Vallen

Vallen / auteur: Anne Provoost. Elk jaar brengen Lucas en zijn moeder hun zomervakantie door in het vakantiehuis van Lucas’opa, ergens in een Franstalige kleine stad. Maar dit jaar is het een vakantie die maar weinig lijkt op die uit voorgaande jaren: opa is er niet meer. Zonder computer, zonder televisie en zonder vrienden moet Lucas zich in zijn eentje vermaken. In de weken die volgen ontdekt Lucas dingen die hij misschien veel liever niet had geweten...

De sfeer in het dorp lijkt veranderd, al weet Lucas niet precies waardoor dat komt. Hij krijgt steeds meer het gevoel dat er over hem en over zijn familie wordt gepraat. Het verleden van zijn opa komt stukje bij beetje boven tafel. Een verleden dat veel dorpsbewoners zijn opa niet in dank afnemen. Wat is er gebeurd tijdens de koude hongerdagen van de Tweede Wereldoorlog, waardoor opa’s oude buurvrouw hem zo veracht?

Tegelijkertijd broeit er iets, beneden in het dorp. De plaats wordt overspoeld met gastarbeiders, buitenlanders van wie velen het idee hebben dat ze de dorpsbewoners hun werkgelegenheid afnemen. De criminaliteit is flink gestegen en veel inwoners zijn het zat. Lucas ontmoet één van hen: Benoît. Lucas is geïmponeerd door deze intelligente en welbespraakte jongen die, in tegenstelling tot de geimponeerde Lucas, overal een mening over lijkt te hebben. Langzaam maar zeker wordt Lucas meegesleurd in een wereld van discriminatie, vreemdelingenhaat, geweld en criminaliteit. Hij begint zichzelf steeds meer te verliezen, tot alles tot een spannende en schokkende climax komt.

Ieder is verantwoordelijk voor zijn of haar eigen keuzes, is wat Provoost in dit boek duidelijk maakt. ‘Vallen’ vertelt op een prachtige manier hoe het voelt om jezelf, je waarden, ideeën en opvattingen zo te verliezen dat je niet meer weet wie je bent en waar je voor staat. Het laat zien dat het erg makkelijk is om de grip op je leven te verliezen, waardoor de dingen vreselijk uit de hand kunnen lopen. En wat doe je dan….? (SK)

Nowhere Boy

Nowhere Boy (DVD) / regisseur: Sam Taylor-Wood. Voor Beatle fans een niet te versmaden film over John Lennon in zijn jonge jaren in Liverpool nog voordat het grote succes een grip op zijn leven zou krijgen. We leren John's familie wat beter kennen in deze film. Dat wil zeggen hoofdzakelijk moeder Julia en tante Mimi.

De zussen Julia en Mimi zijn twee uitersten. De strenge Mimi met middleclass trekjes die ‘keeping up appearances' duidelijk hoog in het vaandel heeft staan. En dan de frivole Julia die kinderen uit meerdere relaties heeft, van muziek houdt en John de eerste akkoorden op de banjo leert spelen.
Er heerst een jarenlange pijnlijke geheimzinnigheid in de familie over hoe het kwam dat John bij Mimi werd ondergebracht. Ook scheelde het niet veel of kleine John was naar Nieuw Zeeland verhuisd en had waarschijnlijk het fenomeen Beatles nooit bestaan.

We zien ook John's allereerste ontmoeting met preBeatle Paul McCartney, die Lennon imponeert door vlekkeloos alle akkoorden en woorden van Eddie Cochran's 20 Flight Rock te vertolken op z'n ‘ondersteboven' gitaar. De film geeft een indruk van Lennons turbulente jeugd, die resulteerde in het feit dat hij zich nooit ergens écht thuis voelde. Misschien een verklaring voor zijn bij tijd en wijle ‘lost weekend' gedrag van sex, drugs en rock&roll.

Gezien in Gent: sociaal!

Dagboek van een dichter

Dagboek van een dichter / auteur: Leonard Nolens. Dit boek bevat de vier afzonderlijk eerder verschenen delen samen met het niet eerder verschenen vervolg over de jaren 1997-2007.

Gerenommeerd recensent T. van Deel roemt de dagboeken van de Vlaamse dichter Leonard Nolens (1947) Hij bestempelt ze als het beste van wat er in het Nederlands aan introspectieve dagboekliteratuur is geschreven. En zegt verder, dat de monumentale boekvorm die het hele project, dat nu is afgerond, heeft aangenomen recht doet aan de hoge kwaliteit en aan de hoge niet aflatende ernst van Nolens zelfonderzoek gedurende de jaren 1979-2007.

