De boekenfluisteraar

Een vriend van mij las ooit liggend op het Spaanse strand een vuistdikke biografie over Freud. Op zich is dat toegestaan hoewel men te Salou zelden iemand ziet lezen, laat staan zo'n dikke turf. Bovendien stond de naam 'Freud' wel heel erg vet en definitief op de verder saaie omslag. De publicatie verschafte enige schaduw maar het strand bleef angstwekkend leeg om ons heen, het nodigde andere strandbezoekers kennelijk niet uit. Hij had dan ook een rustige vakantie.

Daarentegen nam ik op een Egypte reis ooit een boek over Nagib Mahfoez mee, de beroemde Egyptische auteur, winnaar van de Nobelprijs. Aangezien de man levensgroot op de omslag stond afgebeeld had ik regelmatig aanspraak van locals. Het aardige was daarbij dat mijn ongevraagde gespreksgenoten zich vanzelf selecteerden: Egyptenaren die van lezen houden, ruimdenkende Egyptenaren (behalve romancier was hij progressief) en trotse Egyptenaren. Zoiets is een volstrekt nutteloze daad op het strand van Sharm El Sheik maar een slimme zet in een theehuis te Alexandrië.

In het openbaar lezen is dus op te vatten als een vorm van (non) communicatie met uw omgeving en wanneer u contact wilt leggen dient u uw leesmateriaal met enige zorg te kiezen.

U bent getuige van een bijzonder moment! Ineens zie ik het voor mij: ik kan u adviseren in dit opzicht. Een nieuwe vorm van hulpverlening is geboren, wat zeg ik: een geheel nieuwe boekwetenschap! Stuur uw vragen, ik ga ze beantwoorden ...

B.Logger