Wie op Google nieuws de termen 'bibliotheek bezuinigingen' intypt slaat de schrik om het hart. In Arnhem komen we goed weg, hulde aan het gemeentebestuur!
De kroon spant momenteel de gemeente Harderwijk die 75% denkt te gaan bezuinigen op het biebbudget. Ja u leest het echt goed. Wanneer dit kloeke voornemen doorgaat volgt een interessant experiment met de werkelijkheid, want hoe denkt men deze doortastende bezuiniging te gaan realiseren? Dat valt best mee, na enig nadenken kwam ik op een paar felrealistische scenario’s.
Op enkele strategisch plekken (bijvoorbeeld voormalige biebvestigingen) hangt een muurkrant, een ouderwetse papieren muurkrant uiteraard. Daarop vindt u teksten zoals hier volgend:
Wordt lid van de bibliotheek! Geef u op als lid bij het gemeentehuis, dienst kunst & cultuur, loket 14. Om te vervolgen met een mededeling als: in het kader van bezuinigingen zijn van gemeentewege openingstijden alsmede opstelling van de collectie gedecentraliseerd.
Voor de romancollectie kunt u terecht bij de familie de Ruiter, Krimpenerwaardplein 34 (3de verdieping, er is een lift) Zij hebben hun woonkamer ter beschikking gesteld. U kunt op werkdagen langs komen van ... tot ... Gelieve geen hond mee te nemen, mevrouw de Ruiter heeft katten.
Reisgids lenen? Vervoegt u zich bij mevrouw Dantuma, Stieltjes straat 6, zij stelde haar leegstaande garage beschikbaar voor onze reisgidsen collectie. U kunt bij haar terecht op woensdagen en donderdagen van ... tot ... uur en in de weekenden in overleg. Oude gebruikte reisgidsen, mits in goede staat, kunt u eveneens bij haar inleveren
Alles over Siervissen en kleine huisdieren bij dierenhandel & hengelsport specialist Voorst, Grote straat 48. Openingstijden gelijk aan winkelbesluit. Wij dienen u ook graag van advies.
Die opsomming is uiteraard veel langer ... Groot letterboeken vindt men voortaan bij huize Avondrood, jeugdboeken bij een basisschool (helaas tijdens vakantie gesloten, maar ja die kinderen zijn dan toch met vakantie) Mijn denkbeeldige muurkrant sluit af met: klachten, wensen, suggesties? wendt u tot uw gemeenteraad.
75% bezuinigen is simpel, gewoon even geen gebouwen en geen medewerkers meer, we schakelen burgers en instellingen in. Een andere oplossing is het aanschaffen van een flinke evenemententent die maandelijks op een andere plek wordt neergezet. Te lenen materialen staan op euro pallets in veilingkistjes. Zo kun je ook nog leuk de campings in de buurt bedienen. Ik heb nog veel meer ideeën, iets bedenken is echt niet zo moeilijk zoals ook de gemeente Harderwijk al ragfijn aanvoelde. Uiteraard ben ik bereid bibliotheek Harderwijk voor deze gelegenheid gratis te adviseren.
Met licht giftig groetje B.Logger.
Monday, May 30, 2011
Saturday, May 28, 2011
Onderzoek Toekomst Bibliotheken
Regelmatig worden er onderzoeken gehouden naar facetten in Bibliotheekland. Dit keer naar de toekomst, hoe zien gebruikers en niet-gebruikers de toekomst van de bibliotheek? Het onderzoek werd gehouden door de NBD/Biblion, leverancier van bibliotheekmaterialen en diensten.
Eerlijk gezegd hield ik mijn hart vast, maar mijn dag werd goed gemaakt door de resultaten. De Bibliotheek is geliefd, je vindt er veel meer dan alleen maar boeken, het is een fijne plek en de komst van e-books wordt niet als bedreiging gezien zijn zomaar een paar bevindingen.Het ontsluiten van informatie is een kracht van bibliotheken.
Citaat: “Men kan zich dan ook niet voorstellen dat bibliotheken gaan verdwijnen in de toekomst”.
Hier krijgt Biebblogger een warm gevoel van. Zijn er dan helemaal geen negatieve punten? Natuurlijk wel. Hier volgt even een wat langer citaat (commentaar van niet-leden):
“- Opvallend is dat niet leden spontaan aan vieze en oude boeken denken bij een bibliotheek. Voor hen is dit een reden waarom zij liever geen boeken van een bibliotheek lezen. Leden noemen dit nauwelijks
- Niet leden zijn minder positief over het lezen zelf. Ook denken zij vaker aan het krijgen van boetes bij te laat inleveren.
- Niet-leden bezoeken gemiddeld 2 tot 3 keer per jaar een Bibliotheek”.
Toch wel een opsteker, dit onderzoek. En dat kunnen bibliotheken in dit gure financiele overheidsklimaat dan mooi in hun zak steken. Nieuwsgierig naar de rest van het artikel? Surf dan naar deze site.
Eerlijk gezegd hield ik mijn hart vast, maar mijn dag werd goed gemaakt door de resultaten. De Bibliotheek is geliefd, je vindt er veel meer dan alleen maar boeken, het is een fijne plek en de komst van e-books wordt niet als bedreiging gezien zijn zomaar een paar bevindingen.Het ontsluiten van informatie is een kracht van bibliotheken.
Citaat: “Men kan zich dan ook niet voorstellen dat bibliotheken gaan verdwijnen in de toekomst”.