Nolens is een mens die het zichzelf zo moeilijk mogelijk maakt. Hij is iemand die het het liefst alleen maar over zichzelf heeft, maar hij graaft dan ook diep en genadeloos, zonder gêne, maar dikwijls vervuld van schaamte, zelfverwijt.

Daarbij besteedt hij de volle aandacht aan de vorm. Hij is een overtuigde anti-postmodernist, hij wil juist zijn eigen identiteit door middel van het schrijven leren kennen en bevestigen. Een monument zonder weerga.

Spambot

Biebblogger begint met een citaat uit Wikipedia: ‘Een spambot is een bot (een autonoom opererend stuk software) die ontworpen is om ongewenste e-mailberichten (beter bekend als spam) in grote hoeveelheden naar zoveel mogelijk mensen te sturen of hun berichten op fora te plaatsen. Daarnaast fungeert een spambot ook als een webcrawler die het internet afstruint naar e-mailadressen. Een spambot kan als een stuk malware op iemands computer terechtkomen en het daardoor deel van een botnet maken.’

Het feit dat Biebblogger deze posting op zondag schrijft geeft al aan hoe hoog het hem zit. Want een spambot SUCKS. Neemt u dat maar van hem aan. Het is puur vandalisme. Wordt uw site eenmaal door een spambot gevonden, berg u dan maar. Formulieren op de site worden ingevuld met fake informatie en fake mailadressen. Wat dacht u van zo’n mailadres: uaxyobtzjh@nibehq.com? Of van zo’n tekst: ‘upper east[/url], nOsMpkA, http://bestsportsclubla.com/ the sports club la, Kfjwmam, 1800flowers.com coupon code, OsJqxRt, [url=http://syndicateinteractive.com/]1800flowers.com[/url], TkLpTif, http://syndicateinteractive.com/ 1 800 flowers coupon, hPSImQG, Levitra achat, HRbRRKp, [url=http://www.levtiraexperience.com/]Levitra[/url], paHluhX, http://www.levtiraexperience.com/ Levitra, SGffcIT, ashley stewart coupons, NMEwzPK, ‘ ? (klikt u maar niet op de URL's en het mailadres in deze voorbeelden).

Biebblogger wordt hier niet vrolijk van. Een paar formulieren van de site van de Bibliotheek hebben momenteel last van zo’n spambot. Het suggestieformulier en ons prikbord. Het prikbord staat echt vol met ‘rotzooi’, een ander woord kan hij er niet voor vinden. Met alle macht proberen we het suggestieformulier schoon te houden. Voor de tweede keer, het is puur vandalisme, want de Bibliotheek wordt op kosten gejaagd om voor dit probleem een oplossing te vinden. Publieksgeld uiteindelijk, dat ook anders besteed had kunnen worden. Verder wenst Biebblogger u nog een prettige zondag toe.

Bibliotheek Gent: catering (2)

Het Sweelinck monument: complete vocale werken

De muziekindustrie is al een tijd in rep en roer, en het lijkt er op dat dit geen dip is maar meer de overgang naar een andere manier van omgaan met muziek en de makers hiervan. Het is spannend om te kijken hoe zich dit ontwikkelt, want ook de verspreiding en informatie hierover zal sterk veranderen en dat heeft natuurlijk alles met ons werk te maken.

Gelukkig blijven er prachtige produkten gemaakt worden. Een zeer geprezen project van het Gesualdo Consort Amsterdam onder leiding van Harry van der Kamp bevat alle gezongen werken die onze nationale trots Jan Pieterszoon Sweelinck heeft gecomponeerd. Bijzonder, omdat men in Nederland bij het woord "Sweelinck" toch in eerste instantie denkt aan zijn orgelwerken.

