Keith Jarrett

The Koln concert / by Keith Jarrett. Jarrett (geboren in 1948) is een wonderkind. Hij begon al op driejarige leeftijd piano te spelen en werd professional toen hij nog op school zat. Hij speelde samen met jazz grootheden als Art Blakey, Miles Davis en Chick Corea en had zijn eigen combo's. En dat is ook meteen de reden dat ik tot voor kort nooit de behoefte had om naar muziek van hem te luisteren, jazzmusici hebben in mijn beleving vaak de neiging er met de muziek vandoor te gaan, te improviseren, te "freaken" tot ze erbij neervallen. Iets wat mij absoluut niet aanspreekt. The Koln concert (1975) is anders. Toen hij aan het concert (een soloconcert) begon stond niets, maar dan ook niets van wat hij zou spelen vast. Hij begon te spelen en het concert wat toen volgde is een grote improvisatie. Citaat: "Nothing on this program — so ideally suited to CD — was considered before he sat down to play. All of the gestures, intricate droning harmonies, skittering and shimmering melodic lines, and whoops and sighs from the man are spontaneous". Heerlijke rustige luistermuziek, melodieus en bij tijden swingt het de pan uit. Maar altijd blijft het een genot om naar te luisteren. Wat een gave, dat je dit zo achter elkaar, al improviserend uit je mouw kunt schudden. Een absolute aanrader. Het album krijgt van Allmusic 5 sterren, en terecht.