Leesbevordering: lees je vrij I

In Brazilië krijgen gedetineerden strafvermindering wanneer ze een boek lezen en daar een foutloos verslag over weten te schrijven. Het tarief is 4 dagen vermindering per boek met een maximum van 48 dagen.

Ik zie het al voor mij: Gomez, de intellectueel van de gevangenis te Sao Paulo, fijngebouwd met brilletje, een opvallende verschijning tussen de breedgeschouderde zware jongens. Hij wordt regelmatig in elkaar gemept, zit wegens oplichting en werkt in de gevangenisbieb.

Op de luchtplaats komt Juan naast hem lopen, hij probeert dit onopvallend te doen, dat valt niet mee met z'n 1 meter 90, dikke pens en al zijn tatoeëringen.

'Pssst .... Gomez, Gomez doe mij een verslag ... anders ...' met een enthousiaste glimlach maakt hij de veelbetekenende beweging langs de halsstreek.

Een week later heeft Juan zijn eerste strafverkorting binnen. De directie is stomverbaasd van het gloedvolle betoog dat Juan hield over ‘Wuthering Heights’ naar aanleiding van zijn foutloze verslag waarbij hij en passant ook een vergelijking maakte tussen het oeuvre van de gezusters Bronte.

Men heeft Juan nog nooit met een boek in handen gezien en daarbij heeft hij het IQ van een kamerplant.

Het gaat Gomez voor de wind. In zijn dure maatpak is hij de held van de luchtplaats, hij heeft inmiddels het meesterwerk 'lees een boek in een uur' gelezen en brengt hele dagen geconcentreerd lezend door achter zijn balie. Zijn biebadministratie laat een opmerkelijke stijging zien van het aantal leden en uitleningen. In zijn avonduren schrijft hij op cel verschillende varianten van dezelfde boekverslagen waarbij hij nu ook rekening houdt met het taalgebruik en niveau van de lezer. En Juan? Juan is tegenwoordig zijn personal guard. 

B.Logger

rampjaar 1672 (luisterboek / radiodocumentaire)

De Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden beleefde haar gouden eeuw maar was in alle mogelijke opzichten verdeeld. In 1672 werd ze aangevallen door Engeland, Frankrijk, Munster en Keulen.

'Rampjaar 1672' is niet de voorgelezen versie van de gelijknamige bestseller van Luc Panhuysen, hij is wel één van de samenstellers.

Het resultaat komt dicht in de buurt van een moderne versie van de klassieke hoorspelvorm. De stemmen spreken in dit geval niet met elkaar, maar na elkaar. En wat voor een stemmen: aloude 'hoorspel kern' leden, beroemde acteurs, oud nieuwslezers, kortom: een feest der herkenning.  Enne de enige 'amateur': Job Cohen in de rol van de burgemeester!

Rode draad vormt de briefwisseling tussen een echtpaar en hun zoon: Margaretha van Turnor, haar man Baron Godard Adriaan van Reede en hun zoon Godard jr, de adelijk bewoners van het kasteel van Amerongen. Ieder heeft een eigen perspectief: Margaretha staat er alleen voor, ze ziet zich gedwongen de wijk te nemen naar het westen, haar man verblijft de hele periode in Duitsland vanwege een diplomatieke missie, hun zoon is kolonel in het leger. Margaretha is een gouden bron: ze beschrijft eigen zorgen en beslommeringen maar heeft ook een scherp oog voor wat er om haar heen gebeurd. 

De briefwisseling wordt afgewisseld met andere bronnen: getuigenverslagen, krantenberichten, officiële mededelingen en zelfs preekfragmenten. (en preken konden ze in die tijd) De fragmenten zijn goed gekozen en geven samen een beeld van dit inderdaad rampzalige jaar.

B.Logger

het Twaalfde Gebod

De Tien Geboden zijn bij de meesten van ons (grotendeels) bekend. Daarnaast kennen veel bierliefhebbers de geneugten van het Elfde Gebod.