De vocale werken van Jan Sweelinck waren zeker in zijn tijd ook erg bekend. De Psalmen Davids heeft hij niet in één keer uitgegeven maar in vier keer verspreid over een groot aantal jaren. Wat mij zelf verbaasde is dat deze psalmen nooit bedoeld waren voor uitvoering in de kerk, terwijl het religieuze aspect in combinatie met de meerstemmigheid en hoge moeilijkheidsgraad hiervan dit wel zou doen vermoeden. Er is een professioneel koor voor nodig om dit uit te voeren en de werken zijn niet eenvoudig. Sweelinck kon deze werken uitgeven voor de zeer professionele koren die in Amsterdam werden opgeleid. Zoals in de lezenswaardige boeken te lezen is waar de cd's in zijn uitgegeven waren in Amsterdam vanaf het eind van de middeleeuwen twee stadsscholen waar naast lezen en schrijven ook zang werd onderwezen (oorspronkelijk het Gregoriaans, later ook meerstemmig). Hierdoor waren er genoeg professioneel opgeleide zangers aanwezig die meerstemmig materiaal konden zingen, ook buiten de kerken.

Speciale aandacht wordt besteed aan de door Sweelinck gebruikte en juist niet gebruikte teksten. Alle teksten zijn in de bundels afgedrukt met vertaling(en) en verantwoording waarom juist die vertalingen worden gebruikt.

Deze uitgave, 4 banden Psalmen Davids, 1 band Cantiones Sacrae en 1 band met wereldlijke werken, is niet voor niets met een Edison Klassiek bekroond. De uitvoering is bijzonder mooi, de teksten zijn boeiend, zeer leesbaar en geven inzicht in het muziekleven in Amsterdam in Sweelinck's tijd en in Sweelinck's muzikale en persoonlijke leven. Door ieder boekje in te leiden met de tekst die ook als inleiding in de oorspronkelijke uitgave uit de zeventiende eeuw stond wordt men ook direct in de juiste stemming gebracht. Alle zes banden zijn prachtig uitgegeven, een genot om te lezen en te beluisteren. Deze uitgave hoort thuis in de algemene canon van de Nederlandse kunst.

Social Media?

Amateurs

Media training zou verboden moeten worden! Binnenkort komt parlementaire enquête commissie 'de Wit' met een rapport over de bankencrisis en de overheid. Er is hard aan gewerkt en hopelijk levert het enig vuurwerk op, het kan ook met een sisser aflopen.

Het TV programma 'andere tijden' kwam alvast met een uitzending over de RSV enquête (1983/1984), onze eerste parlementaire enquête sinds 1947 en de eerste die op TV werd uitgezonden. Alles moest nog worden uitgevonden.

Die RSV enquête kwam voort uit pogingen om de Nederlandse scheepsbouw overeind te houden in een krimpende wereldeconomie. De overheid wilde een 'strategisch minimum' van belangrijke bedrijfstakken behouden tijdens de recessie zodat men in betere tijden een goeie uitgangspositie zouden hebben. Op papier een prima idee, het resulteerde echter in een subsidiecircus terwijl de scheepsbouw uiteindelijk toch onderuit ging.

Het waren inderdaad andere tijden: de vragen waren net als tegenwoordig kritisch maar wel beleefder gesteld. Er werd nog volop gerookt in de kamerbankjes, voornamelijk sigaren. Grumpy old man 'Marcel van Dam' was nog een jong en veelbelovend commissielid. In de terugblik zie je zijn ogen stralen als hij herinneringen ophaalt Het grootste verschil: de ondervraagden waren op het naïeve af openhartig wegens gebrek aan mediatraining. Ze stuntelden er onbekommerd op los. Dat alles maakt het tot erg leuke TV.

Over mediatraining gesproken: de inkt van dit stukje was nog niet droog of Job Cohen trad af in één van zijn meest overtuigende publieke optredens sinds jaren.

Bibliotheek Gent: catering

Biebblogger was een weekendje in Gent. Een prachtige, historische stad. Veel oude geveltjes en (Middeleeuwse) straatjes, mooie pleinen en, zoals het een Belgische stad betaamt, leuke kroegjes. Ook bezit Gent een paar interessante musea: Designmuseum, SMAK, STAM, Museum voor Schone Kunsten, om er maar eens een paar te noemen.

Na een bezoek aan één van de musea, op de terugweg naar ons hotel, doemde plotseling de bibliotheek voor ons op. Ik zweer het, het was geen opzet. Omdat de lunch erbij ingeschoten was, gingen we naar binnen. Om de bieb te bekijken en om te zien of er een catering was. Die was er gelukkig.

Nu is Biebblogger wel wat gewend op het gebied van catering en bibliotheken, maar zoiets was hij nog niet tegengekomen. Naast allerlei soorten broodjes (zeg maar, van alles op etensgebied) bevatte de kaart een ruim aantal Belgische bieren, wijn en bijvoorbeeld Irish Coffee. Drank dus. Niet iets wat je in een bibliotheek verwacht.

