Soldaten huilen niet

Soldaten huilen niet / auteur: Rindert Kromhout. In de voetsporen van zijn beroemde tante, Virginia Woolf, schrijft Quintin Bell een boek over zijn broer Julian Bell. Deze ontwikkelt zich tot communist in de tijd van het opkomend fascisme en communisme van de jaren ’20 en ’30 van Europa.

Het boek wordt verlevendigd door de zeer kleurrijke personages uit de Bloomsbury groep, een groep Londense kunstenaars waarin Virginia en haar zus Vanessa, schilderes, een centrale rol spelen.

Julian en Quentin groeien op in deze warme en creatieve omgeving, waarbij ze leren zelf hun mening te vormen en te staan voor waar ze in geloven. Julian maakt dit waar door ten strijde te trekken als Britse oorlogsvrijwilliger in de Spaanse burgeroorlog. Quentin, de ik-persoon, geeft hier invulling aan door een boek te schrijven over zijn broer en de Bloomsbury groep ‘Soldaten huilen niet.’

Deze groep kunstenaars heeft een buitenverblijf op het platteland van Engeland, Charleston, waar zij raar aangekeken worden door de plattelandsbewoners vanwege hun levensstijl.
Pas wanneer Julian door een bomaanslag in Barcelona om het leven komt, worden de Bloomsburyleden gezien als één van hen en uiteindelijk geaccepteerd.

Rindert Kromhout, de schrijver van het boek, kwam op één van zijn reizen door Engeland bij toeval terecht in huize Charleston, raakte gefascineerd door dit excentrieke onderkomen en haar bewoners en verrichtte diepgaand onderzoek naar de leden van de Bloomsbury groep. Dit staat met een literatuurlijst opgenomen achterin het boek. Voor Virginia Woolf fans is het perspectief van het neefje heel boeiend om vanuit te lezen Het boek is extra leuk omdat je via Quentin Bell inzicht krijgt in wat schrijftechnieken.

Crisisvormen ...

De vraag lijkt ineens actueel of de economische crisis een V of een W vorm krijgt, dwz één dip of twee dippen kort na elkaar. Maar is dat wel zo?

Het verloop van een economische crisis vergelijken met lettervormen wijst op diepe onzekerheid. 't Heeft iets bezwerends en misschien zelfs iets manipulatiefs: met deze erg simpele vergelijking wordt de mogelijkheid van drie of zelfs vier opeenvolgende dips weggemoffeld. Voor drie of vier dips achter elkaar is namelijk geen ruimte in ons westerse alfabet dus niemand overdenkt dergelijke opties.

Het is bovendien een typisch westerse omschrijving aangezien men bijvoorbeeld in China en de Arabische landen het westers alfabet niet gebruikt. Dit doet mij denken aan hoe men eind jaren 90 in Indonesië de toenmalige crisis omschreef. Terwijl de hele wereld sprak van de 'roepia crisis' noemde men het in de Indonesische media steevast de 'dollar crisis'. Kortom: ik ben benieuwd hoe de Chinezen het noemen.

B.Logger ...

Wade in the water

Wade in the water : African American sacred music traditions (CD). Gospel bestaat uit religieuze liederen van de Afro-Amerikaanse gemeenschap uit Noord-Amerika. De muziek komt voort uit de traditionele liederen van de (bevrijde) slaven en heeft ook invloeden ondergaan van de westerse klassieke muziek.

De muziek heeft grote invloed uitgeoefend op de jazz maar zeker ook op de popmuziek. Veel zangers en zangeressen met een afro-amerikaanse achtergrond zijn ontdekt in de kerk waar zij zongen in gospelkoren. De muziek zelf beïnvloedt ook de muzieksmaak van deze zangers en zangeressen en componisten van popmuziek. Gospel is te beschouwen als een bepaalde vorm van de spirituals, andere vormen van spirituals zijn de shout en de jubilee.