Don Quichote trekt hier ten strijde voor het Twaalfde Gebod: "Gij Zult Lezen!" 

Gezien in de bibliotheek van Orgiva, aan de voet van de Sierra Nevada in Spanje. 

L.R

Wat doet de Gelderland Bibliotheek?

Afgelopen zaterdag was ik op een bruiloft in De Wolfsberg in Groesbeek. Een schitterend feest op een mooie locatie. De website van het hotel vermeldt dat De Wolfsberg zijn naam dankt aan het feit dat hier in 1822 de laatste wolf in de omgeving werd afgeschoten. 

Benieuwd naar meer informatie zoek ik op Wolfsberg in onze catalogus. Ik kom te weten dat het gebied rond 1860 in bezit is van de familie Rijnbende, die er het landhuis De Wolfsberg laat bouwen. Het witgepleisterde landhuis wordt in 1900 het eigendom van jonkheer Van Lawick van Pabst van Nijevelt, een Nederlands burgemeester uit het adellijke geslacht Van Lawick. In 1930 wordt het landhuis een familiehotel. 

De vermelding met betrekking tot de wolf kom ik ook tegen. Ik zou verder kunnen zoeken, bijvoorbeeld naar de naam Rijnbende. Maar voor nu laat ik het hierbij. Wel kijk ik nog even of er oude afbeeldingen te vinden zijn. Ja, 92 maar liefst op gelderlandinbeeld.nl. 

Ook nieuwsgierig naar een mooie plek in Gelderland? Vindt de geschiedenis in de Gelderland Bibliotheek! Ook dat doe je in de bieb.

K.C

Wat is dit?

Dit is de nieuwe 'Sorter' het geautomatiseerde inlever systeem van uw bibliotheek vestiging Kronenburg vanaf de achterkant gezien.

U levert uw boeken en andere materialen in via een brievenbus. (rechts boven aan de foto) Deze worden automatisch gescand (elektronisch herkend) en via een lopende band in de juiste bak gedeponeerd.
Het apparaat sorteert in maar liefst 15 verschillende categorieën.

B.Logger

Het kwaad in jezelf II

'In ieder normaal mens kan een monster schuilen'. Dat is waar en onder omstandigheden begaat iedereen vreselijke daden.

Ooit werkte ik met echte daders met echte persoonlijkheidsstoornissen: TBSers. Een aantal van hen oogde verrassend normaal, anderen zou je liever niet in een donker steegje tegenkomen.

In tegenstelling tot gemiddelde bajesklanten behoorden onze patiënten zelden of nooit tot een misdaadnetwerk. Al kwam ik er ooit een mislukte Hell’s Angel tegen (hij werd niet toegelaten) en ook iemand die zich tevergeefs bij het vreemdelingenlegioen aanmeldde:

De rij van kleine drugsdealers (zeg maar een soort ZZPers) onder onze populatie die hun eigen klanten of andere handelaren beroofden of vermoorden was daarentegen lang. Het vermoorden van je klanten of leveranciers is zoals bekend niet goed voor je business.

Dit geldt ook voor criminele business. Je krijgt al snel een minder goede reputatie en mag niet meer meedoen met de anderen. 

Een misdaadnetwerk is toch ook een soort van bedrijfsorganisatie: zulke moorddadige medewerkers willen je als 'boevenbaas' echt niet om je heen hebben: niet mee samen te werken en diep onbetrouwbaar!

B.Logger

Perenbomen bloeien wit.

Kees en Klaas zijn een tweeling, Gerson is hun jongere broertje. Ze groeien op bij hun vader, hun moeder is jaren geleden met de noorderzon vertrokken. Kees en Klaas zijn samen als één, Gerson vindt vooral in zijn hond Daan een beste vriend. De jongens spelen in hun jeugd regelmatig het spel ‘zwart’, wat inhoudt dat ze doen alsof ze blind zijn: ogen stijf dicht en dan op zoek naar een vooraf bepaalde plek.


