Wachten op een wonder ...

De vorige paus is zalig verklaard omdat hij postuum een wonder verrichtte: een non genas op miraculeuze wijze van de ziekte van Parkinson. Dat is een ellendige ziekte, dus ik ben blij voor haar en ik gun ook de paus zijn zaligverklaring. Ik las zijn biografie en vind het een indrukwekkend, prima mens, wellicht iets te conservatief naar mijn smaak. Bij een tweede wonder volgt zijn heiligverklaring. Dat is allemaal vastgelegd. Vanuit mijn protestantse achtergrond vind ik dit een bijzonder gebruik: zo kun je als Rooms Katholiek na je overlijden nog een leuke carrière opbouwen ....

Het vervolg van dit berichtje schokte mij wel een beetje: onder diezelfde paus werden de vereisten verlaagd om voor zalig- of heiligverklaring in aanmerking te komen. Dit vanuit een behoefte aan meer herkenbare eigentijdse heiligen om de gelovigen te inspireren. Die behoefte is legitiem maar begeeft men zich nu niet op een hellend vlak?

Dat de eisen om pastoor of non of bisschop te worden in de loop van de tijd veranderen snap ik. In die zin is een wereldkerk een doodgewone organisatie met een personeelsbeleid en ... men moet met zijn tijd meegaan. Maar we hebben het hier wel over de eeuwigheid, personeelsbeleid in de hemel als het ware, dan kun je toch niet zomaar de eisen aanpassen? Bovendien: wat aan te vangen met die groep van zaligverklaarden die in de huidige regeling feitelijk voor heiligverklaring in aanmerking komen? Worden zij automatisch opgewaardeerd of kunnen zij ergens hun zaak voorleggen?

B.Logger