In deze uitgave op 4 cd's wordt de hele ontwikkeling van spirituals en gospel gevolgd van het midden van de 19e eeuw tot halverwege de jaren '90 van de 20e eeuw. Een prachtige verzameling uitgegeven door de beroemde Smithsonian Folkways die de muziekgeschiedenis van de Verenigde Staten in kaart brengt en (historisch) geluidsmateriaal bewaart. Ook duidelijk merkbaar aan de duidelijke toelichtingen (in het Engels) bij de muziek.

Niet alle muziekvormen klinken even gemakkelijk in het gehoor maar het is fascinerend te horen hoe de muziek zich ontwikkelt en ook invloeden uit andere muzieksoorten in zich opneemt.
Een heel bijzondere verzameling!

Uitlokking ....

Zorgmoe ... kende u die uitdrukking al? Ik las het in een krant. Journalisten namen de term over van hulpverleners, zwerfjongeren zijn tegenwoordig kennelijk zorgmoe.

Het eerste waar ik zelf bij 'zorgmoe' aan denk is: mensen die moe zijn vanwege zorgen voor anderen, bijvoorbeeld voor hun kinderen of voor hun ouders op leeftijd. Maar hier wordt exact het tegenovergestelde bedoeld: mensen, in dit geval zwerfjongeren, die moe zijn van het verzorgd worden. Merkwaardig: verzorgd worden is een passieve toestand, je hoeft niets te doen, normaliter rust je daardoor uit maar zij worden er juist moe van ...

Dit is een geval van taalkundige uitlokking! Een paar jaar terug vonden hulpverleners de term 'bemoeizorg' uit: hulpverleners die zich ongevraagd aandienen om achter de voordeur te kijken. Men richt zich daarbij op zogenaamde 'zorgmijders'. Weer zo'n vreemde term: zorgmijders klinkt als bangelijke lichtschuwe wezens die nauwelijks de deur uitkomen en vooral niet willen opvallen, maatschappelijke mollen als het ware. Vermoedelijk bedoelt men in dit geval: eigenwijze onaangepasten die bakken overlast veroorzaken.

Het ene woord, de ene term, lokte de andere uit. Van bemoeizorg naar zorgmijders en vervolgens zorgmoeheid....

'Wat gezegd kan worden, kan duidelijk worden gezegd; en van dat waarover niet kan worden gesproken, moet men zwijgen'. Ludwig Wittgenstein

Zwijgzame groet B.Logger.

De Britannica op uw iPod, iPhone of iPad

Dat mag onwaarschijnlijk klinken, maar het kan. Sinds kort zit de Britannica in de appstore van Apple. Daar had ik wel oren naar. Dus naar de appstore en daar voor € 15.99 deze toepassing gekocht.

Veel ruimte op mijn iPod neemt de Britannica (gelukkig) niet in, zeker niet in vergelijking met al mijn muziek. Ik geloof maar zo'n 80 MB. Dat is ongeveer niets.

Wat staat er zoal op? Een citaat: "Prepared by the editors of the Encyclopaedia Britannica, the Britannica Concise Encyclopedia 2010 delivers over 25,000 thoroughly researched and fact-checked entries covering art, history, geography, politics, technology, science, sports, pop culture, and other subjects. Watch topics come to life with thousands of colorful images and maps." En alles, ook de plaatjes, is geoptimaliseerd voor mobiel gebruik.

Wanneer je de Britannica opent, kun je door te schudden met je iPod de encyclopedie verkennen. Elke keer schudden laat dan een ander onderwerp/lemma zien. Behoorlijk ongericht dus. Er zit uiteraard ook een "Search" functie op. Het is dan mogelijk een zoekwoord in te tikken waarna de informatie op uw scherm verschijnt. Artikelen kunnen gemaild worden naar anderen/vrienden. Er zit een "searchgeschiedenis" op van de laatste 100 artikelen, je kunt favorieten aanmaken, en er zit een optie op "on this day" (ik zie dat Jimi Hendrix overleden is op deze dag in 1970).

