Bronst 1: reactie

Elk jaar hoort Biebblogger de enthousiaste verhalen van zijn collega. Die is dan weer op ‘hertenjacht’ geweest samen met zijn medejager. Of liever gezegd, ze hebben de bossen afgespeurd naar bronstige herten, die vechten om de hindes. Het heeft iets voyeuristisch, als je er even wat langer bij stilstaat. Vindt u ook niet? Ik ga dan ook maar niet te zeer op de details in.

Zoals u kon lezen in de vorige posting zijn ze in de loop der tijden netter geworden, ze houden zich nu aan de wet, waar die vroeger nog wel eens met een korreltje zout genomen werd. Dat is een positieve ontwikkeling. Uit de verhalen hoor ik dat ze herten herkennen van vorige jaren. Zou dat andersom ook gelden, dat herten hen beginnen te herkennen en denken: he, daar heb je ze weer? Vermoedelijk hebben ze het daar te druk voor.

Deze keer troffen ze het met het weer. Het was ‘terrasweer’ zelfs. Maar dat was ook wel eens anders. In principe doet het er niet toe wat het weer hen voorschotelt. Regen, wind, kou en nu dus zon worden getrotseerd om maar niets te hoeven missen. Bikkels. De alcoholische dranken staan dan klaar om weer op te warmen heb ik begrepen.

Dit alles werkt aanstekelijk moet Biebblogger bekennen. Hij woont zelf al bijna zijn hele leven op of aan de rand van de Veluwe, maar heeft nog nooit een bronstig hert gezien of gehoord. Slechts van tv kent hij dit fenomeen. Dus, wie weet, gaat hij er in de toekomst ook eens op uit en kunt u volgend jaar een posting hierover van zijn hand tegemoet zien. Eerst maar eens een boek over de bronst lezen.