mijn naam werd bijna genoemd

Het liep helaas net even anders met mijn staatssecretariaat voor het bibliotheekwezen. 

Ik werd bijna alsnog gebeld, het bleef echter stil.

Dankzij mijn enorme politieke inzicht begreep ik meteen dat m'n kansen verkeken waren toen het besluit viel door te gaan met het JSF project. U snapt dit niet maar mijn post zou onder defensie gaan vallen. De bibliotheek moet immers verdedigd worden!

Helaas kun je tegenwoordig een Euro maar één keer uitgeven, u wist dit al jaren dankzij uw huishoudboekje maar voor de overheid is dit een nieuw inzicht. Het was dus de JSF of de bibliotheken. 

Wat men vergat bij deze afweging is dat kennis het meest krachtige explosief ter wereld is. Ik droomde al van precisiebombardementen boven Afghanistan met onze rammelende F16's waarbij we duizenden kleine handzame dwarsliggertjes dropten die iedereen ongemerkt in de zakken kan stoppen. Uiteraard in de landstaal geschreven goeie boeken, dus niet de geschriften van staatslieden als Rutte of Samsom, Obama, Marx of Mao maar van Hans Christiaan Andersen, Lafontaine en de gebroeders Grimm. 'Afghanistan leest' in plaats van 'Nederland leest'.

Uw onbegrepen B.Logger