Vuurwerk

Dicht

Op zondag 20 december bleef uw bibliotheek gesloten. Medewerkers die van ver moesten komen redden het die dag niet. Een aantal van u stond dus voor een dichte deur. Dat spijt mij oprecht. Zelfs tijdens verbouwingen proberen wij, gehuld in stofwolken, open te blijven. Dit was een geval van overmacht dat niet van te voren in te schatten was.

Vermoedelijk waren de bibliotheken in Arnhem wel gesloten tijdens de slag om Arnhem (1944). We bezitten nog altijd een kloek naslagwerk waarin de baan van een kogel naadloos te volgen is. Dankzij die kogelbaan konden we vaststellen dat de delen op het moment van inslag in de juiste volgorde stonden (dat is wel eens anders) en mocht zich toen iemand achter dit naslagwerk verschanst hebben dan heeft ie het vrijwel zeker overleefd. Die kogelbaan gaat omlaag en verlaat een paar delen verder het naslagwerk. De kogel is helaas verdwenen. Eeuwig jammer.

We blijven achter met de vraag tot wanneer medewerkers van de bibliotheek in 1944 naar hun werk gingen. En op welk moment ze besloten dat het verstandiger was om thuis te blijven.
Geheimzinnig detail is dat we over oude notulen beschikken van bibliotheekvergaderingen maar dat de periode 1940-1945 daarin ontbreekt. Wie ontvreemdde dit en waarom, of ging het domweg in vlammen op?

Ook beschikt de bibliotheek over een ruime sortering van uitgaven tijdens de tweede wereldoorlog die niet altijd even fris zijn. Maar ook bleven publicaties bewaard uit de jaren vlak voor de oorlog die de bezetter niet op prijs zal hebben gesteld. Hoe deed men dat en kon men die toen lenen?

Het verhaal van deze bibliotheek in oorlogstijd is een gat in onze lokale geschiedenis: we kunnen slechts de baan van een kogel volgen. De explosieve lading zelf is na de bevrijding radicaal verwijderd.

B.Logger

Vooruitblikken? Terugkijken?

Zo tegen het eind van het jaar houden we ons vaak met dit gezelschapsspel bezig. Wat is er gebeurd het afgelopen jaar en wat gaat er in het komende jaar veranderen? Ik wil dat ook kort even doen. Vanuit mijn perspectief en met mijn kennis. Hoewel het ook een beetje koffiedik kijken blijft.
Het afgelopen jaar werd het mij wederom mogelijk gemaakt door diegenen die daar over gaan, om dit weblog voort te zetten. In 2010 gaan we al weer het vierde jaar in. Daarnaast is de Bibliotheek gaan twitteren, zoals zoveel anderen, is er een Facebookpagina gekomen, en zijn er andere web2.0 activiteiten ontplooid.
Wat Biebblogger erg deugd deed was de komst van draadloos internet in de Bibliotheek. Een lang gekoesterde wens. Dus heeft u een laptop met draadloze functionaliteit aan boord, dan kunt u deze meenemen naar de bieb en daar gratis van het internet gebruik maken.
Dat brengt Biebblogger direct op het volgende(bruggetje): Bent u lid van de Bibliotheek, dan wordt per 1 januari 2010 het gebruik van internet voor u gratis. Tevens wordt het reserveren van materialen dan gratis. Als dat geen reden is om lid te worden van de Bibliotheek, dan weet ik het niet meer.
De Bibliotheek heeft ook een aantal ereaders aangeschaft. Het is de bedoeling dat u die als klant van onze bibliotheek vanaf eind januari of begin februari voor een aantal weken kunt lenen om eens te ervaren wat dat nu precies inhoudt. Ebooks waren hot in 2009, en zullen dat ook in 2010 zijn. Of de Bibliotheek ook ebooks gaat uitlenen is nog niet duidelijk, de ontwikkelingen op dat terrein zijn nog wat verwarrend, maar zullen scherp in de gaten gehouden worden. Tevens zijn er eind 2009 een aantal games aangeschaft. Het is de bedoeling die in 2010 te gaan uitlenen.
Ook zullen kleine aanpassingen op onze website zijn beslag krijgen. Wat er precies gerealiseerd gaat worden in 2010 is natuurlijk afhankelijk van het budget, er zijn in ieder geval plannen genoeg. Een van de eerste dingen waar u mee geconfronteerd zult worden, is een iets gewijzigde suggestiefunctionaliteit. U kunt via de website suggesties doen, zien wat de suggesties van andere klanten zijn, en tevens direct op de site zien wat er met uw suggestie gebeurt.
Verder is het onze wens om uitgebreider actief te worden op YouTube en Flickr, waar u ons nu al kunt vinden. Bovengenoemde zaken hebben allemaal betrekking op “het digitale”, “het virtuele”. U kunt er echter gerust op zijn, dat de taken en zaken die u van oudsher van ons gewend bent, voortgezet zullen worden in 2010. Want ook dat is iets wat mij, Biebblogger, ter harte gaat. De basis moet zijn een goede collectie. Een goede collectie bestaat tegenwoordig uit allerlei materialen: boeken, tijdschriften, DVD’s, CD’s, CDROM’s, digitale informatiebestanden, games, luisterboeken, DaisyRoms. Ik sla toch niets over?
Hopelijk wordt 2010, net als 2009 weer een jaar waar veel gebeurt op dit terrein, dan ben ik tevreden. En u als klant hopelijk ook.

Het was echt even winter

De herovering van de Amerikaanse droom

De herovering van de Amerikaanse droom / auteur: Barack Obama. "Interesting stuff" voor wie geinteresseerd is in de heftige verkiezingsstrijd in de Verenigde Staten. Belangrijk onderwerp wanneer je je bedenkt in welke (ongelukkige) mate Bush wereldgeschiedenis schrijft.
Obama is naast een veelbelovende presidentskandidaat ook een begenadigd schrijver. Ook om die reden bespreek ik het. In dit uitermate leesbare boek zet Obama zijn ideeën en opvattingen uiteen.

De sterkte van dit boek is tevens een zwakkere kant: Obama geeft boeiend aan welke kant het op moet, maar blijft in grote lijnen steken. Voor ons, buitenstaanders, is dat prettig maar als Amerikaanse kiezer zou ik 't lastig vinden. Want welke daden verschijnen uiteindelijk achter zijn woorden? Is het niet allemaal "management by speech?" Ik heb daar in het algemeen niets op tegen, ik laat mij graag inspireren, maar een wereldleider moet meer doen dan dat. Clinton verscherpte, in het defensief gedrongen, haar campagne door het Fijenoord motto "geen woorden maar daden" naar voren te brengen.

Obama werd al met veel superlatieven overladen: een kruising tussen Kennedy en King. En ook als hij het niet redt schrijft hij geschiedenis: de eerste gekleurde kandidaat voor het presidentschap. Deze voor Amerikanen zeer progressieve kandidaat is in mijn Nederlandse ogen een geslaagde kruising tussen het christelijke broertje van Mark Rutte en Wouter Bos. Een man van het midden. Die ontdekking vond ik het meest interessant.

Lof der domheid ...

In mijn vorige werk had ik een patiënt die er niet dom uitzag maar dat wel was. Sneu. In een openhartige bui vertelde hij dat 't heel lastig voor hem was, de man werd voortdurend overschat en hij had niet het lef om dan te zeggen: ik snap je niet. Dit brak hem op bij behandelaars maar ook bij de balies van instanties. Hij vroeg iets, kreeg antwoord (en een in te vullen formulier) en ging heen, zonder het te begrijpen ...Dat is van een diepe treurigheid. Naarmate onze samenleving ingewikkelder wordt grijpt dit verschijnsel bovendien verder om zich heen.

Sinds dat gesprek heb ik respect voor domme mensen. Zeker wanneer ze hun onvermogen naar voren brengen, dan denk ik terug aan dat gesprek en smelt ik begripsvol. En wat is dom trouwens? Het is volgens mij relatief.

Door de jaren heen werd ik verschillende malen getest, onder andere tweemaal (vergissing) vanwege een re-integratie project. Meten is weten, de uitkomsten bleven steeds bij elkaar in de buurt. Ik stond niet helemaal vooraan in rij toen de hersenen werden uitgedeeld maar mag bepaald niet klagen.

Enige jaren terug werd het IQ van voormalig president Bush (junior) wereldkundig gemaakt en het bleek de domste president tot nu toe voor zover daar gegevens over zijn. Grappig en schokkend want hoewel ik weinig met Bush deel, wij hebben wel een gemeenschappelijk intelligentie quotiënt ... Als we ooit met elkaar aan de praat raken bij de open haard kan ik leuk met hem meekomen en hij met mij natuurlijk. Om dan president van de VS te worden moet ook ambitie hebben meegespeeld. Het is een aardig gedachte-experiment om me voor te stellen dat ik zelf die baan heb: Me for president! In mijn opvattingen zou ik dichter bij Obama staan maar er verder niet veel van gebakken hebben.

Natuurlijk ontmoet ik dus regelmatig mensen die intelligenter zijn dan mij. Dat merkte ik meestal omdat ze niet kan bijhouden. Ik ben daar een wat in getraind omdat ik bovendien slecht in cijfers ben. Zodoende weet ik dat - meteen vertellen - de beste aanpak is.