Hier krijgt Biebblogger een warm gevoel van. Zijn er dan helemaal geen negatieve punten? Natuurlijk wel. Hier volgt even een wat langer citaat (commentaar van niet-leden):
“- Opvallend is dat niet leden spontaan aan vieze en oude boeken denken bij een bibliotheek. Voor hen is dit een reden waarom zij liever geen boeken van een bibliotheek lezen. Leden noemen dit nauwelijks
- Niet leden zijn minder positief over het lezen zelf. Ook denken zij vaker aan het krijgen van boetes bij te laat inleveren.
- Niet-leden bezoeken gemiddeld 2 tot 3 keer per jaar een Bibliotheek”.
Toch wel een opsteker, dit onderzoek. En dat kunnen bibliotheken in dit gure financiele overheidsklimaat dan mooi in hun zak steken. Nieuwsgierig naar de rest van het artikel? Surf dan naar deze site.
Wednesday, May 25, 2011
God en Darwin: Geloof kan niet om evolutie heen
God en Darwin: Geloof kan niet om evolutie heen / auteur: Taede Smedes. Het boekje wil een "vernieuwende visie in het debat rond evolutie en geloof" brengen. Sinds het op de markt komen van "On the origin of species" van Darwin liggen geloof en aanhangers van het idee van evolutie namelijk overhoop met elkaar.
De auteur legt helder uit welke stromingen er bestaan m.b.t de evolutietheorie en hoe deze stromingen daarmee omgaan: creationisme, intelligent design, theisten en uiteraard de atheïsten - dit zijn de vier hoofdgroepen. Hij legt uit welk godsbeeld de verschillende richtingen hanteren.
Auteur is theoloog en heeft uitgebreid studie verricht naar deze materie. Hij weet dan ook uitermate helder een en ander uit te leggen. Smedes ziet geen conflict tussen godsdienst en evolutie, is dan ook uiterst kritisch t.o.v. de meningen van atheïsten zowel als de anderen op dit terrein. Hij komt dan tot een eigen godsbeeld en opvatting van geloof.
In een interview met zichzelf wordt dat nog eens duidelijk uiteen gezet (laatste hoofdstuk). Er blijft dan (mijn mening) nog net iets meer dan een "ietsist" over. In ieder geval is het een enorme verwatering van wat het geloof 50 jaar geleden nog inhield. Je zou dus kunnen zeggen dat ook dat aan evolutie onderhevig is.
Een uiterst helder boekje, waarin de auteur in zijn opzet geslaagd is deze materie duidelijk te maken en duidelijk te maken waarom volgens hem het conflict tussen geloof en evolutie niet bestaat. Een aanrader voor geinteresseerden in dit onderwerp
De auteur legt helder uit welke stromingen er bestaan m.b.t de evolutietheorie en hoe deze stromingen daarmee omgaan: creationisme, intelligent design, theisten en uiteraard de atheïsten - dit zijn de vier hoofdgroepen. Hij legt uit welk godsbeeld de verschillende richtingen hanteren.
Auteur is theoloog en heeft uitgebreid studie verricht naar deze materie. Hij weet dan ook uitermate helder een en ander uit te leggen. Smedes ziet geen conflict tussen godsdienst en evolutie, is dan ook uiterst kritisch t.o.v. de meningen van atheïsten zowel als de anderen op dit terrein. Hij komt dan tot een eigen godsbeeld en opvatting van geloof.
In een interview met zichzelf wordt dat nog eens duidelijk uiteen gezet (laatste hoofdstuk). Er blijft dan (mijn mening) nog net iets meer dan een "ietsist" over. In ieder geval is het een enorme verwatering van wat het geloof 50 jaar geleden nog inhield. Je zou dus kunnen zeggen dat ook dat aan evolutie onderhevig is.
Een uiterst helder boekje, waarin de auteur in zijn opzet geslaagd is deze materie duidelijk te maken en duidelijk te maken waarom volgens hem het conflict tussen geloof en evolutie niet bestaat. Een aanrader voor geinteresseerden in dit onderwerp
Tuesday, May 24, 2011
De val …
Toeval of niet, was verdiept in het aardige boek 'Lodewijk XIV Leven en liefdes van de Zonnekoning' (Antonia Fräser), toen ik vernam over de val van Strauss-Kahn. Het deed mij beseffen hoezeer macht kan erotiseren. Behalve historische voorbeelden (Lodewijk XIV was niet de enige vorst met een lommerrijk en onoverzichtelijk liefdesleven) bewijzen ook talloze wetenschappelijke onderzoeken dit fenomeen.
Nog meer toeval: het radio programma OVT legde een link tussen Lodewijk XIV en Strauss-Kahn.
Het verband tussen 'Erotiseringstheorien' en Strauss-Kahn lijkt mij gezocht. Bij erotisering is er sprake van een zekere mate van instemming (wellicht met bittere spijt achteraf) Hier was geen sprake van instemming maar uitsluitend van dwang zoals het zich nu laat aanzien.
Bij de casus Khan gaat het veeleer om de ontremmende invloed die macht uitoefent op machtsbekleders: een opvatting die men ook kan voorzien van historische voorbeelden en wetenschappelijke onderzoeken, bovendien ondersteund door de theorie dat zedendelicten in wezen machtsdelicten zijn, met 'lust' in een opvallende bijrol.
Over het algemeen worden wij mensen binnen de lijnen van sociaal aanvaardbaar gedrag gehouden door ons geweten en door de omgeving.
Sommige machtsbekleders zijn op den duur uitsluitend aangewezen op het eigen geweten: zij schakelen opzettelijk of per ongeluk hun sociale omgeving uit, ofwel de omgeving kijkt hen uitsluitend naar de ogen. Problematisch is het al, wanneer één van die twee het geval is. Wanneer beide hand in hand gaan zijn de spreekwoordelijke rapen gaar. Dit is in feite het verhaal van Lodewijk XIV.
