We’ve got a name

Het kenniscluster heeft een naam gekregen en het is ‘Rozet’ geworden, een verwijzing naar het gestileerde rozet ornament die  men overal in gebouw aantreft.

De vormgeving lijkt ontleent aan Islamitische kunst. De naam Rozet doet mij tevens  denken aan de beroemde steen van Rosetta

Dankzij deze in Egypte gevonden steen slaagde men er eindelijk in hiërogliefen ontcijferen. Sleutel was de ontdekking dat Griekse tekst die eveneens op deze steen stond de vertaling was van die wonderlijke symbolen. Voor een gebouw waarin zich een onder andere een plusbibliotheek bevindt helemaal niet gek.  

B.Logger 

Kille Pasen

Deze Paasdagen wordt het kouder dan afgelopen kerst. De Paashaas verblijft nog in warme oorden. De meeste vogels zitten nog niet op hun eieren. De kippen gelukkig wel in hun warme megastallen, anders was het zelfs een eierloos Pasen geworden. In verband met de koude zullen weinig kinderen paaseitjes in de tuin kunnen zoeken. 

Wellicht zal de nieuwe paus niet meer 'bedankt voor die blumen' zeggen. Het is dan wel geen kerkelijk ritueel, maar een ritueel was het langzamerhand wel geworden. We gaan het vernemen ...

Ondertussen fijne/prettige/zalige paasdagen.  

B.Logger

Bericht van de dieren ...

Virtueel jagen. Mijn  bejaarde katten zijn echte natuurliefhebbers en houden (evenals ik) van natuurseries. Het bewijs kan ik u  sinds zondagavond tonen.

Mijn katten zijn tamelijk selectief qua TV: voorwaarde is dat er vogels in voorkomen die duidelijk zichtbaar en vooral te horen zijn. En liefst zo min mogelijk muziek of commentaar.

De oortjes raken steevast gespitst bij het vernemen van vogelgeluiden. Soms zet ik daarom het geluid op zulke momenten expres harder. Vervolgens beginnen ze (voorspelbaar) serieus TV te kijken. Als ze op schoot zitten voel ik 't aan nageltjes, spierspanning en focus. Oren richting beeldscherm, kopje omhoog, nagels uitgeslagen (au!). M'n eventuele geaai krijgt geen reactie meer: vanaf dat moment zit er een geconcentreerd spierbundeltje op schoot, helemaal klaar om de TV te bespringen. 

In een volgende fase wordt mijn TV omzichtig beslopen. Tenslotte wordt de prooi op mijn piepkleine flatscreen 'besprongen'. Aangezien ik slechts een flatscreentje heb dondert het toestel soms bijna om onder hun geweld. Soms besluipen ze vervolgens het toestel van achteren waarna het hen weer te binnen schiet.

Eigenlijk moet ik wegens de katten een grootbeeld TV aanschaffen. Doe ik niet: een roodborstje of mus ter grootte van een adelaar lijkt mij me verwarrend voor een kat.

B.Logger.

Clean and decent

Stationstoilet te Nijmegen

is een treffende titel van een boek over toiletten. 

Moest daar aan denken toen ik gebruik maakte van het openbare toilet op station Arnhem. Tegenwoordig betaal je vooraf, ik legde een 2 euro munt op het schoteltje, het tarief is overigens 50 eurocent.

'Wilt u wisselen?' vroeg de mevrouw (het is altijd een mevrouw)

'Heel graag, tenzij u een strippenkaart voor 4 keer verkoopt'

Het bleef stil, diepe frons en vervolgens met een glimlach:

'u mag ook 4 keer achter elkaar hoor'.

'Dan heb ik toch liever dat u wisselt'.

Ik verliet het toilet in het besef dat de toiletjuffrouw en ik elkaar een bijzondere ervaring hadden geschonken: absurdistisch theater, terwijl we geen van beiden acteurs zijn ...

B.Logger.

