lonely traveler

Beste fluisteraar,

Welk boek moet men lezen om een hele treincoupe voor zichzelf te hebben?

a lonely traveler ...

Beste traveler,

een extreme wens, wie alleen wil reizen dient openbaar vervoer te mijden. Ik verdiep mij niet in uw motieven, dit vergt een extreem boek.

Men kan in dit geval drie categorieën 'ongenode gasten' onderscheiden: de meeste medereizigers zijn compleet onverschillig en onoplettend, ze ploffen neer waar plaats is. De tweede categorie is veel kleiner maar schadelijker: er zijn ook zieke geesten die zich juist tot uw boekkeuze aangetrokken voelen en daarom plaatsnemen in uw coupe. Tenslotte zijn er nog de conducteurs.

Vanwege deze categorieën dient u het boek te ondersteunen met andere krachtige signalen: kleding, scenery, uitstraling, alle zintuigen moeten bediend worden. Onverschilligen moeten terugdeinzen: 'dit is te erg'. Conducteurs moeten angstig worden. Voor geïnteresseerden moet signalen zozeer niet kloppen dat ook zij doorlopen.

Mogelijkheid:

Men neme een boek over vampirisme, koop een eerste klas kaartje (dat dunt al lekker uit) neem in zwart gehuld plaats in een studie coupe (daar zitten meestal conducteurs) zet een kandelaar neer met zwarte kaarsen (maar niet aansteken, dat geeft problemen) zorg voor zware knoflook geuren.

Plaats puntige nep hoektanden op je eigen hoektanden voor het geval dat je moet glimlachen naar passanten. Zet duidelijk zichtbaar een roodkleurige drank neer. Succes verzekerd.
Een eenvoudigere mogelijkheid:

U kunt ook een bordje 'niet betreden: opname' aan de deur van uw coupe hangen ... desgevraagd kunt u de conducteur uitleggen dat u het boek goed in u probeert op te nemen.

B.Logger

De kippenjongen

De kippenjongen / auteur: Gerard van Emmerik. Een roman, die zich afspeelt op een Veluwse kippenboerderij. Deze boerderij wordt gerund door Lucas (38), een kinderlijke geest in een sterk lichaam. De boerderij is door zijn ouders gekocht in de hoop dat hij daar weinig kwaad kan doen.

Lucas leeft een eenzaam en afgezonderd bestaan tot hij op een gegeven moment de 18 jarige Noor ontmoet. Ze trouwen en leven nu samen een sociaal eenzame leven. Noor gaat af en toe een dag naar de grote stad om er even uit te zijn. Lucas houdt haar echter goed in de gaten.

Noor wordt na 20 jaar toch nog zwanger. Het kind Jimmy blijkt ook bijzonder te zijn. Daarnaast heeft Jimmy nog een bijzondere kwaal. Zijn moeder is overbeschermend, zijn vader verdwijnt op een keer na een zwempartijtje… Er is een voortdurende spanning in het verhaal alsof er iets ernstigs staat te gebeuren.

Het boek lijkt wel wat op ‘Boven is het stil’ van Gerbrand Bakker. Literatuur over het platteland.

Ontdekt.

Het stond zomaar in het magazijn: 'a Sailor's Odyssey' the autobiography of Admiral of the Fleet Viscount Cunningham of Hyndhope en ik ben het nu aan het lezen.

Cunningham's autobiografie begint al rond 1900, tijdens 'the Boerwar'. Inmiddels ben ik 'zijn' eerste wereldoorlog aan het afronden, in die periode werd hij kapitein van een torpedobootjager. In de tweede wereldoorlog wordt hij admiraal van de middenlandse zee vloot.

Een boek voor liefhebbers zoals ik want geschiedenis maar vooral zeeslagen hebben mijn interesse. Zeeslagen lees ik puur als ontspannende lectuur, het kan mij niet gedetailleerd genoeg zijn. Verslagen van gewone zeelieden vind ik even interessant als de planning van operaties door de admiraliteit of logistieke aspecten. Ik Google bijvoorbeeld telkens op schepen waar Cunningham op voer voor plaatjes en eigenschappen.

