Schrijven

'Ben je al een boek aan het schrijven?' Zulke vragen krijg ik soms en vrijwel altijd doelt men dan op een roman.

Een fantastisch compliment natuurlijk, ik ben er oprecht verguld mee, maar ... mijn antwoord luidt altijd 'nee': ik ben meer een schrijver van de korte baan. Een stukje zoals dit is te doen, een heel boek schrijven vergt daarentegen inzet, discipline, focus en concentratie. Eigenschappen waarover ik niet van nature beschik.
'Maar ik schrijf wel eens een kort verhaal hoor' zeg ik dan vergoelijkend. Gedeeltelijk waar: de verhalen die ooit af kreeg zijn echt op één hand te tellen.

Rond de kerstdagen kreeg ik weer eens de geest: ik ging een kerstverhaal schrijven! Het is er de tijd voor, ik ben in de stemming en het is een eenvoudig en overzichtelijk genre. Lang geleden wilde ik al eens meedoen aan een kerstverhalen competitie: dat begon al rond juli en ik merkte dat ik geen kerstverhaal schrijf wanneer het hartje zomer is, of ik had m'n verhaal op Haïti moeten situeren. Geen slecht idee achteraf...

Met de term 'idee' begint voor mij steevast de ellende want had ik maar slechts één idee: ik heb er altijd minstens drie. Terwijl ik die min of meer in het gelid zet teneinde serieus te gaan schrijven voegen zich er ongevraagd twee bij. Die vijf ideeën blijken vervolgens compleet strijdig met elkaar.

Ik neem mij voor me te beperken: het moest een kort verhaal worden en begin dus streng en geconcentreerd vanuit m'n twee meest veelbelovende ideeën. Na enkele alinea’s merk ik dat die twee ideeën zich op geheimzinnige wijze vermenigvuldigd hebben en zich met mijn schrijfproces gaan bemoeien: het zijn net konijnen!

Sommige kunstenaars gaan in de loop van hun carrière geestverruimende middelen gebruiken om op nieuwe ideeën te komen. In mijn geval zou het juist om geestbeperkende middelen moeten gaan: een dieet van boerenkool met worst bijvoorbeeld.

B.Logger.