Het geheim van Antonio Vivaldi

Het geheim van Antonio Vivaldi / auteur: Andre Romijn. Hij wreef zich over zijn borst. 'Mijn oude kwaal', zuchtte hij excuserend. Ze ging naast hem zitten en schonk zijn lege glas weer vol. Ze had de volgende vraag alweer voor hem klaar. En toen plotseling schoot het hem te binnen waar hij haar gezicht van kende. Zij was de heilige Maria op het paneel naast het altaar van San Martino. Hij keek haar nog eens goed aan en vroeg haar of ze haar masker af wilde doen. Ze giechelde even en twijfelde zichtbaar. Maar dan glijdt haar masker af en nog veel meer. 'Moeder Maria', prevelde hij eerbiedig en sloeg een kruis.

Terug naar het ijskoude Venetie van februari van 1707, waar Antonio Vivaldi als jongeman straalbezopen terugkomt van de 'Carnevale'. Hij heeft opdracht gekregen om voor een lid van de Koninklijke familie een muziekstuk te schrijven. Die avond ontmoet hij ook de liefde van zijn leven, de vrouw met het gezicht van een Madonna.
Vele jaren later ontmoet hij haar opnieuw, neemt haar en haar jonge zusje Anna Giro in zijn huishouding. Anna blijkt een fantastische operazangeres, die hem inspireert voor het schrijven van vele opera's. Welke relatie bloeit tussen hen?

E en subliem verhaal over het leven van de schepper van de 'Vier Jaargetijden'. Vivaldi oftewel de priester met zijn rode krullen, die 'Il Prete Rosso' (de Rode Priester) als bijnaam heeft. Een rijzende ster, tot aan het eind van zijn leven, waar hij in diepe armoede sterft

Inspirerend ...

Deze afbeelding vond ik via Google afbeeldingen, ik gebruik het als achtergrond van mijn PC scherm. Leuk om af en toe eens te wisselen

Het toont dat Utopia weliswaar nog een pest end fietsen is maar in zekere zin wel bestaat. Ook de richting staat duidelijk aangegeven. Dat laatste is exact de functie van Utopia’s en van alle utopisten … een richting aangeven waar het heen kan.

B.Logger

De opera van de kaartenmaker

De opera van de kaartenmaker / auteur: Bea Gonzalez. Wanneer de Spaanse kaartenmaker Diego Clemente de kans krijgt om zijn geluk te beproeven in het verre Mexico, aarzelt hij geen moment. Met niet meer dan het boek 'Birds of America op zak, vertrekt hij om als assistent van de bekende natuurvorser Edward Nelson de flora en fauna van Yucatan in kaart te brengen.

Hij bereikt Mexico aan de vooravond van de Revolutie en belandt in een wereld vol sociale onrust. Dan verliest Diego zijn hart aan de mooie Sofia, een vrouw die ernaar verlangt zo vrij te zijn als de vogels waar zij zo van houdt.

De ''Opera van de kaartenmaker' is een wervelende vertelling over twee onder een ongelukkig gesternte geboren geliefden, over een geheimzinnig vogelpaartje en over een jongeman die zowel zijn mentor als zijn vader eer tracht te bewijzen.

Tip

In aansluiting op de column ‘Niet zo…..maar zo…..’ en de opkomende dichtkoorts nu even de volgende tips.

We kunnen ons namelijk voorstellen
Dat uw dichtader nog niet is aangeboord
Onvoorstelbaar en eigenlijk ongehoord
Spoed u dan naar het internet
Gedichten wachten u daar in overvloed

U ziet, het rijmt voor geen meter. Dit is een principe dat ik vaak toegepast heb in het verleden. Toen we nog Sinterklaas vierden en er gedichten geproduceerd moesten worden. Mijn gedichten blonken regelmatig uit in de vrije vorm, zeg maar de niet rijmende vorm. Die vrije vorm had wel wat, de zeggingskracht leed er niet onder.

Tegenwoordig is het leven van de met het rijmen worstelende Sinterklaasvierders iets gemakkelijker. Er is het internet. En op dat internet staan gedichtengenerators. Je vult er een naam en een cadeau in en voila, er rolt een gedicht uit. Ik geef een voorbeeld: ik trek het lootje Gerard en zie dat hij een fiets wil hebben. Uit de gedichtengenerator rolt nu het volgende gedicht:

Lieve Gerard,

Pieter m'n knecht keek door de schoorsteen,
En vond in gerards schoentje voor schimmel een peen,
Sinterklaas is weer in 't land,
Wie weet staat hij weer voor geschenken garant,

Sint weet dat je nou al ouder bent
En je straalt van het natuurtalent
Wie had dat ooit verwacht?,
Op deze fiets heb je al heel lang gewacht,

En toen Sint eindelijk een goed ideetje had
Was hij het denken over geschenken weer zat
Dit is 't cadeau dat precies bij je pastJ
Je zult er heel blij mee zijn, dat staat vast

De spanning stijgt rond je cadeau
Maar het is bijna tijd voor de show
Pak 't maar uit dan hoef je niet langer te smachten
Want dit is het cadeau waar jij op zat te wachten

Sint & Piet

Geen hoogstaande poezie zegt u? Dan probeert u toch gewoon een andere generator? Of u gaat natuurlijk zelf rijmelen. Tenslotte, een gegeven paard……! De generators vindt u door in Google ‘gedichtengenerator’ in te vullen. Veel rijmsucces.