Zelden een autobiografie gelezen waarin de auteur zichzelf zo sterk buiten beeld houdt. Ik hoop dat hij per ongeluk wat meer van zichzelf onthult naarmate zijn ster verder reist.

Zo'n boek staat overigens niet 'zomaar' in ons magazijn, Arnhem is een Plus bibliotheek: landelijk netwerk van grote bibliotheken die overweldigend complete collecties beheren. Één van de Arnhemse speerpunten is de tweede wereldoorlog. Ook weer geen toeval want dit sluit naadloos aan bij onze unieke collectie ten aanzien van de slag bij Arnhem (MarketGarden voor de kenners).

B.Logger

hulpvraag

Beste boekenfluisteraar …

Mijn boek begrijpt mij niet. Het is wanhopig makend. Help!!!

Een lezeresje



Geacht lezeresje,

Ik ken uw situatie niet, wanneer dit een keertje voorkomt is dit geen nog reden tot wanhoop. Het kan de beste lezer overkomen.

Wanneer dit vaker voorkomt kiest u wellicht te moeilijke boeken, er kan ook sprake zijn van concentratieproblemen of van een gedwongen situatie (lezen voor een boekenlijst) maar wanneer het bijvoorbeeld om ‘de vrienden van Kameleon’ gaat kan het ook zijn dat u eenvoudig 'dom' bent.

Het valt mij in dit verband op dat u het probleem buiten uzelf legt: het ligt allemaal aan het boek. Ook dat is een punt van aandacht. Wanneer u daar een gewoonte van maakt kan dit wijzen op een psychopathische karakterstructuur.

Met vriendelijke groet

B.Logger

Mooi Gelderland

Het gaat vriezen…..

Aan het eind van deze week gaat het vriezen. En direct duiken dan de geruchten van een elfstedentocht weer op. It giet oan. Daar zijn we zo langzamerhand wel een beetje hysterisch in geworden, vind ik persoonlijk. Ik kan me nog goed herinneren dat de tocht der tochten in 1963 werd gehouden. Van een hype was toen geen sprake – het was daar overigens ook te koud voor.

Naarmate het langer duurde voor er weer eens een Elfstedentocht gehouden kon worden, werd men in Nederland bij de geringste kans hier op al opgewonden. Die hysterie is na de laatste paar tochten alleen nog maar gegroeid. Een beetje buitenproportioneel. De laatste tocht dateert alweer uit 1997, 15 jaar geleden, Henk Angenent won toen, weet u het nog?

Waar die hysterie mee te maken heeft kan ik u niet zeggen. U zult mij in ieder geval niet aantreffen op de Bonkevaart, de Dokkumer Ee of in Sloten om de schaatsers langs te zien komen. In het buitenland begrijpen ze hier ook niets van, deze gekte. Met verwondering en verbazing wordt er over gesproken.

Hoe het ook zij, ik ben toch wel stiekem een beetje benieuwd of we nog een echte winter krijgen. Ik stel voor om alle scheepvaartverkeer in Friesland alvast preventief stil te leggen. Om de meest ideale situatie te scheppen voor als het werkelijk begint te vriezen. Meer kunnen we niet doen. Ja, de schaatsen uit het vet halen en hopen. Mocht ie er onverhoopt toch niet komen, dan niet getreurd, want ook op de fiets is deze tocht goed te doen.

Het radicale midden ...

de CDA spindoctor die dit bedacht verdient een prijsje: samenvoegen van 'radicaal' en 'midden' is spannend.

Een paar jaar geleden viel de term 'groen rechts' in VVD kringen, ook al zo'n spannende combi. De SP wordt wel 'conservatief links' genoemd maar dat zeggen anderen over hen en is dus beslist niet aardig bedoeld. Groen Links draagt de spanning in haar naam: links gaat over arbeidsplaatsen, groen over idealen die arbeidsplaatsen kunnen kosten.

