Schrijven

Dat was even schrikken ... ons land telt maar liefst 1.1 miljoen creatief-schrijvers volgens het Sociaal Cultureel Planbureau. Bijna 7% van de bevolking schrijft in de vrije tijd verhalen, essays, columns, gedichten of strips. Dat moet de rest van de bevolking veel leeswerk opleveren. En vergeet de uitgeverijen niet: al waagt jaarlijks slechts 1% van die schrijvers de sprong naar een literaire carrière dan levert dat 11.000 manuscripten op.

Ik ben één van die hobbyschrijvers, wekelijks stuur ik mijn column op ten behoeve van de weblog van de bibliotheek. Ooit ambieerde ook ik om een heus boek te schrijven. Ik kwam maar niet verder dan korte verhalen die steevast qua lengte uit de hand liepen en tenslotte onafgemaakt bleven liggen. Kortom: geen structuur, geen discipline.

Zodoende vervoegde ik me bij een schrijfclub. Een gezelschap van hoog onderwijsgehalte en niet helemaal zonder pretentie: enkelen hadden al eens gepubliceerd. Iedereen werkte aan een serieuze publicatie. Ik kwam niet zonder moeite door de ballotage. We kwamen regelmatig bijeen en dit verhoogde inderdaad mijn schrijfdiscipline, ik ging er vermoedelijk beter van schrijven maar ... er ging wel erg veel tijd in zitten. Men werd namelijk ook geacht inzendingen van andere leden te beoordelen. Een gevoelige aangelegenheid waarbij de emoties soms opliepen.

Ik heb daar veel geleerd, vooral dat schrijven voor mij een leuke hobby is ....

B.Logger