Pink Moon / Nick Drake. Nog niet zo lang geleden een prachtige documentaire over Nick Drake gezien. Dat triggerde het schrijven van deze review. Geboren in 1948 sterft hij jong (1974) aan een overdosis antidepressiva. En daar hebben we ook meteen de kern van deze tragische figuur te pakken: somber, melancholisch en naar het eind toe depressief. Ondanks dat (of misschien wel dankzij) maakte hij de mooiste muziek in het folk en folk-rock genre. Het volgende citaat zegt alles over Drake: "A singular talent who passed almost unnoticed during his brief lifetime, Nick Drake produced several albums of chilling, somber beauty. With hindsight, these have come to be recognized as peak achievements of both the British folk-rock scene and the entire rock singer/songwriter genre." Gedurende zijn hele leven had hij het gevoel in alles wat hij deed te mislukken. Door collega's als Fairport Convention werd zijn genie wel erkend, maar zijn platen verkochten voor geen meter. Pink Moon (zijn laatste album) kwam in 1972 uit. Het is: "a desolate solo acoustic album that ranks as one of the most naked and bleak statements in all of rock." Beter kan ik het niet verwoorden, dit album heeft na al die tijd nog niets van zijn kracht verloren. Meteen maar Pink Moon op mijn iPod beluisterd. Geweldig.
Friday, March 13, 2009
Nick Drake
Pink Moon / Nick Drake. Nog niet zo lang geleden een prachtige documentaire over Nick Drake gezien. Dat triggerde het schrijven van deze review. Geboren in 1948 sterft hij jong (1974) aan een overdosis antidepressiva. En daar hebben we ook meteen de kern van deze tragische figuur te pakken: somber, melancholisch en naar het eind toe depressief. Ondanks dat (of misschien wel dankzij) maakte hij de mooiste muziek in het folk en folk-rock genre. Het volgende citaat zegt alles over Drake: "A singular talent who passed almost unnoticed during his brief lifetime, Nick Drake produced several albums of chilling, somber beauty. With hindsight, these have come to be recognized as peak achievements of both the British folk-rock scene and the entire rock singer/songwriter genre." Gedurende zijn hele leven had hij het gevoel in alles wat hij deed te mislukken. Door collega's als Fairport Convention werd zijn genie wel erkend, maar zijn platen verkochten voor geen meter. Pink Moon (zijn laatste album) kwam in 1972 uit. Het is: "a desolate solo acoustic album that ranks as one of the most naked and bleak statements in all of rock." Beter kan ik het niet verwoorden, dit album heeft na al die tijd nog niets van zijn kracht verloren. Meteen maar Pink Moon op mijn iPod beluisterd. Geweldig.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment