Tijdens
mijn vrije dagen ontdekte ik hoe duister mijn zitkamer is. Het piepkleine
plafondlampje in de voorkamer doet nauwelijks waar het voor gemaakt is: licht
geven. Het wordt daarbij ondersteunt door een drietal tafel/bureaulampen die
verschillende tijdperken vertegenwoordigen. Ik ben een voorstander van
'eenvoudig leven', dat is echter niet hetzelfde als armoedig leven: hoog tijd
voor nieuwe lampen.
Bij de
'lichtadviseurs' liep ik in vrijwel rechte lijn naar het mooiste model (het is
een gave) en staarde verliefd naar het prachtig vormgegeven lampje, pakte
voorzichtig het prijskaartje: bijna 500 euro! Een verlicht type voegde zich bij
me.
'Kan ik u
ergens mee helpen?'
'Wat een
prachtige lamp. Heeft u een soortgelijk lamp in een andere prijsklasse?'
'Dank u wel
voor het compliment. Nee, wij verkopen geen replica's'.
Iets in
zijn toon maakte dat ik mij beleefd afgeserveerd voelde, geclassificeerd als
cultuurbarbaar.
In een
lampenwinkel voor ‘gewone’ mensen kocht ik een papieren lamp ter vervanging van
het plafondpitje plus twee identieke lampen voor de bijverlichting. Tevreden
kijk ik mijn uitstekend verlichte kamer in: meer licht, een smaakvol geheel,
totale kosten ongeveer 90 euro.
Yes, leve
het barbarisme!
B.Logger
No comments:
Post a Comment