Het kan nog erger. Een samenleving heeft in sommige gevallen behoefte aan afstandelijk redenerende, met chirurgische precisie ingrijpende beslissers, die zijn soms veruit te verkiezen boven gewetensvolle twijfelaars zoals u en ik: de zachte heelmeesters.
Hun hand zal nooit beven wanneer zij ingrijpen. Hun inzichten zijn subliem en ze kennen nauwelijks angst of twijfel. Probleem is dat juist deze categorie mensen niet over een goed functionerend geweten beschikt, anders zou hun hand namelijk wel beven!
Omdat deze mensen zo koelbloedig goed functioneren, presteren ze bovengemiddeld. Hun opgang gaat door zolang ze feedback ervaren uit hun sociale omgeving. De neergang: wanneer die bron uitdroogt, zij kunnen niet terugvallen op hun eigen geweten zoals andere mensen. In extreme gevallen hebben ze helemaal geen geweten. In dat laatste geval kunnen ze dus ook niet opmerken dat zij dit missen. Daarnaast raken ze steeds meer overtuigd van hun eigen gelijk en meer verslaafd aan hun successen. Hier komt mijns inziens Strauss-Kahn in beeld.
B.logger.
Nog meer toeval: het radio programma OVT legde een link tussen Lodewijk XIV en Strauss-Kahn.
Het verband tussen 'Erotiseringstheorien' en Strauss-Kahn lijkt mij gezocht. Bij erotisering is er sprake van een zekere mate van instemming (wellicht met bittere spijt achteraf) Hier was geen sprake van instemming maar uitsluitend van dwang zoals het zich nu laat aanzien.
Bij de casus Khan gaat het veeleer om de ontremmende invloed die macht uitoefent op machtsbekleders: een opvatting die men ook kan voorzien van historische voorbeelden en wetenschappelijke onderzoeken, bovendien ondersteund door de theorie dat zedendelicten in wezen machtsdelicten zijn, met 'lust' in een opvallende bijrol.
Over het algemeen worden wij mensen binnen de lijnen van sociaal aanvaardbaar gedrag gehouden door ons geweten en door de omgeving.
Sommige machtsbekleders zijn op den duur uitsluitend aangewezen op het eigen geweten: zij schakelen opzettelijk of per ongeluk hun sociale omgeving uit, ofwel de omgeving kijkt hen uitsluitend naar de ogen. Problematisch is het al, wanneer één van die twee het geval is. Wanneer beide hand in hand gaan zijn de spreekwoordelijke rapen gaar. Dit is in feite het verhaal van Lodewijk XIV.
Het kan nog erger. Een samenleving heeft in sommige gevallen behoefte aan afstandelijk redenerende, met chirurgische precisie ingrijpende beslissers, die zijn soms veruit te verkiezen boven gewetensvolle twijfelaars zoals u en ik: de zachte heelmeesters.
Hun hand zal nooit beven wanneer zij ingrijpen. Hun inzichten zijn subliem en ze kennen nauwelijks angst of twijfel. Probleem is dat juist deze categorie mensen niet over een goed functionerend geweten beschikt, anders zou hun hand namelijk wel beven!
Omdat deze mensen zo koelbloedig goed functioneren, presteren ze bovengemiddeld. Hun opgang gaat door zolang ze feedback ervaren uit hun sociale omgeving. De neergang: wanneer die bron uitdroogt, zij kunnen niet terugvallen op hun eigen geweten zoals andere mensen. In extreme gevallen hebben ze helemaal geen geweten. In dat laatste geval kunnen ze dus ook niet opmerken dat zij dit missen. Daarnaast raken ze steeds meer overtuigd van hun eigen gelijk en meer verslaafd aan hun successen. Hier komt mijns inziens Strauss-Kahn in beeld.
B.logger.
Monday, May 23, 2011
The Yes Album
The Yes Album (CD) / Yes. Yes, kent u deze band nog? Voor mij was het pure nostalgie, want dit album heb ik vroeger grijs gedraaid.
Yes ontstond in de late zestiger jaren, naast bands als Genesis en Emerson, Lake & Palmer. Alleen hielden ze het veel langer, commercieel gezien, vol. En behielden ze hun kenmerkende sound: symfonische of progressieve rock. Vaak virtuoos spel gecombineerd met de typische zang van Jon Anderson.
Yes haal je overal tussenuit: melodieuze muziek met de vaak hoge, typerende zang. 'The Yes album' (op CD) werd in de negentiger jaren "remastered", het geluid werd dus opgepoetst.
Bekende artiesten die ooit meegespeeld hebben met Yes zijn o.a. Peter Banks, Bill Bruford, Rick Wakeman, Chris Squire en de al eerder genoemde Jon Anderson. Een album om zeker weer eens te draaien en je terug te wanen in de tijd.
Friday, May 20, 2011
De overwinning smaakt zoet ...
Onlangs deelgenomen aan een quiz op het jaarlijkse personeelsfeest. Het was reuze gezellig. Muziek was het onderwerp maar dit moet men niet al te zwaar opvatten: Bach en Beethoven waren ver te zoeken en onze voortreffelijke quizmaster was (en droeg) een vrolijke paljas. Deze onschuldige bezigheid leverde mij stof tot nadenken op ...
Wij, de medewerkers, werden niets vermoedend verdeeld in teams die alleen voor deze gelegenheid samengesteld waren en dwars door de organisatie liepen. Leuk want je bent op een heel andere manier met elkaar aan de slag: verborgen talenten komen aan het licht.
