Het is deze maand precies 10 jaar geleden dat de eerste ipod geïntroduceerd werd. Een revolutie. Apple timmerde al flink aan de weg met zijn imacs, zijn prachtige design, zijn gebruiksvriendelijkheid. Toen kwamen daar de ipods bij.
Er waren andere MP3 spelers, maar geen was zo makkelijk en intuïtief te bedienen als de ipod. Die er ook nog eens strak uitzag. Citaat: “Terwijl andere mp3-spelers in die tijd frustreerden door ingewikkelde menu’s had de iPod iets geniaals: vier bedieningsknoppen rond een scrollwiel; iedereen begreep meteen hoe je het apparaatje moest bedienen”. De ipod was niet de kleinste MP3 speler, had niet de meeste opslagcapaciteit, maar zijn uitstraling en bedieningsgemak zorgden voor een ongekend succes.
Apple veroorzaakte een revolutie in de muziekwereld, door via itunes muziek te gaan verkopen. En dat op een manier die ook een leek kon begrijpen. Toen bleek ook dat men best bereid was om voor muziek te betalen. Het leek wel of iedereen op een gegeven moment een ipod moest hebben. Andere fabrikanten van MP3 spelers kwamen er eigenlijk niet aan te pas.
Ik herinner me nog goed het moment dat ik mijn eerste ipod kocht, met zo’n groot clickwiel. Snel had ik door hoe het apparaat te bedienen en ging ik aan de slag om de juiste muziek er op te zetten. Twintig GB had ik tot mijn beschikking, ruim voldoende dacht ik nog in mijn onschuld. Toch kwam vrij snel het moment dat ie vol zat. En dan moet je weer selecteren en saneren. Iets dat ik op mijn werk wel gewend ben. Maar nu toch lastig.
Voor mij betekende de ipod dat ik weer met ‘muziek luisteren’ in de weer ging. Hij speelde dus een grote rol in mijn leven. Overal gebruik ik hem, in de auto, op de fiets, thuis via de geluidsinstallatie. Inmiddels is de oude ‘clickwheel’ (ik heb hem nog wel) vervangen door een ipod touch, eentje van 32 GB. Iets meer ruimte dus, toch loopt ook deze al weer aardig vol. En ook de touch is zooooooo….gebruiksvriendelijk. Momenteel zijn er 4 ipods in ons gezin aanwezig, een Nano, een Classic en 2 Touches. Mijn oude clickwheel ligt nu stil in een hoekje. Hij doet het niet meer, maar ik kan hem niet wegdoen. Toch?
Tuesday, October 25, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment