De Rolling Stones hadden er begin jaren 70 genoeg van zich scheel te betalen aan belasting en verruilden daarom Engeland voor het zonnige Zuid-Frankrijk. Als je Mick Jagger mag geloven waren ze eigenlijk ook niet in staat zoveel aan belasting op te brengen, hun manager van dat moment roomde aardig wat van de inkomsten af.
Die manager ontsloegen ze en ze gingen, hoewel niet van harte, in ballingschap, in exile, in Frankrijk. Daar begon het proces van het maken van een nieuw album. Citaat: "Probably the best album of one of Rock and Roll's greatest bands, The Rolling Stones. The album was released in 1972, and initially wasn't met with lots of praise. But slowly over time it's quality was recognized. It takes time to get used to the songs on this album, to appreciate them, but the more you listen to them, the more you see how masterful and basically how "Rolling Stones" this album is. Rock and roll, blues, country, soul, it's all to be found here."
Het creatieve proces was een chaos. Dat daar ooit zo'n album uit voortgekomen is, mag een wonder heten. Zeker gezien de inname van alcoholische versnaperingen en drugs. Het album kwam in 1972 uit en is het laatste album, waar Mick Taylor op te horen is. Zoals gezegd, de ruwe versie werd in Zuid-Frankrijk gemaakt, de eindproductie in LA. Favoriete nummers? Ja. "Torn and Frayed", "Loving cup" and "Turd on the run", als ik er dan toch een paar moet noemen. If you really want to get to know the Stones, then you should listen to this album."
No comments:
Post a Comment