Ik stel me dat arme personeel al voor. Een ijzeren zelfdiscipline is hier gewenst, anders gaat het goed fout. Aangezien ik die dag niet meer hoefde te werken, sloeg dat niet op mij en kon ik met een gerust hart toegeven aan een moment van zwakte. De catering (op de eerste verdieping en voorzien van buitenterras) nodigt uit om eens binnen te lopen, de bieb te bezoeken en een hapje of drankje te nemen. Gezellig. Achter ons zat iemand met het boek “Spiritualiteit voor Dummies” , wij hadden de spiritualiën voor ons op tafel staan. Een bijna ideale bibliotheek, deze in Gent.

Bibliotheek Gent

Digital Textile Design

Digital Textile Design / auteurs: Melanie Bowles and Ceri Isaac. De digitale technieken die ons tegenwoordig ter beschikking staan hebben het maken van textielontwerpen totaal veranderd. Textiel in de breedste zin van het woord, van kleding tot bekleding.

Een digitale omgeving maakt het mogelijk, dat er veel meer ge-experimenteerd kan worden zowel in het ontwerpproces als ook bij het drukken. Software als Adobe Photoshop en Illustrator bleken ideale hulpmiddelen. Illustrator voor het werken met vectorafbeeldingen, Photoshop voor het werken met bitmapafbeeldingen en ander grafisch materiaal.

Het boek, dat prachtig geïllustreerd is, gaat in een aantal hoofdstukken in op deze materie. Na een inleiding volgen er hoofdstukken over o.a. het ontwerp- en drukproces, een aantal lessen hoe bepaalde ontwerpen te maken (tutorials), patronen, het digitale vakmanschap, een hoofdstuk over de techniek van het printen en sluit als laatste af met een index.

Een inspirerend en mooi kijkboek, dat een goede indruk van de tegenwoordige stand van zaken geeft.

Winter in Gelderland

The Cost of Knowledge

Vandaag stond er in de Volkskrant een uitgebreid artikel over ‘The Cost of Knowledge’. Volgens wetenschappers rekent Elsevier namelijk veel te hoge prijzen voor de wetenschappelijke tijdschriften. Deze zijn niet meer te betalen, waarmee de toegang tot deze informatie bemoeilijkt wordt.

Dit steekt te meer daar de artikelen door wetenschappers zelf aangeleverd worden, en ook de redactie van de tijdschriften wordt vaak onbezoldigd door wetenschappers verricht. Zodra hun werk dan in tijdschriften wordt gepubliceerd berust het copyright bij Elsevier.

Even een citaat uit de krant: “Wij doen het werk zo goed mogelijk. Zij pakken onze resultaten en onze gedachten en schermen ze vervolgens van ons af, terwijl ze winst maken met ons werk. Elke overeenkomst met slavernij is puur toevallig.” Dit is in een nutshell het conflict. Ook is Elsevier nog eens een krachtig voorstander van de antipiraterijwetten (ACTA, SOPA) die o.a het auteursrecht moeten beschermen. Een wet die er volgens tegenstanders vooral op gericht is de vrije verspreiding van informatie via internet tegen te gaan.

Dit schoot in januari Tim Gowers, een wiskundige, helemaal in het verkeerde keelsgat. Hij schreef er over op zijn blog en stelde een boycot voor van Elsevier. Zijn oproep had zoveel succes dat nu ruim 6000 academici de petitie ondertekend hebben.

Volgens Elsevier zelf is er niets aan de hand. In de jaren tachtig en negentig (geven ze toe) zaten ze wel fout en rekenden veel te hoge tarieven. “Nu is de toegang tot informatie groter dan ooit, de prijs per artikel lager dan ooit”. Of dit als positief gezien kan worden hangt natuurlijk af waar je begint te rekenen. Als de prijzen altijd heel hoog waren en ze nu lager dan ooit zijn heb je er nog niet zo veel aan.

