het neurotisch handboek

Viel als een blok voor de omslag: minuscuul hondje die met uitpuilende stressoogjes een ongeneeslijk diepe levensangst uitstraalt. Zo één die nooit meer overgaat, hoe vaak u dat beestje ook aanhaalt, hoe zeer u 'm ook vertroetelt. Het hondje irriteerde me meteen. De ondertitel 'goede manieren om je slecht te voelen en anderen te irriteren' haalde mij definitief over de streep. Lezen!

Ik beschouw mijzelf als enigszins neurotisch. Dat is geen enorme onthulling (Columnist blijkt neuroot) want die eigenschap deel ik met de meeste mensen, door ieder mens loopt wel een streepje en met wat neurotische eigenschappen kom je echt nog leuk weg. In die zin is geestelijke gezondheid een relatief begrip.

Schrijver Jeffrey Wijnberg kan er wat van, het is pijnlijk leuk geschreven. Er komen 13 'scenario's' aan de orde, onder andere: bovenmatig piekeren, er op los liegen, perfectionisme en diep wantrouwen. Iedere optie is voorzien van een irritante voorbeeld dialoog, een strip van Sigmund en besluit steevast 'positief' met het nut wat een dergelijke levenshouding voor uw omgeving heeft. 'Pijnlijk leuk' ... ik las het niet in één ruk uit: me bladzijden lang onbekommerd verheugen in negatieve levenshoudingen vind ik lastig.

Wat ik echt mooi vind is dat Wijnberg met zijn boek opkomt voor het recht ongelukkig te zijn en dat zelfs te blijven. Yes! Wat ik mis is het inzicht dat mensen met neurotische aanleg voortdurend streven naar (zelf) genezing. Wie dat streven opgeeft blijft paradoxaal genoeg diezelfde mens maar tevens genezen: het draait namelijk 'alleen maar' om zelfacceptatie van wie je bent. Wijnberg is psycholoog dus hij is van dit van dit feit op de hoogte. Wellicht bewaart hij dit voor zijn volgende boek ... Hiermee verklaar ik maand van de spiritualiteit voor gesloten.

B.Logger