Niet zo ... maar zo ...

Rond deze tijd probeert menigeen zijn of haar dichtader te openen, soms met fatale gevolgen, daarom enige tips:

Een sinterklaasgedicht hoeft niet lang te zijn, dat is een misverstand. Het hoeft niet mooi te zijn (rijmt op fijn) Het zijn voorleesgedichten: korte zinnen hebben de voorkeur (rijmt op 'gezeur')

Concentreer u op één eigenschap van uw slachtoffer, bij voorkeur een goeie: die hebben altijd hun schaduwzijde en die kunt u eens mooi verrassend uitlichten (rijmt op 'vergezichten')

Door u te beperken tot één eigenschap wint uw gedicht aan zeggingskracht (rijmt op 'wie het laatst lacht'). Het verzinnen van een surprise wordt eenvoudiger. (rijmt op ... ??) Nogmaals: het verzinnen van een surprise wordt heel simpel (en ik paars me nu de pimpel) De ontvanger wordt slechts op één eigenschap doorgezaagd, het moet geen afrekening worden van alles wat dit jaar fout liep (kijk daar loopt een scharensliep en hij doet de horlepiep).

Een extreme casus kan dit verduidelijken:

Niet zo:

in deze tijden van recessie
greep jij veel te veel naar het flessie
je maakte verder geen enkele progressie
en dompelt je hele gezin in jouw depressie
je bleef hangen in vage plannen maken
en de maatschappij afkraken

Wellicht is dit in uw beleving de keiharde waarheid en wilde u dit betrokkene allang zeggen: doe dat nooit met Sinterklaas. Het is pakjesavond, geen bijltjesdag! Wees daarentegen lichtvoetig, subtiel maar toch trefzeker ...

Dus zo:

Jij bent tegen deze consumptiemaatschappij
Dus krijg je lekker helemaal niets van mij

groeten van Pint en Siet

Als surprise een lege doos met dubbele bodem en daarin het cadeau (de sint vindt dit maar zo zo) Gedicht en surprise versterken elkaar (hé wat staan je benen raar). Er staat in grote lijnen hetzelfde maar het meeste bevindt zich nu tussen de regels (wat zijn ze zwaar die tegels). De zeurtoon is verdwenen (toch heb je vreemde tenen)

Tot slot vraagt u zich wellicht af wat die rijmwoorden doen na vrijwel iedere zin (dit is nog maar het begin, lekker zwemmen in het Zwin) Op die wijze open ik uw dichtader (ja dat had je mooi gedacht vader!). Dichten gaat vooral om durven associëren (ook bovenhands serveren kun je leren)

Na lezing van dit stuk moet u eigenlijk meteen beginnen ... dat de beste moge winnen, zocht vergeefs een horizon met wilde kimmen, ik mag best een beetje dimmen, kunt u nog wat verzinnen?

B.Logger

Cruciale beslissingen/ George W. Bush

Memoires van ex presidenten en andere machthebbers zijn per definitie interessant. Niet vanwege de informatieve waarde maar om te ontdekken waar het niet over gaat, wat niet genoemd wordt. De lezer krijgt bovenal het beeld gepresenteerd van hoe de persoon de geschiedenis in wil gaan. In dit geval schetst de titel (oorspronkelijk: decision points) al het wensbeeld: Bush als de beslisser.

Het zou een buitengewoon boeiend boek zijn geworden indien Bush ons deelgenoot maakte van zijn innerlijke strijd en twijfel bij het nemen van die beslissingen. Laten we niet flauw zijn: de man heeft voor hete vuren gestaan. Hij schetst wel zijn overwegingen, maar dat is niet waar ik op doel, overwegingen riekt naar zelfrechtvaardiging. Hij staat daar overigens niet alleen in, maar de titel wekte bij mij een verwachting.

Tussen de regels zie ik soms een persoon die dat wel zou kunnen, onder andere vanuit een oprechte Christelijke geloofsbeleving. Het is hem ongetwijfeld met kracht afgeraden. Bij het (laten) schrijven van dit boek (op dit niveau heeft vrijwel iedereen een ghostwriter) leunde hij op zijn adviseurs.