Ik moet bekennen dat ik mijn kennis van muziek tevoren zwaar overschatte. Die 'optimistische zelfoverschatting' is helaas wel eens een kenmerk van mij. Ander aspect is 'de wil om te winnen'. Ik vind mijzelf niet competitief ingesteld, maar bij zo'n spel komt zowel het beste als het slechtste bij mij boven: mijn wil om te winnen groeide pijlsnel en duurde even lang als ‘t spel ... plus 5 minuten ...
In die 5 minuten geniet ik voluit van de winst ofwel verwerk ik mijn verlies, in beide gevallen relativeer ik dat vrijwel meteen. In mijn kindertijd worstelde ik hier langer mee als nakomertje met vele jaren verschil. Ik verloor vaak, het is dan ook niet erg verstandig Monopoly te spelen met veel oudere broers en zus.
Deze keer maakte ik deel uit van het winnende team. Het is slechts een onnozel spelletje maar toch: m'n borst zwol op in kinderlijke vreugde toen we onze medailles uitgereikt kregen waaronder één gevuld met spekkies ... 'We are the champions'!
Deze overwinning was beslist een 'wij' gebeuren: ieder teamlid had wel een doorslaggevende bijdrage of inschatting op een cruciale moment.
Met licht triomferende groetje, B.Logger.
Wij, de medewerkers, werden niets vermoedend verdeeld in teams die alleen voor deze gelegenheid samengesteld waren en dwars door de organisatie liepen. Leuk want je bent op een heel andere manier met elkaar aan de slag: verborgen talenten komen aan het licht.
Ik moet bekennen dat ik mijn kennis van muziek tevoren zwaar overschatte. Die 'optimistische zelfoverschatting' is helaas wel eens een kenmerk van mij. Ander aspect is 'de wil om te winnen'. Ik vind mijzelf niet competitief ingesteld, maar bij zo'n spel komt zowel het beste als het slechtste bij mij boven: mijn wil om te winnen groeide pijlsnel en duurde even lang als ‘t spel ... plus 5 minuten ...
In die 5 minuten geniet ik voluit van de winst ofwel verwerk ik mijn verlies, in beide gevallen relativeer ik dat vrijwel meteen. In mijn kindertijd worstelde ik hier langer mee als nakomertje met vele jaren verschil. Ik verloor vaak, het is dan ook niet erg verstandig Monopoly te spelen met veel oudere broers en zus.
Deze keer maakte ik deel uit van het winnende team. Het is slechts een onnozel spelletje maar toch: m'n borst zwol op in kinderlijke vreugde toen we onze medailles uitgereikt kregen waaronder één gevuld met spekkies ... 'We are the champions'!
Deze overwinning was beslist een 'wij' gebeuren: ieder teamlid had wel een doorslaggevende bijdrage of inschatting op een cruciale moment.
Met licht triomferende groetje, B.Logger.
Wednesday, May 18, 2011
Blinde godin
Blinde godin / auteur: Anne Holt. Een spannende thriller van een Noorse schrijfster. Hoofdpersonen in dit misdaadverhaal zijn inspecteur Hanne Wilhelmsen en officier van justitie Hakon Sand. Er wordt een lijk gevonden, ontdekt door advocaat Karin Borg. Puur toeval. Op een andere plek treft de politie iemand aan, die onder het bloed zit. Hij wil niets zeggen. Het enige dat er op een gegeven moment uit komt is, dat hij verdedigd wil worden door Karin Borg. Die helemaal geen strafrechtadvocaat is.
Hakon Sand krijgt de zaak in zijn schoot geworpen omdat hij dienst heeft. Heeft de bebloede man de dode op zijn geweten? En zo ja, wat was dan de reden van de moord? Hanne Wilhelmsen heeft de schone taak licht in deze duisternis te brengen. Als er dan ook nog drugs ontdekt worden en er meer doden vallen is de puzzel compleet.
Een razendspannend verhaal. Met veel gevoel voor de menselijke component geschreven. De maatschappelijke en politieke inbedding verhoogt het realiteitsgehalte. Anne Holt schrijft met veel kennis van zaken. Ze was voorheen werkzaam als advocaat, en bij de politie en was van 1996 - 1997 minister van justitie van Noorwegen, ze weet dus waar ze het over heeft.
Tuesday, May 17, 2011
Monday, May 16, 2011
HUS
Ik was nooit zo'n vergadertijger, ook niet in mijn studietijd. Op een sociale opleiding behoorde je dat eigenlijk wel te zijn. Zitting hebben in werkgroepen was studieplicht. Gelukkig vond ik medestanders: 'Hou ut simpel' heette de werkgroep waarin we ons verenigden. Vanuit dat opgewekte streven namen we zitting in andere werkgroepen en commissies die we op nut en noodzaak bekeken. Wanneer die er onvoldoende was probeerden we zo'n club op te heffen, minder bij elkaar te laten komen of op te laten gaan in een ander verband.
Onze natuurlijke vijanden bleken niet zozeer de docenten, die gaven liever les, maar oudere jaarstudenten die dit vergaderbouwwerk tot stand gebracht hadden. Zo was er per studierichting een stagewerkgroep met ieder een eigen kaartenbak (uit die tijd nog) en een eigen vergaderstructuur. Wat was eenvoudiger er één van te maken? De problemen en mogelijkheden die je als stagiair tegenkomt zijn immers overal hetzelfde? Er waren ook overleggen per studiejaar met dwars daarop overleggen per studierichting. Die eerste hebben we inderdaad opgeheven, dat scheelde meteen vier werkgroepen. Dit proces nam enkele jaren in beslag, ons succes nam natuurlijk toe naarmate meer oudere jaar verdwenen en wijzelf de ouderejaars werden.