Waar de intelligentere vaak aan moeten werken is dat ze iedere gedachtesprong moeten uitspreken. Dat wil nog wel eens misgaan. Dan raak ik behalve vanwege het tempo ook nog eens de draad kwijt omdat ze dingen overslaan die zij vanzelfsprekend achten. Een troost: om iets voor elkaar te krijgen zijn bijvoorbeeld inlevingsvermogen, takt, souplesse, trouw en nog veel meer aspecten ook reuze belangrijk.

Met relatief onwetende groet, B.Logger

Weblog bijhouden...

Een weblog bijhouden is zo af en toe geen sinecure. Ontbreekt bij tijden de inspiratie, op andere momenten laat de techniek je in de steek. Met die inspiratie gaat het meestal wel goed. Ook de techniek werkte tot voor kort altijd mee. Ik werkte met Internet Explorer versie 7 en nogmaals, dat ging tot nu toe prima.

Sinds kort is de situatie op mijn werk veranderd. We hebben nieuwe apparatuur gekregen (vooruitgang) en de software, waar we mee werken is "uitbesteed". Dat wil zeggen, dat we qua software iets voorgeschoteld krijgen en dat is het dan. Iets zelf installeren is er niet meer bij. Dat is jammer, want dat deed ik nog wel eens. Soms is het nodig om, om bepaalde zaken te kunnen bekijken een klein programmaatje te installeren. Dat gaat nu niet meer, want ik ben geen "beheerder". Iets anders is, dat we nu werken met Internet Explorer 8, die niet samenwerkt met Blogger. Kopieren en plakken van tekst kun je wel vergeten. Ook Mozilla Firefox geeft regelmatig allerlei foutmeldingen en doet raar. Deze posting is dan ook tot stand gekomen door hem simpel uit te typen in Blogger. "Citaten" overnemen van andere websites is er niet meer bij. Je doet dat namelijk door selecteren/kopieren/plakken.

Blijft over, dit weblog thuis dan maar te verversen. En dat gaat me net even te ver. Zeker als dat structureel moet gebeuren. Techniek zou dienend moeten zijn en niet drempels opwerpend. Niet alle vooruitgang is vooruitgang moet ik concluderen. Had ik nog maar die oude vertrouwde Internet Explorer 7. Nooit gedacht, dat ik dat ooit nog eens zou zeggen. Kortom, ik laat hem thuis nog maar even op de PC staan, mijn luiheid betaalt zich nu eindelijk eens een keer uit.

Erfgoed en AVM

Erfgoed, dat is lokale en regionale geschiedenis. Vrij vertaald. Hoe kun je dat een beetje smeuig, leuk en modern onder de aandacht van mensen brengen? Daar ging een symposium over, dat in de Zeeuwse Bibliotheek te Middelburg werd gehouden. Het werd dus een lange reis, maar daar kan de Zeeuwse Bibliotheek niets aan doen, die ligt nu eenmaal in Middelburg en Middelburg ligt waar het ligt.

Erfgoed is zeg maar niet echt mijn ding (om Paulien Cornelisse te parafraseren), maar met dat presenteren met behulp van moderne technieken heb ik meer affiniteit. Samen met een collega toog ik dus naar Middelburg, waar de Zeeuwse Bibliotheek, die ook nog eens 150 jaar bestaat, een interessant programma in elkaar gedraaid had.

Na een welkomstwoord van directeur Ton Brandenbarg kregen de verschillende sprekers het woord. Van informatie over een Zeeuwse pilot, over "Beelden voor de Toekomst" ging het naar Francisco van Jole die een presentatie hield over het digitale. Zijn presentatie heette: "Wat niet digitaal is, bestaat niet". Wat mij betreft maakt het niet zoveel uit waar hij over spreekt, hij ziet altijd kans om dat zo te doen, dat je geboeid luistert en daar later ook nog wel eens aan terugdenkt. Humoristisch, prikkelend, de boel opschuddend. Niet iemand waarbij je in slaap valt.

Lunchtijd was ruim, want gaf tevens gelegenheid om de informatiemarkt te bezoeken. Multi-touch (of surface) tables waren overvloedig aanwezig. Dat zijn dan ook leuke speeltjes met interessante toepassingen. s'Middags een aantal workshops bezocht. Waarvan sommige interesanter waren dan andere. De eerste getiteld "De toekomst en u: over techniek, trends en de toekomst van de bibliotheek" ging mij wat te snel, was mij wat te futuristisch. Ik denk dan altijd, ach het zal zo'n vaart wel niet lopen, te weinig concreet ook.

Een andere wel heel concrete workshop had te maken met Erfgoed op je telefoon. Een applicatie, genaamd Spinoza, voor op je smartphone / iphone. Werkt via de gps functionaliteit van bijvoorbeeld je iphone. Voortdurend is dus bekend (gps) waar in een stad je je bevindt. Wanneer er nu extra historische informatie over een bepaalde plek in Spinoza beschikbaar is, wordt die getoond zodra je daar bent. Wat een normale stadswandeling een compleet nieuwe cultuurhistorische dimensie geeft. Het kan beeldinformatie zijn maar ook tekstuele informatie betreffen, of audio. Wat mij betreft een gave toepassing, erg concreet. Zal als een gratis downloadable applicatie beschikbaar komen. Nu nog even een iphone kopen.

Keywords op deze zeer geslaagde dag waren digitalisering en touch, touch en nog eens touch. Aanraken zonder tussenkomst van invoerapparatuur als toetsenborden en muizen is zoveel gebruiksvriendelijker. Wat is erfgoed op deze manier gebracht eigenlijk interessant!

Daarna restte ons alleen nog de lange terugreis. Overigens, de Zeeuwse Bibliotheek staat helemaal in het teken van haar 150-jarig bestaan - in het gebouw zijn allemaal hoogtepunten en juwelen uit haar collectie te aanschouwen. Mocht u toch al naar Zeeland willen gaan in de Kerstvakantie, dan is een bezoekje aan de bibliotheek tussen al dat Kersteten door misschien een goede suggestie.

De last van veel geluk ....

is een even boeiend als leesbaar boek van emeritus hoogleraar Van Deursen. Het handelt over de geschiedenis van de Nederlandse republiek in haar bloeitijd. Een aanradertje ... Ik moest onwillekeurig aan deze titel denken toen ik las dat wij Nederlanders volgens vergelijkende onderzoeken tot de gelukkigste mensen/landen ter wereld behoren. En hoewel cijfers echt kunnen liegen ligt het bewijsmateriaal in dit geval wel heel hoog en breed opgetast. Tot mijn verbazing hebben wij een rotsvast vertrouwen in de overheid en in de rechterlijke macht vergeleken met inwoners van andere landen. Waarom klagen wij dan zoveel? En ook en met name over overheid en justitie?

Dit vergt nieuw fundamenteel onderzoek. Ik vraag mij bijvoorbeeld af of de hoeveelheid geklaag niet wereldwijd in alle landen min of meer een constante is. Met andere woorden, van Afghanistan tot Nederland tot aan de Verenigde Staten: het NKP (Nationaal Klaag Product) is altijd ongeveer even hoog met de nodige uitschieters omhoog en omlaag uiteraard. Daardoor kan men een lijst maken van meer en minder gelukkige inwoners.

Vervolgens is het interessant om te kijken waarover er dan geklaagd wordt: niet iedere klacht zal hetzelfde soortelijk gewicht hebben. Vermoedelijk is geen werk hebben veel erger dan saai of vervelend werk hebben en is een land waar 'hondendrollen op straat' hoog scoort toch van een andere orde als het niet eens hebben van een huis! Verhuis naar een Islamitisch land en je bent van je hondendrollen probleem verlost want honden worden daar als onrein beschouwt. In plaats daarvan wordt je wellicht met andere meer urgente problemen geconfronteerd die vermoedelijk zwaarder op de maag liggen.

Ook als klachten in landen overeen komen is het nog niet zo simpel als het lijkt. Uiteraard klagen we in Nederland over de bureaucratie en terecht. Maar burgers in de andere landen klagen daar ook over. 'Onze' bureaucratie wordt veroorzaakt door een overheid die met van alles en iedereen rekening probeert te houden waardoor er een onoverzichtelijke lappendeken van regels en regelingen ontstaat met allerlei duistere bepalingen. Er zijn landen waar de bureaucratie uitsluitend bedoeld lijkt om de bureaucratie in stand te houden. De aldaar geldende duistere bepalingen moeten de burger er onder houden en vooral flink laten betalen, bijvoorbeeld smeergeld aan een leger van onderbetaalde ambtenaren.

En wie zijn de klagers? Voorbeeld: ik vermoed dat in de wijk waar ik woon hondendrollen hoog scoren want we hebben hier veel honden en weinig criminaliteit. Het is behoorlijk multiculti en ook in andere opzichten een mix. Ik weet nog hoe de gemeente besloot om een parkje aan te leggen zodat hangjongeren niet meer rondhingen in onze speeltuin waar uiteraard veel gezinnen met kleine kinderen komen. Dat botste wel eens. In no time stond het aardige parkje vol met kinderwagens en speelden er kinderen onder toeziend oog van de ouders. Toen er toch meer en meer jongeren kwamen rondhangen hoorde ik de klacht: 'er hangt daar maar van alles rond'. Ja, dat haalt je de koekoek: dat was nu net de bedoeling.