Bij een paus

zeus

De verkiezing van een paus is wereldnieuws en met reden: het Christendom is met 33% veruit de grootste religie ter wereld (bron: CIA worldfactbook)

In wedstrijdtermen is de Islam goede tweede met ruim 22%. De overige wereldgodsdiensten liggen hopeloos achter. In ons ontkerstenende Nederlandse hoekje worden deze feiten regelmatig uit het oog verloren.

Er van uitgaande dat Joden, Christenen en Moslims zich tot één en dezelfde God richten (en dat beweren zij allen) is er zelfs sprake van een wereldwijde meerderheid. Een mooie gedachte die (naast een paar onderlinge bloedige meningsverschillen) voorbij gaat aan het feit dat religie, nog los van het bestaan van God, geen democratische instelling is.

In gedachten zie ik de diep bedroefde Zeus die met zijn complete godenfamilie de Olympus afdaalt. 'Men gelooft niet meer in ons' mompelt hij voor zich uit. Beneden aangekomen treft hij onder andere Wodan, Thor en Odin. Ze zitten aan een groot banket met veel drank, gezang en sterke verhalen. Zodra duidelijk is dat ook de Griekse Goden over onuitputtelijke wijnvoorraden beschikken worden ook zij van harte uitgenodigd. 

De twee Christelijke 'oerstromingen' Rooms-katholieken en Oosters-orthodoxen hebben beiden een stevig centraal gezag met een invloedrijk leider. Een beproefde methode om tradities te bewaren (maar niet om te vernieuwen). Nogal verrassend hanteert hun gemeenschappelijke oerbron: het Jodendom, dit principe niet. Hetzelfde geldt voor de veel jongere Islam om maar te zwijgen van de nieuwlichters in het Christendom, de protestanten. Door gebrek aan centraal gezag treft men daar meer extremen aan.

De nieuwe paus is, evenals ik voorstander van 'eenvoudig leven'. Dat spreekt mij aan. 'Eenvoudig leven' was tot nu toe een club met slechts één lid: ik zelf. Maar ook Paus Franciscus ging tot nu toe per openbaar vervoer naar zijn werk, hij woonde evenals ik eenvoudig in plaats van een bisschoppelijk paleis en bereidde zelf zijn eten. In zijn nieuwe baan zal het moeilijk zijn om deze levenswijze vol te houden. Daarom zal ik hem inschrijven als lid van mijn vereniging. Bij deze promoveer ik mijzelf tot voorzitter. 

B.Logger.

Ode aan de luiheid.

Een weekje vakantie: er lag een zee van vrije tijd voor mij. Wat zeg ik: een oceaan! Acht maal vierentwintig kostbare uren. 

Enkele leuke afspraken plus een paar dingen die ik echt moet doen. Merkwaardig hoe zo'n zee of oceaan aan tijd opdroogt tot een minuscuul binnenmeertje en tenslotte geheel verdampt. Waar blijft de tijd?

Het laatste wat ik wil is mijn vrije tijd efficiënt besteden: zo'n week volplannen met alle leuke dingen die ik wilde doen maar al werkende niet aan toe kwam versnelt bovenstaand beschreven verdampingsproces. Laat mij maar luieren en rondhangen met klusjes die behoorlijk zinloos zijn. Heerlijk.

B.Logger.

Mondriaan

Zo af en toe kom je ze tegen. Pareltjes op het internet. Sites waar je blijft hangen. Een paar dagen geleden stuitte ik al surfend ineens op zo'n juweeltje. Een gloednieuwe site over de schilder Mondriaan.

Nu was er over Mondriaan zo her en der op het web al heel veel te vinden. Echter, het was nog nooit zo gedegen aangepakt als nu. Voor deze site hebben het Gemeentemuseum Den Haag en het RKD (Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie) de handen ineen geslagen en hun kennis en collecties gebundeld.  U treft hier een veelheid aan zaken Mondriaan betreffende aan. Behalve informatie over zijn schilderijen vindt u hier  zijn correspondentie, persoonlijke documenten, foto's, informatie over de vrouwen in zijn leven, van welke muziek (hij was een groot muziekliefhebber) hij hield en nog veel meer. Hij wordt in zijn tijd geplaatst en zijn belang voor de schilderkunst (De Stijl) wordt uitgebreid behandeld.