Ik heb hier veel van geleerd en een eigenstandige visie op organisaties gekregen die nooit meer helemaal overging. Een interessante paradox is dat we behoorlijk veel moesten vergaderen om het aantal vergaderingen te beperken.
B.Logger
Onze natuurlijke vijanden bleken niet zozeer de docenten, die gaven liever les, maar oudere jaarstudenten die dit vergaderbouwwerk tot stand gebracht hadden. Zo was er per studierichting een stagewerkgroep met ieder een eigen kaartenbak (uit die tijd nog) en een eigen vergaderstructuur. Wat was eenvoudiger er één van te maken? De problemen en mogelijkheden die je als stagiair tegenkomt zijn immers overal hetzelfde? Er waren ook overleggen per studiejaar met dwars daarop overleggen per studierichting. Die eerste hebben we inderdaad opgeheven, dat scheelde meteen vier werkgroepen. Dit proces nam enkele jaren in beslag, ons succes nam natuurlijk toe naarmate meer oudere jaar verdwenen en wijzelf de ouderejaars werden.
Ik heb hier veel van geleerd en een eigenstandige visie op organisaties gekregen die nooit meer helemaal overging. Een interessante paradox is dat we behoorlijk veel moesten vergaderen om het aantal vergaderingen te beperken.
B.Logger
Wednesday, May 11, 2011
Tuesday, May 10, 2011
Oergamers
Een mooie avond, warm en zonnig. Het is een hoekhuis: vermoedelijk zitten ze in de achtertuin. Om de jongste niet wakker te bellen klim ik over het tuinhekje.
'Dag meneer Elf' wilt u koffie? vraagt het dochtertje.
Ik heet geen Elf maar eenmaal per maand ben ik een elf, twee elven om exacter te zijn: de ene jong en onbezonnen, de andere ouder en wijzer. Aangezien elfen zeer oud worden moet je bij een jonge elf denken aan nog geen 100 jaar oud, dan kom je nog maar net kijken, bij een oudere elf aan minstens een jaar of 400.
Voor het geval u meent dat uw columnist in een acute psychose is beland, maak u geen zorgen: het begon allemaal heel heel lang geleden ... op zekere dag in de jaren 80 werd ik uitgenodigd een avondje mee te spelen met een zogenaamde role-playing game dat luisterde naar de naam Dungeons & Dragons en het beviel me. De rollen die we speelden (en nog altijd spelen) baseren zich op het boek 'In de ban van de ring'. Een Tolkienachtige wereld vol magie en strijd. Je mag een dwerg, elf, mens, tovenaar een hobbit, of nog een ander wezen zijn.
Je ontwikkelt je rol in de loop van de tijd qua eigenschappen, vermogens en vaardigheden. Je verwerft en verliest bezittingen. Letterlijke kern van het verhaal: je beleeft sprookjesachtige avonturen samen met je reisgenoten (die andere dwergen, hobbits of wat ze ook willen wezen) Er is altijd sprake van een opdracht en/of groot en onbekend gevaar waarvoor je je gesteld ziet. Met hulp of tegenwerking van je reisgenoten, je eigenschappen en vermogens, je wapens en de creativiteit waarover jij als karakter beschikt probeer je dit tot een goed einde te brengen.
Om enige ordening aan te brengen is er een verteller of spelleider: hij/zij schetst de situatie waarin je je bevindt en heeft een verhaallijn en mogelijke oplossingen in gedachten. Daarbij kan je als speler overigens de verteller verrassen met jouw originele oplossing waar de verteller zelf nog niet aan dacht. Per speelavond verwerf je ervaringspunten. En hoe meer ervaring, hoe meer eigenschappen, vermogens en bezit je kunt verwerven ... of verliezen natuurlijk.
Meerwaarde is de ontwikkeling die je persoon(lijkheid) doormaakt in de loop van de jaren. Ik durf te beweren dat het naast een gezellige uitlaatklep ook een vorm van psychotherapie kan zijn voor de deelnemers. Verder leer je eventueel beter samenwerken en wordt je creativiteit voortdurend uitgedaagd.
Tegenwoordig spelen wereldwijd twintig miljoen mensen dit spel op verschillende manieren: virtueel online of door ouderwets bij elkaar te komen. Er zijn fundamentalisten en vrijzinnigen. Groepen die zich daadwerkelijk verkleden en op locatie spelen, er zijn D&D handboeken met strenge regels, speelborden, landkaarten, poppetjes. Wij komen nog altijd ouderwets bij elkaar en spelen het in een vrije vorm, zonder verkleedpartijen, met eigen verzonnen verhalen, eigengemaakte landkaarten, vooral met humor en op onze eigen maat en behoeften toegesneden...
B.Logger
'Dag meneer Elf' wilt u koffie? vraagt het dochtertje.
Ik heet geen Elf maar eenmaal per maand ben ik een elf, twee elven om exacter te zijn: de ene jong en onbezonnen, de andere ouder en wijzer. Aangezien elfen zeer oud worden moet je bij een jonge elf denken aan nog geen 100 jaar oud, dan kom je nog maar net kijken, bij een oudere elf aan minstens een jaar of 400.