Tenslotte vraag ik mij af in hoeverre klagen niet bijdraagt aan onze geluksbeleving. Als dat klopt is klagen heel gezond, met mate natuurlijk. Een zucht geeft lucht.

B.Logger

Er komt ijs ....

Muziek top-tien

Nu dan, in navolging van mijn persoonlijke boeken top-tien, een top-tien op muziekgebied. Dat is niet moeilijk en wel moeilijk. Ik hoef alleen maar even op mijn iPod te kijken en een keus te maken. Maar, wat te kiezen? OK, hier komt mijn lijstje:

- The Who / Live at Leeds
- Daniel Lanois / Acadie
- Eva Cassidy / Imagine
- The Rolling Stones / Exile on Main Street
- Sonny Landreth / The Road we're on
- Dan Crary / Thunderation
- Neil Young / Live at Massey Hall
- Keith Jarrett / The Koln Concert
- U2 / How to dismantle an atomic bomb
- Ivo Pogorelich / Scarlatti Sonatas

Het is toch nog veel moeilijker dan ik dacht, tien is te weinig. Ik troost me maar met de gedachte dat ik volgend jaar een heel ander lijstje zal maken.

Komt er volgende week sneeuw?

Een Boeken top-tien

Het is December, traditioneel weer de tijd om eens stil te staan bij het afgelopen jaar. Daar wil ik u en anderen niet al te uitgebreid mee lastig vallen. Wel met een lijstje van boeken. Niet alleen boeken, die in 2009 uitgekomen zijn, maar boeken die ik het afgelopen jaar gelezen heb en die ik de moeite waard vond. Een zeer persoonlijk favorietenlijstje dus. U mag het voor kennisgeving aannemen. Ik ga ook niet uitleggen waarom ik ze goed vond, ze zijn goed genoeg om op mijn eigen top-tien terecht te komen. Raadselachtig? Wilt u weten waarom ze daar op staan, dan zult u ze zelf moeten gaan lezen Let u niet op de volgorde, die doet er niet echt toe, er moest gewoon een volgorde zijn. Hier komt ie dan:

- Martin Bril / De kleine keizer: verslag van een passie
- Simon Schama / De Amerikaanse toekomst
- Richard David Precht / Wie ben ik en zo ja, hoeveel?
- Dick Francis / Silks
- Marianne Joëls / Een zeepaardje in je hoofd
- Mark Rowlands / De filosoof en de wolf
- Max Pam / Het Ravijn : autobiografie van de angst
- Anne Holt / Blinde godin
- Anne Provoost / Beminde Ongelovigen: Atheistisch sermoen
- David Sloan Wilson / Evolution for everyone

Van al deze boeken vindt u besprekingen op onze leestip-pagina. Mist u titels? Ongetwijfeld, stuurt u me die dan maar toe, ik hou erg van lezen en maak graag gebruik van de (lees)kennis van anderen.

Gewoontedieren

Er wordt wel beweerd dat er honden- en kattenmensen bestaan. Honden vind ik alleen leuk bij een ander en om een keer mee te wandelen. Daarbij ben ik wat gemakzuchtig: doe mij dus maar een kat. Ik heb er nu twee, beide zwart met een wit befje, broer en zus. Qua karakters zijn ze het levende bewijs dat astrologie niet klopt. Ze zullen vlak achter elkaar geboren zijn (ik was er niet bij, het waren asiel exemplaren) maar zijn totaal verschillend.

Hij, een tamelijk grofgebouwde lomperik die er voortdurend op uit trekt via het kattenluikje (overigens een uitvinding van Isaac Newton naar men zegt). Als er iets omgaat of breekt in huis is hij meestal de oorzaak. Zij, een elegante moviestar met wasdrang, type gevoelige schootkat en beslist intelligent. Het leven ziet er voor beiden dan ook totaal verschillend uit.

Als ik een propje gooi staat hij er dom naar te kijken, zij holt er naar toe, speelt er mee, neemt het in haar bek, trippelt elegant naar mij toe en legt het bij neer. De bedoeling is dan dat ik opnieuw gooi. Dat 'hondenspel' herhaalt zich tot ze plotseling geen zin meer heeft, het blijft toch een kat natuurlijk.

Wanneer ik met oudjaar het kattenluik afsluit (vanwege vuurwerk) zie ik hem talloze malen tevergeefs met zijn kop tegen het luikje bonzen. Het is wel een doorzetter. Zij heeft zoiets natuurlijk meteen in de gaten.

Toch heeft ook zij haar problemen .... Onlangs kwam er een nieuwere HR verwarmingsketel. Zij trekt zich vaak bovenop de ketel terug: warm, hoog en droog. De nieuwe ketel hangt op exact dezelfde plek in de keuken maar is stuken kleiner want moderner. Ik heb haar twee keer omhoog zien springen bij de ketel om er vervolgens meteen weer af te duikelen. De bovenkant van de nieuwe ketel is zo klein, en de daarop gemonteerde afvoer zo groot, dat er helaas geen kat meer op past. Nu hebben katten geen gelaatsuitdrukking maar ik meende toch duidelijk te kunnen zien dat ze stevig baalde.

Ben benieuwd wat haar nieuwe favoriete plek wordt. Op een goede tweede plaats stond altijd al mijn laptop als ik 'm op tafel opengeklapt aan laat staan gkspg0-38tusje0-t9iegoijsdo toiut ewe9t 953 u8q8i90t- q095- 3q-5 q3-i qwpfjk,d gndsg KAÄR QP q j QEHJQ WHWL HUIYET EWJdjgdgdjgjdkgoet]Wrp]q

The Koln concert

The Koln concert / Artiest: Keith Jarrett. Jarrett (geboren in 1948) is een wonderkind. Hij begon al op driejarige leeftijd piano te spelen en werd professional toen hij nog op school zat. Hij speelde samen met jazz grootheden als Art Blakey, Miles Davis en Chick Corea en had zijn eigen combo's. En dat is ook meteen de reden dat ik tot voor kort nooit de behoefte had om naar muziek van hem te luisteren, jazzmusici hebben in mijn beleving vaak de neiging er met de muziek vandoor te gaan, te improviseren, te "freaken" tot ze erbij neervallen. Iets wat mij absoluut niet aanspreekt. The Koln concert (1975) is anders. Toen hij aan het concert (een soloconcert) begon stond niets, maar dan ook niets van wat hij zou spelen vast. Hij begon te spelen(op een piano die niet deugde) en het concert wat toen volgde is een grote improvisatie. Heerlijke rustige luistermuziek, melodieus en bij tijden swingt het de pan uit. Maar altijd blijft het een genot om naar te luisteren. Wat een gave, dat je dit zo achter elkaar, al improviserend uit je mouw kunst schudden. Een absolute aanrader. Het album krijgt van Allmusic 5 sterren, en terecht. Overigens, het schijnt dat iedereen, als je tenminste enigszins mee wilde doen, deze plaat in de kast had staan. Maar ja, ik loop wel eens wat achter, in dit geval toch ruim 30 jaar.

Prioriteiten.....

Na een afwezigheid van een paar dagen wegens ziekte kom ik voor het eerst weer op werk. De week bestaat nu nog maar uit twee dagen voor mij. U herkent de volgende situatie misschien wel, uw mailbox is volgestroomd, dingen die moesten gebeuren liggen er nog steeds en schreeuwen nog dringender om aandacht. En in mijn geval, de aanschaf moet gedaan worden, er moet eigenlijk gesaneerd worden, dit weblog moet ververst worden, de website moet bekeken worden, er moet gekeken worden naar onze Twitteraccount en Facebookpagina, en zo zijn er nog wel een paar zaken op te noemen. Kortom, een 'to-do' lijst van hier tot ginder. Er moeten dus prioriteiten gesteld worden.

Filosofen zeggen wel eens dat filosoferen niets anders is dan het stellen van goede vragen. Liefst moeten die dan natuurlijk ook beantwoord worden. Ik kom tot deze uitweiding na het zien van de herdenkingsuitzendingen over Ramses Shaffy. Wat mij daarvan bijgebleven is zijn de qualificaties: 'levenskunstenaar, altijd benieuwd naar, en optimaal leven in het nu'. Ik kreeg de indruk dat hij niet met to-do lijstjes werkte en prioriteiten hoefde te stellen. Alles kwam op zijn pad en gebeurde gewoon. Geweldig.

De meesten van ons zijn denk ik niet zo gelukkig en zijn altijd bezig om prioriteiten te stellen. Wat is het belangrijkst, wat moet eerst, wat komt daarna, wat kan wel even wachten en wat kan direct de prullenbak in? Je moet ook nog eens bepalen: belangrijk voor wie? Belangrijk voor u als klant, voor de collega's, voor de baas? Is het belangrijk voor u dat ik deze posting schrijf, of voor mijn baas? Is het belangrijk voor u als klant dat er een paar honderd boeken meer of minder worden aangeschaft / gesaneerd? Of moet dat van mijn baas? Vinden mijn collega's het prettig dat ik hun mail lees of kan ik die wel in de prullenbak gooien? Kortom, afhankelijk van wie je vraagt kunnen hier verschillende antwoorden op gegeven worden. Dit wegingsproces mag ook weer niet te veel tijd in beslag nemen, want dat zou ten koste gaan van de echte productieve tijd. Snel beslissen dus.