Dat tekent hem want op die manier regeerde hij ook. Vertrouwen op adviseurs lijkt me prima, misschien ben je dan een betere leider. Maar in het Amerikaanse systeem omring je je met je eigen mensen, in het geval van Bush republikeinen. Opmerkelijk vind ik een tweede beperking die Bush toch echt zichzelf oplegde: hij omringde zich met doeners. Waarom deed de man dat?

De oude Grieken zeiden al: 'ken u zelf'. Wetende dat je een beslisser bent ga je je niet omringen met nog meer beslissers. Ook als je een twijfelkont bent (daar verdenk ik hem van) moet je slechts een paar, maar niet uitsluitend, van die beslis types om je heen hebben. Anders word je bedolven onder adviezen als: het is A of het is B en we moet B doen. Lekker simpel maar dat dekt niet de realiteit af. Doeners geven uitsluitend praktische overwegingen, dat doen ze naar eer en geweten maar er is meer dan dat. Daarom is het fijn dat er naast doeners ook denkers en dromers bestaan.

B.Logger

Boekje open

Naar aanleiding van mijn vorige column (met andere ogen) mocht ik een warme brief ontvangen van de Sint. Hij sloot een suikerhart in (dat helaas gebroken aankwam) en verzekerde mij niet voornemens te zijn de bestanden ten aanzien van zoete en stoute kinderen te koppelen met die van de Kerstman.

De kindervriend voert verschillende argumenten aan.

Ten eerste is dit volstrekt overbodig: Sinterklaas weet immers al alles. Ten tweede zouden beide omvangrijke grote boeken van Sint en Kerstman gedigitaliseerd moeten worden en vervolgens bijeengevoegd tot één personenregister. In deze tijden van recessie is dat een te dure operatie.

De Goedheiligman overweegt wel zijn inlichtingendienst met die van de Kerstman samen te voegen, zo kan een aanzienlijke besparing gerealiseerd worden. Er vinden verkennende onderhandelingen plaats maar voorzichtigheid is geboden: de Kerstman opereert wereldwijd, de sint heeft een beperkter werkgebied (voornamelijk Nederland en België) Het gevaar is niet denkbeeldig dat de veel kleinere maar beter georganiseerde SID (Sint Informatie Dienst) wordt opgeslokt door de SIS (Santaclaus Intelligence Service). Op de achtergrond spelen bepaalde gevoeligheden van meer persoonlijke aard tussen de Kerstman en Sinterklaas, in dit stadium kan ik daar niet op in gaan.

De Sint wil graag benadrukken dat het postadres te Nuenen los staat van zijn legitimiteit, het betreft hier een eenvoudige belastingconstructie.
Ten aanzien van zijn personeelsbeleid wijst de Sint er fijntjes op dat de Kerstman zich behalve van groene elven ook van kleine dwergen bediend. Is dat dan geen discriminatie van kleine mensen? De Sint heeft ongetwijfeld goeie juristen maar persoonlijk vind ik dit een zwak verweer: de fout van de één legitimeert nog niet de fout van de ander.

Ten slotte tekende Sint Nicolaas bezwaar aan tegen de viering van vierhonderd jaar Turks - Nederlandse betrekkingen in 2012. Als Turkse bisschop leefde hij al rond het jaar 300 en reeds in de dertiende eeuw bezocht hij Utrecht alwaar hij geld in de schoenen van arme kinderen deponeerde. Het gaat wat hem betreft dus om zevenhonderd jarige betrekkingen.

B.Logger

Gelezen in de krant

In de Telegraaf op internet las ik de volgende kop: “Wikipedia moet vrouwelijker worden”. Daar moest ik even over nadenken.

Het citaat is overigens van de Canadese Sue Gardner. Zij is directeur van de overkoepelende organisatie Wikimedia. Niet de eerste de beste dus. Ik vond de kop zo tot de verbeelding spreken, dat ik besloot het stukje te lezen, want nogmaals, ik kon me er niet zo veel bij voorstellen.

Wikipedia is een encyclopedie op internet. Die gevuld wordt door vrijwilligers. Ze werken hier belangeloos aan mee. Dus ‘grateloos en voor niets’. Wat blijkt nu? Van de vrijwilligers die meededen aan het onderzoek was ruim 90 % man.

Citaat: “Uit een onderzoek van Wikipedia in april onder 5300 vrijwilligers die meewerken aan de online-encyclopedie bleek dat maar liefst 91,5 procent van hen een man is. Ongeveer 60 procent van hen is hoogopgeleid. Ook heeft ruim een derde (36 procent) verstand van programmeren.”