Herinnert u zich het anarchosyndicalisme nog? Vast niet, ik wel en de naam zegt het al: combineer anarchisme, verwerping van alle gezag met vakbewegingen (syndicaten) als ordenend principe in een verder staatloze samenleving. Na een korte flirt met het volkoren anarchisme (van het toen modieuze communisme had ik een instinctieve afkeer) zag ik in dat de samenleving toch wel enige ordening moest hebben.

Gewapend met dit ideaal veranderde ik van de ene op de andere dag van een twintigjarige student in een even jonge, niet technisch geschoolde arbeider bij een werf die off shore installaties bouwde. Er werkten ongeveer 3200 mensen van bijna alle denkbare nationaliteiten in ploegendiensten. Een andere reden was overigens een ongelukkige liefde.

Ik had een fantastische tijd in een geheel andere wereld, na een moeizaam begin (ook al rookte ik zware shag) schopte ik het als Randstad invallertje tot Randstad magazijnmeester van de nightshift omdat ik een beetje talen sprak, de firma niet bestal (hoezo bezit is diefstal?) en met bijna iedereen overweg kon.

'Bijna' want in dat jaar ben ik slechts één keer op mijn gezicht geslagen en maar één keer over de balie getrokken: een lage score in deze werksoort. 'Bijna' want eenmaal vereerde de superintendent, zeg maar de nachtbaas, me met een bezoek: ik werkte er nog maar enkele weken en had deelgenomen aan een spontane werkstaking over pauze tijden. De boomlange man, herkenbaar aan zijn zilverkleurige veiligheidshelm boog zich over de balie (een tochtig gat in een golfplaten gebouw) Hij sprak heel rustig ingehouden, zijn tekst was niet mis te verstaan: 'ik ga het deze keer niet rapporteren maar als uitzendkracht mag jij onder geen voorwaarde staken, de volgende keer vlieg je er uit', hij draaide zich abrupt om en beende weg.

Aldus eindigde mijn anarcho-syndicalistische fase en ontdekte ik mijn eigen niet zo radicale midden.

Na een jaar besloot ik mijn studie maatschappelijk werk weer op te pakken. Tijdens de laatste nachtdienst schoof ik het luik van de balie na de (ingekorte) pauze omhoog, er stond een onbegrijpelijke file van wachtende mensen. 'Dat wordt nog even hard werken' dacht ik, maar ik schudde een zee van handen met de beste wensen voor m'n toekomst, maar vooral ook: 'vergeet niet wat je hier geleerd hebt' ...

B.Logger.

De boekenfluisteraar

Een vriend van mij las ooit liggend op het Spaanse strand een vuistdikke biografie over Freud. Op zich is dat toegestaan hoewel men te Salou zelden iemand ziet lezen, laat staan zo'n dikke turf. Bovendien stond de naam 'Freud' wel heel erg vet en definitief op de verder saaie omslag. De publicatie verschafte enige schaduw maar het strand bleef angstwekkend leeg om ons heen, het nodigde andere strandbezoekers kennelijk niet uit. Hij had dan ook een rustige vakantie.

Daarentegen nam ik op een Egypte reis ooit een boek over Nagib Mahfoez mee, de beroemde Egyptische auteur, winnaar van de Nobelprijs. Aangezien de man levensgroot op de omslag stond afgebeeld had ik regelmatig aanspraak van locals. Het aardige was daarbij dat mijn ongevraagde gespreksgenoten zich vanzelf selecteerden: Egyptenaren die van lezen houden, ruimdenkende Egyptenaren (behalve romancier was hij progressief) en trotse Egyptenaren. Zoiets is een volstrekt nutteloze daad op het strand van Sharm El Sheik maar een slimme zet in een theehuis te Alexandrië.

In het openbaar lezen is dus op te vatten als een vorm van (non) communicatie met uw omgeving en wanneer u contact wilt leggen dient u uw leesmateriaal met enige zorg te kiezen.