Als u het mij vraagt dan weet u wel wat ik belangrijk vind. Anders had u dit niet gelezen. Het heeft u wel tijd gekost om dit te lezen, en dat is dan weer jammer, tijd die u misschien beter had kunnen besteden. Kortom, het is een probleem dat mij (en u misschien ook wel) blijft achtervolgen. Het goede nieuws is echter dat ik er niet nog eens over zal schrijven.

De crisis, hij komt, hij komt....

en is al weer bijna vertrokken, die goede Sint.....Een spoor van geschenken en pakpapier achterlatend. Benieuwd hoe de goed heiligman zich deze keer door de economische crisis slaat. Let op de onvermijdelijke lijstjes, zijn er weer meer computerspellen verkocht of scoorden de oud-hollandse bordspelen? Het verhaal van de middenstand....

Als kind zing je ondertussen onbegrijpelijke liederen zoals 'Sinterklaas kapoentje' of 'Zie de maan schijnt door de bomen, makkers staakt uw wild geraas'.

Het viel mij toen al op hoe de cadeaus niet eerlijk over iedereen verdeeld werden. Dat merkte je de volgende dag op het schoolplein. Waarom kreeg ik nu nooit die racebaan en andere kinderen wel? Er waren ook gezinnen waar de Sint helemaal niet langskwam: die deden aan Kerst of 'nergens' aan. Dat laatste ging echt mijlenver boven m'n bevattingsvermogen waarbij 'nergens aan doen' wel het meest onbegrijpelijk was.

Toch behield ik lang mijn geloof in de Sint, maar achteraf denk ik dat de geloofscrisis toen al toesloeg. Ik weet niet meer hoe het me verteld is maar herinner me hoe boos ik was toen bleek dat de Sint niet bestond. 'Dan bestaat God zeker ook niet' sprak ik wraakzuchtig. Zo jong als ik was begreep ik al dat ik mijn ouders niet harder kon treffen als met die opmerking. Ik heb ze dus flink laten zweten....

Werd ik door mijn kleine grote jeugdtrauma tegenstander van de Sinterklaas cultus? Nee, want in iedere cultuur zijn er momenten waarop je als kind achter dingen komt. Niet leuk maar ook niet te voorkomen. In ons land is dit moment rotsvast en overzichtelijk vastgelegd rond het einde van het geloof in Sinterklaas. Wanneer wij Sinterklaas afschaffen, verplaatst dit moment zich naar andere, moeilijker te definieren onderwerpen. Dan missen wij deze gezamenlijke ervaring.

Met de groeten van Pint en Siet.......B.Logger

Goudklompjes

Bibliotheken (moeten) innoveren. Om deze innovatie alleen top-down te laten plaatsvinden is niet goed. Draagvlak is tegenwoordig overal het motto. Terecht. Dus ook in bibliotheekland. In dat kader zijn er afgelopen jaar teams van bibliotheekmedewerkers gevormd om die innovatie mede gestalte te geven.

Zij zijn op pad gegaan, hebben in het land andere collegabibliotheken bezocht, maar ook over de bibliotheekgrenzen heen gekeken naar hoe het er bijvoorbeeld bij andere instellingen en bedrijven aan toe gaat. Elk team had zo zijn eigen invalshoek. Dat liep van klantparticipatie, zenbibliotheek, digitale ontmoeting, jeugdraad en verleiding, tot Bibliotheek TV, klantbenadering en een zoektocht naar de winkelformule.

Gister, 26 november, was de grote dag waarop alle goudklompjes (zo heten de teams) hun bevindingen presenteerden in het Van Nellegebouw in Rotterdam. Schrijver dezes was uitgenodigd om daarbij aanwezig te zijn. Samen met nog een heleboel andere collega's. We zagen hoeveel werk ze allemaal verzet hebben (het leek er wel een bouwplaats) en welke originele paden ze bewandeld hebben. Was het misschien allemaal nog niet zo concreet? Niet erg, want nu komt pas de volgende stap, het concretiseren en uitvoeren van deze plannen. Nu zijn de bibliotheekdirecties weer aan zet, knopen zullen doorgehakt moeten worden. Ik heb er echter wel vertrouwen in, gezien de veelbelovende aanzetten, die ik gister gezien heb.

Goudklompjes: bedankt voor het vele werk! Jullie hebben een dikke pluim verdiend.

I' ve got a name

Van verschillende kanten bereikte mij de vraag of ik mijn columns voortaan wil voorzien van mijn naam. Ik aarzel omdat ik er weinig voor voel thuis bezocht te worden door lezers die van harte van mening verschillen over de inhoud van mijn columns. Tot nu toe geef ik nauwelijks aanleiding, maar wat niet is kan nog komen.

In deze wereld bestaan stalkers die bovendien geen aanleiding nodig hebben. Hun belevingswereld bestaat uit een grote kluwen van samenzweringen vol verborgen boodschappen. Mijn naam is via internet te koppelen aan een beroep en een functie.

Alles overwegende besloot ik mijzelf een pseudoniem te verschaffen. Daarmee zet ik een rijke traditie voort in columnland. Op het internet geldt het bovendien als een verstandige maatregel om je gegevens niet rond te strooien. De overheid voert hiervoor zelfs een campagne. Diezelfde overheid, die ook al onze gangen kan en mag nagaan vanuit veiligheidsoverwegingen. Maar dat is een ander verhaal.

In een vorige loopbaan (TBS) stelde ik wel eens anonieme gevalsbeschrijvingen op. Ik bespaarde mijzelf en lezers werk door het delict in de naam te verwerken. Zo ontstonden de heren K. in der Lokker, de heer B. Randstichter enzovoorts.

Combinaties van namen en beroepen zijn ook in werkelijkheid soms fascinerend: we kennen allemaal Benno Baksteen die over de neerstortende vliegtuigen gaat, en burgemeester Zomerdijk die zijn dorp moest evacueren wegens een dreigende overstroming. Minder bekend maar ook vermeldenswaardig is de firma Beenhakker te Rotterdam die in protheses doet. Een tandarts die Berenklauw heet.....en voor wie het nog niet wist.......God woont in Nijmegen op de Annastraat, hij is tegenwoordig manueel therapeut van beroep. Zeg maar: de man met de gouden handjes.

En welk pseudoniem past nu bij mij? Gekoppeld aan delicten kom ik niet verder dan het pretentieuze L. Eugen voor Beste Wil. Vast geen oude adel! Met mijn huidige beroep kan ik niet veel: B. Ibliotheekmedewerker klinkt echt niet. Varieren op mijn naam leidt tot inktzwarte pseudoniemen.

Met vriendelijke groet: B. Logger

Darwin en cultuur

Iets dat mij de laatste tijd wel eens bezighoudt is de vraag: wat zal de toekomst voor bibliotheken in petto hebben? In dit jaar waarin Darwin centraal staat. Gebleken is dat evolutie op velerlei terreinen toe te passen is. Niet alleen op het ontstaan van de soorten, maar ook op andere wetenschapsgebieden is evolutie van toepassing. Het principe van evolutie blijkt in vele gevallen zelfs erg verhelderend te werken, puzzelstukjes vallen daardoor op hun plaats. Ik verwijs in dit verband naar het zeer leesbare boek van Hugh Sloan Wilson : Evolutie voor iedereen. Het recept voor evolutie is erg simpel en bestaat uit drie zaken: variatie, consequenties en overerving. Welke variatie (eigenschap) blijkt onder bepaalde omstandigheden het best aangepast te zijn (survival of the fittest) zich een bestaansrecht te verwerven? Dat is de cruciale vraag. Alles concurreert met elkaar, op cultureel gebied is er een felle strijd gaande tussen allerlei instellingen. Wie zal er in slagen om ook in de toekomst de interesse en aandacht van de klant vast te houden? Een klant die maar een beperkte hoeveelheid tijd en geld heeft. Zullen we als bibliotheken in staat zijn om ook in de toekomst ons publiek te blijven trekken? We kunnen dat alleen maar doen door goed naar onze klanten te kijken en er achter te komen wat ze willen. Wat is hun verwachtingspatroon? Als we daar dan op inspelen verwacht ik, dat bibliotheken zullen blijven bestaan. Het zal zeker niet makkelijk zijn omdat bibliothecarissen van nature graag vasthouden aan de status quo. Toch zijn er gelukkig ook legio voorbeelden van het tegengestelde. De vraag wat precies de kritische variatie voor bibliotheken zal zijn, zal de toekomst uitwijzen. Teveel achteroverleunen is er echter niet meer bij.

De nieuwe wereld van Peter Stuyvesant; Nederlandse voetsporen in de VS

De nieuwe wereld van Peter Stuyvesant; Nederlandse voetsporen in de VS / auteur: Lucas Ligtenberg.

In 20 hoofdstukken wordt de geschiedenis van de Nederlanders in de Verenigde Staten uit de doeken gedaan. Het verhaal begint bij Friese boeren in Texas en ex-Fokkermensen, die bij Boeing aan de slag kunnen en eindigt bij alle Tulpenfestivals, die er zijn. En dat zijn er heel veel.