Kortom, deze Britannica is voor een informatiejunk als ik een uitkomst. Zeker omdat Wikipedia voor mij geen optie is,omdat ik daar altijd een internetverbinding voor nodig heb. En die heeft mijn iPod Touch niet. Naast Stanza zal deze app dan ook niet snel van mijn iPod verdwijnen.

Uitdaging ....

Tegenwoordig is alles een uitdaging: raak je je baan kwijt, krijg je de diagnose ADHD, heb je een levensbedreigende ziekte: allemaal een uitdaging.

In meer alternatieve kringen is alles een les. Dat lijkt zachtmoediger maar is feitelijk de 'uitdaging plus'. In beide gevallen dient men alles opgewekt, positief en strijdvaardig tegemoet moet te treden. Bij een les moet men er zelfs nog wat van leren!

Waar blijft 'het grote balen', 'de grote weigering' of het recht om eventjes diep ongelukkig te zijn? Deze vraag lijkt mij een typische uitdaging voor deze tijd. Wellicht is er ook nog een les uit te leren ...

B.Logger.

Japanse comic. Eigen collectie

Sommige nieuwe rijken ...

Staan de helft van hun miljarden af aan goede doelen.

In de jaren 90 kwam maatschappelijk verantwoord ondernemen op: bedrijven wilden niet meer puur en alleen voor de winst gaan. Mooi. Eigenaardig genoeg gingen tegelijkertijd (andere?) bedrijven meer dan ooit voor de winst. Wereldwijd ontstond vervolgens sterke beroering over de hoge salarissen en bonussen, die aan de top van die bedrijven verdiend worden. Des te wranger toen er ook nog een economische crisis overheen kwam. Uiteindelijke oorzaak bleek: grenzeloos geld verdienen, hebzucht. Psychologen moeten daar hun zegje maar eens over doen.

Wat nu te denken van deze genereuze rijken? Vermoedelijk zijn dit meestal maatschappelijk verantwoorde ondernemers. Goeie lui met een geweten. Minder sympathiek vind ik, dat ze hun altruïsme wel erg opzichtig uitdragen. Dat biedt echter ook mogelijkheden. Als dit een trend wordt, waarbij andere (gierige) rijken niet achter kunnen blijven zou dat prachtig zijn, een nieuwe moraal.... en.... een nieuwe markt. Want er ontstaat vervolgens een enorme schaarste aan goede doelen. Ik ken een bibliotheek, die best wat kan gebruiken en heb geen bezwaar tegen de nieuwe naam: Bill Gates Bibliotheek Arnhem.

Zuinig groetje B.Logger

Grace around the world

Grace around the world (DVD) / artiest: Jeff Buckley. Het nummer Hallelujah, geschreven door Leonard Cohen in de jaren zeventig, is in een uitvoering door Jeff Buckley aan een opmars bezig. Opmerkelijk, omdat deze singer/songwriter in 1997 is overleden op 31-jarige leeftijd. Het nummer werd door Jeff Buckley rauwer gezongen, en dat geeft het toch heel melancholieke lied zijn eigen charme.

Op de DVD staan twee uitvoeringen van dit nummer: een studio-uitvoering, prachtig in sfeervol sepia gefilmd met grotendeels alleen het gezicht van Jeff in beeld met de grote microfoon. Daarnaast is er een uitvoering tijdens een live-concert in Japan in 1995, een uitvoering die iets meer vrijheid neemt ten opzichte van het origineel van Cohen maar ook hier bijna breekbaar over het voetlicht wordt gebracht. Een groot contrast met door Buckley zelf geschreven, stevige rocknummers, zoals Grace.

Op de DVD staat een compilatie van de life-opnamen van de Grace-cd in verschillende plaatsen, enkele MTV-opnamen, de videoclip van Hallelujah en delen van interviews met Jeff Buckley.