Voor het geval u meent dat uw columnist in een acute psychose is beland, maak u geen zorgen: het begon allemaal heel heel lang geleden ... op zekere dag in de jaren 80 werd ik uitgenodigd een avondje mee te spelen met een zogenaamde role-playing game dat luisterde naar de naam Dungeons & Dragons en het beviel me. De rollen die we speelden (en nog altijd spelen) baseren zich op het boek 'In de ban van de ring'. Een Tolkienachtige wereld vol magie en strijd. Je mag een dwerg, elf, mens, tovenaar een hobbit, of nog een ander wezen zijn.
Je ontwikkelt je rol in de loop van de tijd qua eigenschappen, vermogens en vaardigheden. Je verwerft en verliest bezittingen. Letterlijke kern van het verhaal: je beleeft sprookjesachtige avonturen samen met je reisgenoten (die andere dwergen, hobbits of wat ze ook willen wezen) Er is altijd sprake van een opdracht en/of groot en onbekend gevaar waarvoor je je gesteld ziet. Met hulp of tegenwerking van je reisgenoten, je eigenschappen en vermogens, je wapens en de creativiteit waarover jij als karakter beschikt probeer je dit tot een goed einde te brengen.
Om enige ordening aan te brengen is er een verteller of spelleider: hij/zij schetst de situatie waarin je je bevindt en heeft een verhaallijn en mogelijke oplossingen in gedachten. Daarbij kan je als speler overigens de verteller verrassen met jouw originele oplossing waar de verteller zelf nog niet aan dacht. Per speelavond verwerf je ervaringspunten. En hoe meer ervaring, hoe meer eigenschappen, vermogens en bezit je kunt verwerven ... of verliezen natuurlijk.
Meerwaarde is de ontwikkeling die je persoon(lijkheid) doormaakt in de loop van de jaren. Ik durf te beweren dat het naast een gezellige uitlaatklep ook een vorm van psychotherapie kan zijn voor de deelnemers. Verder leer je eventueel beter samenwerken en wordt je creativiteit voortdurend uitgedaagd.
Tegenwoordig spelen wereldwijd twintig miljoen mensen dit spel op verschillende manieren: virtueel online of door ouderwets bij elkaar te komen. Er zijn fundamentalisten en vrijzinnigen. Groepen die zich daadwerkelijk verkleden en op locatie spelen, er zijn D&D handboeken met strenge regels, speelborden, landkaarten, poppetjes. Wij komen nog altijd ouderwets bij elkaar en spelen het in een vrije vorm, zonder verkleedpartijen, met eigen verzonnen verhalen, eigengemaakte landkaarten, vooral met humor en op onze eigen maat en behoeften toegesneden...
B.Logger
Monday, May 9, 2011
Internationale handelsnetwerken en culturele contacten in de vroegmoderne Nederlanden
Internationale handelsnetwerken en culturele contacten in de vroegmoderne Nederlanden / auteur: Maartje van Gelder en Esther Mijers (red)
De Nederlanden vormden tot de opstand een eenheid. In het verloop van de 80 jarige oorlog ontstonden Zuidelijke of Spaanse Nederlanden en Noordelijke Nederlanden ofwel de Republiek: voorlopers van het huidige Nederland en België. De Nederlanden waren (en bleven) steeds knooppunt van internationale handel, uitwisseling van ideeën en kunstuitingen, wijkplaats voor vervolgden, centrum voor boekdrukkunst. Brandpunt van die ontwikkelingen waren aanvankelijk Vlaanderen en Brabant, deze functies verplaatsten zich meer en meer naar het noorden, naar Holland.
De gebundelde artikelen in 'Internationale handelsnetwerken en culturele contacten in de vroegmoderne Nederlanden' zoemen via verschillende bijdragen in op de betekenis in al die opzichten van enkele individuele kooplieden en handelsagenten. Hun (niet makkelijke) levens worden tamelijk beknopt beschreven maar is toch interessante kost: ze deden veel meer dan inkopen en verkopen! Zij speelden ook belangrijke rollen op het gebied van kunst, cultuur en verspreiding van ideeën. Tussen de regels door (en ook via een leesbaar artikel over jaarmarkten en locale belangenbehartiging) krijgt de lezer een boeiende inkijk over de werking van internationale handel in de Nederlanden, ruwweg in de periode 1550 - 1650.
Behalve lezenswaardig (een schrijver van historische romans zou geïnspireerd kunnen raken) is dit tevens gedegen geschied beschrijving volgens de 'state of the art': vanuit een eigentijdse visie op netwerken, 'act local, think global'. De in deze bundel besproken mensen deden dit al en worden vanuit dit perspectief beschreven. Ook historici zijn kinderen van hun tijd en daar is niets mis mee...cten in de vroegmoderne Nederlanden / auteur: Maartje van Gelder en Esther Mijers (red).
De gebundelde artikelen in 'Internationale handelsnetwerken en culturele contacten in de vroegmoderne Nederlanden' zoemen via verschillende bijdragen in op de betekenis in al die opzichten van enkele individuele kooplieden en handelsagenten. Hun (niet makkelijke) levens worden tamelijk beknopt beschreven maar is toch interessante kost: ze deden veel meer dan inkopen en verkopen! Zij speelden ook belangrijke rollen op het gebied van kunst, cultuur en verspreiding van ideeën. Tussen de regels door (en ook via een leesbaar artikel over jaarmarkten en locale belangenbehartiging) krijgt de lezer een boeiende inkijk over de werking van internationale handel in de Nederlanden, ruwweg in de periode 1550 - 1650.