Deze discussie komt met de regelmaat van de klok terug. Het is ook raar, anderen doen al het werk en jij gaat er met de winst vandoor, waarbij je de auteursrechten ook nog eens opstrijkt. Ik kan me voorstellen dat wetenschappers hier vraagtekens bij zetten. Bibliotheken met hun krimpende budgetten hebben grote moeite de abonnementen op de tijdschriften (digitaal of fysiek) te betalen (en die zijn echt hoog weet ik uit ervaring). Er komt eens een eind aan. Het lijkt me dat de opstand nu wel vrij uitgebreid is, en ook op internet lees je er momenteel veel over. Ik ben dan ook benieuwd of Elsevier hier iets mee gaat doen.

Red Eye

Red Eye / regisseur: Wes Craven. Regisseur Wes Craven (o.a. A nightmare on Elmstreet) weet ons met deze thriller wederom gekluisterd aan het scherm te houden met zijn uit 2005 stammende Red Eye.

Een red eye flight is een vlucht die laat in de avond vertrekt en ‘s ochtends vroeg aankomt en daarbij oververmoeide (rode) ogen kan veroorzaken bij passagiers. Wanneer hotelmanager Lisa Reisert een late vlucht naar huis neemt lijkt ze alsmaar per toeval de op het eerste gezicht vriendelijke Jackson Rippner tegen te komen.

Maar al snel blijkt dat hier geen sprake is van toeval en wordt het een vlucht die meer weg heeft van een nachtmerrie. Spannende maar toch ook typisch Amerikaanse opzet.

Columniseren kun je leren.

Op mijn vorige werk (een TBS kliniek) hadden we een bulletin. Samen met een collega schreef ik daar om beurten een column in. Op zekere dag brak er een crisis uit in de organisatie: de ene directeur ontsloeg de andere.

Mijn collega was te partijdig en besloot te zwijgen.

Terwijl de kruitdampen nog in het gebouw hingen schreef ik een onpartijdige literaire column over deze crisis met Shakespeare, het koningsdrama, als invalshoek.

Een ongelukkige keuze, zegt u? Om het nog erger te maken verklaarde ik dat hoofdpersonen in dergelijk drama's steevast ten onder gaan aan een weeffout, 'a fault of character'.

Tsja, beide strijdvaardige directeuren zullen de wenkbrauwen gefronst hebben toen zij uit hun eigen bulletin mochten vernemen dat er iets mis was met hun karakter. Daar had ik niet aangedacht, evenals het feit dat ook het voltallige bestuur dit zou lezen.

Kan het nog erger? Ja dat kan ... in die periode was ik tevens secretaris van de OR, een strijdbaar clubje en verzorgde in die rol de communicatie naar onze achterban via datzelfde bulletin. Er volgde een letterlijke 'rolberoerte' want hoe moest mijn stukje opgevat worden in mijn dubbelrol van columnist plus OR vertegenwoordiger?

Als ik een fout maak doe ik het goed en met overtuiging.

B.Logger

De Horrorwinter

De horrorwinter is weer voorbij. Maar vond u het ook zo’n horrorwinter? Een term die op een gegeven moment opdook om aan te geven dat er een verschrikkelijke winter aan zat te komen. Want daar denk je aan bij “horror”.

Het was de koudste februarimaand (tot nu toe) sinds ik meen 1917. Dat wel. Toch moet ik bekennen, dat ik het niet als huiveringwekkend ervaren heb. Aangezien ik me daar een beetje op ingesteld had viel het dus wat tegen. Het was zelfs niet “horror” genoeg voor een Elfstedentocht, hoewel het maar een haartje scheelde. Net als vorig jaar.

Dit laatste feit moet overigens wel degelijk een schrikbeeld, een horreur, zijn voor al die schaatsliefhebbers, die zo graag weer eens een Elfstedentocht hadden willen hebben. Met recht kan deze winter door hen als een horrorwinter bestempeld worden. Zoiets bedenk je niet, twee keer achter elkaar.

Wall Street

Wall Street 2 : money never sleeps / regisseur: Oliver Stone. De film is een vervolg op de originele versie uit 1987. We zien het hoofdpersonage Gorden Gekko (Michael Douglas) vrij komen uit de gevangenis. Aan de “koelkast” kunnen we opmaken dat hij daar lange tijd heeft doorgebracht. Niemand staat hem op te wachten buiten de poort.

Voor Gekko het moment om, zodra de kans zich voor doet, de familiebanden maar eens aan te halen met zijn nog enige levende dochter Winnie. Winnies vriend Jake die net als haar vader in de financiële wereld zit en contact zoekt met Gekko doet zijn best om dit contact te herstellen in ruil voor financieel advies. Of dit gaat lukken?

