Ik ben meestal weg op oudejaarsavond en tot een paar jaar terug stak ik nog het type vuurwerk af dat niet helemaal in overeenstemming is met mijn leeftijd.Deze keer niets van dat alles en het beloofde een rustige, saaie jaarwisseling te worden. Dat viel anders uit en het bezorgde me met terugwerkende kracht een putdiep schuldgevoel.
Het voortdurende geknal maakte m'n beide katten behoorlijk nerveus. In de loop van de dag werden ze iets rustiger: ik nam hen vaak op schoot, aaide, legde uit wat er aan de hand was en dat hielp allemaal. 's avonds vielen ze zelfs tegen elkaar in slaap op de bank. Rust: een zeldzaam harmonisch tafereeltje, meestal zijn ze niet zo intiem. Al zijn het broer en zus: het zijn gedoogkatten ten opzichte van elkaar.
(Ooit was dat geheel anders: ze waren een paar maanden oud toen ik mijn ontsteltenis zag dat hij zich vergreep aan zijn zusje. In overleg met de dierenarts heb ik hen toen beiden 'laten helpen', feitelijk te vroeg maarre ... geen incest onder mijn dak)
Die rust duurde tot exact twaalf uur. Het gebruikelijke pandemonium brak uit: al spoedig verdween 'zij' in de kast achter de cd collectie. 'Hij' kwam eveneens in beweging, likte z'n bek en ging met dikke staart aan de wandel. Tenslotte ging hij, als een verdwaalde dronkaard maar wat tegen de muur aan leunen. Zodra ik hem oppakte en aanhaalde mocht ik m niet meer neerzetten. Hij werd tenslotte rustiger, ik zette hem weer neer zodat ik zijn zusje achter de kast vandaan kon lokken. Nadat ik haar eindelijk op schoot had compleet met zwaaistaart en oren in de nek, wendde hij een dramatische astma aanval voor inclusief braakneigingen. Onnodig te zeggen dat ik geen tijd had om nog de straat op te gaan om mijn buren een gelukkig nieuw jaar te wensen ...
de beste wensen voor dit nieuwe jaar!
B.Logger
No comments:
Post a Comment