Het massaontslag

Gelukkig niet te Arnhem, maar bij veel bibliotheken vallen ontslagen. Reden: de inmiddels onontkoombare bezuinigingen. Soms gaat het om enorme aantallen: 25% van de medewerkers is helaas geen uitzondering.

De eerste keer dat ik met zoiets geconfronteerd werd is lang geleden. Ik werkte bij een bedrijf dan booreilanden bouwde. Subcontractors (onderaannemers) hadden onhandig gefraudeerd met sociale premies, hun mensen moesten er op korte termijn uit.

Als magazijnmedewerker mocht ik vervolgens een paar honderd gereedschapkisten 'innemen' dat wil zeggen registreren als ingeleverd en samen met de ontslagene controleren op inhoud. Wanneer er iets ontbrak werd dat in rekening gebracht. Een schroevendraaier was ook toen goedkoop maar een missende haakse slijptol kon je een flink deel van je (laatste) salaris kosten. Uiteraard liet men deze gevoelige taak aan de piepjonge uitzendkracht die ik toen was.

Het werden mijn moeilijkste werkdagen ooit. Dag na dag wachtte een bont internationaal gezelschap voor het magazijn. Nederlanders, Joegoslaven, Britten, Turken, Marokkanen, Portugezen, Spanjaarden, Angolezen, Surinamers, Duitsers, Belgen. Fitters, lassers, voormannen.

U kunt zich voorstellen dat de stemming er goed in zat. Het waren over het algemeen geen praters maar mijn repertoire 'internationaal vloeken en schelden' groeide met het uur.

Ik ontdekte al vlug dat het verstandiger was hen één voor één binnen te laten. Peilde hun stemming aan de ogen: enkelen keken wanhopig, iets vaker woedend, de meeste hadden een uitdrukking van doffe berusting. Vervolgens lette ik op gedrag bij binnenkomst: rug maar vooral handen, gebalde vuisten, witte knokkels? gereedschapkist neergooien dan wel neerzetten?

In mijn geheugen zwerft nog altijd het beeld van de zwarte geweldenaar die z'n kist boven zich tilde en de gehele inhoud over de betonnen vloer uitstrooide. Ik hoop dat het hem opluchtte.  

B.Logger.

De herfst is voorbij. Het wordt weer winter.

Canto Ostinato

Ik luister naar Canto Ostinato. Een modern klassiek stuk.  De muziek klinkt uit de speakers van mijn installatie waar ik mijn ipod op aangesloten heb.  Buiten is het donker. De maker van Canto, Simeon ten Holt is net overleden, de maker /bedenker van mijn ipod is nog niet zo lang geleden overleden.

Canto is een minimalistisch stuk voor twee piano’s, of vier piano’s. Of één piano. Of voor een ander instrument. Maar meestal zult u het op piano(‘s) gespeeld horen.  Het is vrij minimalistisch, er lijkt geen noot te veel gespeeld te worden. Het is niet atonaal, maar juist melodisch. Het doet me een beetje denken aan Ludovico Einaudi. De muziek gaat maar door en door en brengt je in trance. De twee pianisten, in dit geval Kees Wieringa en Polo de Haas, zwepen elkaar op. Dan wordt het weer rustiger. Het lijkt me voor hen een uitdagend en spannend stuk om te spelen.  Je hoort dat de spanning steeds verder stijgt, net als bij de Bolero van Ravel, maar dan anders. U merkt het wel, u hebt hier echt met een kenner van de klassieke muziek te maken.

Een ipod is een design artikel waar geen knop te veel op zit. Het is prachtig ontworpen,  simpel , minimalistisch zelfs. En doet wat het moet doen. Ik denk dan ook dat Canto voor de ipod geschreven is en vermoed dat ten Holt en Steve Jobs overleg gehad hebben hierover. Mocht dit laatste niet het geval zijn, dan is hier sprake van een buitengewoon en onverklaarbaar toeval. Overigens, Canto is echt een aanrader, en wanneer u daarmee klaar bent probeer dan ook eens iets van Einaudi. Ook zeer de moeite waard.

