Werk uit eigen collectie

Ebooks en digitale rechten

Het "regelen" van de digitale rechten van boeken is een kwestie van lange adem. Daar zijn juristen jaren mee bezig. Het betekent praktisch gezien, dat je soms zeer lang moet wachten voordat een boek als ebook verkocht mag worden. Resultaat: een kleiner titelaanbod ebooks. Vaak liggen uitgevers dwars. Alhoewel, er zijn natuurlijk altijd twee partijen bij betrokken.

Schrijvers, en ook consumenten trekken hier aan het kortste eind. Oplossing: "Celebrated authors bypass publishing houses to sell ebooks via Amazon." En niet zomaar wat onbekende schrijvers, nee: "An eye-wateringly stellar list of authors, from Philip Roth to Orhan Pamuk, Martin Amis and John Updike, is bypassing publishers to sell digital editions of books directly to readers, via Amazon."

Als de andere marktpartijen niet willen bewegen, althans niet snel genoeg, zo redeneren de auteurs, dan nemen we het heft wel in eigen handen. En regelen de zaken buiten de uitgevers om. Via een agent wordt gecontroleerd of misschien ergens al rechten voor titels toegewezen zijn. Zo niet, dan kunnen de licenties van de digitale uitgaven bij Amazon, Apple of Google ondergebracht worden.

Deze manier van zaken doen heeft ook andere consequenties. "The exclusive deal with Amazon, which will last for two years, effectively removes other booksellers from the equation as well: modern classics including Vladimir Nabokov's Lolita and Hunter S Thompson's Fear and Loathing in Las Vegas will only be sold through the internet retailer."

Deze onderneming zet de uitgevers wel onder druk: "Random House – which publishes physical editions of some of the Odyssey titles – looks set to challenge the new venture. Spokesman Stuart Applebaum said in a statement that the publisher was "disappointed by Mr Wylie's actions." Het complete artikel leest u in the Guardian. Benieuwd hoe dit afloopt.

Back to me

(CD) Back to me / Kathleen Edwards. Kathleen Edwards, geboren in Ottawa, Canada in een muzikale familie, begon al vroeg met muziek maken. Toen ze nog maar 5 jaar was, startte ze met vioollessen, wat ze volhield tot in haar tienerjaren.

De familie verhuisde, en haar muzikale invloeden waren toen o.a. Bob Dylan, Neil Young en Tom Petty. Later, na haar highschool tijd kwam ze weer terug in Ottawa en begon in bandjes te spelen. Op gitaar.

Haar debuutalbum Failer kwam uit in 2003 en bezorgde haar de nodige faam. Ze kwam in het voorprogramma van Bob Dylan terecht en later in dat van de Rolling Stones. Haar muziek vertoont duidelijk invloeden uit de country en folk.

Edwards heeft een wat hese stem die prettig in het gehoor ligt. En ook al herken je country en folk, haar muziek klinkt ook heerlijk stevig. Kortom, een aangename verrassing, waarvan we in de toekomst nog veel kunnen verwachten.

Een bibliotheek

Hein, de jongen die zijn moeder in de vriezer stopte

Hein, de jongen die zijn moeder in de vriezer stopte / auteur: Angelo Vergeer. Graag uw aandacht voor dit jeugdboek met lugubere titel.

Hein is een dertienjarige jongen, die alleen woont met zijn moeder. Zijn moeder is verslaafd aan soaps en hangt hele dagen voor de televisie. ‘Het klinkt wat klef, maar ik houd zielsveel van mijn moeder. Lekker knus ben ik tegen haar aangekropen, ik heb mijn hoofd tegen haar schouder gelegd.
Dag mam. Kijk haar heerlijk zitten. Ze heeft haar benen opgetrokken. Haar dikke billen zakken weg in de kussens van de bank. Armen stijf over elkaar.

Op 9/11 komt Hein thuis uit school en vindt zijn moeder zoals altijd in zapzit voor de buis, languit en de afstandsbediening binnen handbereik. ‘Wat is dit voor rampenfilm. Daar houdt mijn moeder helemaal niet van. Ik zap net zolang door totdat ik vertrouwde gezichten tegenkom. Hier. Haar favoriete soap, Dat is beter. Kijk eens ma. Ik kus haar bleke en koude wang. Mijn moeder mag zich namelijk niet te druk maken. Ze is ziek. Ze heeft een veel en veel te hoge bloeddruk voor iemand van 47 jaar.

Hein gooit een diepvriesmaaltijd in de magnetron en maakt zijn huiswerk. De volgende ochtend zit zijn moeder nog steeds stijf met de armen over elkaar. Hein smeert zijn brood en maakt zich klaar om naar school te gaan. Op school: Als ik zo om me heen kijk en mijn oor te luisteren leg, denk ik niet dat er vandaag iemand geïnteresseerd is in míjn verhaal. Over mijn moeder. Als je het hebt over zesduizend doden.