Even een kort citaat over de bedoeling van de site: "Het beoogt de grootste collectie kunstwerken van Piet Mondriaan en de grootste collectie documentatie over deze kunstenaar op een publieksvriendelijke manier samen te brengen voor onderzoekers, studenten, scholieren en andere geïnteresseerden".  
Nog een tweede citaat: "Het Gemeentemuseum Den Haag en het RKD willen via digitalisering zoveel mogelijk mensen toegang geven tot informatie over het werk en leven van de Nederlandse kunstenaar Piet Mondriaan (1872-1944)".

Feest van het begin

Feest van het begin / auteur: Joke van Leeuwen. Dit verhaal speelt zich af in de tweede helft van de achttiende eeuw in Frankrijk. Catho is te vondeling gelegd en belandt in een door nonnen geleid vondelingenhuis. Door haar vrijgevochten natuur is ze daar niet op haar plek.

Dat geldt ook voor Berthe, een non die teleurgesteld is in het gebrek aan diepgang dat de andere zusters tonen. Ze haalt allerlei capriolen uit om het kloosterleven te ontvluchten. Berthe wordt Catho's steun en toeverlaat.

Parallel daaraan loopt een verhaallijn over een klavecimbelbouwer en een beul, die zich verdiepen in de ontwikkeling van de guillotine. De verhaallijnen zijn kunstig met elkaar verweven. De historische context (Franse Revolutie) wordt zijdelings belicht; centraal staat de ontwikkeling van de hoofdpersonages die hun eigen keuzes leren te maken.

Een bericht van de dieren ...

Er bestaat geen ouderenbeleid voor huisdieren, dit is geheel in handen van het baasje. Soms is dat moeilijk. Enige tijd geleden kwam één van mijn beide katten niet meer binnen. Hij zat maar te zitten in de achtertuin. Jammer dat een kat niet kan praten: zou hij depressief zijn? Toen hij zelfs in de tuin bleef toen het keihard regende werd het mij te gortig. Ik haalde hem binnen, droogde hem af en zag dat hij met zijn achterlijf zwalkte als een 'drunken sailor'. Geen prettig gezicht.

Op naar de dierenarts. Gezien zijn leeftijd (17 jaar) stelde de arts voor geen dure onderzoeken meer te doen. De volgende weken kreeg hij drie soorten medicatie op proef toegediend om te kijken waar hij op reageerde. Zo kun je ook een diagnose stellen. Hij reageerde op niets. Slecht nieuws: het is een aandoening van zijn kattenhersenen waardoor het bewegingsapparaat (achterpoten) niet goed meer functioneert. Dit gaat nooit meer over.

Ondertussen moest ik een beslissing nemen. Hij kon niet meer springen, ik moest hem optillen om hem op schoot te nemen. Van een groot jager was hij een gehandicapte schootkat geworden die nooit meer iets zou vangen. Is dit nog kwaliteit van zijn leven?  Hij werd aanhaliger dan ooit maar ging slechts even naar buiten om zijn behoefte te doen en naar de keuken om te eten.  Na een paar dagen trof ik hem echter luid mauwend bovenaan de trap. Kennelijk had hij kans gezien de trap te beklimmen. Hij was helemaal niet blij toen ik hem naar beneden droeg. Na een paar keer dragen leerde hij zichzelf de trap af te dalen. Zowel afdalen als omhoog klimmen zijn een wonderlijk gezicht maar hij krijgt het voor elkaar. Langzaam maar zeker breidde hij zijn terrein weer uit. Lust for life.