Sint in zwaar weer II

Inmiddels lijken de problemen te Spanje opgelost: komende jaren krijgen Spaanse banken het exclusieve recht chocolade geld te drukken, ook de Spaanse suikerhartenproductie lijkt veilig gesteld. De O.P. (Onderhandel Piet) reisde hiertoe speciaal via Brussel naar Spanje af. Hij is nu weer op weg naar Nederland want zijn aanwezigheid is dringend gewenst.

De Sint verklaarde in het openbaar dat ook hij te lijden heeft onder de economische crisis. Moedig dat hij dit vooraf aankondigde maar het blijkt niet het hele verhaal: duizenden hulpsinterklazen komen dit jaar werkloos thuis te zitten! Voor sommigen invalklazen hun enige bijverdienste naast een schamele AOW. Harde acties worden overwogen.

Een RRHS (rijksregeling hulpsinterklazen) wordt node gemist. Men stelde zijn hoop vooral op de VVD. Verklaarde voorman Wiegel indertijd niet dat Sinterklaas bestaat en dat hij daar zit? Hij wees in zijn (toen nog jeugdige) enthousiasme op Joop den Uyl. Vergissen is menselijk.  

Onze kersverse regering staat echter op het standpunt dat dit een rijksregeling niet onder hun competentie valt: hulpsinterklazen zijn aan te merken als ZZPers en dienen dus zelf hun bedrijfsrisico's  te dragen of eventueel te verhalen op voornoemde Nicolaas. 

Juridisch ligt dit moeilijk want het is maar de vraag of de Sint is aan te merken als een rechtspersoon. Onze kindervriend is immers al eeuwenlang in dienst van een kerkgenootschap. Het Nederlandse episcopaat van de RK kerk haastte zich te verklaren begrip te hebben voor de problemen maar dat de Heilige Nicolaas geen Nederlandse bisschop is! Het grote zwarte Pieten is begonnen!  

B.Logger.

Nieuws van Mars?

De Marsrobot Curiosity zou onlangs een 'wereldschokkende ontdekking' hebben gedaan, aldus een woordvoerder van de NASA. Men aarzelt nog met bekendmaken omdat men absoluut zeker wil zijn. Dat is een goed streven in het geval van een ontdekking die zelfs 'regelrecht de geschiedenisboeken zal ingaan' volgens diezelfde woordvoerder. Het gaat dus bepaald niet om klein bier. 

Wat zou het kunnen zijn?

Men ving signalen op van een kleine zender waarop de hele dag Marsmuziek te horen is. (Waren de Russen de Amerikanen toch weer voor?)

Een bekende fabrikant van matig gevulde chocoladerepen blijkt reeds voor aankomst van de Curiosity enorme reclameborden te hebben geplaatst. (Het is niet Nuts of Milky way maar die andere)

Er zijn mannen aangetroffen op Mars! Dit ondersteunt de stelling dat mannen van Mars komen en die lijn doortrekkend is meteen vrijwel bewezen dat vrouwen van Venus komen.

Het voertuigje stuitte op de resten van een complex met marmeren trappen en zuilen, duidelijk herkenbaar als Klassiek Grieks bouwwerk. Er lijkt sprake van behoorlijke oorlogsschade. Voorlopig wordt het toegeschreven aan de God Mars (die overigens niet thuis bleek).

De Curiosity wordt belaagd door drommen enthousiaste kleine groene mannetjes die alles wat los en vast zit van het voertuig slopen. Minstens even erg: ze blijkt ingesloten door een aantal Dalecs die aanhoudend 'Destroy, destroy, we must destroy' roepen. Hopelijk is doctor Who al onderweg.

Last but not least, er werd een bibliobus aangetroffen met opschrift: Planetenbuurt, halte Marslaan. Een fout in het navigatie systeem of bestaat er werkelijk een interstellaire bibliotheekdienst?

Met grensverleggende groet:

B.Logger

Mariendal in de herfstmist

Sint in zwaar weer ...