Volgens de critici een kritiekloze documentaire, maar wel een mooie gelegenheid om meer over deze veel te vroeg gestorven singer/songwriter te weten te komen en zelf te beoordelen of hij inderdaad live meer tot zijn recht kwam dan in de studio.

Dieren op wielen ....

Exoten (planten en diersoorten van buiten) komen ons land binnen! De redenen lopen uiteen: exotische huisdieren zoals schildpadjes, kikkers, vogels, eekhoorns waarvan de eigenaar genoeg heeft worden domweg buiten gezet. Via internationaal handelsverkeer, dat is geen recente ontwikkeling: via de schepen van de VOC en de WIC (onderaan de scheepsromp) werd er van alles onbedoeld meegevoerd. Hetzelfde geldt voor oude handelswegen, marskramers en ander volk namen zaden mee in hun kleren onder hun schoeisel.

Anders is dat het klimaat momenteel opwarmt, dat zorgt ervoor dat nakomelingen van deze exoten zich thuis voelen en daarmee hebben we dan definitief een nieuwe diersoort of plantensoort....

Nu heeft ook de bandenmug heeft haar entree in Nederland gemaakt. Volgens deskundigen verspreidt ie nare ziekten en dient dus met kracht bestreden te worden. Wat ik pas echt bijzonder vind: het beestje legt haar eitjes in de natte profielen van autobanden (en kwam dus via autobanden ons land binnen) Bestaat deze mug dan sinds er autobanden zijn? Een relatief nieuwe diersoort, die nu ons land aandoet? Nee, vroeger zal ze haar eitjes in minuscule waterplasjes afgezet hebben. Maar de verspreiding van de soort gaat nu oneindig veel sneller dankzij 'internationale banden'.

Met ronde groet B.Logger

Brassai: Paris, 1899 - 1984

Een prachtig boek met werk van de fotograaf Brassai. Brassai werd in 1899 geboren in Hongarije, tegenwoordig Roemenie.

Op 3-jarige leeftijd verhuisde hij al voor een jaar naar Parijs waar zijn vader aan de Sorbonne doceerde. Brassai studeerde beeldhouwkunst en schilderkunst in Boedapest.

Na in de eerste wereldoorlog gediend te hebben verhuisde hij in 1920 naar Berlijn en in 1924 naar Parijs. Waar hij zijn hele verdere leven zou wonen.

Begonnen als journalist kwam al gauw de fotografie om de hoek kijken. Een van zijn leermeesters was Andre Kertesz. Brassai had heel wat vrienden onder de bekende kunstenaars uit die tijd. Die hij dan ook veelvuldig fotografeerde. Ook het Parijse nachtleven werd door hem gefotografeerd.

Bladerend door het boek krijg je een mooi beeld van Parijs uit die tijd, en van zijn kunstenaars. Foto's in zwart-wit, teksten in Frans, Duits en Engels. Een uitgave van Taschen, een van de vele mooie titels, die ze op het terrein van kunst uitgebracht hebben. En vaak uiterst betaalbaar.

Week van de alfabetisering

Deze week schrijven kranten eenvoudig leesbare stukken. Eenvoudig schrijven zouden kranten altijd moeten doen. Ik doe mee.

Alfabetisering is een lastig woord. Het is lang met veel letters. Als je het woord verkeerd leest denk je, dat het een soort ring is: een trouwring, een verlovingsring en een alfabetise- ring.
Bovendien klopt het woord niet. Bij alfabetisering denk je dat mensen het alfabet niet kennen. Wanneer u in Japanse stad komt snapt u dit probleem... Meetal is er wat anders aan de hand ….

In Nederland gaat het om anderhalf miljoen mensen. De meesten zijn gewoon Nederlanders met weinig opleiding. Ze weten wel wat het alfabet is, maar kennen niet zo veel woorden. Laaggeletterd is dus niet dom. Veel mensen hebben een leesprobleem zoals dyslexie. Alweer een moeilijk woord. Men noemt ze laaggeletterd. Ook een lastig woord, wat zijn lage letters?