‘We werden er niet beter in. Wij niet en Gerson niet. Het maakte niet uit hoe vaak we zwart speelden, zelfs niet als we een paar keer na elkaar hetzelfde doel moesten zien te vinden. (…) Telkens wanneer we zwart speelden, begonnen we als het ware opnieuw. Alsof de tijd die we met open ogen doorbrachten het spel verstoorde.’

Geen van hen kon vermoeden dat voor één van hen dit spel in de toekomst waarheid zou worden. Bij een zwaar ongeluk met de auto, waarbij zowel Kees, Klaas en Gerson als hun vader en de hond betrokken zijn, raakt Gerson zwaargewond en verliest hij zijn zicht. Hij zal moeten leren accepteren dat ‘zwart’ nu alles is wat hij zal zien. Maar Gerson wil niet accepteren dat zijn leven voorgoed veranderd is. Erover praten weigert hij en ook nadenken over de toekomst doet hij niet. Zijn broer Kees leest hem voor uit een boek vol bekende dierenverhalen, waarin Gerson zichzelf herkent:


‘De mier wil nog wel eens weggaan, dat vindt hij leuk, weggaan. Maar altijd komt hij terug. Altijd. De boktor is de dokter en haast altijd is de krekel zijn patiënt, terwijl het juist de olifant is die alsmaar uit populieren, beuken en eiken valt. Het is een wereld waarin ik me thuis voel. Meer dan in de echte wereld.’

De licht weemoedige toon van het verhaal maakt dat je als lezer constant het gevoel hebt dat er iets staat te gebeuren, iets ergs. Je voelt het diep van binnen: dit verhaal kan niet goed aflopen, ook al zijn de tekenen ervoor miniem. Dit buikgevoel is de stuwende kracht van het boek, die je uit nieuwsgierigheid dwingt steeds door te lezen, tot je als lezer eindelijk weet waar het gevoel vandaan kwam. En het is te zeggen: de lezer zal niet worden teleurgesteld.

Auteur: Gerbrand Bakker
Taal: Nederlands
Uitgeverij Cossee, 2007
ISBN: 978 90 5936 2857

S.K

parasolkat

Saai

Het Schotse plaatsje Dull en het Amerikaanse Boring (Oregon) besloten onlangs tot samenwerking om toerisme te bevorderen. 

Het streven is duidelijk te maken dat het ondanks die saaie namen aantrekkelijke plaatsjes zijn waar wel degelijk wat te beleven valt. Een bedreigende ontwikkeling voor de inwoners maar ook uit het oogpunt van marketing onverstandig.

Ik neem aan dat de dorpelingen niet eens durfden protesteren tegen de plannen want dat leidt tot ophef en commotie, dat staat uiteraard op gespannen voet met hun dorpsidentiteit. Beide gemeentebesturen moeten om echt onderscheidend aantrekkelijk te worden juist die saaiheid uitdiepen en vergroten.

Samenwerking is veel te opwindend, dus absoluut geen bord bij de gemeentegrens 'Dull in association with Boring' maar gewoon: 'Dull' (Eventueel met het onderschrift 'it won't happen here')

Het iets grotere Boring is al behoorlijk afgegleden, men beschikt daar over een locale krant. Alleen het bestaan van een krant verondersteld al dat er af en toe nieuws te melden valt. Hier moet keihard ingegrepen worden. Wellicht bestaat er zelfs een VVV die moet dan uitsluitend foldermateriaal verspreiden waarin staat wat er allemaal 'niet' kan.

Het piepkleine Dull heeft vast en zeker een leuke pub met plaatselijke biersoorten, keuvelende locals en zelfs af en toe life muziek. Dat is natuurlijk een onhoudbare toestand, deze pub moet met onmiddellijke ingang de saaiste van heel Schotland worden. Als het niet anders kan: sluiten die hap, ga maar een dorp verderop kijken. 

