Met het overlijden van Steve Jobs kwam zijn bewondering voor de Beatles voor het voetlicht. Ik vind dat boeiend.Als perfectionist en vernieuwer pur sang ligt die bewondering voor de hand: de grote overeenkomst is dat jeugdvrienden Lennon en McCartney eveneens radicale vernieuwers waren die details niet uit de weg gingen. Dat ziet men niet vaak: visionaire types laten uitwerking meestal aan anderen over. Maar juist in de kunst tref je zulke visionaire detailridders aan.
Daarbij klopt ook de opmerking dat het 'Beatles geheel' groter werd dan de optelsom van de individuele bandleden. Al zijn er meer invloeden: George Harrison en Ringo Star hadden kleinere ego's wat de band beslist een langere levensloop verschafte. Veel superformaties sneuvelden voortijdig vanwege interne spanningen. Er bestaat ook zoiets als een Rolling Stones variant: na een interessant begin alsmaar meer van het voorspelbare zelfde doen. Een succesformule die tenslotte doodsaai wordt.
Steve Jobs was een artiest. Huiselijk gezegd: 'wat hij in zijn kop had, had hij niet in zijn kont, zijn wil was wet' Bovendien had hij meestal gelijk. Daarom bewieroken we hem wereldwijd in onze rol van klant .... als werknemer waren we vermoedelijk vrijwel allemaal binnen één dag ontslagen.
B.Logger
No comments:
Post a Comment