan ook een inspirerende voorganger. Manet was een beschermeling van hem. Ik vond het ronduit opwindend een boek te lezen van iemand voor wie Beethoven domweg een tijdgenoot is. Delacroix wandelt regelmatig met Chopin (maf), is bevriend met Alexander Dumas (wiens boeken hij onleesbaar en langdradig vindt) en met Georges Sand. Het is onmogelijk om, al lezende, geen sympathie voor hem op te brengen. Naast alle pretenties is hij op zijn manier ook bescheiden en wil hij graag aardig geworden. Naarmate hij ouder wordt heeft hij last van het beslag dat andere mensen op zijn tijd leggen. Hij voelt zich weer gezond en dertig als hij schildert en ziek en oud als hij niet schildert. Daardoor voortgedreven maakt hij zich los uit het format van de romantische school en legt hij een basis voor een volgende generatie schilders. Wat een mooi en welbesteed leven.

No comments: