de CDA spindoctor die dit bedacht verdient een prijsje: samenvoegen van 'radicaal' en 'midden' is spannend.Een paar jaar geleden viel de term 'groen rechts' in VVD kringen, ook al zo'n spannende combi. De SP wordt wel 'conservatief links' genoemd maar dat zeggen anderen over hen en is dus beslist niet aardig bedoeld. Groen Links draagt de spanning in haar naam: links gaat over arbeidsplaatsen, groen over idealen die arbeidsplaatsen kunnen kosten.
Herinnert u zich het anarchosyndicalisme nog? Vast niet, ik wel en de naam zegt het al: combineer anarchisme, verwerping van alle gezag met vakbewegingen (syndicaten) als ordenend principe in een verder staatloze samenleving. Na een korte flirt met het volkoren anarchisme (van het toen modieuze communisme had ik een instinctieve afkeer) zag ik in dat de samenleving toch wel enige ordening moest hebben.
Gewapend met dit ideaal veranderde ik van de ene op de andere dag van een twintigjarige student in een even jonge, niet technisch geschoolde arbeider bij een werf die off shore installaties bouwde. Er werkten ongeveer 3200 mensen van bijna alle denkbare nationaliteiten in ploegendiensten. Een andere reden was overigens een ongelukkige liefde.
Ik had een fantastische tijd in een geheel andere wereld, na een moeizaam begin (ook al rookte ik zware shag) schopte ik het als Randstad invallertje tot Randstad magazijnmeester van de nightshift omdat ik een beetje talen sprak, de firma niet bestal (hoezo bezit is diefstal?) en met bijna iedereen overweg kon.
'Bijna' want in dat jaar ben ik slechts één keer op mijn gezicht geslagen en maar één keer over de balie getrokken: een lage score in deze werksoort. 'Bijna' want eenmaal vereerde de superintendent, zeg maar de nachtbaas, me met een bezoek: ik werkte er nog maar enkele weken en had deelgenomen aan een spontane werkstaking over pauze tijden. De boomlange man, herkenbaar aan zijn zilverkleurige veiligheidshelm boog zich over de balie (een tochtig gat in een golfplaten gebouw) Hij sprak heel rustig ingehouden, zijn tekst was niet mis te verstaan: 'ik ga het deze keer niet rapporteren maar als uitzendkracht mag jij onder geen voorwaarde staken, de volgende keer vlieg je er uit', hij draaide zich abrupt om en beende weg.
Aldus eindigde mijn anarcho-syndicalistische fase en ontdekte ik mijn eigen niet zo radicale midden.
Na een jaar besloot ik mijn studie maatschappelijk werk weer op te pakken. Tijdens de laatste nachtdienst schoof ik het luik van de balie na de (ingekorte) pauze omhoog, er stond een onbegrijpelijke file van wachtende mensen. 'Dat wordt nog even hard werken' dacht ik, maar ik schudde een zee van handen met de beste wensen voor m'n toekomst, maar vooral ook: 'vergeet niet wat je hier geleerd hebt' ...
B.Logger.
Herinnert u zich het anarchosyndicalisme nog? Vast niet, ik wel en de naam zegt het al: combineer anarchisme, verwerping van alle gezag met vakbewegingen (syndicaten) als ordenend principe in een verder staatloze samenleving. Na een korte flirt met het volkoren anarchisme (van het toen modieuze communisme had ik een instinctieve afkeer) zag ik in dat de samenleving toch wel enige ordening moest hebben.
Gewapend met dit ideaal veranderde ik van de ene op de andere dag van een twintigjarige student in een even jonge, niet technisch geschoolde arbeider bij een werf die off shore installaties bouwde. Er werkten ongeveer 3200 mensen van bijna alle denkbare nationaliteiten in ploegendiensten. Een andere reden was overigens een ongelukkige liefde.
Ik had een fantastische tijd in een geheel andere wereld, na een moeizaam begin (ook al rookte ik zware shag) schopte ik het als Randstad invallertje tot Randstad magazijnmeester van de nightshift omdat ik een beetje talen sprak, de firma niet bestal (hoezo bezit is diefstal?) en met bijna iedereen overweg kon.
'Bijna' want in dat jaar ben ik slechts één keer op mijn gezicht geslagen en maar één keer over de balie getrokken: een lage score in deze werksoort. 'Bijna' want eenmaal vereerde de superintendent, zeg maar de nachtbaas, me met een bezoek: ik werkte er nog maar enkele weken en had deelgenomen aan een spontane werkstaking over pauze tijden. De boomlange man, herkenbaar aan zijn zilverkleurige veiligheidshelm boog zich over de balie (een tochtig gat in een golfplaten gebouw) Hij sprak heel rustig ingehouden, zijn tekst was niet mis te verstaan: 'ik ga het deze keer niet rapporteren maar als uitzendkracht mag jij onder geen voorwaarde staken, de volgende keer vlieg je er uit', hij draaide zich abrupt om en beende weg.
Aldus eindigde mijn anarcho-syndicalistische fase en ontdekte ik mijn eigen niet zo radicale midden.
Na een jaar besloot ik mijn studie maatschappelijk werk weer op te pakken. Tijdens de laatste nachtdienst schoof ik het luik van de balie na de (ingekorte) pauze omhoog, er stond een onbegrijpelijke file van wachtende mensen. 'Dat wordt nog even hard werken' dacht ik, maar ik schudde een zee van handen met de beste wensen voor m'n toekomst, maar vooral ook: 'vergeet niet wat je hier geleerd hebt' ...
B.Logger.
No comments:
Post a Comment