Één van de aanstichters van deze heilloze plannen is de 'Dull Women's book club'. Deze gevaarlijke organisatie zou ik het liefst verbieden voordat ze met nog meer ideeën komen. De kans is aanwezig dat ze vervolgens een avontuurlijk ondergronds bestaan gaan leiden. Op een DBR (Dull Book Resistance) zit niemand te wachten. Bovendien kan die boekenclub ontstaan zijn uit het op zich gezonde gevoel dat er verder helemaal niets te doen is. Een verplichte literatuurlijst met 's werelds saaiste boeken voor deze club kan een uitweg bieden. 

Dull en Boring, blijf jezelf en sta voor je zaak!

B.Logger.

Het plantaardig bewind

Transitiesteden, een klant die informatie over dit onderwerp zocht was zo vriendelijk het mij uit te leggen: het idee is steden in allerlei opzichten duurzamer te maken, bijvoorbeeld qua energiegebruik (denk aan zonnepanelen) maar ook wat betreft voedselvoorziening (denk aan stadsboeren) Opmerkelijk: het concept sluit in zekere zin aan bij de middeleeuwse steden.

Deze beweging begon ooit in Groot Brittannië en vertakt zich inmiddels over de hele wereld ontdekte ik via internet. Vertakken is een mooi woord in dit verband, het lijkt mij meer een organisme dan een organisatie. Het ademt misschien een enorm kaboutergehalte (Small is beautifull) maar ondertussen gaat de week van de architectuur 2012 maar mooi over 'voedsel en de stad' met een zekere nadruk op stadslandbouw.

Maatschappelijke ontwikkelingen beginnen soms bij kleine clubjes visionairen, het zou me niets verbazen wanneer een aantal van hun ideeën over tien twintig jaar doodgewoon zijn. Ik zou niet weten waarom alle gebouwen met een plat dak op den duur niet van zonnepanelen voorzien kunnen worden. Met onafwendbaar stijgende energiekosten zal dat vanzelf een realiteit worden. 

Een stapje verder is misschien de stadslandbouw. Het lijkt mij mooi daar braakliggende bouwterreinen voor te gebruiken. Als de grond te slecht is kun je er een tijdelijk park van maken. De omgeving ligt er minder verrommeld bij, geen enge hangplekken, buurtbewoners tevreden, wie wil kan een stukje moestuin huren? Grote betonvlakten (pleinen) kunnen 's zomers ongekend heet worden, te veel aaneengesloten asfalt en beton zorgen ook voor wateroverlast als het veel regent. Op zorgvuldig uitgekiende plekken kunnen stadsboeren permanent aan de gang of parkjes ingericht worden. Resultaat: minder snikhete pleinen, minder wateroverlast en meer groen in de stad. 

Vooral verbouw van groenten kan efficiënt en winstgevend zijn, verse groenten zijn relatief duur en vaak niet echt vers: het wordt over grote afstanden aangevoerd. Als je locaal produceert zijn groenten altijd plukvers en worden vervoerskosten uitgespaard. 

Tegenstellingen tussen 'globalisten' en 'anti globalisten' zullen op den duur gezond overwoekerd te worden door dit 'anders globalisten'.  

B.logger

Oranjekoorts II

De oranjekoorts komt bij mij traag op gang. Wanneer voetbal inderdaad oorlog zou zijn ben ik zo'n vaderlander die pas fanatiek wordt wanneer we overtuigend gaan winnen. 

Ik weet het: het is laf, het is verkeerd en bovendien deugt het niet.

Nederland Duitsland is natuurlijk van een andere klasse, te vergelijken met de derby N.E.C Vitesse op grotere schaal. Qua verhouding was het wellicht eerder Sparta Feyenoord? Het gansche land (8,6 miljoen mensen, ook ik) zat woensdagavond voor de buis.  Het was stil in mijn straat en het bleef stil.