‘Vrouwelijker worden’ kan dus slaan op het geslacht van de vrijwilligers. Maar het kan ook slaan op de aangeleverde content. Het één heeft vermoedelijk te maken met het ander. Vrouwelijke medewerkers zullen eerder geneigd te zijn te schrijven over onderwerpen, die vrouwen interesseren. En het moet haast een vrouw zijn die de vinger op die zere plek legt.

Last but not least: gelukkig is er vrouwvriendelijker software in ontwikkeling waardoor het plaatsen van content gemakkelijker wordt. Het volledige artikel vindt u in de Telegraaf.

Mooi Gelderland - Mist (2)

Met andere ogen

Het is natuurlijk de tijd van het jaar: op expat blogs speelt Sinterklaas een prominente rol. Onze folklore schept verwarring, met name over het onderscheid tussen Sinterklaas en de Kerstman: Santaclaus.

Beiden baardige types zijn behoorlijk op leeftijd, gaan in het rood gekleed, bezoeken ons land vlak na elkaar volgens een strak schema en beiden delen geschenken uit. Ieder jaar ontdekt een nieuwe lichting expats dat Nederlanders wat verontwaardigd reageren wanneer veronderstelt wordt dat zij één en dezelfde persoon zijn. Men roept elkaar op tot voorzichtigheid in dit opzicht.

Ik begreep dat de verwarring nog toe neemt wanneer ze ontdekken dat Sinterklaas feitelijk een Turkse bisschop was die inmiddels in Spanje verblijft en vanuit het centraal gelegen Madrid zee kiest met een stoomboot. De correspondentie met deze Sint verloopt dan weer via een postadres te Nuenen, zo'n postadres is natuurlijk altijd wat verdacht. Raadselachtig is ook dat de man accentloos Nederlands spreekt maar geen woord Spaans of Turks.

Via onder andere het Sinterklaas journaal ziet men vervolgens dat onze goedheiligman zich omringt met 'blackman' en daar schuilt een ander probleem: de Kerstman bedient zich van groene elven ipv onze tamelijk zwarte Pieten. Met name voor expats uit de Verenigde Staten is dit een bron voor morele verontwaardiging: pure discriminatie. Dat wordt algemeen gevoeld: of men Democraat of Republikein is maakt niets uit.

Een heel ander punt van zorg is dat zowel Kerstman als Sinterklaas een eigen administratie bijhouden van zoete en stoute kinderen en volwassenen. In expatkringen bestaat de vrees dat zij die bestanden gaan koppelen. Dit verdubbelt namelijk het risico op een gedwongen verblijf in Spanje voor stouterikken, een gruwelijk vooruitzicht uiteraard.

B.Logger

De eerste keer

Wellicht verwacht u een andersoortige onthulling maar onlangs deed ik verslag van een biebbezoek op een personeelsbijeenkomst. Dat was uiteraard een thuiswedstrijd maar wel met een veelkoppig publiek. Onwillekeurig dacht ik terug aan mijn eerste 'openbare optreden' ....

Ik was eerste jaar student (Sociale Academie) en weet nog hoe ik in een bijeenkomst naar de microfoon liep en iets zei. Er zaten daar een paar honderd studenten en docenten. Het ging vast en zeker over onderwijsvernieuwing, daar ging het toen voortdurend over.

Wat een vreselijk moment: de weg naar de microfoon leek me eindeloos lang. Wat ik zei, ik heb echt geen idee. Ik beefde en trilde en mijn stem klonk vreemd hoog. Nog na shakend ging ik weer zitten en merkte met enige verbazing dat er werd ingegaan op mijn opmerking, met instemming en tegenspraak. Met die mogelijkheid had ik absoluut geen rekening gehouden.

Ik was vooral bezig mijn punt naar voren te brengen. Dit begon dus aardig uit de hand te lopen. Vanwege de reacties zag ik mij gedwongen me telkens opnieuw naar die microfoon te spoeden. Na een paar keer was ik 'door'. Ik kreeg tijdens het spreken mijn ademhaling weer enigszins onder controle waardoor mijn stem gewoner klonk.

Achteraf zoemde de discussie nog na in de bar. In die tijd had deze onderwijsinstelling een heus café in de kelder compleet met ontstemde piano en goedgestemde 'sociaal barman', zo heette die functie officieel. Een dertiger met een omvangrijke buik, ik ontdekte later dat hij een gestraalde student was met een levendige belangstelling voor vrouwelijke medestudenten. Daardoor ontstond er een officiële vacature voor sociaal barman.

Hoe dan ook: in die nazit merkte ik dat de aanwezigen niets van mijn nervositeit hadden opgemerkt en dat at was het begin van een lange weg. Ik ben nog altijd verlegen maar minder onzeker: goed ademen, weten wat je zeggen wilt, het op jouw eigen manier doen (er is namelijk geen andere) daar komt het op neer.