Heel veel mensen hebben problemen met het lezen van officiele stukken. Wie laaggeletterd is denkt vaak dat het aan hen zelf ligt. Maar veel instanties schrijven domweg heel moeilijk: ambtelijke taal.

Wat ik mij afvraag. Kan iemand wat leren van stukjes die eenvoudig geschreven zijn? Is het niet veel beter dat iedereen de volksschrijver Reve gaat lezen of bijvoorbeeld Nescio?

De bibliotheken in Arnhem hebben een taalpunt voor iedereen met lees en schrijfproblemen.
Er is ook een website: http://www.weekvandealfabetisering.nl/

Met leesbare groet B.Logger.

Deathwish ...

Het nieuws, dat Fidel Castro na jaren weer een toespraak in het Cubaanse parlement hield, trof mij als een blikseminslag, heeft overigens niets met mijn persoonlijke of politieke voorkeuren te maken maar uitsluitend met mijn beroep....

Het zit als volgt:

wellicht vraagt u zich wel eens af wat een bibliotheek toch met al die boeken doet, want ieder jaar verschijnen er duizenden nieuwe titels, de kasten moeten toch gaan uitpuilen! Eerlijk gezegd is dat soms ook tijdelijk het geval. Toen ik nog uitsluitend klant was vroeg ik mij zulke dingen zelden af al had ik wel vage vermoedens; er werden namelijk ook tweedehands boeken verkocht in mijn bieb. De zogenaamde 'afgeschreven' boeken. Ik vond dat maar een sombere benaming en dat vind ik nog steeds.

In vaktermen wordt het verwijderen van boeken ook wel afstandelijk 'saneren' genoemd. Het werkt als volgt: je schaft aan en je saneert, schaft aan en saneert, schaft aan en saneert, jaar in jaar uit, het is de eeuwige kringloop zoals de boer jaarlijks zaait en maait, zoals de zon op en ondergaat. Net als de boeren kijken we daarbij tegenwoordig niet meer naar de maanstand of naar andere geheimzinnige voortekenen: een computerprogramma maakt lijsten van titels die helemaal niet of nog maar weinig uitgeleend worden. Die boeken worden uit de kast geplukt en vervolgens 'afgeschreven'. Daarnaast voeren we ook verouderde, vieze, bekladde of beschadigde boeken af.

Om verschillende redenen maken we soms uitzonderingen. Daarmee kom ik bij Fidel. Ik schaf geschiedenisboeken aan, boeken over Fidel Castro lenen momenteel niet geweldig uit maar ik wist dat de man ziekelijk en oud is. Bij zijn overlijden zullen deze boeken voor een laatste keer pieken en vaak geleend worden. Ik oefende dus nog even geduld en saneerde de boeken over Castro nog niet. Hij lijkt nu zijn ziekten en kwalen te overwinnen en het ergste wat mij nu kan overkomen is dat de man alsnog in blakende gezondheid 102 wordt. Dan moet ik die boeken nog 19 jaar vasthouden en dat dus gaat echt niet lukken!

Om het ingewikkelder te maken: ondertussen worden boeken over zijn medestrijder/kameraad Ernesto Che Guevara nog altijd goed geleend, maar Che stierf dan ook (te) vroeg en werd idool. Mijn inschatting: ik ga er van uit dat Castro zijn kansen als idool verspeelde wegens hoge leeftijd en ga dus saneren, ik bewaar wel wat want na zijn dood komen ongetwijfeld de definitieve levensbeschrijvingen over de man uit. Die zal ik met voorrang aanschaffen.

Comrade's revolution!!! B.Logger.