Tot slot wordt er een hoofdstukje gewijd aan bekende Nederlanders in de VS.
Tussendoor wordt chronologisch de hele geschiedenis van Amerika nagegaan, van de tijd dat ze nog kolonie waren tot de huidige eeuw. Gedurende deze geschiedenis zijn er een aantal momenten geweest waarop Nederlanders duidelijk hun invloed hebben laten gelden, hun voetsporen hebben gezet. Er zijn een aantal opvallende emigratiegolven geweest.

Zo lezen we ook, dat godsdienst een belangrijke rol speelde. Dominees waren vaak de voortrekkers, de leiders van groepen die naar Amerika kwamen. Dat het bestaan vaak keihard was en vanuit het niets opgebouwd moest worden, wordt ook uit dit boekje nog weer duidelijk.

Voor geïnteresseerden in dit onderwerp is het best een aardig boek om te lezen. Een boek, dat je ook gemakkelijk even aan de kant legt, want het is niet meeslepend geschreven. De schrijver wil niets weglaten en is zeer uitputtend geweest, te uitputtend. Beter bij dit boek is het om zo af en toe een hoofdstukje te lezen.
De eindconclusie kan dan ook kort zijn: een informatief naslagwerkje, dat je er zo af en toe eens bijpakt

Ohne filter ...

De wereld, mijn wereld, was nog piepjong en grote mensen waren nog onbegrijpelijke wezens waar je niet altijd hoogte van kreeg. Ik reikte hooguit tot aan hun heupen en kon nog niet lezen ... Ik heb het over die tijd: de voorleestijd ...

Van mijn eerste boeken herinner ik me vooral de sprookjes van Grimm in een toen al stokoude uitgave. Het vuistdikke boek was uitgevoerd op stevig papier en kapot gelezen. De omslag is mij onbekend: ben de jongste telg uit een groot gezin waar boeken nog echt stuk gelezen werden maar niet weggegooid.

Afbeeldingen van dwergen, tovenaars en heksen in dit boek staan nog altijd in mijn geheugen gegrift, ze waren ronduit beangstigend. De illustrator beschikte over een ongezond talent voor het leggen van pure krankzinnige uitdrukkingen in gezichten, vooral in ogen.

Die gelaatsuitdrukkingen herkende ik, pal naast één van de grootste psychiatrische inrichtingen in Nederland opgroeiend, zonder enige moeite.
Ik besloop daarom (letterlijk) het boek met enige regelmaat en sloeg het open om de engste plaatjes op te zoeken. Vervolgens klapte ik het snel weer dicht: alles weer weg. Dit is het zelfstandig leren reguleren van angsten.

Daarom ben ik sinds mijn vroegste jeugd een warme voorstander van bloedstollende jeugdliteratuur ...

Met onpedagogische groet ...

Italiaanse schoenen

Italiaanse schoenen / auteur: Henning Mankell. De laatste roman van Henning Mankell heet Italiaanse schoenen en verhaalt over de gepensioneerde Zweedse arts Fredrik Welin, die eenzaam en teruggetrokken op een eiland voor de kust leeft. Een man die een herinnering met zich mee draagt die hem voortdurend kwelt, een man die het verleden buiten de deur probeert te houden.

Uiteraard lukt dat niet, want op een dag staat een dame met een rollator op het ijs voor zijn eiland. Ze blijkt een geliefde van veertig jaar geleden te zijn. Een geliefde die hij lafhartig in de steek heeft gelaten, en die hij daarna nooit meer heeft gezien. De vrouw, Harriet, is stervende en ze komt hem opzoeken met de vraag een oude belofte in te lossen.

Samen gaan ze op zoek naar een bosvennetje, dat belangrijk is voor hen beiden. Mankell beschrijft de tocht, de vondst en nog veel meer. Want nadat ze het vennetje hebben gevonden, moet Fredrik Harriets dochter ontmoeten. Die dochter is namelijk ook Fredriks dochter. Fredrik wordt geconfronteerd met zijn verleden op een bijzondere manier! Hij besluit de strijd met zichzelf en het verleden aan te gaan, en zoekt ook contact met de vrouw wier leven hij, toen hij chirurg was, heeft verwoest. Mankell verbindt de verschillende verhaallijnen op een mooie manier waardoor het een boeiend boek om te lezen is.
Waar de titel van deze fraaie roman op slaat, wordt duidelijk tijdens het lezen.

Software die essays beoordeelt?

Daar had ik nog nooit van gehoord. Het schijnt echter zo te zijn dat men in Engeland de werkstukken van leerlingen door software wil laten beoordelen. Is dat een goed idee?

Churchill heeft beroemde woorden gesproken, maar zijn speeches scoren onvoldoende wanneer deze software het voor het zeggen heeft. Ik citeer even: “The wartime leader had a style that was too repetitive, according to the computer being tested for the online marking of school qualifications. It rated Churchill as below average in the equivalent of an A level English exam”. Daar kun je het als Churchill dan mee doen. Het zou natuurlijk een uitschieter, een eenmalige misser kunnen zijn, maar: “Other authors, including Ernest Hemingway and William Golding, were also dismissed by the computer as not being up to standard in the American equivalent of an A-level English exam”.

Deze twee citaten zijn direct een antwoord op mijn eerdere vraag. Het lijkt dus geen goed idee. Als grote schrijvers en redenaars als zijnde beneden niveau worden weggezet dan lijkt het me niet erg verstandig om deze software te gaan gebruiken.

Wat is nu de reden van het falen van de computer? “The computer was limited in its scope. It couldn’t cope with metaphor and didn’t understand the purpose of the speech. We also tried a passage from Hemingway. It couldn’t understand the fact that he had a very spartan style and [it] said he should write with more care and detail. He was also rated less than average”. De computer heeft dus moeite met de context en met de bedoeling van schrijvers, voelt als het ware niet aan waar het een auteur om te doen is.

Toch worden computers meer en meer ingezet bij het beoordelen van voornamelijk multiple choice examens. Ook het beoordelen van essays vindt in Amerika bijvoorbeeld al plaats. Het zit er dus aan te komen. Daar zijn sommige leerlingen al weer zo aan gewend geraakt dat ze weten in welke stijl ze moeten schrijven om goede cijfers te krijgen van de computer: “….some children in America had “cracked the code” by learning to write in a style that the computer recognised. This was called “schmoozing the computer”, he said”. De omgekeerde wereld. Een uitgebreid artikel hierover leest u hier in de Times.

Nogmaals het nieuwe lezen ...

De boekdrukkunst leidde tot alfabetisering, tot boekhandels, openbare bibliotheken en tot marginalisering van de kunst van het overschrijven, het E book kan op lange termijn leiden tot verdwijning van boekhandels en bibliotheken. Je kunt je boek net zo makkelijk thuis even downloaden. Misschien zelf een illegale kopie als je handig bent. Dat klinkt futuristisch, maar het gebeurt nu al met films en met muziek.

Als medewerker van een bibliotheek is dit een reden tot zorg. Er vanuit gaande dat ik tot mijn 67 mag werken (ik heb het naar mijn zin) heb ik nog 17 jaar te gaan. Hoe zal mijn vak er tegen die tijd uitzien? Wat blijft is dat lezers af en toe behoefte hebben aan deskundig advies om een keus te maken. Naarmate er meer keus is wordt dat bovendien lastiger. Dat kan in gesprekjes aan een balie of bureau, via telefoon of internet. Zo gaat het nu ook al. Het lijkt mij een prettig idee voor de klant dat zo'n informatie instituut geen provisie ontvangt van bepaalde uitgevers of websites, een onafhankelijk en persoonlijk advies dus.

Rust en stilte is nu al een schaars goed dus een sfeervolle leeszaal met hapjes en drankjes en ook minder sfeervolle studieruimtes zitten er wel in.
Voor wie nog hecht aan de real thing: het boek dus, hebben we bovendien nog een collectie. Boeken die nog niet digitaal beschikbaar zijn bewaren we. De Koninklijke bibliotheek bewaart alles voor de dag, dat het internet wordt opgeslorpt door een reusachtige megaworm. Doomsday! U heeft dan echter voorlopig wel wat anders aan uw hoofd dan lezen want u kunt uw geld niet meer opnemen! Ik trouwens ook niet.

Bundlebox.com

Iedereen loopt wel eens tegen het feit aan, dat winkels gevestigd in bijvoorbeeld Amerika of Canada, hun (bepaalde) producten niet verschepen naar Europese landen. Terwijl dat toch erg jammer is, want ze zijn daar vaak een stuk goedkoper. Toen ik via Twitter dan ook geattendeerd werd op het bestaan van Bundlebox meende ik het ei van Columbus gevonden te hebben.

Ik ging direct de proef op de som nemen. Toen ik op de site aankwam zag ik dat registratie gratis was. Dat viel mee. Na registratie voorziet Bundlebox je van een Amerikaans adres. Het is een opslagruimte, waar je je in Amerika gedane aankopen heenstuurt. Producten voor Amerikaanse prijzen gekocht. Het is daar op die schapruimte ook mogelijk om verschillende vormen van verzekering voor je producten te regelen. Het is belangrijk bij aankopen in Amerika altijd dat Amerikaanse adres op te geven. Vanuit dat adres kun je dan je aankopen naar het uiteindelijke adres in Nederland laten versturen.

