Er is veel te doen over de invloed van de sociale media op machtswisselingen, maar nog altijd belanden betogingen, oproeren, opstanden uiteindelijk op een plein. Hier is sprake van een oeroude gewoonte.De redenen zijn praktisch: een plein biedt plaats aan veel mensen, is centraal gelegen, goed bereikbaar, het is gemakkelijk afspreken omdat iedereen de plek kent. Vaak bevinden zich er symbolen van macht zoals triomfbogen, tempels, paleizen, overheidsgebouwen of gedenktekens die men eventueel kan bekladden, vernielen of bestormen. Er zijn bovendien plenty stenen om uit de bestrating te trekken, wanneer er inderdaad een gebouw bestormd moet worden is er ruimte om een aanloop te nemen.
Het negentiende eeuwse concept achter pleinen was er juist op gericht om oproer te voorkomen: grote imponerende pleinen en ruime kaarsrechte boulevards, die nergens naartoe leiden, met opzet te breed voor het bouwen van barricades. Haussmann, de Duitse (!) stadsarchitect van Parijs mocht als eerste grootschalig zijn gang gaan. Het idee is dat je kanonnen plaatst op die pleinen. Die richt men vervolgens op de kaarsrechte boulevards die op de pleinen uitkomen. Militairen hebben zodoende een uitstekend schootsveld, een paar schoten en ... weg demonstatie. Men ging uit van de bereidheid van het leger om op de eigen bevolking te schieten. Een gevaarlijke gok want dit is niet altijd het geval.
In dit verband heb ik wel een tip voor dictators in deze voor hen moeilijke tijden: laat relevante pleinen en boulevards asfalteren onder het mom van vooruitgang en betere verkeerscirculatie. Tover uw hoofdstad om tot een grote bouwput, laat losse materialen (m.n. die losse straatklinkers) onmiddellijk afvoeren naar het platteland zogenaamd ter verbetering van de wegen daar.
B.Logger.
No comments:
Post a Comment