De voortekenen leken gunstig: de eerste beelden van Charkov toonden een in oranje gloed gedompelde stad vanwege de ondergaande zon (kan aan de kwaliteit van mijn tv liggen) Ook het spelen van de volksliederen verliep vlekkeloos. Tot zo ver het goede nieuws.

De rest is voetbalhistorie met uiterst kleine v. Ik kreeg meteen een beklemmend gevoel toen de aftrap teruggespeeld werd op 'onze' keeper, waar zag ik dat eerder? Laten we eerlijk zijn: die Duitsers waren gewoon beter en hebben bovendien een Gomez. Mooie naam, hij is ongetwijfeld afkomstig uit het aller-diepste zuiden van Beieren, zijn naam klinkt overigens stukken beter als Schweinsteiger die ook heel verdienstelijk speelde.

In tegenstelling tot velen vond ik dat Oranje niet slecht speelde, maar ze waren gewoon minder goed dan die Duitsers. Het blijft een vraag of van Marwijk niet eerder had moeten wisselen. Echt moeilijk: je stelt je vertrouwen in de door jou opgestelde spelers. Vervanging bij het eerste probleem kan letterlijk tot paniekvoetbal leiden. Tenzij je vooraf helder communiceert: 'bij het eerste wat misgaat voer ik de volgende aanpassingen door...' maar door zo'n bericht wordt de toch al huizenhoge druk op spelers misschien nodeloos groot waardoor ze slechter gaan presteren. Toch zou ik daar voor gekozen hebben.

Ik begrijp dat we toch nog Voetbalhistorie met een grote V kunnen schrijven: als, en als dan, en als dan vervolgens ... Daar is vertrouwen en geluk voor nodig. De kans dat u of ik ooit nog eens keizer van China of trainer van het Nederlands elftal worden acht ik groter.

met keizerlijke groet

B.logger

Van ver

Het kwaad in jezelf ...

Juni is de maand van het spannende boek, dit jaar is het thema 'het kwaad in jezelf, waar ligt je grens?' 

Iedereen denkt hier wel eens over na, meestal niet na het lezen van een thriller. Logisch want vanuit zo'n gezichtspunt worden zulke boeken over algemeen niet geschreven.

In de meeste boeken zijn het de 'goeien', politiefunctionarissen, detectives en slachtoffers de hoofdpersonen waarmee de lezer zich kan identificeren. 


De zoektocht naar 'het kwaad in jezelf' vergt nu juist daders waarin de gemiddelde lezer zichzelf kan herkennen. De misdadiger als mens in plaats van als monster. Waarbij natuurlijk in ieder normaal mens wel een monster kan huizen.

Voor een misdaad auteur lijkt mij dat geen eenvoudige opgave. De persoon van de dader moet in dat geval een normaal herkenbaar persoon zijn die al redelijk vroeg in het boek geïntroduceerd wordt. Daarmee verdwijnt wellicht de spanning 'wie heeft het gedaan?'  


Een spanning die blijft is 'wanneer en hoe krijgen ze hem (of haar) te pakken?' Dat levert een andere mooie spanning op.

Wat een dergelijke opzet toe zou kunnen voegen is 'hoe kwam de dader tot zijn daad?' Je kunt een mooie extra spanning opbouwen door een geplande misdaad een paar keer niet door te laten gaan omdat de dader het niet over zijn hart kan verkrijgen. 


Uiteindelijk moet hij het toch doen anders wordt het per ongeluk een psychologische roman, ook mooi maar we hebben het hier over het misdaad genre.

B.logger

‘Eb’ door Rebekka W.R. Bremmer (1977)

Op een Nederlands eiland wacht vissersvrouw Geeske op haar echtgenoot die al vier dagen vermist wordt. Hij is niet van het eiland maar een ‘overkanter’ en eigenlijk altijd een buitenbeentje gebleven. Het is de tijd zonder mobieltjes en internet.

