Lijstjes

Aan het eind van het jaar zie je de lijstjes weer opduiken. Deze zijn bijna altijd controversieel. Het lijkt wel of je het nooit eens kunt zijn met zo’n top tien (laten we het maar even houden bij een top tien). Belangrijk is natuurlijk om te weten hoe de lijst tot stand komt. In het geval van stemmen via internet, zullen het toch vaak de jongeren en de geïnteresseerden in het onderwerp zijn, die de moeite nemen om te stemmen. En hopelijk stemmen ze maar één keer.

Op de Top2000 kun je veel kritiek hebben, de eerste paar plaatsen (top 3) worden vaak bezet door dezelfde bands. Te vaak. Toch blijft het een fenomeen, waar ik elk jaar weer met veel genoegen naar kijk en luister. Met de kritiek die ik ook heb zal ik u niet lastigvallen, dat heeft ook geen zin en het verandert niets aan de Top2000. Wat ik wel kan doen is u een eigen Top10 voorschotelen, een Top10 waar niemand op heeft kunnen stemmen, waar niemand inspraak in gehad heeft. Waar ook niet over gecorrespondeerd kan worden (dat kunt u tenslotte met het jurylid en popprofessor Blokhuis ook niet).

Hier volgt dan mijn Top10 op muziekgebied, de 10 beste albums. Nou ja, de beste, dat klinkt zo zwaar, laten we zeggen, 10 albums die bij mij heel hoog scoren:

- The Rolling Stones – Exile on Main Street
- Keith Jarrett – The Koln Concert
- The Eagles – Hell freezes over
- Dusty Springfield – Dusty in Memphis
- Sigur Ros – Agaetis Byrjun
- The Who – Quadrophenia
- Pink Floyd – The Dark side of the Moon
- Bonnie Raitt – Road Tested
- U2 – How to dismantle an atomic bomb
- Sonny Landreth – From the Reach

Ik realiseer dat ik me hiermee kwetsbaar opstel, het zij zo. En zoals u ziet geef ik geen nummering dus geen volgorde aan, een selectie van 10 albums geven is al moeilijk genoeg, want er valt zo vreselijk veel af dat ook heel erg de moeite is. Waarschijnlijk krijgt u volgend jaar een ander lijstje van me, laten we het daar maar op houden.