Hein wil zijn normale leventje intact houden en doet alsof zijn moeder nog leeft. Als het lijk van haar moeder gaat stinken, moet hij tot actie overgaan: ’Jezus wat een meur!‘ Werkelijk niet te harden. De stank slaat meteen op zijn keel. Kokhalzen moet ik. Ik smijt mijn skates onder de kapstok, duw Fred opzij die me likkend en piepend begroet en met een dichtgeknepen neus ren ik de kamer in. ‘Mam, hou je een beetje in!’ Met ingehouden adem ruk ik de ramen open, Mijn moeder zit nog steeds op de bank. De televisie staat aan. Zie je, dat krijg je van al die rotsoaps. Ze zit zich weer veel te veel op te winden.
De stank is verstikkend, actie geboden.

Dan bedenkt Hein met zijn dertienjarige brein een oplossing dichtbij huis.
‘Ga je mee mam, dit is niks voor jou. Dat gehang op die bank, Je stinkt en krijgt een rare kleur. ….Ik trek en sjor. Beetje bij beetje komt ze in beweging, komt ze eindelijk van die rotbank af. Achterwaarts, gebukt, mijn armen onder haar oksels door, mijn handen gesloten voor haar buik, loop ik naar achteren, sjouw ik haar voort, haar voeten schuren over het tapijt. …Uitgeteld op de grond zittend, schat ik de hoogte van de vrieskist in; meer dan een meter. Wat me bij de volgende hindernis brengt: in mijn eentje kan ik mijn moeder met geen mogelijkheid over de rand tillen. Het moet!

‘Zijn moeder in de vriezer stoppen’: het werd een logische oplossing voor Hein, gezien zijn belevingswereld en de gebeurtenissen die zich in razend tempo ontwikkelden. Misschien niet eens zo’n gek idee om in de vriezer te gaan zitten bij deze tropische temperaturen. Meteen een goede manier om het hoofd koel te houden in deze crisistijd met kranten die koppen over massaontslagen. Met boeken wapperen kan ook en past waarschijnlijk beter bij uw belevingswereld als bibliotheekbezoeker.

To e- or not to e-?

Over de introductie van ereaders is al veel geschreven. Sommigen zeggen dat het erg traag verloopt, anderen daarentegen zijn weer veel positiever. Wanneer je lezers vraagt naar hun mening zijn de meesten erg stellig: 'Nooit', of 'Ik heb al ereader'.

Citaat: "It's early yet, and the data are churny, but some see an unusual tech trend - led by mature users, 40 and above. And as in the non-e universe, women buy more books, men newspapers and magazines". Waar meestal jongeren en jong volwassenenen de 'early adopters' zijn, blijkt uit onderzoek het hier toch wat anders te liggen. 40-Plussers trekken de kar.

Al tientallen jaren bestaan er elektronische teksten, sinds de start van het Gutenberg Project. Dat liep zeker in het begin niet storm, je las de teksten op (grote) computers. Nu zijn er dan eindelijk de draagbare (kleine) ereaders, maar we zitten nog steeds in de beginfase van de ontwikkeling - in de 1.0 wereld zo u wilt. Ik zal u niet te veel lastig vallen met cijfers, maar toch een paar: "According to the Association of American Publishers, 2009 e-book sales (in a year when plain old book sales ebbed 1.8 percent) increased 176.6 percent over 2008, to $169.5 million." en "At fewer than 3 percent of all books sold, e-books are still a small corner of the publishing market. But such rapid growth suggests that a new age of reading has begun".

Wie leest er nu ebooks? Zoals gezegd zijn het hoofdzakelijk 40-plussers, en wel: "E-book users, Becker said, tend to earn more than $100,000 a year, be college-educated, and be very Web and social-media savvy: "These people do everything on the Web. They spend more than 20 hours a week on it."

Ook bibliotheken gaan met deze ontwikkelingen mee. We hebben het nu over de Amerikaanse situatie, een groot engelstalig gebied, en altijd al wat vooroplopend: "Called Overdrive, it is used at the Free Library of Philadelphia and at hundreds of libraries across the land, 11,000 worldwide. It checked out a record 1.2 million e-items in June."

Ook uitgevers springen, na een initiele terughoudendheid, nu op de trein. Althans, in Amerika. In Nederland zijn er nogal wat problemen. Ik lees net in een tweet, dat u hier vragen van het kamerlid Peters (Groenlinks) plus de antwoorden kunt lezen.