Het verhaal speelt af in 1 dag. Het perspectief wisselt tussen 3 personen: Geeske, haar man Johannes en de onbekende overkanter Gezientje die onverwachts bij Geeske op bezoek komt. Zij kent Johannes en vraagt zich ook af wat er gebeurd kan zijn.  Je krijgt een mooi beeld van het eilandleven.  Het boek is een prachtig debuut. Kan prima op een leestlijst samen met de eilandromans van Vonne van der Meer.

GvdB

Oranjekoorts

station Breda tijdens de wedstrijd Nederland Denemarken

Geen beeld

Bieblogger berichtte enkele weken geleden over problemen die de vernieuwing van deze blog met zich meebrengt. Het ging toen om wonderlijke niet bij te stellen lettertypes.

Deze week mislukte telkens het plaatsen van afbeeldingen op onze blog. 

Na veel uitproberen ontdekte mediawijze en automatisering collega’s een virtueel achterdeurtje waardoor dit alsnog lukte. 

B.Logger

de microbezuiniging

Nee 'Dol' is geen tandpasta merk in handzaam vakantie formaat.

Kijk maar eens goed naar de foto: meteen boven de dop zie je dat de tube halverwege doorgeknipt moet zijn waarna beide helften over elkaar heen zijn geschoven.

Wanneer je tandpasta helemaal 'op' lijkt knip je de tube open. Dit kan gewoon met een huisschaar. Je zult merken dat er meestal nog een flinke klodder tandpasta in zit. Met je tandenborstel lepel je iedere keer een restje uit de tube tot ie echt 'op' is. Na gebruik niet open laten staan: schuif de helften weer op elkaar, dat wel zo hygiënisch.

B.Logger.

De geest waaide afgelopen zaterdag in Arnhem

Smartreading: lees een boek per uur. Paul van der Velde Peter Plusquin.

Één boek per uur lezen leek mij wel wat, vooral in verband met mijn werk. Privé moet lezen vooral leuk blijven, 'sneller lezen als het licht' zonder te smullen van de inhoud is niet mijn bedoeling. Dat is zoiets als een fantastische maaltijd haastig naar binnen schrokken. Smartreading is vooral handig voor 'bedrijfslezen' en non fictie. In mijn geval bijhouden van mailverkeer, lezen van nota's en vervaardigen van boekbesprekingen.


Ik las het boek in twee uur. Daarbij moet aangetekend worden dat ik dankzij de aanwijzingen en tips, steeds sneller ging lezen. Het werkt dus maar ik ben nog niet volleerd. Wanneer ik alle aanwijzingen gevolgd had was ik nu nog bezig: er zitten uitgebreide oefeningen bij waarvoor je een willekeurig fictie boek als oefenmateriaal moet gebruiken. Die oefeningen ga ik bij een volgende boekbespreking toepassen.

Het boek geeft informatie over leesgedragingen en hardnekkigheid van gewoonten, de inhoud werkt motiverend om er mee aan de slag te gaan en ook zonder helemaal over te gaan tot de smartreading methode is het een nuttig boek. Leuk vind ik dat het met een nulmeting begint; je huidige leessnelheid. Enkele eyeopeners (voor mij): ik lees veel sneller wanneer ik stop met in gedachten hard op lezen. Het verschijnsel dat je jezelf voorleest. Gebruik maken van je vinger of aanwijzer verhoogt je leessnelheid. Boven een bepaalde leessnelheid stopt de interne dialoog (telkens over het gelezene nadenken of je laten afleiden door heel andere gedachten). Sneller lezen leidt vanzelf tot beter concentreren.
Dit is maar een greep uit alle schatten van dit boek. De rest kunt u zelf gaan lezen en ervaren.

Met uitgelezen groet B.Logger

van Boek naar Ebook

Deze bibliotheek schaft eBooks aan. Een bewuste keuze: wij willen klanten bedienen die een eReader aanschaffen en anderen attenderen op de mogelijkheden die dit biedt.


