Cruciale beslissingen/ George W. Bush

Memoires van ex presidenten en andere machthebbers zijn per definitie interessant. Niet vanwege de informatieve waarde maar om te ontdekken waar het niet over gaat, wat niet genoemd wordt. De lezer krijgt bovenal het beeld gepresenteerd van hoe de persoon de geschiedenis in wil gaan. In dit geval schetst de titel (oorspronkelijk: decision points) al het wensbeeld: Bush als de beslisser.

Het zou een buitengewoon boeiend boek zijn geworden indien Bush ons deelgenoot maakte van zijn innerlijke strijd en twijfel bij het nemen van die beslissingen. Laten we niet flauw zijn: de man heeft voor hete vuren gestaan. Hij schetst wel zijn overwegingen, maar dat is niet waar ik op doel, overwegingen riekt naar zelfrechtvaardiging. Hij staat daar overigens niet alleen in, maar de titel wekte bij mij een verwachting.

Tussen de regels zie ik soms een persoon die dat wel zou kunnen, onder andere vanuit een oprechte Christelijke geloofsbeleving. Het is hem ongetwijfeld met kracht afgeraden. Bij het (laten) schrijven van dit boek (op dit niveau heeft vrijwel iedereen een ghostwriter) leunde hij op zijn adviseurs.

Dat tekent hem want op die manier regeerde hij ook. Vertrouwen op adviseurs lijkt me prima, misschien ben je dan een betere leider. Maar in het Amerikaanse systeem omring je je met je eigen mensen, in het geval van Bush republikeinen. Opmerkelijk vind ik een tweede beperking die Bush toch echt zichzelf oplegde: hij omringde zich met doeners. Waarom deed de man dat?

De oude Grieken zeiden al: 'ken u zelf'. Wetende dat je een beslisser bent ga je je niet omringen met nog meer beslissers. Ook als je een twijfelkont bent (daar verdenk ik hem van) moet je slechts een paar, maar niet uitsluitend, van die beslis types om je heen hebben. Anders word je bedolven onder adviezen als: het is A of het is B en we moet B doen. Lekker simpel maar dat dekt niet de realiteit af. Doeners geven uitsluitend praktische overwegingen, dat doen ze naar eer en geweten maar er is meer dan dat. Daarom is het fijn dat er naast doeners ook denkers en dromers bestaan.

B.Logger