Behalve lezenswaardig (een schrijver van historische romans zou geïnspireerd kunnen raken) is dit tevens gedegen geschied beschrijving volgens de 'state of the art': vanuit een eigentijdse visie op netwerken, 'act local, think global'. De in deze bundel besproken mensen deden dit al en worden vanuit dit perspectief beschreven. Ook historici zijn kinderen van hun tijd en daar is niets mis mee...cten in de vroegmoderne Nederlanden / auteur: Maartje van Gelder en Esther Mijers (red).
Saturday, May 7, 2011
Sympathiek ...
vind ik de Aktie 'koers kunst', een mooi initiatief. Ga maar eens naar www.koerskunst.nl en neem een kijkje. We worden allemaal opgeroepen mee te denken en met voorstellen te komen. Zelf denk ik aan kunstuitleen in bibliotheken. Het zal u niet verbazen want te Arnhem is dit al het geval (ToArt) en ik zie louter voordelen.
Financieel:
De kunstuitleen is minder geld kwijt aan huur, de bibliotheek heeft een extra bron van inkomsten.
Dienstverlening:
Een kunstuitleen kan gebruik maken van uitleenadministratie systemen van bibliotheken tot en met het online reserveren van een kunstwerk. Eventueel kunnen lidmaatschappen van bieb en kunstuitleen gecombineerd worden tot een cultuurabonnement voor de echte liefhebbers. 'Kunstklanten' kunnen het geleende tijdens de ruimere openingstijden van de bieb inleveren.
Inrichting en sfeer:
Bibliotheken worden een inspirerende omgeving dankzij de producten van de kunstuitleen.
Bereik:
massa's mensen komen in aanraking met echte beeldende kunst. Heel wat anders dan de platte posters die nu boven de vierzitbanken hangen.
Er zijn nog veel meer voorstellen te verzinnen zoals combi's van kunst en sport, het verfraaien van lelijke bedrijfsterreinen, tijdelijk gebruik van lege bedrijfspanden door kunstenaars als atelier. Dat laat ik aan u ...
Met kunstminnende groet B.Logger.
Financieel:
De kunstuitleen is minder geld kwijt aan huur, de bibliotheek heeft een extra bron van inkomsten.
Dienstverlening:
Een kunstuitleen kan gebruik maken van uitleenadministratie systemen van bibliotheken tot en met het online reserveren van een kunstwerk. Eventueel kunnen lidmaatschappen van bieb en kunstuitleen gecombineerd worden tot een cultuurabonnement voor de echte liefhebbers. 'Kunstklanten' kunnen het geleende tijdens de ruimere openingstijden van de bieb inleveren.
Inrichting en sfeer:
Bibliotheken worden een inspirerende omgeving dankzij de producten van de kunstuitleen.
Bereik:
massa's mensen komen in aanraking met echte beeldende kunst. Heel wat anders dan de platte posters die nu boven de vierzitbanken hangen.
Er zijn nog veel meer voorstellen te verzinnen zoals combi's van kunst en sport, het verfraaien van lelijke bedrijfsterreinen, tijdelijk gebruik van lege bedrijfspanden door kunstenaars als atelier. Dat laat ik aan u ...
Met kunstminnende groet B.Logger.
Friday, May 6, 2011
Bewustzijn
Van mensen wordt wel beweerd dat zij over een collectief onderbewustzijn beschikken (oa Gustav Jung). Diep in onze geest liggen oeroude herinneringen opgeslagen. Om die reden vrezen wij roofdieren, hebben we een intuïtieve hekel aan slangen et cetera. Ik moest daaraan denken toen ik ontdekte dat mijn tuin eindelijk slakkenvrij is!
Slakken waren jarenlang een groot probleem, ik heb dan ook een redelijk vochtige tuin. In het eerste rampjaar aten ze de Hosta's rond mijn vijvertje zo grondig op, dat ik nooit Hosta's meer teruggezien heb. Dan maar geen Hosta's dacht ik. Maar vervolgens begonnen de slakken aan een onstuitbare opmars. Met mijn licht ecologische inslag mikte ik ze over de heg de naastgelegen speeltuin in, dit had geen enkel effect. Waarschijnlijk zagen de sterkste exemplaren kans terug te keren waardoor een steeds krachtigere variant van superslakken mijn tuin onveilig maakte.
Met ieder volgend jaar kwamen de slakken massaler terug en na een paar zwakke pogingen zag ik mij genoodzaakt naar harde middelen te grijpen. U moet begrijpen, dat ik echt wanhopig was, ik schafte een chemisch bestrijdingsmiddel aan, strooide er ruim mee, met een massale slakkensterfte tot gevolg. Ik heb ze bij duizenden vermoord, mijn tuin stonk zelfs een dag naar gestorven slakken en ik voelde mij schuldig.
Al doende leert men, de jaren daarop volgend strooide ik in het voorjaar een vriendelijk eco anti slak middeltje wanneer er nog niet veel slakken waren. Daardoor vermoordde ik er slechts een paar honderd zonder het milieu aan te tasten. Ethisch gezien maakt 't weinig uit maar het voelde stukken beter. En nu is dan het zover: een slakvrije tuin.
Ik vraag mij af of dit door de strenge winter komt, door mijn betere bestrijdingsmethoden of beseffen de buurtslakken collectief, dat mijn tuin gemeden moet worden?
B.Logger.
Slakken waren jarenlang een groot probleem, ik heb dan ook een redelijk vochtige tuin. In het eerste rampjaar aten ze de Hosta's rond mijn vijvertje zo grondig op, dat ik nooit Hosta's meer teruggezien heb. Dan maar geen Hosta's dacht ik. Maar vervolgens begonnen de slakken aan een onstuitbare opmars. Met mijn licht ecologische inslag mikte ik ze over de heg de naastgelegen speeltuin in, dit had geen enkel effect. Waarschijnlijk zagen de sterkste exemplaren kans terug te keren waardoor een steeds krachtigere variant van superslakken mijn tuin onveilig maakte.