De eerste en beste toepassing lijkt mij voorlopig uw vakantie: geen gesjouw met boeken, u neemt slechts uw eReader of tablet mee met daarop een gids over uw reisbestemming en een paar leuke leesboeken. U kunt ze vooraf uploaden via de website van de bibliotheek.

Haastig vertrokken? U kunt ook met een 'lege eReader' op vakantie om deze vervolgens in uw land van bestemming via de website te vullen. In Frankrijk lijkt mij dat goed te doen, te Burkina Fasso zal uploaden wellicht mislukken. Daarbij kan ik nu al vertellen dat er domweg nog geen E reisgids bestaat van dit fascinerende land noch van haar hoofdstad Ouagadougou.

Al zal er nog lang en breed van papier gelezen worden, digitalisering, en daarbinnen het concept eBooks, heeft beslist de toekomst. Voor komende jaren is op het gebied van kennisoverdracht (cursusboeken, informatieve boeken) een wereld te winnen. Die ontwikkeling is al volop in gang. Veel naslagwerken en wetenschappelijke tijdschriften zijn digitaal te raadplegen en verschijnen vaak al niet meer op papier.

Op den duur zal dit de aanblik van bibliotheken veranderen. Samen met een andere maatschappelijke ontwikkeling: toenemende behoefte aan plekken om rustig te kunnen lezen en studeren, voorzie ik steeds minder boekenkasten en steeds meer tafels en stoelen, studiecabines etc. Daarmee verschuift het bestaansrecht van bibliotheken terug naar haar beginperiode: de openbare leeszaal.

Met vooruitziende groet: B.Logger.

Het Grote Misschien

Miles Halter heeft één grote hobby: het verzamelen van beroemde laatste woorden. Hij leest biografieën van grote schrijvers, artiesten en politiek leiders, op zoek naar de woorden die ze zeiden voor hun sterven. Moe van zijn gewone leventje besluit Miles net als dichter Rabelais op zoek te gaan naar het Grote Misschien. Hij besluit zich in te schrijven op de kostschool waar zijn vader vroeger naartoe ging, in de hoop zijn saaie leven voorgoed achter zich te laten.


Op school ontmoet hij Chip Martin, alias de Kolonel, die zijn kamergenoot wordt. En Alaska Young: het mooiste, grappigste, wispelturigste en vreemdste meisje dat hij ooit heeft gezien. Bijna direct wordt hij onmogelijk verliefd op haar. Alaska’s wisselende humeur, met uitbarstingen van vrolijkheid en verdriet, maken dat Miles grote moeite heeft haar te doorgronden.

Wanneer Alaska, na een avond met Miles, de Kolonel en veel te veel alcohol sterft bij een tragisch maar vreemd auto-ongeluk, raakt Miles totaal de weg kwijt. Voor Alaska’s vertrek kuste hij haar, wat zijn gevoelens nog meer door de war schopt. De Kolonel en hij voelen zich meer dan schuldig dat ze Alaska zo dronken en overstuur in een auto hebben laten stappen. Samen gaan ze op zoek naar het antwoord op de vraag wat er die avond is gebeurd dat Alaska zo ontzettend overstuur maakte. Was het eigenlijk wel een ongeluk?

Het Grote Misschien is onderdeel van de reeks Made in the USA van uitgeverij Lemniscaat, die bestaat uit boeken gericht op adolescenten. Het boek verweeft vriendschap, een grootse eerste liefde en volwassen worden tot een bijzonder verhaal. Eerder werd het boek vergeleken met klassiekers voor en over jongvolwassenen als The Catcher in the Rye en Dead Poets Society. Ook Het Grote Misschien heeft het in zich tot zo’n klassieker uit te groeien, die jongeren nu én over twintig jaar lezen, omdat zij zich herkennen in het verhaal en de sprekende emoties die het met zich meebrengt. Een absolute aanrader!

S.K.

Het Grote Misschien
Auteur: John Green
Taal: Nederlands, vertaald uit het Engels
Uitgeverij Lemniscaat, 2005

ISBN: 978 90 477 0210 8