Deze film is alleen al de moeite waard om Michael Douglas te zien schitteren als de schrandere maar ijskoude Gekko...een personage die hij ook deze keer weer overtuigend neerzet. De vraag is natuurlijk: in hoeverre is de film een afspiegeling van de werkelijkheid? Zegt u het maar, er zijn in ieder geval voorbeelden te over, dat het niet altijd goed gaat in de financiele wereld.

Er wordt verschillend gedacht over de kwaliteit van deze film: hij zou te uitleggerig zijn, hij pakt de financiele crisis niet aan, iets wat je van Oliver Stone toch zou verwachten. Duidelijk is in ieder geval dat Michael Douglas net als in de eerste film (hij won een Oscar voor de rol van Gekko toen) weer een hoofdrol speelt.

Gestolen onschuld

Gestolen onschuld / auteur: Corban Addison. Na de tsunami van 2004 worden de twee zusjes Ahalya (17) en Sita (15) losgerukt uit hun veilige upperclass leven. Als wezen komen zij gedwongen in de prostitutie van India terecht.

Ze worden de hele dag gevangen gehouden in een geheime zolder van een bordeel. Sita wordt niet gebruikt voor de seks maar wordt verkocht aan een man die haar lichaam gebruikt voor de drugs, die naar Frankrijk worden gesmokkeld. Uiteindelijk wordt ze gedwongen mee te gaan naar New York.

Ahalya wordt na een inval bevrijd uit haar beroerde positie en naar een veilig opvangtehuis gebracht. Dan ontdekt ze dat ze zwanger is.

Het andere verhaal in deze roman is die van de Amerikaanse Thomas Clarke. Hij heeft een glanzende carrière voor de boeg als advocaat. Hij heeft zijn kleine dochtertje aan wiegendood verloren en zijn vrouw is bij hem weggegaan terug naar haar vaderland India. Hij is getuige van een kinderontvoering. Als hij voor een tijdje op non-actief wordt gezet kiest hij voor een jaartje werken bij de non-profit organisatie Case in India die zich inzet voor slachtoffers van de vrouwenslavernij en kinderprostitutie.

Wanneer Thomas bij een bordeelinval aanwezig is ontmoet hij Ahalya. Hij belooft haar op zoek te gaan naar haar zusje Sita. Een speld in een hooiberg. Aan het einde krijgt dit ontroerende en ook spannende boek nog thrillerachtige trekjes…

Het verhaal is niet echt gebeurd, de handel in mensen is echter al te waar. De schrijver (32 jaar, advocaat en voorvechter in de strijd tegen moderne slavernij) heeft geprobeerd een zo echt mogelijk verhaal te schrijven zonder te sensationeel te zijn. Achterin het boek en op de website van de uitgeverij staan nog leesclubvragen.

Een absolute aanrader!!!

Charles Dickens gets Google doodle

Sorry

De NS verkeert letterlijk en figuurlijk in zwaar weer en daarmee ook haar klanten. Het ging helaas weer op alle koudefronten mis en het verbaasde me dat directeur NS reizigers Thijssen zaterdag geen excuus aanbood voor alle ongemak. Ze baalde overig oprecht van de hele situatie, dat was overduidelijk.

Men kan uitaard niets doen aan het feit dat er een koudegolf uitbreekt en NS meende deze keer goed voorbereid te zijn, veel beter dan voorgaande jaren in ieder geval. Maar en dat is wat dubbel, in Thijsen's verhaal klonk tevens door dat men niet over de infrastructuur beschikt om met zulke situaties om te gaan. Daarmee lag de Zwarte Piet bij het bedrijf Prorail dat voor de rails en wissels zorgt.

Prorail bood zondag haar excuus aan. Ik noemde de boodschap al dubbel maar in feite is het ernstiger namelijk: 'gesplitst'. Dit is het geval sinds NS en Prorail twee aparte bedrijven werden.

Wanneer biedt je eigenlijk excuses aan? In algemene zin kan men zich afvragen of je excuus moet aanbieden bij onvoorziene omstandigheden waarop je geen invloed heb. Principieel gezien hoeft dat misschien niet maar dit is wel een formalistische opstelling en niet goed voor de relatie met de klant.

Daarbij mag je al helemaal niet van de klant verwachten dat ie zich verdiept in de geheimzinnige structuren en taakverdelingen van de spoorwegen in Nederland. NS en Prorail bieden samen één product namelijk openbaar vervoer. Dus: excuses doe je samen.