Op het journaal: de Sint neemt dit jaar geen cadeaus mee uit Spanje want de boot zou te klein zijn. Onze goedheiligman sprak tevens het voornemen uit alle inkopen in Nederland te doen. Goed nieuws voor onze middenstanders!

Niet op het NOS journaal: ondertussen is in Spanje de boot aan!

Het was de gastvrije Spanjaarden altijd al een doorn in het oog dat deze oorspronkelijk Turkse bisschop jaarlijks naar het rijke noorden afreist om aldaar gratis geschenken uit te delen. In economisch zware tijden trekt deze kindervriend ook nog eens de stekker uit hun locale economie!

Wilt u voorbeelden? De LSSB (Liga van Spaanse Suikerhart Bereiders) is ten einde raad: ze overwegen een rechtszaak bij de EU wegens concurrentievervalsing. Dan heb ik het nog niet eens over de Spaanse chocoladeletter industrie die jarenlang op 5 december leunde.

Kunt u hier nog chocola van maken? 

Is eerder voornoemde Sint. N niet feitelijk een valse munter wegens het op grote schaal vervaardigen van chocolade geld? De Spaanse banken gaan gebukt onder een suikerhart verscheurend dilemma: ze stonden dit immers jarenlang oogluikend toe en deze praktijken dreigen zich nu naar het noorden te verplaatsen.

Ik vrees dat dit nog maar het topje van de ijsberg is ...

B.Logger.

De neus

Niet het boek of de opera maar binnenkort komt er een boekje uit over bijnamen van vroeger te Elst (‘Wie zei je ok us wer?’ Wes Leurs) Meteen schoot mij 'de neus' te binnen. Ik ben geen kleinzoon van Holleeder maar ook mijn opa werd 'de neus' genoemd.

Er was ooit een tijd dat vrijwel iedereen een bijnaam had, niet als scheldnaam, voordat Napoleon achternamen verplicht stelde was het pure noodzaak. In veel gevallen werden die bijnamen directe voorlopers van de huidige achternamen. In dorpjes met veel 'echte Jannen' heette de ene Jan al snel (de) Bakker of (de) Visser vanwege het beroep van de betreffende Jan. De naam Varkensvisser stelde mij als kind in dit opzicht voor raadsels: het vissen naar varkens leek mij een nutteloze bezigheid.

Het gebruik van beroepsaanduidingen in achternamen gaan niet voorbij de Napoleontische tijd, daarom heet niemand Willem Etaleur of Piet Filiaalchef, die beroepen zijn te 'modern'. Behalve beroepsaanduidingen zijn ook veel plaatsaanduidingen in omloop: Van Heemskerk, Van Oosten, Van Dijk, Van der Wel (wel = bron)

Tot ver in de 20ste eeuw bleven bijnamen algemeen gebruik. Een restant daarvan bestaat nog op schoolpleinen, bij sportverenigingen en in criminele kringen. Mijn opa 'de neus' had in tegenstelling tot Holleeder geen opvallende gok maar dankte die bijnaam aan zijn reputatie: hij was tussenhandelaar in groenten en had een goede neus voor het opkopen van kwalitatief goeie partijen groente voor lage prijzen. Hij droeg zijn bijnaam met ere, niet thuis maar uitsluitend op de veiling.

B.Logger

Schrijver gezocht: vervolg

U mag mij beschuldigen van een ernstig beperkte fantasie. 

De werkelijkheid rond Petraeus begint al mijn gedachtespinsels te overtreffen. Ik vrees dat de toekomstige schrijver aliens moet gaan inschakelen om nog een beetje verrassend uit de hoek te komen.  

B.Logger

Brothers

Brothers (DVD) / regisseur: Susanne Bier. Twee broers waarvan Michael gelukkig getrouwd met gezin en majoor in het Deense leger, en Jannik, single en net vrij uit de gevangenis vanwege een gewelddadige bankoverval. Het is niet moeilijk te raden welke van de twee broers voldoet aan het verwachtingspatroon van hun vader.

Michael wordt uitgezonden naar Afghanistan en stort daar neer met een helicopter. Hij wordt doodverklaart en Sarah, Michaels vrouw probeert zo goed en kwaad als het gaat met deze (op dat moment) realiteit  om te gaan.