B.Logger.

Mooi Gelderland - Mist

opgemerkt ...

op weg naar mijn moeder passeerde ik per trein Dordrecht. Die zaterdag werd de sint daar ingehaald. De trein vulde zich richting Dordt met moeders en hun beschilderde 'jeugdpieten'.

Er gebeurde iets met de allochtonen in mijn wagon: gekleurde moeders en kinderen onthielden zich van commentaar maar kropen wat nadrukkelijker bij elkaar. Hun stemmen dempten.

Sommige blanke pietenmoeders straalden uit; dit is dus heel gewoon, maar zodanig dat het juist niet gewoon was. Ze spraken luider maar waren feitelijk in de verdediging en ik voelde wederzijdse ongemakkelijkheid: volgens mij is er een internationale code dat je elkaar als moeders niet in verlegenheid brengt en die code trad in werking. Voorbij Dordrecht was alles weer gewoon ...

later vernam ik dat die dag enkele actievoerders waren opgepakt, ze droegen een t-shirt met opschrift: 'Zwarte Piet is rascisme' ...

B.Logger

het neurotisch handboek

Viel als een blok voor de omslag: minuscuul hondje die met uitpuilende stressoogjes een ongeneeslijk diepe levensangst uitstraalt. Zo één die nooit meer overgaat, hoe vaak u dat beestje ook aanhaalt, hoe zeer u 'm ook vertroetelt. Het hondje irriteerde me meteen. De ondertitel 'goede manieren om je slecht te voelen en anderen te irriteren' haalde mij definitief over de streep. Lezen!

Ik beschouw mijzelf als enigszins neurotisch. Dat is geen enorme onthulling (Columnist blijkt neuroot) want die eigenschap deel ik met de meeste mensen, door ieder mens loopt wel een streepje en met wat neurotische eigenschappen kom je echt nog leuk weg. In die zin is geestelijke gezondheid een relatief begrip.

Schrijver Jeffrey Wijnberg kan er wat van, het is pijnlijk leuk geschreven. Er komen 13 'scenario's' aan de orde, onder andere: bovenmatig piekeren, er op los liegen, perfectionisme en diep wantrouwen. Iedere optie is voorzien van een irritante voorbeeld dialoog, een strip van Sigmund en besluit steevast 'positief' met het nut wat een dergelijke levenshouding voor uw omgeving heeft. 'Pijnlijk leuk' ... ik las het niet in één ruk uit: me bladzijden lang onbekommerd verheugen in negatieve levenshoudingen vind ik lastig.

Wat ik echt mooi vind is dat Wijnberg met zijn boek opkomt voor het recht ongelukkig te zijn en dat zelfs te blijven. Yes! Wat ik mis is het inzicht dat mensen met neurotische aanleg voortdurend streven naar (zelf) genezing. Wie dat streven opgeeft blijft paradoxaal genoeg diezelfde mens maar tevens genezen: het draait namelijk 'alleen maar' om zelfacceptatie van wie je bent. Wijnberg is psycholoog dus hij is van dit van dit feit op de hoogte. Wellicht bewaart hij dit voor zijn volgende boek ... Hiermee verklaar ik maand van de spiritualiteit voor gesloten.

B.Logger

Dropbox

Laatst hoorde ik toevallig, dat een neefje van me een aantal Engelstalige ebook titels had. Hoe hij daar aan kwam weet ik niet. Nog steeds niet. Ik had er echter wel belangstelling voor, omdat er op m’n ipad nog niet zoveel ebooks stonden.

Nadat ik hem gemaild had of ik die zou kunnen krijgen, mailde hij terug: ‘ik zet ze wel in Dropbox, dan kun je ze van daaruit op je PC zetten’. Zo gezegd zo gedaan. Ik had al een Dropbox account, heb ze vanuit zijn Dropbox naar die van mij gekopieerd en daarna op de PC gezet.

Volgende probleem was ze op de ipad te krijgen. Na enig nadenken kwam ik erachter dat ik eerst iTunes moest opstarten en dan de map met ebooktitels moest importeren. Nadat ik dat gedaan had, zag ik nog steeds niets in iTunes verschijnen. Ik snapte er helemaal niks van. Uiteindelijk bleek dat de ebooks de extensie .mobi hadden. En dat is niet goed, wist ik, daar kan de ipad niets mee. Een ipad heeft .epub nodig zoals zoveel readers.

Gelukkig had mijn neefje dezelfde set titels ook in .epub formaat. Kortom, na de hele procedure nog eens afgewerkt te hebben, werkte nu gelukkig wel alles goed. De titels worden getoond in iBooks, de ipad applicatie waarmee je boeken kunt lezen. Ik beschik nu over honderden Engelstalige titels en ben een gelukkig mens.

