Aan de dapperen ...

Buiten is het donker: het internetcafé zit tjokvol, het is er blauw van de rook, de ruiten, zijn beslagen. De beheerder en zijn jeugdige assistent hebben het druk. Dit kan overal ter wereld zijn: bijvoorbeeld China, Soedan, Syrië of Egypte, in een klein provinciestadje of een miljoenenstad. Dat de plek er niet meer toe doet is een verworvenheid van de digitale wereld.

Een slungelig jongmens komt met bestudeerde onverschilligheid binnen, hij wacht geduldig zijn moment af. Niets wijst er op dat hij student sociale geografie is, hij toont vluchtig zijn legitimatie, er wordt nauwelijks aandacht aan besteed. Hij koopt een kaartje voor 10 minuten: het tarief van de armoedzaaiers. Hij weet: 'val niet op, kom binnen als het druk is, pak een pc die achteraf staat'. Hij neemt plaats achter een pc bij de achteruitgang naar het toilet, een somber stinkhokje, een simpel gat in de grond. Die wc bevindt zich enkele meters achter het café in een wirwar van pikdonkere steegjes. Zijn boodschap staat op zijn als sleutelhanger vermomde usb stick, hij opent zijn weblog, knipt, plakt en drukt op verzenden. De inhoud is visionair of absolute shit, vol liefde of haat, democratisch of fundamentalistisch. De jongeman is al weer vertrokken voor iemand hem opmerkte.

Terug in de tijd, een avond ergens rond 1916, maar in de jaren 50 gebeurde dit nog steeds: een jonge Russin schrijft met gevaar voor eigen leven een oproerig gedicht over. Anti tsaristisch, anti stalinistisch. De persoonlijke risico's waren even groot, zij was even dapper, het bereik van hun boodschap kleiner, trager ... Nog verder terug in de tijd ergens in de Nederlanden of in het Duitse taalgebied, de zoldering is laag met zware balken, het ruikt er naar inkt, iemand drukt een deel van de bijbel in de volkstaal, een paar jaren later staat de wereld in brand ...

Voorzichtig: informatie is explosief.

B.Logger.