Alles wordt kleiner

Wanneer we aan ‘het digitale’ denken is dat overduidelijk. Alles daar is klein en wordt nog steeds kleiner. Denk maar aan de reeks: PC – laptop – mini laptop – netbook – ipad (zit er aan te komen) - ipod. Die laatste bestaat overigens al jaren en past in de palm van uw hand. Veel groter dan een sigarettendoosje is de ipod niet.

In gedrukte vorm kunnen we bijvoorbeeld denken aan kranten, de meeste gaan over op het kleinere tabloid formaat, want handzamer. Wat is echter het juiste formaat voor literatuur? Voor het gedrukte woord?

Dat is de vraag die in een artikel in The Independent gesteld wordt. Het gaat daarin van klein, kleiner, kleinst. Dat kleinste vind ik persoonlijk onleesbaar, maar misschien verschillen de meningen daarover. Het is meer een curiositeit. Is er echter een formaat, bijvoorbeeld dat van een ipod (ebooks op ipod) dat als de ultieme maat aangemerkt kan worden?

Citaat uit het artikel: “One of the strange by-products of the digital revolution that we are going through at the moment is that no one seems to know how big anything should be”. Is het misschien zo dat het formaat van een sigarettendoosje, van een pak speelkaarten, passend in de hand, onbewust iets in ons losmaakt? Is dat het juiste formaat? Tenslotte, de ipod en al die mobiele telefoons en smartphones hebben dat formaat. Het voldoet kennelijk goed. Want: “There is one yardstick, though, by which we can judge certain gadgets and artefacts – their suitability for the human hand. The triumph of the iPod, and the iPhone that followed it, seems as much to do with the way it sits in your palm, as with its functionality”.

Maar goed, om terug te keren naar het boek, klein of groot, het is zeker ook de leeservaring die belangrijk is. En die mede de toekomst vorm zal geven. “In the end, it is convenience that will decide the future of the book”. En: “When the boffins come up with something that fits the hand as well as a Penguin or a pack of cards, that's when their "iPod moment" will come”.