Eerst kun je nog even berekenen wat de “shippingkosten” zijn en hoeveel de invoerrechten zullen bedragen. En daar begon mijn deceptie. Gekeken wat die kosten voor een Apple iPod Touch 32 GB bedroegen, bleek dat zoveel te zijn dat het prijsverschil als sneeuw voor de zon verdween. Het werd zelfs duurder en dat kan natuurlijk nooit de bedoeling van zo’n constructie zijn.

Of ik zie iets over het hoofd, of ik maak een rekenfout, of ik snap het niet. Ik zal in ieder geval nog maar even wachten, voordat ik hiervan gebruik ga maken. Het zal wel “wishful thinking” blijven, het leek alleen zo mooi.

All that jazz

All that jazz / meerdere auteurs. Verwarrende titel voor een heel prettig boek met korte informatie over verschillende populaire stromingen in de muziek, te weten soul, urban, world, blues, singer/songwriter en jazz. De indeling van de artiesten is misschien niet altijd volgens het boekje maar wordt wel begeleid door een grote foto en een pagina to-the-point informatie.

Er is algemene informatie over de stroming en biografieën van enkele grootheden uit die stroming. Ook wordt telkens de belangrijkste cd (of LP voor de oudere artiesten) besproken. Prettig om te merken dat veel van de oude en nieuwe cd's ook in de bibliotheek te leen zijn. Het boek is behoorlijk actueel met cd's zoals Seya van Oumou Sangaré en Rockferry van Duffy, maar ook columns van bijvoorbeeld Pieter Perquisite en Kyteman.

Een heerlijk boek om regelmatig ter hand te nemen en steeds stukjes in te lezen. Daarnaast zijn er ook nog enkele aparte overzichten in opgenomen: naast een festival-overzicht, een overzicht van muziekpodia en een lijst van muziekorganisaties ook enkele Jazz & Cooking recepten en stukjes over jazz en verschillende kunstvormen (film, fotografie, literatuur,bhoesontwerpen etc.). Dit boek verdient een breed publiek.

Marion Bloem & Moluks-Indische middag

Zowel donderdagavond 12 november als zaterdagmiddag 14 november staan in Bibliotheek Kronenburg aan de Kronenburgsingel in het teken van Nederland Leest!

Donderdagavond 12 november van 20.00 tot 22.00 uur is Marion Bloem te gast. Bloem (Arnhem, 1952) heeft Indische ouders. Dat zie je terug in haar werk, om te beginnen in Geen gewoon Indisch meisje. Er volgden meer ‘Indische‘ boeken, documentaires en de speelfilm Ver van Familie gebaseerd op een eerder verschenen boek. Haar werk heeft dan ook connectie met Oeroeg, het debuut van Hella Haasse dat nu centraal staat. Multiculturaliteit is een onderwerp dat Bloem na aan ’t hart ligt. Zie ook http://www.marionbloem.nl/.
Wie de avond bijwoont, betaalt € 7,50 of € 6,00 (bibliotheekleden) inclusief koffie of thee. Aanmelden via de activiteitenkalender op www.bibliotheekarnhem.nl, op werkdagen tussen 9.00 en 17.00 uur via telefoonnummer (026) 3543 560 of bij het bureau Klantenservice in de bibliotheek.

Zaterdagmiddag 14 november is er van 14.00 tot 16.00 uur een levendige Moluks-Indische middag i.s.m. de Stichting Muhabbat. Een Moluks koor, Anugerah, zingt geestelijke liederen in het Maleis. Zangeres Amadea geeft een solo-optreden ten beste. Spectaculair is het optreden van een Tjakalele-groep die een traditionele krijgsdans van de Molukken uitvoert. Natuurlijk kunt u ook kennismaken met Molukse en Indische literatuur. Zie ook http://www.muhabbat.nl/.
De Moluks-Indische middag is gratis.

Het nieuwe lezen ...

Heeft u al een E book? Vast nog niet, het is nog maar net begonnen. Sommige mensen gruwen ervan, anderen zien het als een revolutionaire vooruitgang. Die laatste groep bestaat voorlopig uit gadget jagers en visionaire uitgevers. Voorlopig speelt er een praktisch probleem: er zijn nog niet veel boeken beschikbaar als E book maar daar wordt vast aan gewerkt.

De ontwikkeling staat niet op zichzelf. Op internet zijn al veel boeken compleet te lezen waar geen auteursrechten (meer) op zitten. Het leest echter niet fijn achter je pc en een heel boek printen is echt kostbaar. Een volgende stap zou kunnen zijn dat laptops meer op E books gaan lijken waarbij je je losse toetsenbord simpel kunt aanklikken aan het beeldscherm. Producenten doen zo iets pas als we allemaal een E book reader hebben. Zo gaat het altijd. Om die reden hol ik nog niet naar de winkel om een E book reader aan te schaffen. De bibliotheek gaat er komend jaar mee experimenteren dus u kunt het tegen geringe kosten eens uitproberen.

De veranderingen vallen wel mee: de uitvinding van het schrift, dat was pas een verandering! Voor die tijd 'behielpen' we ons met liederen en prachtige verhalen op rijm. Lied en rijmvorm maakten het makkelijk bij het 'uit het hoofd' leren. Het verwerven en bewaren van kennis was na de uitvinding van het schrift (het eerste echte externe opslagmedium) veel eenvoudiger. Voor het eerst konden we informatie bewaren buiten het schedeldak van de individuele mens. Now we are talking!

Vlak ook de uitvinding van de boekdrukkunst niet uit, sinds die tijd is informatie overal beschikbaar en kunnen steeds meer mensen lezen en schrijven. In dat licht gezien is het internet een bescheiden aanpassing die leidde tot nog veel meer informatie en nog veel meer beschikbaarheid. Meer van hetzelfde dus. Van gedrukt boek naar E book is slechts een kleine rimpeling in dit proces. Over 100 jaar is de uitdrukking een boek 'van kaft tot kaft' gelezen hebben volstrekt onbegrijpelijk, dat wel ...

Marica van der Meer maakt fietstocht 28.000 kilometer

Donderdag 5 november vertelt Marica van der Meer van 20.00 tot 22.00 uur in Bibliotheek Kronenburg over haar fietstocht van Vuurland naar Alaska.

Met een goede fiets en een vliegtuigticket vertrok fotograaf Marica van der Meer naar Vuurland, het meest zuidelijke puntje van Zuid-Amerika, met de bedoeling om naar Alaska te fietsen. De reis werd een gevecht tegen de natuurlijke elementen. Aan de hand van fotomateriaal dat wordt geprojecteerd op een groot scherm, neemt Marica u mee achterop de fiets en vertelt over haar belevenissen tijdens deze anderhalf jaar durende reis.

Deelnemers betalen € 6,00 of € 4,50 (bibliotheekleden). Meld u aan via de activiteitenkalender, telefonisch (3543 560) tijdens kantooruren of bij Klantenservice in de Bibliotheek.

Citaat: "Mijn favoriete land in Zuid-Amerika is absoluut Bolivia. De overweldigende ongerepte natuur die dit land te bieden heeft vormt samen met het gebrek aan echte wegen en de hoogte waarop het land ligt een enorme uitdaging voor de doorgewinterde fietser. Op ongeveer 10 dagen fietsen ten zuiden van La Paz, op 3600 meter de hoogstgelegen hoofdstad ter wereld,....." U leest er meer over op deze site, waar u ook kunt zien hoe u haar boek kunt bestellen.

Bibliotheken in crisis

Dat wil zeggen: sommige. Het is niet overal kommer en kwel. Maar de bibliotheken in Seattle hebben het zwaar. De meeste van de 27 vestigingen zullen twee dagen in de week gaan sluiten, als de budgetvoorstellen van de gemeenteraas dit najaar bewaarheid worden. Citaat: “Life is full of ironies, but here's a whopper: Seattle, one of America's most literate cities, home to the Gates Foundation global libraries initiative, may have to shut most of its libraries two days a week”. Dat is ironisch temeer daar de bezoekersaantallen de laatste jaren enorm gestegen zijn. Zowel de fysieke bezoekers (4.5 miljoen in 2008) als de virtuele bezoekers (13.2 miljoen in 2008). In het voorstel van de bibliotheek zullen 21 van de 27 filialen op vrijdag en zondag dichtgaan. Het is een vermindering van openingsuren van 23%. Bij majeure bezuinigingsoperaties heeft de bibliotheek volgens een woordvoerder niet zo veel keus. Ruim driekwart van het budget gaat op aan service (zoals openingsuren), onderhoud van gebouwen en personeelskosten, 11 % zit in de collectie en nog eens 12 % in ondersteuning, ICT e.d. De collecties was enige jaren geleden al flink gekort, dat kon men niet nog eens voor zijn rekening nemen, dus bleef over de service aan de klant in de vorm van openingsuren (en daarmee personeelskosten). Juist in een tijd van crisis en werkloosheid komt zoiets hard aan natuurlijk. Of de gemeenteraad nog tot inkeer komt is afwachten geblazen, we zullen het snel genoeg weten. “Times are hard. Still, does the city want to cut by one-fifth the services of a city department that has almost tripled the number of visits it's handled in the last eight years? “Het hele artikel is te lezen in de Seattle Times.

iPod Touch en Stanza

De iPod Touch, sinds kort in prijs verlaagd, was tot nu voor mij een wensdroom. Het moet ooit de opvolger worden van mijn “oude” en volle ipod van de derde generatie. Die heeft slechts 20 GB aan boord en is alleen bestemd voor het luisteren van muziek. Ik zeg “slechts” want wanneer je alles achter elkaar zou afspelen ben je zonder doublures bijna twee weken bezig. Dat doet niemand, ik dus ook niet. Toch is ie te klein voor me geworden, iets wat ik 5 jaar geleden nooit gedacht had.

Wat zou dan verder de argumentatie nog kunnen zijn voor de aanschaf van de Touch? Je kunt er allemaal spelletjes op spelen, maar daar ben ik niet echt in geïnteresseerd, wat dat betreft zou ik dan net zo goed een iPod Classic van 160 GB kunnen aanschaffen. Maar, die heeft weer geen WIFI aan boord. En die draadloze functionaliteit is wel interessant. Je kunt er het internet mee op, pagina’s bekijken en je mail checken. Verder kun je in de iTunes winkel allerlei gratis applicaties downloaden waaronder Stanza.

Wat Stanza is wordt met het volgende citaat duidelijk: “Stanza(Lexcycle) is a free application for your iPhone and iPod Touch. Use it to download from a vast selection of over 100,000 books and periodicals, and read them right on your phone. It’s a wireless electronic library that stays open 24/7”. Kortom met deze applicatie tover je je iPod om tot een ebookreader. En dat in een tijd dat ebooks hot zijn en het ene na het andere bedrijf komt met eigen readers. De iPod Touch wordt zo wel erg multifunctioneel en aantrekkelijk. Stanza is ook aanpasbaar: “Font sizes and colors, portrait mode or landscape, justification, line spacing, and hyphenation. It’s all under your control.” Ten opzichte van mijn oude iPod kan ik kiezen tussen 32 GB of 64 GB opslagruimte. Andere functionaliteit als het opslaan van foto’s en de touch bediening laat ik nu even buiten beschouwing.

Er is natuurlijk nog veel meer te zeggen over ebooks, readers en formaten. En dat zal de komende tijd ook nog wel gebeuren. Amazon, die ebooks voor zijn Kindle (de dedicated reader die alleen het Amazon formaat leest) maakt intussen ook een applicatie voor de iPhone en de iPod Touch waarmee de eigen ebooks gelezen kunnen worden. Ze zien de bui misschien al hangen. Andersom gebeurde namelijk al.

Waarom mijn koffie het lekkerst is ...

Sommige boeken veranderen levens of geven er vorm aan. Je kunt dan denken aan heilbrengende boeken als de Thora, Bijbel, Koran, allemaal bestsellers, of aan de andere kant van dit spectrum werken als 'Waarom ik geen christen ben' van Bertrand Russell. Ook diepgravende literaire werken zoals die van Kafka zijn hiertoe in staat. Laten we Bakoenin, Marx en Engels niet vergeten. Hans Christaan Andersen, Annie M.G Schmit spelen mee in een niet onbelangrijke vrolijke buitencategorie.

In de negentiger jaren las ik 'Eenvoudig leven'. Sinds die tijd zet ik weer koffie op de hand met melk met schuimkraag omdat die het lekkerste is, mijn koffiezet apparaat deed ik weg en je zult bij mij tevergeefs zoeken naar een Senseo apparaat of een kloon daarvan. Ongeveer éénmaal per jaar doe ik alles weg uit mijn huis wat ik al een jaar niet gebruik. Mijn hoeveelheid boeken mag niet meer groter worden dan mijn boekenkasten, mijn verzameling schelpen niet groter dan mijn vitrine toelaat. Na meer dan 10 jaar kom ik alleen nog maar mijn miskopen van het afgelopen anderhalf jaar tegen. In zekere zin goeie investeringen omdat ik er wat van leer.

Het is denk ik niet zozeer het boek dat mijn leven veranderde maar het feit dat ik er op het juiste moment tegenaan liep. Inmiddels begonnen mijn bezittingen neerdrukkend op mij te werken, mijn huishouden was aan het 'vertroepen' en daar gaat aandacht en tijd inzitten. Die besteed ik liever aan leuke dingen zoals met de hand koffie zetten of aan mensen. Ruikt u de koffie al?

Met vers gezette groet ....

A talent's profile

A talent's profile / Jan Akkerman. Geen nieuw album van hem, maar een ouwetje. Wel een aanrader. Want wat was en is hij toch goed. Geboren in 1947 begon hij al als 11-jarige met een bandje, Johnny & His Cellar Rockers. Eind 60-er jaren was hij als gitarist legendarisch en scoorde hij hoger in de polls dan Eric Clapton, Jimmy Page en Jeff Beck, om maar eens een paar grootheden te noemen. Clapton is inderdaad "slowhand" als Akkerman goed op dreef is. We kennen hem verder uit bands als Brainbox en Focus, waar hij nogal eens clashte met Thijs van Leer. Want makkelijk was hij niet. Begin jaren 70 begon hij met zijn eerste soloproject. Waarna hij nog een hele rits soloalbums zou maken. Vooral echter op de eerdere CD's die hij alleen maakte kwam zijn veelzijdigheid goed tot zijn recht. Rock, klassiek, jazz, blues, luit, alles durfde hij aan. Hij is dan ook moeilijk in een hokje te plaatsen. Aanraders zijn zoals gezegd "A talent's profile" en daarnaast "Tabernakel". En neem tegelijk ook eens een kijkje op de site van Jan: http://www.janakkerman.nl/

Genesis "verstript"

Robert Crumb, maker van o.a. de strip Fritz the Cat, heeft het bijbelboek Genesis als strip uitgebracht. Dat hier kritiek op zou komen, daar kon je bijna gif op innemen. Crumb staat namelijk bekend om zijn niet altijd even subtiele grafische scenes als underground kunstenaar. Volgens eigen zeggen heeft hij zich letterlijk aan de tekst gehouden. Het zorgde ervoor dat "A sexually explicit illustrated Book of Genesis by controversial artist Robert Crumb, which features Bible characters having intercourse, has been condemned by religious groups". En: "The book, which is released this month, carries the warning "adult supervision recommended for minors", and is described as "scandalous satire" by its publishers. It includes graphic illustrations of Bible characters having sexual intercourse, and other scenes depicting naked men and women as well as "gratuitous" depictions of violence." Crumb, die de bijbelverhalen als prachtige verhalen ziet, als mythen, maar zeker niet als het overgeleverde woord van God had hier geen enkele moeite mee. Maar religieuze leiders des te meer. De bijbel werd niet met het respect behandeld dat het boek verdiende, vonden ze: "If you are going to publish your own version of the Bible it must be done with a great deal of sensitivity. The Bible is a very important text to many many people and should be treated with the respect it deserves". Zoals al gezegd, deze kritiek was te verwachten. Gelukkig zijn er ook religieuzen die het wat minder serieus opnemen en die het zelfs een goed stap vinden: "Other leading religious figures have been more supportive of the work. "I didn't think it was satire," said the Bishop of Croydon, the Rt Rev Nick Baines. He set out to say; 'this is important, fundamental myth' and it seems to me he's done a good job". U leest er meer over op de site van de Telegraph. Ook de Volkskrant van zaterdag 17 October besteedde uitgebreid aandacht aan Crumb's Genesis.

Boekverbrandingen

Ja, u leest het goed: boekverbrandingen. Om eerlijk te zijn dacht ik dat dit tot het verleden behoorde. Tot ik op dit artikel stuitte. De dader in dit verband is the "Amazing Grace Baptist Church" uit North Carolina. En dan denk je te weten wat er verbrand wordt. Citaat: "If I were to venture a guess as to what might be included on the list of barbecued books, I would probably list the usual suspects - Harry Potter, The Golden Compass, Darwin’s On the Origin of Species, etc." Tot mijn grote verrassing echter zijn er ook andere, minder voor de hand liggende titels die het vuur gaande moeten houden: "it’s also burning books by well-known Christian authors, whom the church’s website declare “heretics.”. Heretics like Billy Graham, Mother Theresa, Rick Warren, Charles Swindoll, James Dobson and John Piper, among others." De meest onwaarschijnlijke titel is echter........de Bijbel! "They’re burning copies of the Bible. Or to be more specific, copies of the Bible that aren’t the King James version, which they consider the end all and be all of Bible translations." Waar halen ze het recht vandaan om boeken, die ze niet welgevallig zijn, te verbranden? Uit de Bijbel natuurlijk, en wel de King James Version: "The church claims that the Scriptural Basis for the book burning can be found in Acts 19:18-20, which states,
And many that believed came, and confessed, and shewed their deeds. Many of them also which used curious arts brought their books together, and burned them before all men: and they counted the price of them, and found it fifty thousand pieces of silver. So mightily grew the word of God and prevailed." Een vrij letterlijke opvatting dus van wat er staat. Ik ga me niet begeven in het mijnenveld van interpretaties van de Bijbel, van wat neem je wel en wat neem je niet serieus (of alles?), maar dit soort boekverbrandingen blijft wringen. Ze (boekverbrandingen) zijn in mijn ogen een teken van zwakte (zo niet intolerantie), alsof mensen zelf niet kunnen nadenken en bepalen wat goed voor hen is, en wat niet. Niet bepaald een hartverwarmend artikel.