Bibliotheek in Freiburg

Freiburg is een stad in het zuiden van Duitsland (Zwarte Woud, 40 km. van Bazel). Tweehonderdduizend inwoners, dus een behoorlijk stukje groter dan Arnhem. Ook mooier vind ik persoonlijk. Over smaak valt echter niet te twisten. Een prachtig oud, autovrij, centrum met een aantal schitterende kerken. Mooie oude huizen, de geschiedenis druipt ervan af, ook Erasmus heeft daar ooit nog eens verbleven.

De bibliotheek viel me daarentegen weer niet mee. Zeker voor zo'n grote stad en vergeleken met Arnhem. Men deed weinig aan presentatie (frontaal al helemaal niet) en mijn eerste algemene indruk was niet echt positief. De collectie en inrichting nodigden niet direct uit om daar eens lekker een paar uurtjes door te brengen. Er was wel selfservice. De bibliotheek was net als in Arnhem verdeeld over een aantal verdiepingen. De ligging was wel weer mooi, zeer centraal en vlakbij de grote gotische kathedraal. In de bibliotheek geen catering gezien. Maar dat zou misschien ook moeilijk geworden zijn, je hoefde maar een stap buiten de deur te zetten en je struikelde over de eetgelegenheden. Eindoordeel over de bibliotheek: een beetje teleurstellend.

Ebooks en de consument

Gister dit aardige artikel gelezen. Daarin wordt nog eens duidelijk uiteengezet tegen welke problemen de consument, de lezer van ebooks aanloopt. En daarmee ook een bibliotheekgebruiker, die bij zijn bibliotheek ebooks wil lenen. Het gaat volgens dit stukje in wezen om twee zaken: formaat en DRM.

Hoe, in welk formaat is het ebook opgeslagen? En welke DRM (Digital Rights Management), of welk 'slot' zit er op? Het formaat heeft te maken met hoe een document gecodeerd is, denk bijvoorbeeld aan een .doc bestand (Word document), of een .ppt bestand (Powerpoint).

Op het gebied van ebooks bestaan er 2 belangrijke formaten: het formaat, dat ooit door Amazon gecreeerd werd, namelijk het .amz formaat, en het formaat, dat door bijna alle andere leveranciers gehanteerd wordt, het .epub formaat. Op bijna alle ebooks die de consument koopt (of leent) zit DRM, oftewel een slot. De ereader, die u heeft, bevat een 'sleutel', waarmee het bestand (slot = DRM) geopend kan worden. Vormen van DRM zijn bijvoorbeeld de eigen Apple Fairplay DRM, de eigen DRM van Amazon, maar ook is er de DRM van Adobe.

Een bepaalde sleutel past maar op een bepaalde vorm van DRM. Dus afhankelijk van welke reader u hebt, kunt u een bestand openen of niet. Misschien heeft uw reader wel de juiste sleutel, maar kan het niet overweg met het formaat. Of andersom, kan uw reader het formaat wel openen, maar heeft het niet de juiste sleutel. Je zou anderen een licentie kunnen geven tot jouw vorm van DRM, waarmee je dus eigenlijk aan anderen de sleutel geeft. Bedrijven als Amazon, Apple en Sony zijn echter berucht om hun eigen oplossingen (markt), waarmee ze anderen buiten de deur houden. Ze blijken ook niet erg flexibel te zijn.

Auteur pleit voor een DRM vrije omgeving. Een tweede beste oplossing zou zijn dat er wel overal DRM opzit, maar dat de consument dat niet eens in de gaten heeft. Denk hierbij even aan de muziekwereld: Apple en iTunes, overal zat DRM op, maar de klant merkte hier eigenlijk weinig van.

Ik eindig met een citaat: "The biggest issue with eReaders and library patrons is that this chain isn’t seamless. The content providers and their DRM servers are huge headaches for the average eReader user. My hope is that publishing goes the same way that music did, we we find both a common filetype and lose the DRM. But it took digital music years and years to get there…so I’m not holding my breath."