Droedelen

In m'n jeugd was ik niet vrij van concentratieproblemen. Sommige leraren meenden dat ik niet oplette wanneer ik gedachteloze tekeningetjes ofwel droodles dan wel doodles (= Engels) maakte. Daarbij verraadde ik mezelf voortdurend daar ik rechtshandig schrijf maar verder alles, dus ook tekenen, linkshandig doe. Het bleek een hardnekkige gewoonte die noot meer overging, ook nu nog wissel ik van hand in bijeenkomsten wanneer ik van aantekeningen maken naar droedelen overstap.

Droedelen leek mij juist een manier om me beter te concentreren, al was ik daarin wellicht een uitzondering. Niet dus: een onderzoek (Jackie Andrade

)  wees uit dat proefpersonen die mochten droedelen 29% meer informatie onthielden dan deelnemers die uitsluitend tekst noteerden. Dit pleit voor computers, laptops, tablets waarop we onbekommerd kunnen kladden.

  

Het toeval wil dat ik een tijdje terug het idee opvatte om zo'n droedeltje uit te vergroten en te schilderen. Om 't leven en dynamiek te geven gaf ik haar een huidachtige kleur en beweging. Het resultaat lijkt op het eerste gezicht 'graffiti op doek' maar je hoeft maar slechts iets langer te kijken om te zien dat ze heel zachtjes ademt en als het ware 'in zichzelf' beweegt.

B.Logger