Onderweg ...

Ondanks de vakantieperiode was de trein voor driekwart gevuld. In die zin gaat het goed met de NS. Zodra de trein de schaduw van het overdekte perron verliet viel een gouden strijklicht door de couperaampjes. De ochtendzon deed haar werk: in mijn gouden coupe veranderden medereizigers in eigentijdse portretten van Rembrandt. Verderop zat het werk van een andere oude meester: zo'n meisje van Johannes Vermeer. Ze droeg een hoofddoekje, boog zich voor deze keer niet over de beroemde brief maar over een boek. Door m'n ogen half dicht te knijpen openden zich deuren naar de impressionisten. De lange magere conducteur die in de deuropening verscheen was de postbesteller van Vincent van Gogh. Toen ik mijn kaartje tevoorschijn haalde was het moment al voorbij ... ik was weer forens met de forensen.

Oorzaak van deze hyperesthetische ervaring was naast ochtendlicht relatieve bewegingloosheid van de 'objecten'. Het meisje tegenover mij las deel twee van een fantasy boek, iets met zwaarden. De oudere vrouw aan de andere kant van het gangpad las een literaire thriller. Maar ook verderop: vrijwel iedereen las een (gratis) krant, een boek of een blad.

Opmerkelijk zo'n leescoupe in deze tijd van ontlezing! Toeval? Uit onderzoeksgegevens blijkt dat onze hoeveelheid vrije tijd niet meer toe neemt en er steeds meer andere mogelijkheden komen om die vrije tijd te besteden. Desondanks is zelfs de economische crisis nog niet terug te vinden in verkoopcijfers van de boekhandels. Ik vraag mij af hoe dit gaat aflopen.

Fototentoonstelling Vietnam

Van 5 oktober tot 30 november is er in Bibliotheek Centrum aan de Koningstraat in Arnhem een fototentoonstelling over Vietnam te zien.

Fotografen Enneke Sixma en Richard Levy reizen af en toe af naar nabije of verdere streken die hen boeien, soms vanwege het exotische karakter, soms omdat ze er al waren maar niet uitgekeken raken.
Zo bezochten zij o.a. Cuba, Sicilië, Marokko, China, Spanje en Vietnam.

Die Vietnam-reis staat nu centraal. Een land met grote en drukke steden naast afgelegen gebieden, waar bergvolken in armoede leven.
De armoede is niet af te zien aan hun klederdracht die natuurlijk kleurrijke beelden opleverde.
Het fotografenechtpaar legde alles vast met hun camera’s en laten het resultaat zien met deze tentoonstelling.

Words of peace

Bart Bender en Peter Meurs geven een presentatie Words of peace: over het gedachtegoed van Prem Rawat, op zondag 18 oktober van 13.30 tot 16.00 uur in Bibliotheek Centrum aan de Koningstraat in Arnhem. De toegang is gratis.

Prem Rawat houdt overal ter wereld toespraken over vrede en persoonlijke vrijheid waarbij de nadruk ligt op de vrede die ieder mens in zichzelf kan ervaren als bijdrage aan vrede in de wereld.
Zijn verfrissende levensvisie en nuchtere benadering maken zijn toespraken zowel eigentijds als tijdloos.
Er is deze middag een dvd te zien met zijn toespraken en naar aanleiding daarvan kunnen vragen worden gesteld aan Bart Bender of Peter Meurs die al bekend zijn met het gedachtegoed van Prem Rawat.

U kunt dit rustig overslaan ...

Ik kan dit er wel boven zetten want lezers van dit weblog zijn bibliotheekleden en ongetwijfeld nieuwsgierig in de goeie zin van het woord. (Bent u er nog?) Deze veronderstelling wordt overtuigend gestaafd door recente landelijke enquêtes onder leden en bezoekers.

Ter redactie van dit blog besloot men uit te breiden met deze column rubriek. Bedoeling is het nog aantrekkelijker en lezenswaardiger te maken. Mede omdat het aantal abonnees al een aantal jaren gestaag groeit.

Nu heb je columnisten in soorten en maten. Sommigen grossieren in meningen, anderen beperken zich tot observaties. Er zitten echte mopperaars onder die voortdurend kleiner en groter leed aan de orde stellen. Andere daarentegen schrijven diepzinnige en behartenswaardige dingen over het leven, over natuurbeleving, de opvoeding van hun kinderen, over zichzelf ... het aantal onderwerpen is zonder einde.

Wat columnisten gemeen hebben is dat ze over een vlotte (eventueel scherpe) pen beschikken. Anders is het vermoedelijk niet vol te houden. Een column kan aansluiten bij de actualiteit maar is nadrukkelijk geen nieuwsrubriek en ook geen ingezonden brief. Als lezer van columns (ik ben ook een consument) is de ideale column kort en iedere keer verrassend, soms prikkelend maar ook een soort rustpunt. Een column mag mij best tot nadenken stemmen maar ik heb al mening! Daar heb ik geen columnist voor nodig.

Ik zal deze idealen voor ogen houden.

Met verse groet: uw columnist ....

Herfst (2) in Gelderland

Belladonna

Belladonna / Daniel Lanois. Lanois, geboren uit Frans-Canadese ouders in 1951, werd de muziek met de paplepel ingegoten. Beide ouders en ook zijn grootouders waren zeer muzikaal. Begonnen met de produktie van lokale bandjes samen met zijn broer, begon hij allengs meer te experimenteren. Met geluidseffecten en "ambient music". Voor hem was de techniek ondergeschikt aan de emotie en de sfeer. En dat is te horen op al zijn platen. Brian Eno was zijn mentor in die tijd. Co-produktiewerk aan CD's van U2 (The Joshua Tree), Brian Eno en Peter Gabriel vestigde zijn naam definitief. Verder werkte hij o.a. samen met Emmylou Harris, Bob Dylan (Oh Mercy), Robbie Robertson en de Neville Brother's (Yellow Moon). Zijn eersteling, Acadie (een persoonlijke favoriet), kwam uit in 1989. Een prachtige sfeervolle CD. "Belladonna" is zijn zesde en stamt uit 2005. Op deze CD komt zijn gevoel voor sfeer en zijn experimenteerdrift goed tot uiting. Je moet het ondergaan, bij elke keer luisteren hoor je weer iets anders en ga je deze CD beter waarderen. Meer over Lanois vindt u op zijn website.

Banned Books Week

"Banned Books Week" is een fenomeen, dat we hier in Nederland voor zover ik weet niet kennen. Ik stuitte hier toevallig op, toen ik wat aan het surfen was. Banned Books Week is een evenement, dat elk jaar in de Verenigde Staten zo rond deze tijd gehouden wordt. Citaat: "Banned Books Week exists as a reminder to Americans that we cannot take our cherished rights to read, to think, and to express ourselves for granted. In our nation’s recent history, many works of literature have been removed from public library, bookstore, or school shelves in the name of protecting Americans from dangerous or scurrilous ideas." Het is dan ook een evenement om de vrijheid om te lezen wat je wilt te vieren. Die vrijheid was er lang niet altijd en moet nog steeds bevochten worden. Wat gebeurt er tijdens zo'n week? Er wordt o.a. voorgelezen uit boeken. Boeken, die ooit te maken kregen met censuur, of waar dat mee dreigde te gebeuren. "The books featured during Banned Books Week have been targets of attempted bannings. Fortunately, while some books were banned or restricted, in a majority of cases the books were not banned, all thanks to the efforts of librarians, teachers, booksellers, and members of the community to retain the books in the library collections." Het is goed om hier zo af en toe bij stil te staan en deze vrijheid niet als vanzelfsprekend te beschouwen. Ook hier in Nederland gebeurt er wel eens iets op dit vlak.

Het huis van de wind

Het huis van de wind / auteur: Remmelt Mastebroek. 'Ik hoor of zie je niet, maar weet dat jij er bent. Jouw adem, tastend langs mijn wangen. Adem mijn hoofd schoon, jij die mij kent.' In Het huis van de Wind komen we terecht in Toscane, waar we in het kleine stadje Cortona Laura leren kennen. Een kind, opgesloten in een kleine ruimte, voor wie de wereld klein en donker is. Hoe zal ze het licht kunnen leren kennen en de vrijheid om te leven? Haar moeder Mimo kan haar hierin geen richting wijzen. Ook zij leeft een gevangen bestaan. Kan Guiseppe hulp bieden? Of Eelke, die vanuit Terschelling met zijn eigen vragen in Italië is beland?
De schrijver neemt ons in dit sfeervolle en poetisch geschreven boek mee naar de warmte van Toscane en de stille strijd die achter de historische muren wordt gestreden. Maar de Wind die steeds weer zijn weg - ook in Cortona - weet te vinden, geeft een verrassend uitzicht op een nieuwe toekomst. De wind waait waarheen hij wil; je hoort zijn geluid, maar je weet niet waar hij vandaan komt en waarheen hij gaat.
De auteur heeft de roman gebaseerd op het waargebeurde verhaal van een echtpaar uit een Italiaans stadje dat hun gehandicapte dochter haar leven lang in een kamer heeft opgesloten, uit schaamte. In 2006 is het 20-jarige meisje uit haar penibele situatie gered.