Waarom dit vrij lange verhaal? Wat ik hiermee wil laten zien is de toch nog schimmige, ondoorzichtige, omslachtige manier om aan ebooks te komen en die op je leesapparaat te zetten. Dit is niet iets van: ‘een kind kan de was doen’. En dat zou het wel moeten zijn. Zolang het nog zo moeizaam gaat, er verschillende formaten zijn, er verschillenden soorten leesapparaten zijn, er soms DRM opzit en soms niet, zal de consument hiermee geconfronteerd worden. En zal dat voor grote frustraties zorgen.

Wat mij betreft mogen de verantwoordelijken hiervoor om de tafel gaan zitten om dit uit de wereld te helpen. Niet allemaal zelf het wiel uitvinden a.u.b. Gemak dient de mens / consument, hoe gemakkelijker één en ander gaat, hoe meer men geneigd zal zijn ebooks te kopen. Naast een duidelijk prijsverschil tussen het fysieke boek en een ebook. Het zal waarschijnlijk helaas nog wel even duren.

Leuk boek?

Wie in een bibliotheek werkt heeft met alle soorten mensen en alle soorten vragen te maken. Dankzij u zoals u bent en de vragen die u stelt is dit een boeiend vak. Welkom!

De vraag die ik het meeste vrees en tegelijkertijd het leukste vind is: 'weet u nog een leuk boek voor mij?' Een terechte vraag maar wat de één leuk vindt is voor een ander saai en voor weer een ander zelfs ergerlijk. Dat ligt nogal persoonlijk al komen we er samen wel uit.

Dan vraag ik bijvoorbeeld: 'welke boeken las u zoal de laatste tijd?' Of wat voor soort boeken leest u graag?' Zulke vragen leveren vaak al het antwoord op. Soms proef ik enige aarzeling en ga ik een stapje verder en vraag bijvoorbeeld: 'wilt u zich eens laten verrassen met een ander soort boek?' Herkenbaar want ik ben zelf ook een lezer: na tien keer Mankell kan 't een overdosis worden die je stemming beïnvloedt. De ervaring leert dat veel mensen meer van het zelfde willen lezen: het zelfde repertoire maar dan breder, maar op een gegeven moment wil je ook wel eens iets anders uitproberen.

Dat laatste vind ik echt de sport .... want binnen ieder genre bestaan uitstekende boeken, zoals er ook binnen ieder filmgenre hele goeie films bestaan. U heeft wellicht niets met westerns maar wanneer u er toch een keer één wilt zien om te weten wat het is: kijk dan 'Once upon a time in the west'. Bent u een thrillerhater probeer in ieder geval 'de dag van de jakhals' en u snapt voortaan wat al die andere lezers boeit. Wordt u onpasselijk van elven en kabouters: 'de Hobbit' van Tolkien opent wellicht toch een heel klein deurtje.

B.Logger

herfst 2011

The hanging garden

The hanging garden / auteur: Ian Rankin. Een thriller met als hoofdpersoon DI John Rebus. Er spelen hier een aantal zaken door elkaar.

Rebus wordt belast met het onderzoek naar een oorlogsmisdadiger, Tommy Telford, hoofd van een misdadige gang probeert vaste voet aan de grond te krijgen in Edinburgh, een Tsjetseense gangster smokkelt vrouwen uit Bosnie en laat ze als prostituee werken en tenslotte komen er ook nog Japanners van een Japanse misdadige organisatie in voor.

Rebus zijn dochter wordt aangereden en komt in het ziekenhuis te liggen, in coma. Wie is de dader, zal Rebus zijn identiteit achterhalen, en wat heeft hij daarvoor over? Heeft het met de zaak te maken waar hij aan werkt?

Dit alles wordt in een vloeiende stijl en uiterst geloofwaardig beschreven. Zoals we gewend zijn van Rankin. Alles past in elkaar, en u zult het boek helemaal uit moeten lezen om het totale plaatje helder te krijgen. Een aanrader.

Waar zitten de twitteraars? Een kleurenkaart

de hand van God ...

Ooit gelezen op een muur ...

‘God is dood’

Friedrich Nietzsche (1844 – 1900)

‘Nietzsche is dood’

God

Meedoen in Arnhem

Dichter en diplomaat Sir Philip Sidney heeft een gedenksteen in de vorm van een stenen kantstrook gekregen. De strook is te vinden in het wegdek van de Bakkerstraat ter hoogte van nummer 68, want in het achterhuis van dat pand is Sidney op 17 oktober 1586 overleden. Hij overleed aan de verwondingen die hij opliep in de strijd tegen onze “bezetter” Spanje.