Wat raken we kwijt in een e-world? Dat is soms moeilijk onder woorden te brengen. Een laatste citaat dan maar om dat duidelijk te maken: ".........when she laments that "we're losing the physical materiality of books, the memories attached to them. For people who love books, it's not just what's in them; it's all the things we associate with them, who we were when we first read them, who we are now. It's hard to write all of that into an electronic text". Maar misschien vindt u dit helemaal niet erg. U leest het volledige artikel in The Philadelphia Inquirer.

Talking guitars

Talking guitars (DVD) / regisseur: Claire Pijman. Gitaarbouwer Flip Scipio is zeer gewild bij de grootste Amerikaanse popartiesten. Uit deze documentaire blijkt wel dat deze rustige Nederlander door alle artiesten met respect wordt tegemoetgetreden.

In de documentaire wordt hij eindelijk op de voorgrond gezet, waarbij zijn vakmanschap, zijn omgang met artiesten en personeel en zijn Nederlandse roots in een aangenaam rustig tempo naar voren komen.

Het mooiste zijn de gesprekken met musici, van de minder bekende (zoals Henk Boonstra) tot de wereldberoemde (Rolling Stones, Paul Simon, Jackson Browne). De artiesten op de achtergrond, de gitaren en Flip Scipio op de voorgrond: fascinerend. Een man waarvan wordt gezegd dat hij van de meest aftandse gitaar een goed instrument kan maken in een documentaire waar je naar kijkt als naar een speelfilm. Een aanrader voor elke muziekliefhebber.

Extinction Timeline: what will disappear from our lives before 2050

Een interessante vraag. Dit naar aanleiding van een stukje dat Biebblogger ooit schreef. Met nogal wat vragen. Dat ging zo: "Bibliotheek van de toekomst, of toekomst van de Bibliotheek? Ja, de bibliotheek van de toekomst. Bestaat de bibliotheek in 2020 nog, en als ze nog bestaat, hoe ziet ze er dan uit?

Wat zal de toekomst ons brengen, zien we (werkers in de branche) deze met angst en beven tegemoet? Gaan de ontwikkelingen op het digitale pad niet veel te snel voor ons als bibliotheek? Hoe vinden we dat de bibliotheek eruit zou moeten zien? We kunnen ons wel mee laten drijven met de stroom zo goed en kwaad als het gaat, maar hebben we zelf ook een visie? Moeten we daar niet vanuit gaan?

Dit laatste, een eigen visie, is iets wat Biebblogger erg bezighoudt. Zijn mening is, dat je zeker van een eigen visie uit moet gaan en niet te veel mee moet gaan met, moet leunen op datgene wat op een bepaald moment in is, een hype is, of bij subsidiegevers scoort. Je kunt daarin wel meegaan, maar dan gebaseerd op je eigen visie.

Het is echter niet makkelijk in deze tijden van bezuinigingen en snelle ontwikkelingen op het digitale vlak een visie te ontwikkelen. Bovendien, wat wil de consument eigenlijk, heeft hij wel behoefte aan winkelconcepten en ontmoetingsruimtes? De consument is ook vluchtig en moeilijk grijpbaar geworden".

Dit gezegd hebbend, kom ik even terug op mijn vraag: What will disappear from our lives before 2050? Citaat: "When people talk about the future, they usually point to all the new things that will come to pass. However the evolution of human society is as much about old things disappearing as new things appearing. This means it is particularly useful to consider everything in our lives that is likely to become extinct". Zit de Bibliotheek hier ook bij? Ja, het jaar van uitsterven van bibliotheken is 2019, dat u het maar weet. Misschien moeten we hier alvast op anticiperen. De rest van het artikel en de ongelukkige niet-overlevers vindt u hier.

Alleen winnen telt

Alleen winnen telt / auteur: Johan Bruyneel. Met een voorwoord van Lance Armstrong. En dat is niet verwonderlijk, want Bruyneel was de ploegleider onder wie Lance 7 keer de Tour de France won.

Een citaat van Armstrong: "Het is simpel, zonder Johan Bruyneel zou ik niet een keer eerste zijn geworden in het eindklassement van de Tour, laat staan zeven keer op een rij." Volgens hem was Bruyneel een genie. Met een ongelooflijk inzicht in de wielrennerij en alles dat daarbij komt kijken.

Zelf begonnen als amateur, overgestapt naar de profs, winnaar van o.a. twee touretappes en drager van het geel voor een dag, besefte hij op een gegeven moment, dat hij het net niet in zich had om de top te bereiken. Althans, om de Tour te kunnen winnen. En besloot toen direct om te stoppen met fietsen.

Ongeveer op dat moment kwam de vraag van Lance aan hem om ploegleider te worden van US Postal. En zo is het gekomen. Voor wielerliefhebbers een leuk en interessant boek om nog eens na te lezen hoe het allemaal ook alweer ging. Heb dit boek dan ook met veel genoegen gelezen. Actueel ook, want gaat Lance voor zijn achtste?

Werk uit eigen collectie