Land en water ....

Vlak voordat het wassende water toesloeg besloten we (vriendin en ik) tot een wandeling door de Millingerwaard, een prachtig stuk nieuwe natuur tussen Nijmegen en Millingen. Ik ken het gebied globaal maar we belden voor alle zekerheid toch maar even een lokale gids: het zou nog net kunnen.

Er is daar een struinroute en u voelt 'm wellicht al aankomen .... Ik verkeek me enigszins op het begrip 'struinen', zoiets lijkt mij rustig ontspannen wandelen maar bedoeld wordt dat je hier en daar buiten de paden gaat. Buiten de paden is geen sinecure wanneer zo'n gebied al deels onder water staat en oude ijslagen smelten... bovendien stonden ook de paden op sommige plekken onder water.

Het uitgestrekte land en water, het smeltijs leverde een betoverend verlaten landschap op: we zagen overal sporen van bevers en van andere dieren. We kwamen geen mens tegen. Het was doodstil met af en toe geluiden van vogels en onheilspellend gekraak en geknal van ijs.

We hopten van de ene hoger gelegen plek langs water, over smeltend ijs naar de volgende, ons oriënterend op een toeristische 'zomerkaart' zonder details en het navigatie systeem op mijn I phone. Halverwege werd onze weg versperd door een vers uitziende hoge kleiduin, onzichtbaar op onze kaart, onzichtbaar voor 't navigatiesysteem. Beslismoment: 'gaan we terug, gaan we verder?' Ter oriëntatie beklom ik het kleimonster en zag enkele waterplassen verderop een brede zandweg. Ondertussen vond vriendin een paaltje behorende tot een route die richting zandweg leek te lopen. We aten en dronken wat, overlegden en besloten in alle rust verder te gaan. De terugweg nemen zou ook moeilijk zijn en kon altijd nog.

Het was avontuurlijk maar toch ook bekend terrein: ik groeide op bij een griendengebied: tussen land en water, doortrokken met diepe sleuven door de grote getijde bewegingen met knotwilgen, dotters, zomerklokjes, de koekoek, de roerdomp en veel riet, heel veel riet. Daar heb ik heel wat rondgezworven.

Via de route paaltjes kwamen we inderdaad bij de geruststellende brede zandweg die ik eerder gezien had. Aldaar zagen we overal bordjes 'verboden toegang' en die duinen bleken achteraf herstructureringswerkzaamheden in het landschap. De dagen daarop overstroomde het hele gebied. Ik ben blij het in deze staat bewandeld te hebben maar zal het anderen niet adviseren ....

B.Logger