Een column over een actualiteit die zich van uur tot uur ontwikkelt is eigenlijk niet te doen ...Tegeltjeswijsheid uit de woestijn. Zegt de ene cactus tegen de ander nadat ze eeuwenlang karavanen voorbij zien trekken: 'het probleem van de mensen is dat ze geen wortels hebben'... Ik was een paar keer in Egypte, fascinerend land, relaxte mensen met gevoel voor humor, een onbeweeglijk ongelukkig regime, niet slechter dan andere regimes in die regio.
Bij ieder bezoek realiseerde ik mij dat de woestijn zich van oost tot west duizenden kilometers ver uitstrekt. Westwaarts kijkend: Libië, Algerije, Tunesië, Marokko, Westelijke Sahara. Oostwaarts: de Sinai , Jordanië, Saudi- Arabie, Jemen ... De Sahara ... zinderende hitte, ruimte en stilte ... steenkoude nachten: liggend in de woestijn, een buitengewoon heldere sterrenhemel boven mij. Ik stak m'n benen in de lucht, maakte loopbewegingen en liep over de sterren ... steeds verder ...
Maar ook ... Ha'boob: Arabische term voor zandstorm, komt vrijwel zonder aankondiging uit de lucht vallen en berg je dan maar...
Een desertstorm gaat door alles heen en houdt zich niet aan landsgrenzen, gaat zoals de winden waaien ...
'Desertstorm', heette de goed geregisseerde inval in Irak niet zo? Was het idee niet, dat een democratisch Irak haar omgeving zou infecteren met democratisch gedachtegoed? Oh ironie: nu steekt er een ongeregisseerde politieke storm op over de gehele bandbreedte van de Arabische wereld. Demonstraties overal, regimes wankelen. Ik zie een Cairo op tv, waarvan ik de straten bruggen en pleinen herken, wat er op gebeurt niet.
Ingrediënt voor die grootschaligheid is in ieder geval de enorme stijging van de prijzen voor de eerste levensbehoeften in al deze landen. Dit brengt ook de armste massa's in beweging. En dat bijzondere solidariteitsgevoel: in het onderbewustzijn speelt wellicht ook de pan Arabische gedachte een rol. In de jaren 60 flirten regeringsleiders nog volop met het idee dat Arabieren één volk zijn en dus één overheid verdienen. Het mislukte, omdat die regeringsleiders de hoofdrol steevast aan zichzelf toedachten. Je kunt niet allemaal de baas zijn. Die pan Arabische gedachte heeft echter reeele wortels: het Ottomaanse verleden en vooral ... men deelt uiteraard het Arabische schrift en de religie.
Analisten zoeken houvast door vergelijkingen te trekken met eerdere revoluties; van Iran tot Oost Europa. Benieuwd hoe het politieke landschap er uit ziet wanneer deze storm gaat liggen en de stofwolken optrekken ...
B.Logger
No comments:
Post a Comment