U bent getuige van een bijzonder moment! Ineens zie ik het voor mij: ik kan u adviseren in dit opzicht. Een nieuwe vorm van hulpverlening is geboren, wat zeg ik: een geheel nieuwe boekwetenschap! Stuur uw vragen, ik ga ze beantwoorden ...

B.Logger

Een blauwe maandag

U had het vast al vernomen of anders wel gevoeld. Afgelopen maandag was het ‘blue Monday’, statistisch de treurigste dag van het jaar volgens Amerikaanse onderzoekers. Dit is overigens omstreden …

Het verschijnsel zou een combi zijn van het normale maandaggevoel, het moment waarop menigeen zijn goede voornemens voor het nieuwe jaar al mislukken ziet en natuurlijk het sombere weer in januari.

Daar ik geen goede voornemens heb (ook geen slechte overigens) beschouw ik mijzelf als een licht geval.

Het toeval (?) wilde echter dat ik de nacht ervoor en ook de nacht na maandag een uurtje wakker lag. Zoals wel vaker zet ik dan even de radio aan om weer in slaap te vallen.

Die eerste nacht viel ik in een hoorspel over een werkloze man die alleen nog maar in een kast in zijn huis leefde en duidelijk zwaar depressieve klachten had. De tweede nacht betrof het een uitzending over vrijwillige levensbeëindiging en euthanasie: een sterk staaltje van radio programmering, vind u ook niet?

Ik weet niet welke grote geesten dit verzonnen hadden maar wellicht waren ook zij al aangetast door het blauwe maandag gevoel? Een sterker bewijs is nauwelijks te vinden …

Tobberig groetje B.Logger

Pirate Bay

Het gaat niet goed met Pirate Bay, de site waar muziekliefhebbers terecht konden voor hun muziek. Net is bekend geworden, dat de providers Xs4All en Ziggo moeten stoppen met het doorgeven aan hun abonnees van deze website, ze moeten Pirate Bay blokkeren en bovendien een aantal andere URL’s waaronder Pirate Bay ook te bereiken is. Het vermoeden bestaat dat Stichting Brein, die in Nederland waakt over de auteursrechten, zoveel mogelijk blokkades wil opwerpen. Maar of dit afdoende is, is maar zeer de vraag. Nederlandse bezoekers kunnen via TOR of VPN alsnog de site bezoeken, ook nadat Ziggo en Xs4All de gebruikelijke adressen geblokkeerd hebben.

Er is nogal wat kritiek op deze uitspraak gekomen. Citaat: “Op de uitspraak is veel kritiek gekomen, deze doet de vraag rijzen of providers verantwoordelijk kunnen worden gehouden voor de sites die hun abonnees bezoeken.” en “Het vonnis is onbevredigend omdat internetproviders de sleutel zijn tot internet, en zich niet moeten bemoeien met de inhoud. De post krijgt ook geen verbod om illegale zendingen tegen te gaan”.

Een lastig probleem. Zaken als vrijheid van meningsuiting maar ook de bescherming van auteursrechten spelen een rol. Vrijheid van meningsuiting, omdat Pirate Bay zelf geen downloads aanbiedt, maar alleen verwijzingen naar andere sites, waar deze wel te vinden zijn. Een doorgeefluik dus. Via peer-to-peerprogramma’s kunnen de bestanden dan binnengehaald worden. Het voelt dus als een beknotting. Toch kan ik ook het andere standpunt wel begrijpen. Ook de rechten van de makers van deze werken dienen beschermd te worden. Ik denk echter dat dit achterhoedegevechten zijn en dat Stichting Brein voor een verloren zaak strijdt. They’ve won a battle but not the war. En dat heeft te maken met het verkoopmodel dat momenteel in de muziekbusiness gehanteerd wordt. Hoewel er meer en meer legale kanalen komen waar je tegen een redelijke vergoeding aan je muziek kunt komen, maar wat gaat (ging) dit traag.