Met ieder volgend jaar kwamen de slakken massaler terug en na een paar zwakke pogingen zag ik mij genoodzaakt naar harde middelen te grijpen. U moet begrijpen, dat ik echt wanhopig was, ik schafte een chemisch bestrijdingsmiddel aan, strooide er ruim mee, met een massale slakkensterfte tot gevolg. Ik heb ze bij duizenden vermoord, mijn tuin stonk zelfs een dag naar gestorven slakken en ik voelde mij schuldig.
Al doende leert men, de jaren daarop volgend strooide ik in het voorjaar een vriendelijk eco anti slak middeltje wanneer er nog niet veel slakken waren. Daardoor vermoordde ik er slechts een paar honderd zonder het milieu aan te tasten. Ethisch gezien maakt 't weinig uit maar het voelde stukken beter. En nu is dan het zover: een slakvrije tuin.
Ik vraag mij af of dit door de strenge winter komt, door mijn betere bestrijdingsmethoden of beseffen de buurtslakken collectief, dat mijn tuin gemeden moet worden?
B.Logger.
Wednesday, May 4, 2011
The Sky is Crying
The Sky is Crying / Stevie Ray Vaughan. The Sky is Crying' kwam uit in 1991, een jaar na de dood van Stevie Ray op 35-jarige leeftijd. Na een jamsessie met Eric Clapton, Buddy Guy, Jimmie Vaughan (zijn broer) en Richard Cray nam hij een helicopter naar Chicago. Reeds een paar minuten na de start stortte deze neer met desastreuze gevolgen.
Stevie Ray kwam uit Texas en begon al vroeg gitaar te spelen. Hij ontwikkelde een unieke stijl en vormde de schakel tussen de blues en de rock. Invloeden waren voor hem o.a. Muddy Waters en Albert King, maar ook Jimi Hendrix en Lonnie Mack.
Gedurende zijn korte loopbaan werkte hij o.a. samen met David Bowie en Jackson Browne. Na in een aantal bands gespeeld te hebben vormde hij Double Trouble (1978), waar hij gitarist / zanger van werd. Na jarenlang in het Texas circuit gespeeld te hebben, kregen de heren in 1982 een uitnodiging om in Montreux te komen spelen. Dat was min of meer hun doorbraak.
De stijl van Vaughan is zeer gedreven en vraagt er als het ware om om het geluid flink hard te zetten.‘The Sky is Crying' is door zijn broer Jimmie samengesteld uit studio-opnames. Het album haalde in 3 maanden tijd de platina status. En terecht. Mooi, zeker als je van blues houdt. Een topper.
Tuesday, May 3, 2011
Monday, May 2, 2011
Wrede zee
Opera vond ik altijd onbegrijpelijk gekostumeerd gekweel. Tot op mijn vorige werk (TBS kliniek) op zekere dag een operazangeres optrad: wat een stem en wat een mens. Ik sprak haar achteraf en raakte onder de indruk van haar persoonlijkheid.
Niet ieder genre kan iedereen aanspreken en dat is helemaal niet erg. Het is wel goed met alles een keer kennis te maken ... neem dan meteen het beste.
Ik heb iets met zeeslagen en met oorlog op zee. Soms lees ik daar tamelijk saaie boeken over zonder dat overigens een belemmering te vinden. Het is een specialistisch genre waarmee ik mij vermaak.
Het beste is in dit opzicht: 'Wrede zee' van Monsarrat. Een roman van iemand die het zelf meemaakte. Het gaat over scheepskonvooien in tweede wereldoorlog bezien vanuit enkele personen op één schip, het is tevens een voor die tijd openhartige sociaalpsychologische roman over relaties onder zulke omstandigheden en over onvergeeflijke fouten die mensenlevens kosten. Daarnaast schetst Monsarrat hoe een oorlog in een steeds onpersoonlijker maar beter geoliede oorlogsmachine verandert.
Omdat alle hoofdpersonen vrijwillige officieren en geen beroepsmilitairen zijn, is het zelfs een verhaal over hoe je onvoorbereid leiding leert geven in extreme omstandigheden. Kortom een bijzonder boek.
B.Logger.
Niet ieder genre kan iedereen aanspreken en dat is helemaal niet erg. Het is wel goed met alles een keer kennis te maken ... neem dan meteen het beste.
Ik heb iets met zeeslagen en met oorlog op zee. Soms lees ik daar tamelijk saaie boeken over zonder dat overigens een belemmering te vinden. Het is een specialistisch genre waarmee ik mij vermaak.
Het beste is in dit opzicht: 'Wrede zee' van Monsarrat. Een roman van iemand die het zelf meemaakte. Het gaat over scheepskonvooien in tweede wereldoorlog bezien vanuit enkele personen op één schip, het is tevens een voor die tijd openhartige sociaalpsychologische roman over relaties onder zulke omstandigheden en over onvergeeflijke fouten die mensenlevens kosten. Daarnaast schetst Monsarrat hoe een oorlog in een steeds onpersoonlijker maar beter geoliede oorlogsmachine verandert.
Omdat alle hoofdpersonen vrijwillige officieren en geen beroepsmilitairen zijn, is het zelfs een verhaal over hoe je onvoorbereid leiding leert geven in extreme omstandigheden. Kortom een bijzonder boek.
B.Logger.
Subscribe to:
Posts (Atom)