Hein, de jongen die zijn moeder in de vriezer stopte

Hein, de jongen die zijn moeder in de vriezer stopte / auteur: Angelo Vergeer. Graag uw aandacht voor dit jeugdboek met lugubere titel.

Hein is een dertienjarige jongen, die alleen woont met zijn moeder. Zijn moeder is verslaafd aan soaps en hangt hele dagen voor de televisie. ‘Het klinkt wat klef, maar ik houd zielsveel van mijn moeder. Lekker knus ben ik tegen haar aangekropen, ik heb mijn hoofd tegen haar schouder gelegd.
Dag mam. Kijk haar heerlijk zitten. Ze heeft haar benen opgetrokken. Haar dikke billen zakken weg in de kussens van de bank. Armen stijf over elkaar.

Op 9/11 komt Hein thuis uit school en vindt zijn moeder zoals altijd in zapzit voor de buis, languit en de afstandsbediening binnen handbereik. ‘Wat is dit voor rampenfilm. Daar houdt mijn moeder helemaal niet van. Ik zap net zolang door totdat ik vertrouwde gezichten tegenkom. Hier. Haar favoriete soap, Dat is beter. Kijk eens ma. Ik kus haar bleke en koude wang. Mijn moeder mag zich namelijk niet te druk maken. Ze is ziek. Ze heeft een veel en veel te hoge bloeddruk voor iemand van 47 jaar.

Hein gooit een diepvriesmaaltijd in de magnetron en maakt zijn huiswerk. De volgende ochtend zit zijn moeder nog steeds stijf met de armen over elkaar. Hein smeert zijn brood en maakt zich klaar om naar school te gaan. Op school: Als ik zo om me heen kijk en mijn oor te luisteren leg, denk ik niet dat er vandaag iemand geïnteresseerd is in míjn verhaal. Over mijn moeder. Als je het hebt over zesduizend doden.

Hein wil zijn normale leventje intact houden en doet alsof zijn moeder nog leeft. Als het lijk van haar moeder gaat stinken, moet hij tot actie overgaan: ’Jezus wat een meur!‘ Werkelijk niet te harden. De stank slaat meteen op zijn keel. Kokhalzen moet ik. Ik smijt mijn skates onder de kapstok, duw Fred opzij die me likkend en piepend begroet en met een dichtgeknepen neus ren ik de kamer in. ‘Mam, hou je een beetje in!’ Met ingehouden adem ruk ik de ramen open, Mijn moeder zit nog steeds op de bank. De televisie staat aan. Zie je, dat krijg je van al die rotsoaps. Ze zit zich weer veel te veel op te winden.
De stank is verstikkend, actie geboden.

Dan bedenkt Hein met zijn dertienjarige brein een oplossing dichtbij huis.
‘Ga je mee mam, dit is niks voor jou. Dat gehang op die bank, Je stinkt en krijgt een rare kleur. ….Ik trek en sjor. Beetje bij beetje komt ze in beweging, komt ze eindelijk van die rotbank af. Achterwaarts, gebukt, mijn armen onder haar oksels door, mijn handen gesloten voor haar buik, loop ik naar achteren, sjouw ik haar voort, haar voeten schuren over het tapijt. …Uitgeteld op de grond zittend, schat ik de hoogte van de vrieskist in; meer dan een meter. Wat me bij de volgende hindernis brengt: in mijn eentje kan ik mijn moeder met geen mogelijkheid over de rand tillen. Het moet!

‘Zijn moeder in de vriezer stoppen’: het werd een logische oplossing voor Hein, gezien zijn belevingswereld en de gebeurtenissen die zich in razend tempo ontwikkelden. Misschien niet eens zo’n gek idee om in de vriezer te gaan zitten bij deze tropische temperaturen. Meteen een goede manier om het hoofd koel te houden in deze crisistijd met kranten die koppen over massaontslagen. Met boeken wapperen kan ook en past waarschijnlijk beter bij uw belevingswereld als bibliotheekbezoeker.