De gemeente wil een reeks dit soort herdenkingstekens in de stad maken. Het maakt de geschiedenis van de stad zichtbaar en tastbaar voor inwoners en bezoekers. Ze willen graag suggesties horen van burgers. Ideeen voor meer kantstroken kunnen tot 30 november worden ingebracht.

Op een speciale website onder de wat suggestieve naam Meedoen in Arnhem is ook meteen op een kaart aan te geven waar de gewenste strook moet gaan komen. Begin december buigt een deskundige jury zich over alle ideeën. De drie ideeën met de meeste stemmen van bewoners probeert de gemeente in ieder geval uit te voeren.

Jobs en het bedrijfsmodel van de Beatles ...

Met het overlijden van Steve Jobs kwam zijn bewondering voor de Beatles voor het voetlicht. Ik vind dat boeiend.

Als perfectionist en vernieuwer pur sang ligt die bewondering voor de hand: de grote overeenkomst is dat jeugdvrienden Lennon en McCartney eveneens radicale vernieuwers waren die details niet uit de weg gingen. Dat ziet men niet vaak: visionaire types laten uitwerking meestal aan anderen over. Maar juist in de kunst tref je zulke visionaire detailridders aan.

Daarbij klopt ook de opmerking dat het 'Beatles geheel' groter werd dan de optelsom van de individuele bandleden. Al zijn er meer invloeden: George Harrison en Ringo Star hadden kleinere ego's wat de band beslist een langere levensloop verschafte. Veel superformaties sneuvelden voortijdig vanwege interne spanningen. Er bestaat ook zoiets als een Rolling Stones variant: na een interessant begin alsmaar meer van het voorspelbare zelfde doen. Een succesformule die tenslotte doodsaai wordt.

Steve Jobs was een artiest. Huiselijk gezegd: 'wat hij in zijn kop had, had hij niet in zijn kont, zijn wil was wet' Bovendien had hij meestal gelijk. Daarom bewieroken we hem wereldwijd in onze rol van klant .... als werknemer waren we vermoedelijk vrijwel allemaal binnen één dag ontslagen.

B.Logger

het informatieparadijs

Er bestaan er meerdere: uw boekenkast kan een informatieparadijs op het gebied van uw hobby zijn, uw bibliotheek is het in brede zin en is in feite ook van u. En vooral het internet: informatieleverancier nr 1.
We leven in een informatiewereld met alle gemakken en problemen die daar bij horen.

'Het informatieparadijs' is tevens de titel van een vlot geschreven overzichtelijk boekje. Het gaat over bekende en minder bekende valkuilen in het omgaan met informatie en handige tips om er niet in te trappen. Ik vind het behoorlijk compleet dus iedere lezer zal af en toe anderen en (hopelijk ook) zichzelf herkennen. Ik vind het een aanrader vooral ook voor mensen die vanwege hun beroep veel informatie tot zich nemen ...

Het informatieparadijs Guus Pijpers

B.Logger

Mannen onder elkaar ...

'De verborgen spiritualiteit van mannen' (Matthew Fox)

'Dat is maar goed ook' dacht ik opgewekt toen ik het boek in handen nam en die titel las, 'er is al genoeg ellende in de wereld, vooral verborgen houden die hap'.

De omslag wordt gesierd met een man in hemdsmouwen die een gigantische rotsblok probeert voort te duwen: een beeld van een enorme vergeefsheid. In mijn vorige stukje verklaarde ik dat spiritualiteit niet iets is om over te praten, misschien wel een typisch mannelijke opvatting. De schrijver is zelf een man dus dit boek wilde ik beslist lezen.

De basis is Jungiaanse psychologie: de wereld van de archetypen (oerfiguren) mythen en symbolen met behoorlijk wat bijbel en kerkvaders. Fox maakt daar zijn persoonlijke mix van. Daar heb ik niets op tegen maar wat de auteur aan de verborgenheid ontrukt is toch vooral z'n eigen opvatting van spiritualiteit. Daarbij leert de lezer hem niet kennen als spiritueel wezen, laat staan als spiritueel manspersoon.

Tegen het einde van het boek staan opsommingen van wat zo'n spirituele man wel of juist niet doet. Je kunt er een dagtaak van maken om aan alle leefregels van deze post moderne kloosterorde te voldoen. Spiritualiteit als een roeping of erger nog, als een beroep.

Beste medeman, lees dit boek niet, lees liever bijvoorbeeld 'de mens en zijn symbolen' van Jung als dergelijke zaken je interesse hebben. Mocht je 'de verborgen spiritualiteit' via je vrouw te lezen krijgen dan mag je dat opvatten als een signaal dat er iets grondig mis is met de relatie.