Ondertussen nemen  wij kijkers waar dat Michael de aanslag heeft overleefd en gevangen wordt gehouden door de Taliban. Hij zit samen met nog een lid van het Deense leger in een grot en zal daar een traumatische tijd doormaken. Zodanig dat het leven hierna nooit meer hetzelfde zal zijn.

Terwijl Jannik juist zijn leven probeert te beteren glijdt Michaels leven steeds meer af. Dit Deense psychologische drama toont weer eens de verschrikkingen van oorlog met alle gevolgen van dien. Fascinerende film!

Deze originele versie (2004) vooral niet verwarren met de Amerikaanse remake (2009).

Herfst in Gelderland

de staat der verlichting II

Vroeger kocht ik onderdelen op rommelmarkten en assembleerde daar nieuwe lampen van. Ik genoot van het geknutsel, sommige verkocht/schonk ik aan vrienden. 

Ze waren niet altijd even duurzaam: sommige vlogen in de brand, zelfgemaakte papieren lampenkappen bleken niet erg handig... 

Toch blijft het een aardig idee. Kijk maar eens naar deze samengestelde lampen. 

de onderdelen ...

   

het resultaat ...

Schrijver gezocht: overspel of dubbelspel?

Samenzweringtheorieën zeggen mij niets: tijdverspilling. Zo meen ik nog altijd dat Kennedy door Oswald vermoord werd. Over het tegendeel zijn vuistdikke boeken geschreven, documentaires en films gemaakt en websites vol geklad.

Maar het gebeurt niet iedere dag dat een hoofd der CIA opstapt. De man in kwestie (Petraeus) had een buitenechtelijke liefdesaffaire. Een privé drama maar als CIA directeur verkeer je tevens in een chantabele positie. 

De zaak kwam aan het rollen omdat de FBI bij toeval op dit overspel stuitte in verband met een andere kwestie. Bij toeval?

CIA en FBI kunnen niet altijd goed met elkaar overweg. De vrouw met wie Petraeus zich in het onheil stortte was zijn biografe. Dankzij deze combinatie ontrollen zich boeiende samenzweringsscenario's.

Het kan een spionage thriller zonder schroeven of bouten worden: FBI en CIA zaten elkaar weer eens zodanig in het vaarwater dat men elkaar in diskrediet trachtte te brengen. Nog beter lijkt mij: Petraeus lag zo slecht binnen de CIA dat zijn eigen organisatie een val opzette door zijn relatie bewust te lekken naar de FBI.

Voeg daar een gewetenloos element aan toe: de biografe was undercover agente met de opdracht Petraeus ten val te brengen.

Dit kan extremer: Petraeus bleek op den duur te saai heldhaftig voor deze ambitieuze biografie om over te schrijven. Met het oog op de verhaallijn in haar biografie vond zij dat de held tragisch ten val moet komen, daarop besloot ze zelf in zijn leven in te grijpen. Nu naderen we klassiek drama met de biografe in de rol van schikgodin.   

Laten we nog een paar elementen toevoegen: de ambitieuze biografe werd aanvankelijk onweerstaanbaar verliefd op haar eigen studieobject.  Ze kregen een relatie die mooi en sexy beschreven wordt (alsjeblieft niet weer SM, verzin eens iets anders) met dilemma's vanwege gezinslevens, echtgenotes, religie. Wanneer hun liefde bekoelt (hij blijkt toch een saaie sok) lukt het schrijven van de biografie niet meer. Beide hoofdrolspelers kunnen spijt krijgen maar nooit tegelijkertijd uiteraard. 

Maak hier jouw unieke mix van en je hebt een absolute bestseller te pakken! Detail: je moet wel een beetje kunnen schrijven en dat pak 'm beet 1200 bladzijden achter elkaar volhouden. 