Gedeelde kennis. Literatuur en wetenschap in Nederland van Darwin tot Einstein (1860-1920)

Gedeelde kennis. Literatuur en wetenschap in Nederland van Darwin tot Einstein (1860-1920) / auteur: Mary Kemperink.

In de roman Fanny van Marcellus Emants is te lezen hoe de hoofdpersoon lijdt aan psychische stemmingswisselingen, in die tijd hysterie genoemd. Emants schetst haar leven op een zodanige manier dat we kunnen voelen hoe het moet zijn psychisch ziek te zijn. Van de schrijver is bekend dat zijn belangstelling voor psychologie en psychiatrie groot was. Hij verslond alle publicaties die binnen deze wetenschapsgebieden verschenen en verwerkte de opgedane kennis in zijn romans.

In het boek Gedeelde kennis onderzoekt hoogleraar Letterkunde Mary Kemperink hoe literatuur beïnvloed werd door wetenschap en wetenschap door literatuur in de periode 1860-1920.

Bij wetenschappelijke ideeën uit die tijd zoals evolutie, vitalisme, de vierde dimensie, hysterie en hypnotisme heeft zij literatuur gezocht. Dus fictie geschreven vanuit die bepaalde wetenschappelijke inzichten.

Zij laat door aansprekende voorbeelden zien hoe literatuur de ideeën van de wetenschap uitdroeg en aanschouwelijk maakte voor de gewone sterveling. Zo betoogt ze dat de strikte scheiding tussen wetenschap en kunst niet bestaat. Wetenschappers hebben taal en literatuur nodig om hun bevindingen te verspreiden en op hun beurt bedrijven wetenschappers de wetenschap vanuit de specifieke cultuur, taal en waarden van een bepaalde tijd.

Schrijven

'Ben je al een boek aan het schrijven?' Zulke vragen krijg ik soms en vrijwel altijd doelt men dan op een roman.

Een fantastisch compliment natuurlijk, ik ben er oprecht verguld mee, maar ... mijn antwoord luidt altijd 'nee': ik ben meer een schrijver van de korte baan. Een stukje zoals dit is te doen, een heel boek schrijven vergt daarentegen inzet, discipline, focus en concentratie. Eigenschappen waarover ik niet van nature beschik.
'Maar ik schrijf wel eens een kort verhaal hoor' zeg ik dan vergoelijkend. Gedeeltelijk waar: de verhalen die ooit af kreeg zijn echt op één hand te tellen.

Rond de kerstdagen kreeg ik weer eens de geest: ik ging een kerstverhaal schrijven! Het is er de tijd voor, ik ben in de stemming en het is een eenvoudig en overzichtelijk genre. Lang geleden wilde ik al eens meedoen aan een kerstverhalen competitie: dat begon al rond juli en ik merkte dat ik geen kerstverhaal schrijf wanneer het hartje zomer is, of ik had m'n verhaal op Haïti moeten situeren. Geen slecht idee achteraf...

Met de term 'idee' begint voor mij steevast de ellende want had ik maar slechts één idee: ik heb er altijd minstens drie. Terwijl ik die min of meer in het gelid zet teneinde serieus te gaan schrijven voegen zich er ongevraagd twee bij. Die vijf ideeën blijken vervolgens compleet strijdig met elkaar.

Ik neem mij voor me te beperken: het moest een kort verhaal worden en begin dus streng en geconcentreerd vanuit m'n twee meest veelbelovende ideeën. Na enkele alinea’s merk ik dat die twee ideeën zich op geheimzinnige wijze vermenigvuldigd hebben en zich met mijn schrijfproces gaan bemoeien: het zijn net konijnen!

Sommige kunstenaars gaan in de loop van hun carrière geestverruimende middelen gebruiken om op nieuwe ideeën te komen. In mijn geval zou het juist om geestbeperkende middelen moeten gaan: een dieet van boerenkool met worst bijvoorbeeld.

B.Logger.

Het parlement en de Grote Raad van Mechelen 1473 - 1797

Het parlement en de Grote Raad van Mechelen 1473 - 1797 / auteur: L.Th. Maes. Laat u niet misleiden door de term parlement: dit betekent niet veel meer dan 'overleg' en heeft niets met parlementaire democratie te maken.

De Grote Raad der Nederlanden te Mechelen was vanaf de 15de eeuw het hoogste raadscollege vanuit het Bourgondische rijk. De grenzen van dit rijk verschilden van tijd tot tijd maar omvatten in haar bloeitijd delen van Noord Frankrijk en vooral ook van tegenwoordige Nederland en België aangeduid als de Nederlanden. De invloed binnen de Noordelijke Nederlanden nam uiteraard af toen de Noordelijke Nederlanden zich afscheidden, toch heeft bijvoorbeeld Willem van Oranje er nog geprocedeerd.

De Grote Raad controleerde rechtspraak van feodale heren, hield zich bezig met zaken waarin de vorst partij was en was een mogelijkheid tot beroep voor burgerlijke zaken. Daarnaast registreerde het wetten, kondigde die af en kon zelfs eventuele bezwaren kenbaar maken.

Het is een boeiende doch ingewikkelde geschiedenis, aanvankelijk reisden dergelijke raden met vorsten mee, er ontstond behoefte aan inhoudelijke specialisatie op juridisch gebied en aan centralisatie van het landsbestuur. De Bourgondiërs namen dit met kracht ter hand: Mechelen lag letterlijk centraal binnen het rijk en werd mede daarom vestigingsplaats van de Grote Raad.

Haar belangrijke positie en bewogen geschiedenis is een goede publicatie waardig. Helaas is dit boek nogal versnipperd en wat al te nauw verbonden aan de niet minder boeiende geschiedenis van de stad Mechelen. Het vinden van een rode draad wordt grotendeels aan de lezer overgelaten. Daarnaast komen er veel namen in voor wat het boek wel geschikt voor onderzoek maar minder leesbaar maakt.

Niets ten nadele van Maes, de inleiding vermeldt dat het boek ontstond uit een nagelaten manuscript. Naar mijn idee gaat het zelfs eerder om de bouwstenen voor een manuscript, korte min of meer afgeronde gehelen. Er is wel redactie over gevoerd maar naar mijn mening onvoldoende. Wellicht had professor Maes wanneer hij tijd van leven had gehad hier twee publicaties uit gedistilleerd: één over de Grote Raad, één over Mechelen.

'Vol'

We zaten 'vol' en moesten zelfs klapstoelen aan laten rukken! Voor bibliotheken een ongebruikelijk beeld.

De reden is dat onderwijsinstellingen meestal hun deuren sluiten tijdens vakanties, de leerlingen/studenten bereiden zich dan juist voor op tentamenperiodes. We lijken nu definitief ontdekt als studieplek in Arnhem.

De toename van het aantal studerenden in de bieb is al jaren aan de gang maar voor het eerst hadden we capaciteitsproblemen. Een heerlijk luxe probleem want het gemiddelde aantal leerlingen groeit niet meer en is zelfs licht dalende in Nederland.

Binnen een dag ontstond er te kort aan: stoelen, tafels, internetplekken, ons draadloze (wifi) internet kraakte in haar voegen. Wetboeken leken spoorloos verdwenen, bij nadere beschouwing zat uiteraard een medestudente op een andere verdieping hier in te studeren. Voor alles is een oplossing maar zowel wij als onze bezoekers moesten even improviseren om iedereen zijn/haar (studie)plek te gunnen.

Het gekke is dat het relatief stil was terwijl de bieb ondertussen bomvol zat. Al die blokkende studenten seinen kennelijk uit dat stilte nu even de norm is.

B.Logger

Amsterdam op de helling

Amsterdam op de helling / auteur: Herman de Liagre Böhl. De strijd om stadsvernieuwing. En daar is niets te veel mee gezegd, want we hebben het over de stadsvernieuwing in de tweede helft van de vorige eeuw en die ging met veel krakers- en politiegeweld gepaard.

