Van mensen wordt wel beweerd dat zij over een collectief onderbewustzijn beschikken (oa Gustav Jung). Diep in onze geest liggen oeroude herinneringen opgeslagen. Om die reden vrezen wij roofdieren, hebben we een intuïtieve hekel aan slangen et cetera. Ik moest daaraan denken toen ik ontdekte dat mijn tuin eindelijk slakkenvrij is!
Slakken waren jarenlang een groot probleem, ik heb dan ook een redelijk vochtige tuin. In het eerste rampjaar aten ze de Hosta's rond mijn vijvertje zo grondig op, dat ik nooit Hosta's meer teruggezien heb. Dan maar geen Hosta's dacht ik. Maar vervolgens begonnen de slakken aan een onstuitbare opmars. Met mijn licht ecologische inslag mikte ik ze over de heg de naastgelegen speeltuin in, dit had geen enkel effect. Waarschijnlijk zagen de sterkste exemplaren kans terug te keren waardoor een steeds krachtigere variant van superslakken mijn tuin onveilig maakte.
Met ieder volgend jaar kwamen de slakken massaler terug en na een paar zwakke pogingen zag ik mij genoodzaakt naar harde middelen te grijpen. U moet begrijpen, dat ik echt wanhopig was, ik schafte een chemisch bestrijdingsmiddel aan, strooide er ruim mee, met een massale slakkensterfte tot gevolg. Ik heb ze bij duizenden vermoord, mijn tuin stonk zelfs een dag naar gestorven slakken en ik voelde mij schuldig.
Al doende leert men, de jaren daarop volgend strooide ik in het voorjaar een vriendelijk eco anti slak middeltje wanneer er nog niet veel slakken waren. Daardoor vermoordde ik er slechts een paar honderd zonder het milieu aan te tasten. Ethisch gezien maakt 't weinig uit maar het voelde stukken beter. En nu is dan het zover: een slakvrije tuin.
Ik vraag mij af of dit door de strenge winter komt, door mijn betere bestrijdingsmethoden of beseffen de buurtslakken collectief, dat mijn tuin gemeden moet worden?
B.Logger.
Friday, May 6, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment