Ik viel en
herkende de pijn meteen: gekneusde rib. Duurt een paar weken, zaak is in
beweging te blijven zonder je te belasten.
Dat betekent dat ik ineens alles met
aandacht moet doen. Het mag ook zonder aandacht maar dan schiet het me meteen
weer te binnen ... en in de rug.
Met
aandacht: ik zit op de bank, kat zit voor op de vloer en mauwt zachtjes: hij wil op
schoot. Zielig, hij heeft tegenwoordig verlammingsverschijnselen, daarom staat
er kistje naast de bank als 'kattenopstapje' hij klimt erop en mauwt opnieuw,
indringend nu.
Ik buig me voorover, til hem naar mij toe en ... ai ... dat was
dus de verkeerde til techniek ... altijd met twee handen en vanuit de onderrug
!
Verplicht
onthaasten: mijn gemiddelde loopsnelheid veranderde in een kalme tred, alsof ik
alle tijd van de wereld heb. Ik groet meer mensen omdat ik er meer zie. Rennen
om een trein te halen is er even niet bij. Kortom: een ander leven.
No comments:
Post a Comment