Het boek begint met kort de geschiedenis te illustreren. Op zevenmijlslaarzen loopt men door de eeuwen heen, vanaf de dertiende eeuw tot de 20ste eeuw. Amsterdamse School, tuinsteden, de Bijlmer passeren o.a. de revue.

Daarna wordt aandacht besteed aan de stadspolitiek en stadsvernieuwing in de zeventiger jaren. De verschillende wijken / buurten komen uitgebreid aan bod, natuurlijk ontbreekt Schaefer niet, hij figureert in het boek zelfs met ‘een tijdperk-Schaefer'. Als laatste wordt de kraakbeweging belicht.

Het boek besluit met een uitgebreid notenapparaat, een bibliografie en register. Een aanrader, niet alleen voor Amsterdammers en stedebouwkundigen, maar eigenlijk voor iedereen, omdat de geschiedenis nog zo recent is en daardoor heel herkenbaar.

Living in the material World

Living in the material World / Olivia Harrison. George Harrison werd altijd de Stille Beatle genoemd, maar hij had wel degelijk veel invloed op de koers die de Beatles voeren, wat helemaal duidelijk werd op de spirituele India-reis en de vriendschap met Ravi Shankar. Hij werd zowel spiritueel als muzikaal aangetrokken door dit exotische land, en dat werd duidelijk zowel bij de Beatles als later in zijn soloprojecten, zoals het Concert voor Bangla Desh.

Het leven stopte voor hem niet bij de muziek: hij was ook zeer geínteresseerd in films, autoracen, tuinen, en natuur in het algemeen. Al deze aspecten komen aan bod in het grote, zware boek met vooral afbeeldingen (foto’s, tekeningen van George Harrison, aantekeningen) en korte teksten van vrienden, collega’s en George zelf.

De vrouw van George Harrison heeft dit boek samengesteld en er een boeiend geheel van gemaakt. Gemakkelijk van kaft tot kaft te lezen, of om gewoon door te bladeren. Olivia was van 1978 tot de dood van George in 2001 met hem getrouwd. Na zijn dood organiseerde zij een tribute aan hem in 2002, geheel in zijn stijl. Ook dit concert was niet voor eigen gewin maar voor de Material World Charitable Foundation.

Het boek geeft weinig feitjes en weetjes. Het is veel meer een boek waaruit je meer over de persoon te weten komt. Boeiend. Het is bovendien een voorloper op de documentaire, die Martin Scorcese heeft gemaakt, die ik nog niet heb gezien maar waar ik wel nieuwsgierig naar ben.

rustige jaarwisseling ...

Ik ben meestal weg op oudejaarsavond en tot een paar jaar terug stak ik nog het type vuurwerk af dat niet helemaal in overeenstemming is met mijn leeftijd.

Deze keer niets van dat alles en het beloofde een rustige, saaie jaarwisseling te worden. Dat viel anders uit en het bezorgde me met terugwerkende kracht een putdiep schuldgevoel.

Het voortdurende geknal maakte m'n beide katten behoorlijk nerveus. In de loop van de dag werden ze iets rustiger: ik nam hen vaak op schoot, aaide, legde uit wat er aan de hand was en dat hielp allemaal. 's avonds vielen ze zelfs tegen elkaar in slaap op de bank. Rust: een zeldzaam harmonisch tafereeltje, meestal zijn ze niet zo intiem. Al zijn het broer en zus: het zijn gedoogkatten ten opzichte van elkaar.

(Ooit was dat geheel anders: ze waren een paar maanden oud toen ik mijn ontsteltenis zag dat hij zich vergreep aan zijn zusje. In overleg met de dierenarts heb ik hen toen beiden 'laten helpen', feitelijk te vroeg maarre ... geen incest onder mijn dak)

Die rust duurde tot exact twaalf uur. Het gebruikelijke pandemonium brak uit: al spoedig verdween 'zij' in de kast achter de cd collectie. 'Hij' kwam eveneens in beweging, likte z'n bek en ging met dikke staart aan de wandel. Tenslotte ging hij, als een verdwaalde dronkaard maar wat tegen de muur aan leunen. Zodra ik hem oppakte en aanhaalde mocht ik m niet meer neerzetten. Hij werd tenslotte rustiger, ik zette hem weer neer zodat ik zijn zusje achter de kast vandaan kon lokken. Nadat ik haar eindelijk op schoot had compleet met zwaaistaart en oren in de nek, wendde hij een dramatische astma aanval voor inclusief braakneigingen. Onnodig te zeggen dat ik geen tijd had om nog de straat op te gaan om mijn buren een gelukkig nieuw jaar te wensen ...

de beste wensen voor dit nieuwe jaar!

B.Logger

Hoe overleef ik alle oliebollen…….?

Een terechte titel voor deze blog. Naar analogie van de ‘Hoe overleef ik’ serie van Francine Oomen. Want daar komt het zo met de jaarwisseling soms wel op neer. Oliebollen, appelflappen, oliebollen en nog maar weer eens een appelflap. Tot ze je oren uitkomen.

Afijn, het is weer januari, een nieuw jaar is begonnen. Een jaar dat we optimistisch tegemoet zien. Toch? De meesten van ons doen dit, en terecht. Dat optimisme heeft denk ik een evolutionaire component. Het is beter voor je om optimistisch te zijn, we zitten vaak ook vol goede voornemens. Hebt u ze opgeschreven om ze aan het eind van dit jaar te evalueren?

Toch is een ongebreideld optimisme niet goed voor u (net als te veel oliebollen). Ook dat heeft een evolutionaire component. Als u zo maar vol optimisme u overal in stort, had u dit stukje niet kunnen lezen. U was er dan waarschijnlijk niet meer geweest. De evolutie heeft ons daarom (gelukkig) nog een ander stuk gereedschap gegeven: de ratio. Daarmee, met het verstand, met de mogelijkheid om te redeneren kunt u de realiteit onder ogen zien. De dingen juist beredeneren. Gelukkig maar.

Het wordt een zwaar jaar. Horen we van alle kanten. Zo vaak dat je er depressief van zou worden. Laten we dat vooral niet doen. Maar een ongefundeerd optimisme vol van ronkende termen als ‘ nieuwe kansen’ en ‘uitdagingen’ gaat er bij mij onder deze omstandigheden ook niet in. Laten we realistisch blijven. Ik zou willen pleiten voor een voorzichtig, realistisch optimisme. En laten we aan het eind van het jaar eens evalueren of dit gefundeerd was of niet. Ik eindig met een citaat van de grote Mark Twain: “Optimist: Day-dreamer more elegantly spelled”.

In Bruges

In Bruges (DVD) / Regisseur: Martin McDonagh. Deze Brits/Ierse misdaadfilm vol zwarte humor werd niet alleen door filmcritici positief onthaald maar ook met vele nominaties en prijzen beloond.

Wanneer huurmoordenaars Ray (Collin Farrell) en Ken (Brendan Gleeson) door hun baas Harry naar Brugge worden uitgezonden blijkt hun daar een andere opdracht in het verschiet te liggen dan gedacht.

Het blijkt dat de jonge Ray tijdens zijn eerste missie een onvergeeflijke beginnersfout heeft begaan. Ook in de wereld van de misdaad heersen ongeschreven wetten en regels, die om maatregelen vragen en dan is al snel duidelijk dat je niemand kunt vertrouwen al is het je huurmaatje.

Lach en shock gaan hand in hand in deze film. Voor wie Colin Farrell kent is het grappig om hem in deze humoristische rol te zien acteren naast niemand minder dan Brendan Gleeson die we behalve zijn lange staat van dienst kennen als Alastor Dolleman in de Harry Potter serie. Twee magnifieke acteurs uit het Ierse Dublin. Voor wie van plan is binnenkort naar Brugge af te reizen........misschien beter even wachten met deze film