Winter.

De ijsmeesters komen bijeen. Terwijl Henk Westbroek in zijn column nog mopperde over de nutteloosheid van de winterbanden onder zijn auto voorspelde Biebblogger al de huidige koudegolf. Dit wijst op een meteorologisch begaafdheid, er stroomt dan ook Frysk bloed door zijn aderen. Eerlijk gezegd: ik zat helemaal op de lijn Westbroek.

Ik heb geen auto, laat staan sneeuwbanden, maar kocht eind vorige winter 'onderschuif zooltjes', ze hebben stalen noppen, met een paar bandjes bevestig je ze onder je schoenen. Ideaal bij gladheid. Bij gebrek aan winter leek het een nutteloze uitgave.

Afgelopen week kon ik ze testen en ze zijn echt geweldig.
Één verontrustend nadeel: op gladde natte tegelvloeren neemt je ijzeren grip op de ondergrond af tot ver het landelijk gemiddelde. Ik ging juist dankzij die zooltjes bijna onderuit op centraal station Nijmegen toen ik me naar een trein wilde haasten.

B.Logger

Hormonologen

Hormonologen / auteur: Yvonne van den Hurk. Het boek is geschreven n.a.v de theatervoorstelling over de vrouwelijke overgang, die in het najaar van 2010 op verschillende plekken in Nederland is opgevoerd. In verband met het grote succes wordt dit theaterstuk in het voorjaar van 2012 op heel veel plaatsen herhaald met een nieuwe bezetting.

Je leest in het boek over het ontstaan van de theatervoorstelling. Over de reacties die de schrijfster kreeg (ook van bekende Nederlandse vrouwen). De voorstelling maakte veel los bij zowel de vrouwen als ook de mannen (“Had ik dit maar eerder geweten”).

Zowel de medische als de sociaal-emotionele kant komen op een gemakkelijke manier aan bod. Er staan veel ervaringsverhalen in, die worden afgewisseld met scènes uit de voorstelling. Waarop dan ook weer feed-back komt van de schrijfster. Het boek is geïllustreerd met tekeningen van Peter van Straten.

Een grappig boek, herkenbaar voor diegenen die in de overgang zitten en leerzaam voor anderen die er mee te maken gaan krijgen.

Mooi Gelderland

De vader en de zoon

De vader en de zoon / auteur: Peter ter Velde. Niet alleen gevestigde kerken kennen kerkverlaters. Nu de evangelische stromingen langer bestaan, verschijnen ook hier verhalen over.

Een boeiende roman (deels autobiografisch) over de worsteling van Peter ter Velde (NOS verslaggever) met zijn gelovige opvoeding. Vader Feike (bekende Tv-dominee) voedt zijn kinderen streng op. Peter wordt zelfs voorganger maar leidt wel een dubbelleven. Tot hij uiteindelijk zijn eigen weg zonder geloof kiest.

De vader-zoon verhouding herstelt gelukkig helemaal. Beide personen zijn samen in diverse talkshows geweest. Citaat: "Het proces van loslaten is aannemelijk beschreven. In deze roman treffen respect, mildheid en begrip van de personages voor elkaars keuzes. Hierin onderscheidt Ter Veldes verhaal van een geloofsafval zich in positieve zin van veel soortgelijke geschiedenissen."

een kijkje in de crisiskeuken

Voor u gelezen: een gemiddeld huishouden gooit 20% voedsel weg. Huishoudens kunnen dus bezuinigen op dagelijkse uitgaven.

Nog opmerkelijker: een economische crisis is goed voor de gezondheid, tenminste in landen met een sociaal vangnet. Wegens geldgebrek nemen verslavingsproblemen af en wordt er noodgedwongen gezonder gegeten.

Ik hoop dat het klopt. Met minder geld en meer tijd gaat men weer zelf koken. Het is in ieder geval een feit dat fastfoodmaaltijden relatief duur en ongezond zijn.

Zakjes voorgesneden groenten zijn dan weer duurder dan 'losse groenten' en korter houdbaar bovendien. Ik kan het weten omdat ik geen voorgesneden spul meer koop sinds ik merkte dat ze minder smaak hebben: door mij zelf vers gesneden groenten zijn lekkerder en naar het schijnt voedzamer. Je hoeft minder voedsel weg te gooien door van restjes soepjes, salade of stampot varianten te maken.

B.Logger