In de aflevering 'gewoontedieren' vertelde ik al over de twee zwarte katten die mij als medebewoner dulden in het huis. Ik eindigde met de vraag waar één van hen zich voortaan zou terugtrekken nu de nieuwe CV ketel geen plaats meer biedt. Ik kan u nu melden dat ze dit inmiddels oploste ...En wel als volgt: op mijn toilet bevindt zich ook een kleine wasbak zoals dat hoort. Die wasbak hangt pal boven een kleine verwarmingsradiator. U voelt 'm natuurlijk al ... de kat verkoos de aldus geriefelijk voorverwarmde wasbak tot haar nieuwe favoriete plek. Alsof het voor haar op maat gemaakt is: ze past er precies in!
Het is een dilemma ... ik kom telkens in de boosaardige verleiding om heel even de kraan open te draaien. Ik ben voortaan gedwongen om mijn handen in de keuken te wassen. Lastig maar daar zou ik eventueel nog mee kunnen leven. Maar mijn bezoekers dan? Op twee manieren: ook voor hen is het lastig maar wie mij goed kent kan hier wellicht ook nog mee leven. Wie mij minder goed kent zal mij als een excentriek exemplaar van de menselijke soort gaan beschouwen. Of je zult maar allergisch of bang zijn voor katten, dan is een kat die op de WC in de wasbak slaapt natuurlijk de limit. Je verlaat gillend het pand met het vaste voornemen nooit meer terug te keren ...
Het kan altijd erger ... ik herinner me een vriendin met jaloerse hond op slaapkamer, vermoedelijk een probaat middel tegen eenzame nachten maar niet echt libido verhogend. Je voelt je dan toch bekeken als man (al is het maar een beest). Met een loslopend konijn heb ik minder moeite al herinner ik me de keutels overal en hij/zij beet de bedradingen door vanuit een enorme knaagbehoefte. Dan valt ineens de muziek uit de linkerbox weg. Ronduit zielig was een muis die in lang doorwaakte nachten (we hadden elkaar veel te vertellen) voortdurend in het rad liep. Het bleek dat je dit eenvoudig kon oplossen door een doek over de kooi te werpen.
Met liefhebbende groet B. Logger
No comments:
Post a Comment