B. Logger

november: maand van spiritualiteit

Spiritualiteit vind ik een lastige want zweverig:

'wat gezegd kan worden, kan duidelijk worden gezegd; en waarover niet kan worden gesproken, moet men zwijgen' (Ludwig Wittgenstein, hij had het niet specifiek over spiritualiteit)

Op deze wijze zijn we meteen helemaal klaar met dit onderwerp: er is niets dat duidelijk kan worden gezegd over spiritualiteit. Probeer het maar eens.

Thema van dit jaar is 'leven' http://www.maandvandespiritualiteit.nl/

Met verstilde groet

B.Logger

Mooi Gelderland - Herfst

Dichter bij de macht

Ik las het in de krant: Ierland krijgt een zeventig jarige dichter als premier Michael: D Higgins. Pikant detail: hij is geboren te Limerick.
De journalist (kennelijk zonder poëtische aanleg) noemt dit feit zonder er verder aandacht te besteden.

Bij mij komen toch wel enige vragen op. Zou het niet zo zijn dat relatief veel inwoners van Limerick gedichten schrijven? Is dat ooit uitgezocht? Er worden wel meer onzinnige onderzoeken gedaan en het zou zo maar kunnen want zo'n plaatsnaam werkt inspirerend. Maar vooral ook, hoe is het om een dichter als regeringsleider te hebben? Is dan meteen de verbeelding aan de macht? Zijn dichters sowieso in staat om te regeren?

Wij doen inmiddels ervaring op met Herman van Rompuy: voorzitter van de EU en tevens begaafd haiku dichter (geboren te Etterbeek!) Ik geloof meteen dat de man zijn best doet en wellicht constateren we achteraf dat ie het prima gedaan heeft. Maar ik heb nooit het gevoel: 'kijk hier staat een dichter'.

De Ieren weten volgens mij exact wat ze doen want de eerste president van Ierland Douglas Hyde was zeer populair en eveneens een dichter.

B.Logger

Dummies

Bieblogger daagde mij onlangs uit het boek 'Hertenbronst voor dummies' te schrijven. Mocht ik ooit een boek schrijven dan wordt het vermoedelijk eerder 'Dummies voor Dummies'.
Het verschijnsel dummie en het succes van deze serie vind ik fascinerend.

Het zijn meestal uitstekend geschreven boekjes die een tamelijk ingewikkeld onderwerp verkennen.
De onwetende lezer wordt via een uitgekiend stramien (in ieder boek hetzelfde) stevig bij de hand genomen en door een ingewikkeld onderwerp geleid.

Ik schaam mij er niet voor dat ik zelf bijvoorbeeld 'statistiek voor dummies' in de kast heb staan en die schaamteloosheid tekent de persoon van de dummie. Dummie betekent 'domkop' maar dan wel liefdevol opgevat. De essentie is het besef dat je weinig van een bepaald onderwerp afweet, je dat jezelf niet kwalijk neemt, er meer van wilt weten en daar bovendien openlijk voor uitkomt.

Dat vind ik een mooie levenshouding en daarover zou mijn 'dummies voor dummies' gaan: geef je nieuwsgierigheid vrij baan en schaam je nooit voor je 'niet weten'.

met niet wetende groet

B.Logger

Ieder mens is een verhaal ...

Ooit was ik jong en volkomen open. In die tijd kreeg ik levensverhalen te horen ... Een van de meest verontrustende verhalen vernam ik van de man die zijn klaverjas pot onderbrak en mij aankeek met de opmerking: ' jij lijkt me wel iemand die een verhaal wil horen.' Dat wilde ik inderdaad wel. Dit speelt zich af in een bruine Rotterdamse kroeg met van die kleedjes op tafel. Hij voelde vermoedelijk ragfijn m'n verhalenhonger aan (in die tijd wilde ik schrijver worden) en wilde tevens zijn verhaal kwijt.

De tweede wereldoorlog trof hem als Joodse man zwaar maar hij werkte zich er 'verhaaltechnisch' redelijk snel door, wellicht veronderstelde hij dat zoiets toch niet valt uit te leggen aan een buitenstaander. Het kan ook zijn dat hij dat zelf toen nog te moeilijk te vond. De focus van zijn verhaal lag op zijn terugkeer: na jaren keerde hij terug in Rotterdam, vond zijn huis terug, belde aan, zijn vrouw deed open maar .... ze had inmiddels een andere man en daar is ze bij gebleven!

In die tijd kon ik nog luisteren zonder oordeel en met een opmerkelijk gebrek aan emotie: I am a camera (wellicht omdat ik schrijver wilde worden). 'Nou dat was mijn verhaal en nu ga ik verder met klaverjassen' besloot hij en de kaarten werden opnieuw gedeeld.

Sindsdien weet ik dat ieder mens een verhaal is ...

B.Logger