Leeshonger

Mijn eerste bibliotheek was die van de psychiatrische inrichting Deltaziekenhuis te Poortugaal. Rijen telkens opnieuw gebonden oude boeken met gemarmerde kaften, een oude vriendelijke mevrouw met kaartenbakken aan een bureau. Ik had daar niets te zoeken. Er waren geen kinderboeken maar ik liep wel eens mee met mijn vader die 'op Delta' werkte.

De tweede bibliotheek was op de 'school met den bijbel'. Ik kon al vlug uitstekend lezen, met rekenen was ik overigens een volstrekte sukkel.

Iedere klas had een identieke wandkast met jeugdboeken die zogenaamd bij je leeftijd hoorden. Daar hoorde een kaartensysteem bij om te controleren wie welk boek had. In de loop van het leerjaar begon ik meestal ook aan de meisjes boeken omdat ik de rest al uit had. Dus ik las ook olijke tweelingen en van die paardenboeken (Claudia). Thuis las ik de jeugdboeken van mijn ouders (W.G van der Hulst) die konden soms buitengewoon spannend zijn maar je moest wel je best doen op het oude Nederlands. Op zeker moment begon ik zelfs aan de streekromans van mijn moeder. Via mijn omgeving las ik daarnaast moderne progressieve kinderboeken.

Op een zeker moment werden we lid van de openbare bibliotheek te Hoogvliet. Ooit een naburig gehucht maar door vele uit de grond gestampte nieuwbouwwijken uitgegroeid tot de voorstad van Rotterdam.

Ik leende daar regelmatig te volwassen boeken en maakte daarvoor soms gebruik van de pas van mijn ouders. Soms moest ik achteraf toegeven dat het te moeilijk was voor mij en dan leverde ik het weer in: niet uitgelezen. Achteraf een gezonde frustratie die je ieder opgroeiend kind mag gunnen. Vaak las ik ook om begrippen heen en ging ik het pas snappen als ik verder las of weer even terug bladerde. Zo leer je ook leren ...

Het uitgangspunt van leeftijden voor leesvoer is grotendeels losgelaten als bindend voorschrift. Ik baalde daar als kind zo van! Mijn eigen ervaringen vormden mij als bibliotheekmedewerker. Ik hanteer geen formele beperkingen op grond van leeftijden, ik kijk voornamelijk naar de (soms piepjonge) persoon van de lener met die unieke belangstelling. Op maat helpen is volgens mij ook zeggen: 'neem dit boek ook maar mee en als je het te moeilijk vindt, lever je het gewoon weer ongelezen in'....

B.Logger