B.Logger

De staat der verlichting

Tijdens mijn vrije dagen ontdekte ik hoe duister mijn zitkamer is. Het piepkleine plafondlampje in de voorkamer doet nauwelijks waar het voor gemaakt is: licht geven. Het wordt daarbij ondersteunt door een drietal tafel/bureaulampen die verschillende tijdperken vertegenwoordigen. Ik ben een voorstander van 'eenvoudig leven', dat is echter niet hetzelfde als armoedig leven: hoog tijd voor nieuwe lampen.

Bij de 'lichtadviseurs' liep ik in vrijwel rechte lijn naar het mooiste model (het is een gave) en staarde verliefd naar het prachtig vormgegeven lampje, pakte voorzichtig het prijskaartje: bijna 500 euro! Een verlicht type voegde zich bij me.

'Kan ik u ergens mee helpen?'

'Wat een prachtige lamp. Heeft u een soortgelijk lamp in een andere prijsklasse?'

'Dank u wel voor het compliment. Nee, wij verkopen geen replica's'.

Iets in zijn toon maakte dat ik mij beleefd afgeserveerd voelde, geclassificeerd als cultuurbarbaar.

In een lampenwinkel voor ‘gewone’ mensen kocht ik een papieren lamp ter vervanging van het plafondpitje plus twee identieke lampen voor de bijverlichting. Tevreden kijk ik mijn uitstekend verlichte kamer in: meer licht, een smaakvol geheel, totale kosten ongeveer 90 euro.

Yes, leve het barbarisme!

B.Logger

Eno Who?

Brian Eno, de man met de langste achternaam in de muziek zover ik weet (Brian Peter George St.John le Baptiste de la Salle) stopte jaren geleden met muziek maken en legt zich toe op beeldende kunst. Hij komt nu toch weer met een CD ‘Lux’, ga ik zeker aanschaffen.  Ook komt hij met een heuse Scape for Ipad. Volgens mij nu al te downloaden.

Ik ben een fan van Eno, verliet als het ware samen met hem Roxy Music: volgde zijn unieke ambient experimenten, onovertroffen muzikaal behang: muzak van wereldklasse!

Kennismaken? Probeer ‘Music for Airports’ Ik leerde daardoor minimal music waarderen. Hij werkte later als producent mee aan topalbums van Talking Heads,  U2 en Bowie.

In een recent interview vertelde hij hoe een ouderwetse docent op de kunstacademie het toen nieuwe nummer 'my generation' van the Who liet horen, voor Eno het begin van zijn belangstelling voor muziek.

Ik leende een cd van the Who om mij in zijn ervaring te verplaatsen. 'My generation' werd in 1965 uitgebracht (ik was toen zeven jaar oud, afkomstig van generatie X, dus niet bepaald my generation). De tekst is bijzonder evenals de stotter in de zang, met de oren van toen moet het een bijzonder statement zijn geweest.

B.Logger

Koeien in de nevel: beneveld vee dus!

mijn naam werd bijna genoemd

Het liep helaas net even anders met mijn staatssecretariaat voor het bibliotheekwezen. 

Ik werd bijna alsnog gebeld, het bleef echter stil.

Dankzij mijn enorme politieke inzicht begreep ik meteen dat m'n kansen verkeken waren toen het besluit viel door te gaan met het JSF project. U snapt dit niet maar mijn post zou onder defensie gaan vallen. De bibliotheek moet immers verdedigd worden!

Helaas kun je tegenwoordig een Euro maar één keer uitgeven, u wist dit al jaren dankzij uw huishoudboekje maar voor de overheid is dit een nieuw inzicht. Het was dus de JSF of de bibliotheken. 

Wat men vergat bij deze afweging is dat kennis het meest krachtige explosief ter wereld is. Ik droomde al van precisiebombardementen boven Afghanistan met onze rammelende F16's waarbij we duizenden kleine handzame dwarsliggertjes dropten die iedereen ongemerkt in de zakken kan stoppen. Uiteraard in de landstaal geschreven goeie boeken, dus niet de geschriften van staatslieden als Rutte of Samsom, Obama, Marx of Mao maar van Hans Christiaan Andersen, Lafontaine en de gebroeders Grimm. 'Afghanistan leest' in plaats van 'Nederland leest'.

Uw onbegrepen B.Logger