Ik weet niet hoe een kat denkt, ik kan mij slechts voorstellen hoe ik zelf zou denken als ik een kat was. Bij zoveel volharding van zijn kant verdween voor mij de vraag over zijn levensbeëindiging. In overleg met de dierenarts heb ik inmiddels de grens gelegd bij zelfverzorging en zindelijkheid. Zoals bekend zijn katten schoon op zichzelf. Ik denk daarom dat ze het zelf ook heel erg vinden wanneer ze alles laten lopen. Voorlopig gaat dat allemaal nog prima. Dus: hij blijft!

B.Logger.

het visioen van de oneindige leegte ...

Een collega attendeerde mij op een 'Bookless library', 100% digitaal maar toch nog een fysieke ruimte om te raadplegen, te downloaden, te printen en medewerkers die men om advies kan vragen. Een andere ontwikkeling is de bibliotheek zonder medewerkers. Er staan wel boeken en via een internetverbinding kun je vragen aan een medewerker stellen. Op den duur zullen de meeste mensen uitsluitend E books lezen.

Deze ontwikkelingen combinerend staren we in het verdwijnpunt waarin alle bibliotheken oplossen: lege loze ruimten zonder medewerkers en zonder  producten. Wordt dit ons doomsday? Ik meen van niet.

De behoefte aan professioneel advies over kwaliteit en betrouwbaarheid van informatiebronnen en het (on line) opsporen daarvan blijft bestaan.

Daarnaast zijn er nog andere moedgevende ontwikkelingen: een groeiende behoefte aan stilte, rust en bezinning in de samenleving. Door het sluiten van kerkgebouwen worden bibliotheken de laatste openbare ruimte. Ook worden bibliotheken herontdekt als studieplek en als plaats voor sociaal contact. Feitelijk ontwikkelingen richting de klassieke leeszaal en studiezaal functies in een nieuw jasje.

Bovendien zal de vraag naar fysieke materialen niet volledig uitdoven. Jonge kinderen en oude mensen hebben behoefte aan tactiliteit (aanraken, betasten) prentenboeken en andere tastbare materialen. Kinderen omdat zij actief hun zintuigen uitproberen en daarmee de wereld en ouderen omdat zintuigen afnemen waarbij de tast meestal in tact blijft en zodoende relatief belangrijker wordt. Naast boeken voor kinderen en ouderen blijven er specifieke boektypen, bijvoorbeeld op het gebied van kunst met afwijkende formaten en vormgeving die in druk blijven verschijnen. De bibliotheek kan tevens de plaats worden waar klanten zelf (3D) printing on demand kunnen verrichten. 

De nieuwsfabriek.

Rob Wijnberg: filosoof, journalist, ex hoofdredacteur van nrc.next schreef 'de nieuwsfabriek'. Dit boek gaat uit van nieuwsbehoefte als verslavingsgedrag en hoe het nieuws ons wereldbeeld vormt c.q vervormt.

Traditionele indelingen zoals binnen- en buitenlandredactie, Haagse redactie, economische redactie, sportredactie construeren en bevestigen een even traditioneel beeld op de wereld en het nieuws. Dat is zo 19de eeuws en zo onglobaal gedacht. Geldt evenzeer voor de gewoonte om correspondenten ter plekke en masse te parachuteren waar zogenaamd iets gebeurd in plaats van correspondenten op onderwerpen of thema's zoals milieu, migratie die voor nieuwsgaring ten aanzien van hun thema over de wereld rondtrekken.

Voor mij is de belangrijkste kern van zijn betoog dat wij in feite onze (nieuwe) wereld bekijken door een oud glas in lood venster. En we kijken daar al zo lang door dat we de randen van dit stoffige venster, de vertekingen in het glas en haar verouderde kaders niet meer opmerken. Wijnberg werkt dit gegeven in mijn ogen nog onvoldoende uit. Een andere kern is het nieuwsconsumentisme, de verslavende behoefte aan nieuws in licht verteerbare proporties en uiteraard het gedrag van de nieuwsdealers.

B.Logger.